BEHIND THIS MAD FAÇADE IS

Nicholas James.

11. December.
Saturday, 1:00 p.m.
[NEW] Wonderland Org.
San Lorenzo Base.

THE MAD HATTER'S PLAN TOOK A BREAK AROUND CHRISTMAS TIME.

There is nothing in the plan at all, that says on December I should be doing this and that. It's auspicious. I have all December to investigate who Time is.

It's a cold afternoon and Alice and I were studying on the table. She was reading reports which I found boring and too nauseous (there were lots of numbers and dates!) and I was colouring books.

I like the colour orange and blue and green and magenta.

"It says here that..." Alice disclosed, scanning through papers and papers, "Time's last activities were before your dad died, that's 2025, and last September, when she stole Heimdall's list."

I nibbled the red crayon. "What about her first?"

"Hindi tayo sigurado kung kailan s'ya sumali sa org dahil ang tinitingnan ko ay ang documents ng mga official records. Dalawa lang ang nakapangalan kay Time. Isang 2022 at 2025."

"What did she do?"

Alice gently tilted her head and answered, "2022, she started a new drug ring in San Leandro, extending to Mt. Sposa. 2025, she wrote a resignation letter addressed to your dad, but he wasn't able to sign it."

"Why?"

Alice gave me a serious look. Oh right, because my dad died. Yeah, I get it.

"So she's still Time up to this day." Alice sighed. "Tingin mo, paano natin malalaman kung sino si Time?"

I glued my eyes on this cute little fox I was colouring. "Time's cautious of the Mad Hatter's movements. I noticed that whenever I did something that isn't in the plan, she swooped in and gave me a good ol' scare."

"Time knows the Mad Hatter's plans?" Alice furrowed her brows.

I shrugged. "But she knows our movements. She probably knows where we are right now." I rapped the table with my fingers. "She could even have her own men surrounding us."

"Time doesn't have a Table so she hires men outside Wonderland Org. That means there's no way to know the people she uses."

"No, no, no," I waved a finger in front of Alice, "there is a way to know. Capture every suspicious individual around the vicinity and torture them until they spill the truth."

"Cute."

"We could wipe them out. Maybe Time would show up herself."

Alice nodded. "Then maybe you'd finally stop hyperfixating on Time."

I sputtered. "I wasn't hyperfixating on Time. I just... I just hate that she has too much freedom."

"Freedom?"

I meowed at Alice. I didn't want to elaborate on it further. Pshew, pshew, that's it.

She understood anyway, she kept writing. We shared silence. I made a kingdom with the animals I was coloring.

"What about Eros?" I asked, building a fortress of crayons.

She let herself be interrupted from her work. "Eros? The SZ12 vocalist? You think he's Time?"

"He left the org around the year Time joined. He could've met Time or he could've encountered Time. Maybe Time's the reason why he left the org, who knows?"

"Eros is in Ireland. We can talk to him through video call. I'll schedule one if you want me to."

"No, don't." My crayon fortress fell down. "If he knew Time, a character nobody knows, a character with no Table, then it would mean that he's with her and would not hesitate to warn her about us or give us wrong information."

She slowly nodded.

"Can you remember the faces of the men who took the notebook from you?"

She shook her head. "I am not good with faces."

I pouted, leaning back.

What can I possibly do to lure Time into coming to me? She went active again just to steal a list that only Heimdall and Arthur knew.

Ah. The Seven-Minute Semblance boys knew, as well.

"Nicholas? Alice? Kakain na."

And they have women in their lives that would do anything for them.

"Is Time..." I started, hoping I was right and Alice would recall the name correctly. "Is Time, Brunhildr Marie Lukas?"

Alice set her eyes on me, before she pursed her lips and rubbed her eyes. "Aaahhh hindi. Masyadong mahaba 'yan."

"Marie Lukas? Mama Lukas?"

"Hindi 'yan, pero parang may S at L na sounds?"

Melissa Drew knocked on the side of a filing cabinet to grab our attention. "Kakain na. Iligpit n'yo na 'yan."

I puffed my cheeks and beamed at Melissa, pushing away all my crayons from the table and into the floor. Alice frowned and picked up after me.

Melissa put food on the table. Afterwards, she told us to start eating and she would just be cleaning the kitchen.

"Siegfried Lukas has S and L sounds," I told Alice, staring at the Chinese food Melissa prepared. I forgot what it was called but they look like tiny white volcanoes. I like tiny volcanoes, especially ones that spit out chocolate.

Alice dipped her tiny volcano on soy sauce. "Maaalala ko naman kung si Laevateinn 'yon, right?" She bit the tiny volcano, then grimaced. "Ang alat. Kumuha ka nga ng calamansi sa ref, Al."

At first I thought, the audacity, but I shrugged it off and went to the kitchen, knowing full well that I have no idea what a calamansi looked like. I figured I'd just ask Meli--

Melissa quickly put the telephone down when she saw me coming to the kitchen. Her eyes were wide and full of guilt, with a side of fear.

"Who are you talking to?" I asked, tilting my head and slowly smiling.

She shook her head and kept the telephone away, laughing under her breath. "No one, I was just thinking of delive-"

I grabbed the telephone and pressed the receiver against my ear. I smirked slyly at Melissa, saying, "Redial."

The other line rang twice, then a jolly young lady answered, "Hi, welcome to Millicent's Sweet Shop! Is this still Melissa Drew?"

I threw the receiver behind me and pressed the hook switch to end the call, walking towards the refrigerator. Melissa cautiously watched me, her eyes wide.

"Why were you talking to a sweets shop?" I asked her, propping myself against the fridge.

"I wanted to buy you a cake," she admitted. "Tea and cake makes you happy."

"Oh."

She caressed my head and forced a smile. "I know you're not my son, but you're still Norcross's son. I want you to be happy too."

"Oh." I pursed my lips and drifted my gaze to the side. I thought she was secretly talking to Edward or Heimdall or anyone outside Wonderland.

This was the first time someone ever wanted me to be happy because I'm Norcross's son.

"But Edward Dace," was all I could say.

"Right now, you need me more than Edward needs me."

I pressed my lips together tightly.

"Alice said she needs calamansi." I rubbed my arm and looked away.

Melissa patted my head. "Sige. Ipaghihiwa ko kayo ng kalamansi."

I nodded, avoiding her gaze, and ran back to the dining table.

Melissa picked me over Edward. That's a first.

I don't want to jinx it so I'll remain in doubt and suspicious of her. Sooner or later she'll betray me too. If she could play the accomplice to her staged kidnapping to protect Edward from the King and Queen of Hearts, she could do the same to me.

Alice raised an eyebrow at me the moment I joined her again. "You look happier, may na-discover ka ba tungkol sa calamansi?" She grinned and continued slicing her tiny volcanoes.

I drowned my tiny volcano in soy sauce. It was a little happy island. "Mm-hmm."

"Nasaan na 'yong calamansi?"

"Melissa's preparing it."

We both waited for the said calamansi, which took too long so after getting some looks from Alice, I went back to check on Melissa and that damn calamansi.

Melissa was talking on the phone when I heard, "... po mamaya, Sir Lance."

I was supposed to stop and listen to their conversation. I knew I ought to eavesdrop.

Instead I gasped audibly, as I think I heard my wee heart brea-as I knew I was right to not trust Melissa.

Still got it with the people reading. Hot damn, Nicholas.

Melissa noticed me smiling airily at her and this time, colour departed her face. She slowly put the receiver down and laughed under her breath, saying, "I-Ihahatid ko na sa inyo 'yong ca-"

"Oh, no." I raised my arms. "I think we should skip to teatime, Melissa Drew."

How dare you make me think I could trust yo-I was right to not trust you and to simply treat you as a prisoner.

How dare you show me fake lov-no, I've seen this coming. I was right.

Still Edward Dace and not Nicholas James, huh?

"Let me explain," Melissa said, holding my shoulders. "T-That was-the name of the cashier was-"

I shoved her away from me, grinning uncontrollably. "Ha! I was right. It's still Edward Dace, Edward Dace, Edward Dace!" I laughed to release the ugly feelings inside. "It's never Nicholas James!"

Alice appeared behind me, silently assessing the racket.

"It's not what you think!" Melissa cried. "Listen-"

I flailed my arms around in anger. "Why stay if you're still-why say you're gonna buy cake-why-why-"

Where are words?!

"Get out," I hissed. "Get out of here."

Alice worriedly commented, "But she's your pris-"

"GET OUT!" I screamed. "LEAVE!"

Melissa was shaking when she bolted away.

Alice held my arm. "Bakit mo pinakawalan si Melissa?"

I chuckled, gritting my teeth, and took my phone out, dialling Katharine's number.

"Hello, Katharine? Melissa escaped. Ha-ha, who would've seen it coming? Anyway I want you to capture her and send her to the dungeon. If we don't have a dungeon, anywhere ugly and gross works. Use as much force as you want, I don't care."

Maybe now she'll realise that it's not always Edward Dace.

Zweihänder.

11. December.
Saturday, 7:00 a.m.
Coronado University Dormitories.

DECEMBER 11, 2027--May appointment si Ichaival sa GB6 mamayang 10 a.m. at bilang kanyang dakilang best friend ay gumising ako nang maaga para makasigurong hindi n'ya ako iiwan at ako ang mauuna sa sasakyan.

Alas-siete media ay kinatok kami ni Excalibur sa dorm. Bihis na bihis din, parang may naka-schedule na appointment sa loaning company. Naabutan n'ya kaming nag-aagahan.

"Pupunta kayo ng GB6?" tanong n'ya. Hinila n'ya ang executive chair na nasa study table ko at nakisalo sa kainan namin. "Sasabay ako, may inuutos sa 'kin si mama."

Inabutan s'ya ni Ichaival ng tinapay at kape. "Hanggang anong oras ka sa GB6?"

Nagkibit-balikat si Excalibur. "Hindi ko alam lods. Hindi naman ako sasabay pauwi. May lakad ba kayo pagkatapos?"

Tumango-tango ako. "Sasamahan namin si Edward, tapos sasamahan din namin si Clarent maghanap ng ida-dissect na pusa. Pagkatapos, pupunta kami ni Val sa mall!"

"Pupunta tayo ng mall?" Kumunot-noo si Ichaival.

"Bibili tayo ng mga pambalot ng regalo!"

Sumipol si Excalibur. "Aga mong magbalot ng regalo ah, anong nawawalang gamit ko kaya ang matatanggap ko this year?"

"Kapag talaga natanggap ko 'yong nawawala kong boxer, kakalbuhin ko si Zwei."

"Ginawa kong basahan boxer mo." I rolled my eyes and sipped hot milk.

"Anong oras kayo aalis?" tanong ulit ni Excalibur. Sa kanya na namin pinaubos 'yong sobrang scrambled eggs.

Nagsimula nang magligpit ng mga pinagkainan si Val. "Pagkatapos kong maghugas. Daraanan ba natin si Edward?"

"Bakit, saan lakad ni Edward?"

Ako ang sumagot, "Nagpapatulong si Edward maghanap ng apartment para sa mga inampon n'yang bata."

"Oh, 'yong mga Francisco. E 'yong isa pang bata na kasama dati ni Nicholas? Error ang narinig kong tinawag sa kanya ni Edward, ah."

Natawa nang kaunti si Ichaival. "Codename n'ya 'yon. No'ng dinala ni Edward sa CC 'yan ang sabi n'ya Jeo Myu-jin ang pangalan na binigay sa kanya ng papa n'ya."

Taas kilay kami ni Excal. "Wow, Val, kinausap ka?"

Ichaival waved his hand and with a small chuckle, he told us, "Wala, binigyan ko kasi ng pagkain habang hinihintay n'yang bumalik si Edward. Tapos sabi ko nanonood ako ng K-Drama; sabi n'ya galing Korea mama n'ya, tapos nagkwentuhan na kami."

Niliit ko ang mga mata ko. "Nasaan ako n'yan, bakit hindi ako nakapagpasikat kay Error?"

"Absent ka. Haha."

Nangasim ang mukha ko. "Sasama ba si Edward sa GB6? Mamayang pag-uwi na lang natin s'ya daanan at baka ma-bore lang s'ya kasama natin."

"Mas malala kapag ikaw ang na-bore kasama ni Edward, baka kung ano pang kalokohan ang pumasok sa isip mo, kawawa 'yong bata." Tinungga ni Excalibur ang kape n'ya.

"Matino naman ako kapag nandyan si Val."

"Hindiii, kunsintidor din 'yang si Val, eh."

"Ako?!" Muntik nang mabitawan ni Ichaival ang hawak n'yan mga pinggan.

Nagtawanan kami at ilang minuto pa pagkatapos ay lumarga na kami.

Si Ichaival ang nag-drive dahil gusto n'yang magpapogi kay Kristina. Joke lang. Uuwi raw sandali si Excalibur dahil may pinapadagdag na package 'yong mama n'ya at si Ichaival ang nakakaalam ng ruta papuntang bahay nila.

Sa backseat ako humilata habang bumibyahe.

"Dapat ba tayong magdala ng regalo para kay Tita Judith?" tanong ni Ichaival.

"Matutuwa na 'yon sa presensya ni Zwei," patawang sagot ni Excalibur. "Kung gusto mo rin, iwan mo muna si Zwei kina mama tapos balikan mo pagkatapos ng appointment mo sa GB6."

"Hindi deserve ng mga magulang mo ang sakit sa ulo dahil sa isang Zweihänder."

"Hindi ko pa nakikita papa mo Excal, nasaan s'ya?" tanong ko naman habang nagbibilang ng stars sa medyas kong blue.

Hindi ko pinansin ang masasakit na salita ni Ichaival. Sanay na kasi akong masaktan. Manhid na ako. Charot.

"Abroad, par," sagot ni Excalibur. "Kapag umuwi 'yon, bigyan kita ng pasalubong. Laging maraming bitbit na pagkain 'yon."

Nagpatuloy ang usapan namin tungkol sa mga pasalubong, hindi namin namalayan na nakarating na kami sa bahay nila Excalibur. Nakangiti kaming sinalubong ng mama n'ya, isang plantita rin na mahilig magsuot ng mga floral na daster.

"Travis, hijo!" Niyakap at hinalikan sa pisngi at noo ni Tita Judith si Excalibur. "Sakto pagbalik mo, kakauwi lang ng ama mo!"

"Talaga?" Na-excite din si Excalibur. "Ma! Bitbit ko po sina Harold at Cian!"

Sa akin nadapo ang tingin ni Tita Judith at kaagad akong inatake ng hug monster. "Harold, Cian! Kayo pa pala naghatid kay Travis! Thank you!" Pagkatapos ay pinaulanan n'ya ako ng beso sa mukha.

"On the way rin naman po kami sa Makati." Si Ichaival ang sumagot dahil hindi s'ya binubugbog sa pagmamahal ng nanay ni Excalibur.

"Anong gagawin n'yo sa Makati?"

"GB6, ma, 'di ba?" Sumilip-silip si Excal sa loob ng bahay nila.

Pinakawalan ako ni Tita Judith at humampas s'ya sa hangin. "Oo nga pala!"

Mm-hmm.

"Travis? And'yan na si Travis?" isa pang excited na sigaw mula sa loob ng bahay. Pagkatapos ay lumabas ang isang malaki at balbas-saradong lalaki na may peklat na bumabagtas mula sa kaliwang noo hanggang sa panga n'ya.

"Travis, c'mere boy!"

Natakot kami ni Val at napatayo nang ayos.

"Da!" masiglang bati ni Excalibur at patakabong tumalon sa papa n'ya. Kahit 6-footer si Excal ay nakaya s'yang buhatin ng higante n'yang ama.

Gusto ko ring tumalon sa kanya, kapag ba tumalon ako sa kanya ay sasaluhin n'ya rin ako?

Humawak sa braso ko si Ichaival at ngumiti. "Lumalabas dimples mo. 'Wag kang tatalon sa papa ni Excal, may kaunting respeto pa sa 'yo ang mga Peralta."

Pinatuloy kami ng mga Peralta sa mumunti nilang botanical garden at sandaling nakipagkwentuhan sa 'min. Alam nilang nagmamadali kami kaya naghanda rin kaming bumiyahe pagkatapos nila kaming bigyan ng mga succulent, imported na karne ng kambing, at 'yong pinapabigay ni Tita Judith kay Clarent na alam kong ibabalot ko para sa Pasko.

Bago kami makaalis ay inabutan ako ni Tito Donar ng dalawang eat-all-you-can voucher sa restaurant na Vikings. Isama ko raw 'yong jowa ko. Mapanakit ka po pero thank you.

Nakaramdam si Ichaival na magdadrama ako kaya nagmadali na s'yang magmaneho papuntang Makati.

"Isama mo raw jowa mo, Zwei," biro ni Excalibur (na na-demote sa backseat). "Enjoy kayo sa date n'yo, ha."

"Ibigay mo na lang kay Macey at Edward," suhestiyon ni Ichaival. Isa kang malaking taksil.

"Ibenta ko kay Edward, ano?" Nilagay ko 'yong mga voucher sa wallet ko.

"Bakit pala hindi mo alam na uuwi papa mo, Excal?" tanong ni Val.

"Biglaan daw pag-uwi nila, pinatawag sila ng boss nila dito sa Pinas."

"Kaya kaya akong buhatin ni Tito Donar, Excal?"

"Zwei, dignidad mo."

"Kayang-kaya kang ibalibag no'n Zwei. 'Pag pumunta ulit kayo sa bahay, subukan natin."

Ngumiti ako kay Ichaival. Alam kong hindi n'ya ako nakikita dahil nagmamaneho s'ya, pero sa tagal naming magkasama ay alam kong alam n'ya ang binabalak ko.

Nang hindi inaalis sa kalsada ang kanyang paningin ay hinampas ako ni Val. "'Yung dimples mo. Nararamdaman ko ang presensya."

••• GENIUSFORSALE •••

Naghiwalay kami ng landas ni Excalibur pagkarating namin sa entrance ng GB6. Si Ichaival naman ay nagsabing magkita na lang kami sa isang coffee shop sa ground floor ng building.

May nakita akong malapit na bookstore sa labas ng building kaya napag-tripan kong bumili na ng mga pambalot. Bumili na rin ako ng mga card at bagong mga ballpen. Tapos isang maliit na box para sa regalo ko kay Sir Arthur.

Hindi pa kami nag-uusap simula nang regaluhan namin ang garden nila ng isang statwa. Mas natatakot na akong ibigay ang regalo ko sa kanya dahil sigurado akong magagalit 'yon kapag nalaman n'yang binalot ko ang hinahanap n'yang kwintas na sailboat.

In my defense, last month ko pa na-jekwat 'yon at hindi ko alam na aawayin pala n'ya kami.

Siguro matutuwa at matatawa s'ya sa regalo ko. Siguro sasaksakin at gigilitan n'ya ako on the spot, who knows?

Sir Arthur, mars, sorry na kasi.

Bakit kasi ang menopausal mo rin at kung anu-anong kalintikan ang pinapasok mo?

Bakit ka kasi namamaril? Alam kong nakakainis si Joyeuse pero maaars walang barilan.

Hindi gaya ko, hindi sanay masaktan si Joyeuse.

Ilang minutong paghihintay pa sa pila (tutal, sanay na akong maghintay) ay saka lang ako nakaabot sa cashier. Nang ilabas ko ang wallet ko para magbayad ay nakita ko na naman 'yong voucher na binigay sa 'kin ni Tito Donar.

Ang expiry ng coupon ay December 24. Hindi pa pinaabot sa Pasko.

May malapit na resto sa San Leandro. Kung sa 24 ko na lang kaya gamitin 'to tapos dumeretso na kami sa San Leandro?

Sakto pag-uwi namin ay Noche Buena.

Tama, tama.

May kasama kaya si Edward sa Noche Buena? Kung wala, siguro iimbitahan na lang namin s'ya sa bungalo namin. O kaya makikigulo kami sa kanya sa Pasko, para hindi s'ya malungkot at para kasama s'ya sa exchange gift namin.

Tamang panahon na para mabinyagan s'ya sa mga paraan ko ng pagbibigay ng regalo.

Dalawang oras ang lumipas bago tumawag sa 'kin si Ichaival at nagkita na kami sa coffee shop. Nagulat s'ya na nakapamili na ako. Siguro deep inside ay gusto ni Val na lumanghap ng amoy ng bookstore.

Binilhan ko naman s'ya ng mga ballpen, kaya pareho kaming masayang bumalik sa San Lorenzo.

Habang nasa biyahe ay sinabi ko sa kanya ang mga plano for this December.

24. December.
Friday, 5:00 p.m.
San Leandro.

Sinong sinama ko sa Vikings? Syempre si Ichaival.

Hindi na s'ya nagulat na wala akong ibang maisama kun'di s'ya. Hindi rin binili ni Edward 'yong coupon, sabi n'ya hindi naman daw sila ni Macey, bakit n'ya aayain sa date.

Hindi n'ya alam na basta kainan ay game si Macey.

Napakaraming tao kanina at ngayon lang kami natapos kumain at nakapaghanda para sa byahe papuntang San Leandro, kung nasaan ang Mt. Sposa. Wala kaming balak mag-hiking, pero gusto kong akyatin hanggang sa peak kung saan namin makikita 'yong syudad. Mababa lang naman 'yong bundok.

Huling punta ko rito no'ng 2022 ay hindi ko naisama si Val. Hindi tuloy n'ya nakita ang mga nakita ko.

At kapag sinabi n'yang dadalhin n'ya si Kristina rito sa susunod nilang date ay itutulak ko s'ya mula sa summit hanggang sa paanan.

"Talagang sa bundok pa natin napag-tripang mag-Pasko, ano?" natatawang saad ni Ichaival habang naglalakad sa mabato at mabuhanging daan papunta sa Peak 1.

Maputi ang mga naglalakihang batong nakapalibot sa amin. Mabeberde rin ang mga halamang tumutubo sa gilid ng trail. Naririnig ko ang malakas na agos ng ilog sa 'di kalayuan.

"I think it's the perfect Christmas Party." Nagkibit-balikat ako.

"Christmas Party ba kung dalawa lang tayo?"

"Anywhere with Zweihänder is a party."

"Wow my life is a freaking party."

We exchanged banters until we reached Mt. Sposa's clear river. We stopped to take in the view.

Asul na asul ang malamig na tubig. Nahati ang bundok at nalunod kami sa mapusyaw na rosas na langit.

Nahigit ko ang hininga ko nang tumingala ako at lumingon sa paligid.

Nanliit ako sa presensya ng naglalakihang bato, naglalakasang agos ng tubig, at nagtataasang ulap. Pakiramdam ko ay nakikituloy lang kami sa isang mundong hindi ginawa para sa aming maliliit na nilalang.

May malaking rock formation sa isang dako. May mga ibong nagliparan papunta sa kabilang ibayo. May malamig na hanging yumakap sa 'min.

"Wow," singhap ni Ichaival. "I can't describe how I feel, just... wow."

Naupo ako sa isang bato at ngumiti kay Val. Manghang-mangha s'ya sa nakikita n'ya, kitang-kita sa kinang ng mata n'ya.

"Kadalasan kapag Pasko ang pinupuntahan ng mga tao ay 'yong mga lugar na maraming ilaw," sabi n'ya. Hindi n'ya inaalis ang paningin n'ya sa tanawin. "Maganda rin pala kung sa mga walang tao ka rin magpunta."

Humagikgik ako. "Mamaya ipapakita ko sa 'yo 'yong hinahanap mong mga ilaw."

Nilabas ko ang camera ko para mangolekta ng mga tanawing hindi ko gustong malimutan.

Sandali lang kami nagtagal sa ilog. Umakyat na rin kami kaagad sa Peak 1 dahil kapag dumilim ay baka magliwanag na ang glow in the dark na si Ichaival.

"Zweeeiii sigurado ka bang alam mo 'yong daan?" iyak ni Val. May flashlight naman kami at may mga palatandaan naman sa trail, hindi ko alam kung anong pinag-aalala ni Ichaival.

"Yup, na-discover ko ang lugar na 'to no'ng naligaw ako noon."

Rinig na rinig ko ang paglunok n'ya. "Pero nakabisado mo naman 'yong daan, ano?"

Nagkibit-balikat ako para pakabahin ang best friend ko.

"Harold!"

"Kung may ligaw na hayop man, meron ka namang pana d'yan sa braso mo, e 'di mag-ala Katniss ka."

"Maliit lang ang mga palaso ko, pang-tao 'to, hindi baboy ramo. At saka madilim na, hindi ko na makikita nang ayos kung may aatake man sa 'tin!"

"Daldal ka nang daldal, Val, mas lalo kang mapapagod n'yan."

"Wala na akong nakikitang sign board, tama pa ba ang dinadaanan natin, Zwei?"

"Hala, hindi ko rin alam kung nasaan na tayo, nag-iba na 'yong daan!"

Kinurot ni Ichaival ang braso ko.

Tumawa ako. "Isang ahon na lang, Val, pagkatapos nito..." Umakyat ako papunta sa isang flat na espasyo kung nasaan ang Peak 1 at ang pahingahan para sa mga hiker.

"Tadah!"

Sinamahan ako ni Ichaival sa pagtayo sa pinakaunang rurok ng Mt. Sposa. Binati kami ng malamig na simoy ng gabi, nagniningning na mga bituin, at ang mga kumukuti-kutitap na city lights ng San Leandro.

Tumabi sa 'kin si Ichaival at kumapit sa braso ko, dahil mas matibay ako kaysa ro'n sa mga kawayang nagsisilbing railings.

May kantang umuugong sa tainga ko habang pareho naming tinititigan ang mga ilaw, at may kakaiba itong kurot sa dibdib.

Walang nagsasalita sa 'min. Hinayaan lang naming manaig ang orchestra ng mga kuliglig, ibon, at hangin, kasabay ng pagsayaw ng mga ulap, puno, mga ilaw ng San Leandro, at ng mga bituin.

"Merry Christmas?" tanong ko sa kanya, pagkatapos kong maka-recover mula sa awestruck. Hinanda ko na ang camera ko para sa mga tanawin.

Lumingon sa 'kin si Ichaival. Hindi n'ya mapigil ang ngiti n'ya mula sa pagkamangha sa mga nakikita n'ya. Hindi ko alam kung hinihingal s'ya mula sa pag-akyat namin o ninakaw na ng tanawin ang hininga n'ya.

"Merry Christmas," natatawa n'yang sagot. Nagbalik s'ya ng atensyon sa tanawin. Kinuhanan ko nga s'ya ng isang candid shot.

Humangin nang malakas at sobrang lamig. Pakiramdam ko lilipad kami.

"Maupo na muna tayo dito sa mga kawayan, Zwei," anyaya ni Ichaival. Inilawan n'ya ng flashlight ang uupuan namin, pati ang mga bato at puno sa paligid para makasigurong walang ahas o insektong mangangagat sa 'min.

Natigil s'ya sa katawan ng puno at napailing. "May mga batang nagsulat ng pangalan nila dito sa puno, oh."

Lumapit ako para basahin ang sinasabing pangalan ni Val.

"Tsk, tsk. Hindi dapat sinusulatan ang mga puno, Fraulein Snow at William Wyse. Hindi sana masarap ulam n'yo ngayon, mga wala kayong pagmamahal sa kalikasan."

"Hindi na naawa sa mga puno."

Tumawa ako dahil pinagagalitan namin ngayon ang mga batang hindi naman namin kilala.

Nagdesisyon kaming magpahinga sandali bago kami mag-hike pababa ng Mt. Sposa. Naglabas ng tubig si Ichaival at inabutan din ako ng balabal kung ginawin daw ako.

"Mag-camping tayo dito kasama ng CC," sabi n'ya.

"Isama rin natin ang SMS."

"Si Edward?"

"Pati 'yong tatlo."

Napanguso na lang si Val. "Hindi nga natin alam kung babalik pa sila."

"Hindi naman porket hindi natin alam kung babalik ay hindi na natin isasama. Nangako tayo kay Edward na sasamahan natin s'ya sa pag-asa, 'di ba? I-wish mo sa diyosa ng bundok na makumpleto na ang SMS, dali."

Utu-uto si Val, pinagdikit nga ang mga palad n'ya at nag-wish.

Lagot ka. Mamaya kung sinong lamang-lupa ang makarinig sa 'yo.

Natapos ang pahinga namin at bumalik na kami sa paanan ng bundok. Medyo napagod kami pero busog naman ang mga mata at puso namin sa mga nakita namin sa taas.

Umuwi na kami kaagad para makasama ang pamilya namin ngayon Pasko. Plus, may isa pa kaming pamilyang pupuntahan bukas.

25. December.
Saturday, 9:00 a.m.
372A High Street.

SooooOOOoooooOOOooo.

Ayokong umasa (kahit sanay na akong umasa), na may diyosa ngang duminig sa wish ni Ichaival kagabi. O baka may engkantong nagwapuhan sa 'kin kaya pinagbigyan ang wish ni Ichaival. O kaya isang makapangyarihang lamang-lupang katropa ni Ichaival.

"Bakit parang ang ingay sa loob, Zwei?" tanong ni Excalibur, na naging tagabitbit ko ng mga regalong binalot ko.

"Sigurado ka bang si Edward lang ang nakatira d'yan?" tanong naman ni Macey, na tagabitbit ng spaghetti, ham, at lechong manok.

"Sigurado ka ba na dito nga nakatira si Edward ngayon?" walang tiwalang tanong ni Clarent, na tagabitbit ng lumpia at keso de bola.

"Dito nakatira si Edward, ang alam ko," sagot ng ampon na bitbit ang mga binalot kong regalo na para sa kanya. Hindi n'ya alam 'yon at sigurado akong iiyak s'ya 'pag nakita n'ya sapatos n'ya sa loob. "Sabi n'ya sa 'kin 'eto ang tinatawag nilang 372A High Street."

Ibinaba ko muna ang bitbit kong Christmas Tree at pinindot ang doorbell.

Natahimik ang mga nag-iingay sa loob, parang biglang nakiramdam.

"SMS?" tawag ko. "Are you there?"

O nananaginip lang ba ako?

•••

Ciao, HeadphonesAndLuck here!

This update was supposed to be for our wee Superman's birthday, March 8! Here's Gilbert's illustration for him!

And I checked 372A (the group), I've seen all your lovely illustrations for Edward's and my birthday and aaaaaaaaahhhhhhhhh my gosh, I love them and I appreciate all of you and I love all of you so much, thank you for not forcing me to show up and chat, I am an anxious marshmallow, tHANK YOU FOR BEING REALLY, REALLY, UNDERSTANDING, YOU GUYS ARE THE BEST!

Also Gilly boi still has to ask for the artists' permission before I post their art here :3

Ciaaaaaoooooooo e grazie e ti amo!