Sorry for not updating for a really really really long time. Been busy with the upcoming Athlete's meet. Dyusko po, rinig na rinig ko hanggang dito yung pagsigaw niyo ng UD po! sa bawat comment hahahaha. Kung may problems kayo sa ibang chapters at hindi niyo mabasa, i-remove niyo yung story at ibalik niyo ulit. Kung wala pa din, ewan ko na hahaha.

Hiro.

Pain. Pain is all I can feel right now. I can't move any of my muscles at nasa isang puti akong kwarto. Si Akemi? Is she fine? Tri-ny kong tumayo para malaman ang sgahot sa tanong ko, but my own body failed me.

"Hindi ka pa pwedeng gumalaw." Papa? Minove ko yung ulo ko sideways at nakita ko nga si Papa na nakaupo malapit sa may pintuan at nagbabasa. "You should get ready for your Mother's mouth."

"Anong nangyari sa akin? Why can't I move?" Maayos ba ang lagay ni Akemi?

"It's just the effect of the medicine we gave you." sabi niya at ibinaba ang librong binabasa.

Huminga ako ng malalim at pinagmasdan ang buong kwarto. Just a white room with wooden furnitures. Nilipat ko ang tingin ko sa salamin sa labas at may napansin akong kakaiba. The glass is broken. Masama ang kutob ko.

"Pa," pagsisimula ko, "Nasaan si Akemi?"

"Well, she said that I should let someone investigate that scene."

My guts tells me this is bad. "And?"

"And, well.." he paused for a minute at binaba ang librong binabasa niya "..she seems kind of in a rush- sa tingin mo may masama bang nangyari?"

"I.. my guts is telling me.. yes."

And then, ito ang unang pagkakataon na nakita kong magpakita si Papa ng tunay na emosyon.

At sa oras na sa tingin ko ay masama ang nangyayari kay Akemi, doon pa ako walang magawa. Sa pag-iisip ko ng paraan para makagalaw ay may nag-iwan ng voice message sa telephone dito sa tabi ko.

So, what does it feel like? Not having your daughter by your side.

Akemi.

"What am I doing here?"

That's possibly what I should say this moment, pero alam ko naman ang rason kung bakit ako nandito. I messed with the wrong mafia. I couldn't even remember when this started. Techs? Yes, techs. But, alam kong hindi pa yun ang dahilan.

Probably, because we took his daughter away? Mas masama naman kami kung ibabalik namin siya without a single memory. And it's all still a mystery to me kung anong nangyayari ngayon. Kung paano hindi pa napapansin ni Papa na nawawala ako. Fortunately, wala pa namang sumusugod dito na taga-Tanteo to rescue me. Fortunately. Dahil mas gugustuhin ko nalang mag-isang umalis dito kesa mandamay pa ng iba.

"This is a taste of your own medicine." rinig na rinig ko ang halakhak niya mula sa speaker. "Hindi naman kasi mangyayari lahat ng ito kung pinahiram mo lang naman kami diba? Kung hindi ka nagpabebe, edi sana ligtas ka ngayon atang pamilya mo?"

"Ako lang! I'm the only one in danger! Don't ever involve my family!"

Halakhak. Gusto kong takpan ang tenga ko sa halakhak na yan. "I've heard that in so many drama movies, Akeruchuchu. At kahit anong gawing pagpigil ng bida sa kontrabida, wala pa ding mangyayari. So I suggest, save your voice later when you say your last farewells."

Last farewells, huh? "Don't ever forget, sa halos lahat ng movie na ganito ang eksena, hindi namamatay ang bida." I snap back.

"Ako yung director ng pelikulang ito, I'm the one who will choose if you may live or not."

Bumukas ang pintuan. He, he's here? Akala ko bang safe siya sa hospital?! Bakot siya nandito! Paano siya nakuha?! Sa unti-unting pagbuo ng luha sa mga mata ko, pina-upo siya sa upuan sa harap ko.

"I said save your voice for your last farewells. Bakit hindi ka makasagot?"

"Let him go!" pagmamakaawa ko. Pilit kong inaalis ang metal na nagdidikit sa mga kamay ko. Damn!

Tunog na ayaw kong marinig angumalingawngaw sa buong kwarto. Tunog ng pagputok ng baril. Kumawala na lahat ng luha ko at halakhak na lamang ng babaeng nasa labas ang naririnig ko. This can't be happening. This isn't suppose to end here!

"Your so stupid."

Nilabas niya yung spray na binigay sa amin ni Carrie nang nagpalit kami ng anyo when we're trying to solve Josie's case. Bakit nasa kanya yan? Is their mafia negotiating with Carrie? At akala ko ba kasama ng Tantei sila Carrie?!

"W-what, bakit meron kang ganyan?"

"I had to kill the owner. Nagmatigas pa kasi eh."

Ini-spray niya sa katawan ng fake na Hiro at gusto kong takpan ang bibig ko sa sobrang gulat ng makita ko ang mukha ni Carrie na may umaagos na dugo mula sa ulo. She's dead.

Ginamit din nila si Carrie para ibahin ang mukha ni Sera. They're so cruel! Masasama silang tayo! Bakit hindi ko nakita iyon?! And whatabout her powers? The wall? They must've used drugs on her.

"You're cruel! No, cruel is an understatement!"

"I'm not denying that." she smirked. "The story will become too boring if their's no villain, right? I'm here to spice things up."

"Bakit mo ba ginagawa ito?"

Halakhak. "Let's see. First, you didn't lend me your techs."

"You'll only use it for evil!" that's my reason. We would lend them if world peace ang magaganap. But no, it'll onky worsen the world. The government is enough to ruin it, huwag mo ng isali ang mafia.

"Bakit," her face turned serious. "Did you even ask kung saan namin ito gagamitin?"

Right, maybe we didn't think of that. But, they're a mafia! Masasama silang tao! Now I'm doubting myself kung talaga nga bang masama sila. On second thought, they just killed Carrie infront of me. That's how merciless they are!

"Of course! Panggawa ng drugs, illegal weapon at kung ano-ano pa. This is why your mafia is built. To ruin peace."

"Don't judge the book by it's cover Akemi. You know why? Dahil hindi yan ang habol namin."

Then what?! Ano pa ba ang habol ng isang mafia sa aming advance techs? Hindi ko maintindihan, hindi naman kasi kaintindi-intindi. O dahil nga tama si Lurixia? I judge the book by it's cover?

"Think of it, you have technologies that can find someone in just matter of seconds. A tracking device that can see where the person is or how she's doing. Think of it, akemi. Ano ba sa tingin mo ang kailangan namin?"

Oh no. Ako yung masama. Ako yung hindi umintindi sa sitwasyon. I didn't even ask her why she needed them. I'm the one who judge. Hindi ko alam kung makakatingin pa ako sa mga mata nila. I deserve this.

"Finally! We're on the same page!" sabi niya ng tumingin sa mga matang iniiwasan ko. "Kung sanang binigay mo nalang sa amin 'yon, wala ng gulo nahanap ko pa kung saan tinago ng mga Shinigami ang katawan ng Mama ko!"

She took out her gun pointing it at me. They wanted to find their Mother, para lang naman ma-ilibing siya ng maayos. I'm the hindrance of that oppurtunity. Ako ang pumigil sa mga plano. Ang sama ko.

Bago pa pumutok ang baril na hawak-hawak ni Lux ay may pumigil sa kanya. Her brother. "Paano mo napadala si Sera sa Tantei High kung wala kang contact sa labas?"

"One word, drugs. We're a mafia that are proffesionals on the medical department. And hindi naman imposible na hindi ko mapigilan yung pagpasok ng drug na nilagay niyo sa brain ko para alisin yung memories. I know that the escaping day will come kaya naghanda na ako." He smirked. "Kaso, I pity you. Hindi pala kayo handa."

Pilit na inaalis ni Lux ang kamay ni Dwayne na nakahawak sa kamay niyang may baril, "Bakit ba ayaw mo pang papatay ang babaeng ito?!"

"Sus, walang thrill. It's more entertaining kung may kasamang pagpapahirap diba?" he said looking at me. Pumasok siya sa glass room kung nasaan ako at hinawakan ako sa may chin, "Let the torturing begin."