Okan: Annemle babam ayrıldığında taşınmıştık bu şehre

Okan: Evimize yakın olduğundan geldim o okula

Okan: Ve her nasılsa en çok da sana...

Okan: Derste kafama kâğıt atıp duran o kızı sadece şımarık biri sanıyordum

Okan: Bana bir gün, o kâğıtların içini açmadığıma pişman olacağımı söyledin ve bir daha atmadın

Okan: O gün sadece yazdıklarını değil, seni de ilk kez merak ettim

Okan: Eve giderken konuşmak istedim ama yağmur yağıyordu

Okan: Saçlarının bozulmasından hoşlanmayan bir kız olduğunu düşündüğümden çoktan gittin sandım

Okan: Etüte kaldığım halde beklemişsin

Okan: Otobüs geldiğinde bile gitmedin

Okan: Bana baktın, gülümsedin, peşinden gelmem için yürüdün

Okan: Yağmurun altında seni metrelerce takip ettim

Okan: Hızlı adımlarına yetiştiğimde halime acıyarak, kapalı durmaya devam eden şemsiyeni verdin

Okan: Meğer sen yanında şemsiye olduğu halde ağzını açıp yağmuru içmeyi seven küçük bir kızmışsın

Okan: Meğer sen bıçağıyla yara bandını aynı elinde tutan tehlikeli bir kızmışsın

Okan: Hatırla nasıl biri olduğunu

Okan: Çünkü sen severdin yağmurun altında şemsiyesiz yürümeyi

Okan: Demem o ki

Okan: Birinin arabasına binmek için yağmuru bahane etmezdin Yaren