Οταν ειδα τα κοριτσια κατω απο το σπίτι μου, της αγκάλιασα σφιχτα. Καθως κατευθυνόμασταν προς το αυτοκίνητο που πάρκαρε ο Θωμάς στο παρακάτω στενό ακουσα καποιον να σφυρίζει. Χαμογελασα ασυνείδητα.

Το χαμογελο μου ομως έφτασε ως τα αυτιά μου και οι φίλες μου το παρατήρησαν. Δεν σχολίασαν ομως. Δεν της ενδιέφερε.

"Κάποιος γείτονας σας αγόρασε καποιο καναρίνι; Τι φάση;" ρωτησε η Ελένη και κοιταξε προς τα πανω.

"Μαλλον." ειπα και αρχισα να γελάω. Οι κοπέλες σίγουρα νόμιζαν πως κατι μου έδωσαν ειτε πως εχω ψυχολογικά.

Ηθελα να χαιρετήσω τον γείτονα αλλα θα καρφωνομουν και δεν επρεπε. Δεν ηθελα να περασω ξανά απο την Ιερά Εξέταση των κοριτσιών. Δεν ειχα ουτε το θάρρος να τον κοιταξω.

Ετσι κοίταζα μπροστα μου και πάλευα με τον εαυτό μου ο οποιος κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μην γυρίσει να τον κοιτάξει αλλα να τον αγνοήσει. Τα κατάφερα μολις στρίψαμε. Το πουλάκι σταμάτησε να κελαηδάει.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και οταν προσεξα πως δεν υπαρχει ο "γκομενος" μου για σημερα εκει ενιωσα μεγάλη ανακούφιση. Μπορουσα τουλάχιστον να ηρεμησω και να ξεχάσω αυτο που μολις εγινε.

Τα πιτσουνάκια που καθόταν διπλα μου αρχισαν τα συνηθισμένα πιτσι πιτσι και εμενα μου ερχόταν να ξεράσω. Παρακαλεσα τον Θωμά να βαλει πιο δυνατα την μουσικη ώστε να μην χρειαστει να ακούω εκείνα τα αηδιαστικά σαλιαρίσματα.

Κοίταζα συνεχώς την θεα απεξω και προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου. Δεν μπορουσα ομως. Ερωτήσεις κατέκλυζαν το μυαλό μου. Και τι αν δεν με συμπαθήσει; Και τι αν αποδειχτεί μαλακας; Πολλα τα ερωτήματα. Και εγω δεν μπορουσα να δωσω απαντηση σε κανενα απο αυτα.

Και τι δεν θα έδινα να κάθομαι τωρα σπίτι με τα άνετα ρουχαλάκια μου, να βλεπω για χιλιοστή φορά το If I stay με παρεα τα χαρτομάντιλα μου και το ψυγείο μου;

Και ισως με τον γείτονα..

Ηλιθιο υποσυνηδειτο. Παίζει βρώμικα παιχνιδια. Αλλα ισως και να εχει δικιο. Θα ηθελα να τον γνωρίσω παραπάνω. Ισως τουλάχιστον το ονομα του.

"Φτάσαμε." είπαν τα κοριτσια με μια φωνη διακόπτοντας τις σκέψεις μου.

Βγήκα απρόθυμα απο το αυτοκίνητο και έφτιαξα κάπως το φόρεμα μου. Ηταν μεν 3 δάχτυλα κατω απο τον κωλο αλλα και παλι ένιωθα λες και ημουν τελειως γυμνή. Ισως λογο του..

"Σελήνη, άντε πέντε ωρες. Κουνησου." ειπε ο Αποστολης και με κοιταξε με άγριο βλεμμα. "Μην ταξιδεύεις τοσο πολυ." με μάλωσε.

"Οτι θελω θα κανω ηλίθιε. Δεν θα σου δωσω αναφορά." ειπα απο μεσα μου.

Ευχόμουν να το έλεγα φωναχτά. Ειναι φορες που πραγματικά πρεπει να βρω περισσοτερο θάρρος οπως σημερα το πρωι. Άλλη Σελήνη ηταν εκεινη. Ενω αυτη; Φοβάται την σκιά της. Αυτη προτιμάει την σιωπη και βυθίζεται σε αυτην.

Μπήκαμε στο μπαρ πήραμε τις θέσεις μας και πήραμε τις καρτέλες για να παραγγείλουμε ποτα.

"Sex on the beach, porn star, bomb, mafia, ecstasy, nirvana, orgasm.." άρχισε να διαβαζει φωναχτά ο Θωμάς αλλα τελικά δεν συνέχισε.

Εγω η ξενερωτη οπως με αποκάλεσαν πηρα ενα που λεγόταν golden apple και τα αγόρια τι θα έπαιρναν; Μα φυσικά και το orgasm. Τα κοριτσια απο την άλλη έκαναν 5 ωρες να αποφασίσουν και μετα απο τα άγρια βλέμματα μας κατέληξαν στο porn star.

Τα ποτα μας ήρθαν σε χρονο ντετε και το γκομενακι ακομα άφαντο. Τι κριμα.

Τα κοριτσια ασχολήθηκαν με τα αγόρια τους και εγω παλι στην απεξω. Που και που η Μονια προσπαθούσε να με βαλει στην κουβέντα αλλα τα θεματα ηταν τοσο βαρετά που πηρα το κινητο στο χερι και αρχισα να χαζεύω.

Στην πραγματικότητα ομως, απλα άγγιζα την οθόνη και σκεφτομουν. Και ποιον άλλον αν οχι τον γείτονα; Ειχε κατι υπέροχα ματια, καστανα. Καφε της σοκολάτας. Τοσο μαγευτικά. Κριμα που η ψυχή του δεν ειναι τοσο όμορφη.

Και τα μαλλια του, δεν μπορω να πω ηταν και αυτα υπέροχα. Καστανα μεν αλλα στις άκρες έκλειναν προς το ξανθο. Στολισμένα στην εντέλεια. Πόσες ωρες αραγε κάθεται μπροστα στον καθρέφτη για να φτιάξει το μαλλί του;

Και εκείνο το αινιγματικό χαμογελο. Αυτο εκανε την καρδιά μου να λιώνει και να θελει να τον γνωρίσει. Και εκείνα τα υπέροχα λακακια του.

Τι κάθομαι και σκέφτομαι τωρα. Και οταν μου ειπε πως θα τον δω πολλες φορές να κόβει βόλτες μονο.. μονο με το μποξερακι.. Θεε μου. Σίγουρα θα εχει γυμνασμένο κορμί με ενα τέλειο καλοριφέρ. Το εκανα εικόνα στο μυαλό μου και απλα.. απλα.. ειναι ερωτας.

"Σελήνη; Ξυπνα ρε Σελήνη." ειπε η Μονια κουνώντας το χερι της μπροστα απο τα ματια μου.

"Ελα τι;". Επανήλθα στην μουντή και χαζη πραγματικότητα. Τουλάχιστον οσο πετούσα στο ροζ συννεφάκι μου ηταν ολα ωραία μιας και σκεφτομουν ευχάριστα πράγματα..

"Τι σκεφτεσαι;" ρωτησε.

"Την αυριανή μερα μωρε. Σκεφτομουν τι να βάλω." ειπα ψέμματα.

"Ααα εντάξει." απαντησε και γύρισε στα πιτσι πιτσι με τον Θωμά.

Πέρασε μια ωρα, τρια ποτα και ο τυπος δεν εκανε την εμφάνιση του. Ετσι, ηταν η ωρα να μαζέψω τα πράγματα και να γυρισω. Δεν ειπα τιποτα στα παιδια απλα σηκώθηκα και έφυγα.

Ουτε που θα το καταλάβουν πως λειπω. Θελω μονο να παω σπίτι μου, και να ξαπλώσω φορώντας ακομα και τα τακούνια μου. Ειμαι ράκος και ψυχολογικά και σωματικά. Το μυαλό μου αρχιζει να βουίζει απο το αλκοόλ αλλα και απο τις υπερβολικές σκέψεις.

"Ζαλίζομαι απο το πολυ ποτό, τα χείλη μου μυρίζουν αλκοόλ, μα δεν με νοιαζει δεν με πειραζει.." τραγουδούσα κατω απο την μυτη μου για να μην μου πετάξει κανένας καποιο παππουτσι στο κεφαλι.

Αρχισα να παραπατάω ομως πιο πολυ και τα πόδια δεν με βαστουσαν. Κατι ξεχασα να κανω πριν βγω. Να φάω. Και το ποτό με άδειο στομάχι σε χτυπαει πιο πολυ και απο 5 βοτκες σε γεματο.

Έκατσα στα σκαλιά μιας καθαρής πολυκατοικίας και έβγαλα για λιγο τις γόβες μου. Ηθελα να παρω την μανα μου τηλεφωνο για να ερθει να με παρει μιας και λεφτα για ταξί δεν ειχα και δεν ηξερα πως να γυρισω με τα ΜΜΜ.

Παίρνω στο χερι μου το κινητο μου και θελω τοσο πολυ να καλέσω καποιον να ερθει να με παρει απο εδω αλλα δεν εχω ποιον. Ξαφνικά βρέθηκα να κλαιω με λυγμούς γιατι ένιωθα εντελώς μόνη χωρις καποιον να με επιστρέψει σπίτι.

"Γατάκι;" ακουσα καποιον να λεει και σήκωσα το κεφαλι μου. Οχι αυτος. Δεν θελω να με βλεπει σε τετοια χαλια. Σίγουρα εχω μουτζουρωθει. "Τι εχεις; Γιατι κλαις; Σου εκανε κανεις κατι;". Οι ερωτήσεις του έπεφταν μια μετα την άλλη.

"Απλα αναρωτιεμαι πως θα γυρισω σπίτι." ειπα και ξαφνικά ενιωσα μια δυσφορία. Έτρεξα προς τον κάδο που βρισκοταν πισω του και έβγαλα απο μεσα μου οτι ειχα και δεν ειχα.

"Γιατι μεθυσες;" με μάλωσε. "Θα σε παω εγω σπίτι. Περιμενε να στειλω ομως ενα μηνυμα." συμπλήρωσε και πηρε το κινητο στο χερι του.

Κάθισα στο πεζοδρομιο και αρχισα να τον παρατηρώ. Το προσωπο του στο φως της λάμπας μου φαινόταν πολυ σκληρό. Δεν ηταν αυτος ο παιχνιδιαρης γείτονας που γνωρισα το πρωι.

Τα δάχτυλα του έτρεχαν επιδέξια στο πληκτρολόγιο. Τι πληκτρολογούσε τόση ωρα; Ξαφνικά μου έριξε μια ματια και εγω ντράπηκα που τον καρφωνα τόση ωρα.

Ηθελα τοσο πολυ να μου χαρίσει ενα απο εκείνα τα πονηρά χαμόγελα που έριχνε σημερα το πρωι. Δεν ηθελα να μου κρατάει μουτρα. Δεν εκανα κατι. Απλα μέθυσα. Μέθυσα και τωρα.. και τωρα συνειδητοποίησα ποσο θεός ειναι. Ειδικά κατω απο το χαμηλό φωτισμό με τα ματια του να λάμπουν. Απο θυμό μεν αλλα λάμπουν.

Εβαλε ξαφνικά το κινητο του μεσα και προσπαθησε να με σηκώσει. "Μπορεις να αντεξεις; Το αυτοκινητο μου δεν ειναι πολυ μακρια." ειπε και εγω χωρις το στιριγμα του δεν μπορουσα να κανω βήμα.

Ξαφνικά ομως ολα μαύρισαν..

🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞

Ερωτήσεις; Βασικά δεν εχω.. Ααα Οχι. Την προηγούμενη φορά οταν σας ζήτησα ονομα εβαλα εκει ενα ωραιότατο πλην. Αλλα δεν το είδαν πολλες 😔 Άρα:
❤️ Πείτε μου ενα αγορίστικο ονομα που σας αρεσει.
❤️ Τι θα γινει μετα; 😈
❤️ Τι θα κάνατε αν είχατε τέτοιες φίλες;
❤️ Έχετε μεθύσει ποτε;

Αυτα. Κεφαλαιο οποτε μπει.
Λυπαμαι.
Καλημερα σας.
Αντριαν 😏