*Πρώτη και τελευταία φορά που βάζω τόσο basic τίτλο σε κεφάλαιο δικό μου*

Καινούριος κύκλος διηγημάτων, καινούριοι χαρακτήρες!

Φαίρεν (πρώην Αρχάγγελος Ευήλ) ο Donald Glover

Θεωρούν ότι η εποχή του εικοστού πρώτου αιώνα μετά τη γέννηση του ενοχλητικού Ιησού είναι μια εποχή αμφισβήτησης, άρνησης και αποστροφής από τη θρησκεία, την πίστη και την ιερότητα. Για τη θρησκεία και την πίστη ίσως και έτσι να είναι. Για την αμαρτία, όμως, και για την ασωτεία δεν υπήρξε ποτέ ωραιότερη εποχή. Όταν η πίστη είναι αδύνατη και τρεμοπαίζει χειρότερα κι από κερί στον τυφώνα, τότε γίνεται ένα υπέροχο, εύφορο και καρπερό έδαφος για να ευοδώσει και να αναπτυχθεί η αμαρτία ως την πιο σκληρή μορφή της. Και κάπως έτσι φτάσαμε να κρατούμε απλούς ανθρώπους στα ίδια επίπεδα με εγκληματίες πολέμου και να τους βασανίζουμε το ίδιο άκαρδα κι ανηλεώς. Δεν είμαστε κακοί· κακούς μας ονόμασαν γιατί υπάρχουν κάποιοι καλύτεροι από εμάς, όμως πρέπει να αφήνουμε όλη την κακιά μας να συντρίψει τους αληθινούς κακοποιούς. Αυτός ο αιώνας δεν έχει εγκληματίες πολέμου, ωστόσο βρίθει από παλιούς, καλούς, αληθινούς αμαρτωλούς.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Έμαθες πότε θα γίνει αυτή η καταραμένη Αποκάλυψη; Εδώ και είκοσι αιώνες την ακούω κι ακόμα δεν κατέφτασε!"

"Αδελφέ μου, βιάζεσαι," απάντησε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον Εωσφόρο. "Το καλό πράγμα αργεί να γίνει."

"Τι αργεί επιτέλους; Ο Υιός γεννήθηκε, είπε ό,τι έπρεπε να πει, πέθανε κι αναστήθηκε, όπως προέβλεπαν οι Γραφές," είπε με μπόλικη ειρωνεία για τον Ιησού ο Άρχοντας της Κόλασης. "Γιατί δεν ξαναέρχεται; Τόσο αδιάφορη του είναι η Γη; Εγώ εξακολουθώ να τη βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα."

Ενστικτωδώς, οι ματιές τους περιπλανήθηκαν στη νυχτερινή μα ολόφωτη Νέα Υόρκη. Βρίσκονταν στην κορυφή του Empire State Building, με τα φτερά τους ανοιχτά, μια που γνώριζαν ότι κανένας δε θα τους έβλεπε.

"Πολύ ψηλά είναι εδώ," σχολίασε ο Εωσφόρος αμήχανα. "Αισθάνομαι ότι είμαι πιο κοντά στον Παράδεισο παρά στην Κόλαση. Τη μισώ αυτή την αίσθηση."

"Είναι μακριά η ώρα της επιστροφής Του. Οι ψυχές των ανθρώπων είναι αγνές. Το θηρίο σου δεν έχει φανεί, ούτε έχει γεννηθεί ο Αντίχριστος," αγνόησε το σχόλιο του ο Γαβριήλ, απαντώντας στην πρότερη του ερώτηση. "Πάντως να ξέρεις ότι πρώτα εγώ θα μάθω για τη γέννηση αυτού κι έπειτα εσύ."

"Οι ψυχές των ανθρώπων δεν είναι αγνές, αν είναι ποτέ δυνατόν!" Διαφώνησε έντονα μαζί της ο Βασιλιάς των Δαιμόνων. "Κοίταξε τους όλους· είναι αμαρτωλοί, από τον πιο ασήμαντο ως τον πιο επιφανή, από τον πιο πιστό ως τον πιο άπιστο, από τον πιο σοφό ως τον πιο ανόητο, όλοι τους αμαρτάνουν ασύστολα καθημερινά κι ελάχιστοι αποζητούν συγχώρεση και μετάνοια. Η αθωότητα των ψυχών πέθανε μαζί με τον Ιησού."

"Ο Κύριος μας δεν πέθανε και το γνωρίζεις, βρίσκεται δίπλα στον Πατέρα," αντιμίλησε ο Γαβριήλ. "Ο καιρός του είναι ακόμα μακριά. Προς το παρόν ετοιμάζει τους αμνούς και τα άλογα. Οι καβαλάρηδες και οι Αρχάγγελοι θα καθυστερήσουν να συγκεντρωθούν."

"Ας έρθουν στην Κόλαση να με εκθρονίσουν και την ίδια στιγμή θα στείλω τους Έκπτωτους Αγγέλους μου να σφαγιάσουν τον Ιησού και τον Πατέρα."

"Μη μας απειλείς, Εωσφόρε," τον συμβούλεψε ο Αρχάγγελος με γαλήνια φωνή και πρόσωπο. "Μην παλεύεις να αλλάξεις το πεπρωμένο. Απλώς κάνε υπομονή και συνέχισε την κατά βούληση τυραννίδα σου."

Μόλις τελείωσε τα λόγια της, άνοιξε τα κατάλευκα φτερά της και πέταξε ψηλά, πίσω στον Παράδεισο, αφήνοντας τον Διάβολο μόνο του. Είχε γίνει κάτι σαν παράδοση να συναντιούνται οι δυο τους μια φορά τον χρόνο και να συζητούν· κυρίως εξαιτίας της συνύπαρξης τους κατά την επίγεια ζωή του Ιησού. Εκείνος πάλευε να συλλέξει πληροφορίες για τη Δευτέρα Παρουσία κι εκείνη τον περιέπαιζε για δική της διασκέδαση. Εξοργίζονταν κι ενθουσιαζόταν ταυτόχρονα, σκεπτόμενος πόσο υπέροχος Δαίμονας θα γινόταν ο Γαβριήλ αν το ήθελε.

Με έναν αναστεναγμό ανίας, άνοιξε τα δικά του ολόλευκα φτερά και πέταξε κάτω, κατευθείαν στον δαιμονικό του θρόνο στην Κόλαση.

Μόλις έφτασε, συγκάλεσε αμέσως συμβούλιο των Ανώτατων Δαιμόνων, με τους Πρίγκιπες, τους Δαίμονες των Αμαρτημάτων και τη Λίλιθ.

"Έχω πληροφορίες από εξαιρετικά αξιόπιστη πηγή ότι στον Παράδεισο νομίζουν πως η Γη δεν είναι αρκετά αμαρτωλή και διεφθαρμένη! Προφανώς κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους!" Βροντοφώναξε, όταν μαζεύτηκαν όλοι. "Θέλω μέσα σε μερικούς μήνες να αλλάξουν γνώμη! Ο Αρμαγεδδών θα έρθει όποτε θέλω εγώ κι όχι όποτε θέλει ο Πατέρας!"

Η διαταγή ήταν σαφέστατη. Αμέσως, οι εφτά Δαίμονες των Αμαρτημάτων ξεχύθηκαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Κόλασης, παίρνοντας τους πιο πιστούς τους ακόλουθους μαζί. Με έναν και μόνο βοηθό στο έγκλημα, πέταξαν οι εφτά Έκπτωτοι Άγγελοι για τη Γη, έτοιμοι να σπείρουν την αμαρτία και τη διαφθορά.

Ο Ασμοδαίος δε δυσκολεύτηκε καθόλου να επιλέξει τον σύντροφό του· ήταν ο μόνος που δεν τον ειρωνευόταν για τον ευνουχισμό του· το όνομά του ήταν Φαίρεν κι ήταν κι αυτός Έκπτωτος, από τους πιο αγαπητούς Αγγέλους του Πατέρα, που προοριζόταν για Φύλακας του Υιού. Ο Εωσφόρος θεωρούσε το να τον παρασύρει στην Επανάστασή του ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του. Το πιο μεγαλεπήβολο βέβαια ήταν να παρασύρει τον ίδιο τον Υιό, όμως δεν το είχε καταφέρει ως τώρα.

Μαζί με τον Φαίρεν ανέβηκαν στην Ευρώπη, πήραν τις ανθρώπινες μορφές τους και ετοιμάστηκαν για την εύρεση των αμαρτωλών. Έφτασαν στη Φινλανδία, που λόγω των πολλών της λιμνών είχε άπειρες εξόδους προς την Κόλαση, και μπήκαν σε μια προτεσταντική εκκλησία. Ήταν Κυριακή κι ήταν κατάμεστη από κόσμο. Ο επιβλητικός προτεσταντικός ναός με το τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο να ακούγεται ασταμάτητα φιλοξενούσε τα δυο επόμενα θύματά τους.

Κι οι δυο τους καθηγητές· ένας Φυσικός και μια Μαθηματικός, που εργάζονταν στο ίδιο σχολείο όμως ποτέ τους δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα. Σε ένα τεράστιο εκπαιδευτήριο με σαράντα καθηγητές, θα μπορούσε μόνο η Τύχη να ενώσει τους δρόμους τους. Αυτός ήταν παντρεμένος χρόνια, με τέσσερα ανήλικα παιδιά κι είχε πατήσει τα σαράντα, ενώ εκείνη ήταν σχεδόν τριάντα, αρραβωνιασμένη εφτά ολόκληρα χρόνια, διστάζοντας να προχωρήσει στον γάμο. Κάθε Κυριακή πήγαιναν στην ίδια εκκλησία στο Ελσίνκι και δεν είχαν ανταλλάξει ούτε μια ματιά. Αυτό, βεβαίως, επρόκειτο σύντομα να αλλάξει.

Ο Φαίρεν όρμησε πρώτος και με τις οδηγίες του Ασμοδαίου, πέρασε ξυστά και πάτησε τον κάλο του άνδρα στο δεξί πόδι. Η κραυγή που έβγαλε έσπασε την κατάνυξη και προσέλκυσε τα βλέμματα πάνω του· κυρίως το βλέμμα της γυναίκας. Οι ματιές τους συναντήθηκαν στο λεπτό. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Η οδός των δυο αυτών ψυχών προς την αμαρτία είχε ανοιχτεί διάπλατα.

"Η μικρή είναι απίστευτα κοινωνική," μονολογούσε σχεδόν ο Ασμοδαίος. "Δεν υπάρχει μαθητής στο σχολείο που να μην τη λατρεύει· είτε εξαιτίας του εσωτερικού της κόσμου είτε εξαιτίας του πισινού της κόσμου."

Οι δυο δαίμονες χασκογέλασαν.

"Αυτός είναι στιφνός, τυπικός, μετριοπαθής, αλλά έχει απίστευτο χιούμορ και διαθέσεις σχολιασμού κι ειρωνείας για το καθετί," πρόσθεσε ο Φαίρεν. "Οι μαθητές είτε τον λατρεύουν είτε τον μισούν."

"Έχουν κοινά βεβαίως," συμπλήρωσε ο Ασμοδαίος. "Είναι απίστευτα πιστοί στον Πατέρα και αγαπούν την τέχνη."

"Ας μην μπλέξουμε με εκκλησίες, ας ακολουθήσουμε τον δρόμο της τέχνης," πρότεινε ο Φαίρεν και συμφωνήθηκε ότι αυτή θα ήταν η καλύτερη πορεία.

Εμφανίστηκαν στο σχολείο που δούλευαν οι μέλλοντες αμαρτωλοί και μίλησαν με τον Διευθυντή. Θα τους δώριζαν είκοσι χιλιάδες ευρώ ως δωρεά, αν τους ετοίμαζαν μια άρτια θεατρική παράσταση ως το τέλος της χρονιάς. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού ζήτησαν απαραίτητα τους δυο καθηγητές που είχαν στοχοποιήσει, με τη δικαιολογία ότι είχαν πληροφορηθεί τον καλλιτεχνικό τους ζήλο και την όρεξη για δημιουργία.

"Μόλις άκουσε για τις είκοσι χιλιάδες, το είδα στα μάτια του, ήταν έτοιμος να μας θυσιάσει και τα παιδιά του," είπε ο Φαίρεν, μόλις έφυγαν από το γραφείο, έχοντας κλείσει τη συμφωνία.

"Θαρρώ θα ήταν εξαίρετος για τον Μαμμωνά. Θα φροντίσω να τον αναλάβει," δήλωσε ο Ασμοδαίος και στράφηκε ξανά στον σύντροφό του. "Τώρα που οι στόχοι μας θα περνούν πολύ χρόνο μαζί, πρέπει να τους παρακολουθούμε ανελλιπώς και να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να επιθυμήσουν ο ένας τον άλλον και να ενωθούν σωματικά. Δε μας ενδιαφέρει ο έρωτας, ούτε η αγάπη· αυτά τα πολύχρωμα ζελεδοειδή είναι για τους Άνωθεν κι εμείς προ αρχαιοτάτων χρόνων δεν ανήκουμε σε αυτούς."

"Νομίζεις ότι δεν ξέρω τη δουλειά; Προς τι η μακρηγορία;" Τον ειρωνεύτηκε ο Φαίρεν, με ένα βλέμμα αποδοκιμασίας.

"Πρώτη φορά δουλεύουμε μαζί· η δική μου δουλειά είναι λεπτεπίλεπτη και χρειάζεται λεπτομερή χειρισμό. Αν λαθέψεις και το σχέδιο στραβώσει, ο Εωσφόρος θα ξέρει ποιόν θα τιμωρήσει. Απλώς όλα αυτά στα είπα για να μην παραπονεθείς ότι δε σε είχα προειδοποιήσει," απάντησε χαμογελώντας πονηρά και δυο φορές πιο ειρωνικά ο Ασμοδαίος.

Τη στιγμή της επίσημης γνωριμίας του μέλλοντος ζεύγους, ο Δαίμονας της Λαγνείας φρόντισε να παραμείνουν ενωμένα τα χέρια τους και οι ματιές τους για αρκετό διάστημα, ώστε να παρατηρήσουν έντονα ο ένας τον άλλον. Συστήθηκαν. Stephan Rieht και Natasha Faine. Φυσικά, τα ονόματα δεν έχουν καμία σημασία, παρόλα αυτά αναφέρθηκαν για την Ιστορία.

Κι ενώ ο Stephan κι η Natasha κάθησαν στο εξαιρετικά μικρό γραφείο, πολύ κοντά ο ένας στον άλλον για να χωρούν, τα χέρια και τα πόδια τους τρίβονταν συνεχώς κι όσο προσπαθούσαν να αποτραβηχτούν τόσο κολλούσαν μεταξύ τους. Σαν κάποια αόρατη μαγνητική έλξη τους έλκυε αναπόφευκτα. Πάλευαν να συγκεντρωθούν στην εύρεση του θεατρικού έργου που θα ετοίμαζαν, όμως συνεχώς ο ένας αποσπούσε τον άλλον, γιατί δεν μπορούσαν να αγνοήσουν πώς ένα απλό άγγιγμα ποδιού ή χεριού επηρέαζε τόσο έντονα τις αισθήσεις τους· ηλεκτρικό ρεύμα τους διαπερνούσε και χίλια συναισθήματα τους πλημμύριζαν. Σταμάτησαν ταυτόχρονα την αναζήτηση στο διαδίκτυο και ατένιζαν ο ένας τον άλλον από εξαιρετικά κοντινή απόσταση, η οποία ξαφνικά άρχισε να μικραίνει. Ίσως θα είχε μηδενιστεί, αν δεν ακούγονταν μια διαπεραστική, σχεδόν βροντερή φωνή να τους πλησιάζει.

"Γεια σας! Ήρθα για να σας βοηθήσω στο δύσκολο έργο που αναλάβατε!"

Αμέσως, βγήκαν από το ντελίριο της ανεπαίσθητης έλξης και αντίκρισαν μπροστά τους έναν άνδρα ψηλό, μα διαφορετικό από το σκανδιναβικό μοντέλο. Είχε μαύρα, κατσαρά μαλλιά και σκοτεινά μάτια, που έκρυβαν μια αλλόκοτη ευγένεια μέσα τους κι εξέπεμπαν γόητρο και σεβασμό. Παρόλο που χαμογελούσε διάπλατα, έμοιαζε να κρύβει άπειρες ενδόμυχες, θλιβερές σκέψεις στο μυαλό του.

"Ποιός είσαι εσύ;" Απόρησε ο Stephan πρώτος.

"Μα πόσο αφηρημένος; Με κατέβαλε ο ενθουσιασμός, πράγματι. Ονομάζομαι Uriel Randanoff, πτυχιούχος θεατρολόγος και σκηνοθέτης και δεσμεύομαι να δημιουργήσουμε μια παράσταση αντάξια επαγγελματιών!"

Ο εκρηκτικός νέος δεν ήταν άλλος από τον Αρχάγγελο Ουριήλ, που τυχαία περνούσε από τη Φινλανδία κι αισθάνθηκε την παρουσία των Δαιμόνων, έμαθε σε δευτερόλεπτα τι σκάρωναν κι αποφάσισε να το σταματήσει.

Θέλοντας και μη, οι δυο καθηγητές δέχτηκαν τον φαινομενικά ειδήμονα του θεάτρου στην παρέα τους κι έτσι βρίσκονταν συνεχώς μαζί του κι εκείνος αγωνιζόταν να μην τους αφήνει στιγμή μόνους, κρατώντας τους απασχολημένους κι όσο το δυνατόν σε μεγαλύτερη απόσταση. Το έργο το επέλεξαν μαζί κι έπειτα την επιλογή των μαθητών-ηθοποιών ανέλαβε ο Ουριήλ κι η Natasha, διώχνοντας τον Stefan, για να πάει στο σπίτι και στην οικογένειά του. Μόλις άκουσε η γυναίκα για τη σύζυγο και τα παιδιά του ένιωσε μια μίξη ενοχής, ντροπής και απογοήτευσης. Η αγωγή της απέτρεπε να εμπλακεί με έναν παντρεμένο κι οικογενειάρχη άνθρωπο. Αποφάσισε αυτοστιγμεί να θάψει όλα τα συναισθήματα που ξεπερνούσαν τα φιλικά για τον Stephan, που τόσο απότομα είχε αποκτήσει.

Την επόμενη ημέρα μετά το βιαστικό κάστινγκ, συγκέντρωσαν όλα τα επιλεγμένα παιδιά, για να τους μιλήσουν για την αποστολή που είχαν αναλάβει και τη διαδικασία που θα ακολουθούσε. Ο Ουριήλ κάθησε ανάμεσα στους δυο θνητούς, για να εμποδίσει τα τυχαία αγγίγματα και τις ματιές όσο περισσότερο μπορούσε. Μόλις μέτρησαν τους μαθητές, τους βρήκαν τριάντα πέντε έναντι τριάντα τριών που είχαν σχεδιάσει. Οι δυο παραπάνω είχαν προσφερθεί αυτοβούλως. Ο Ουριήλ αμέσως αναγνώρισε τον Ασμοδαίο και τον Φαίρεν και πάλεψε να τους διώξουν από την ομάδα, όμως οι δυο συνάδελφοι του επέμεναν να παραμείνουν. Εύχονταν με όλη του την καρδιά να μπορούσε να ελέγχει κι αυτός το μυαλό των θνητών όπως έκαναν οι Δαίμονες κι ευθύς ζήτησε συγχώρεση βουβά από τον Πατέρα.

Είχαν τέσσερις μήνες ως τη λήξη του σχολικού έτους, για να ετοιμάσουν μια υπέροχη παράσταση. Ταρτούφος ή Οι Απατεώνες του εμβληματικού Μολιέρου. Ο Ουριήλ ήταν ο πιο τελειομανής και μεθοδικός Αρχάγγελος από όλους. Έλαβε το ζήτημα της παράστασης προσωπικά και ασχολούνταν με την παράσταση ακόμα κι όταν δεν είχαν πρόβα ή συνάντηση με τους συνεργάτες του. Κι εκεί ακριβώς λάθεψε. Δούλευε ασταμάτητα για τον Ταρτούφο και λησμόνησε τους ζωντανούς Απατεώνες. Όσο βρίσκονταν μαζί με τον στόχο των Δαιμόνων, πρόσεχε να μην τους αφήνει μόνους ή πολύ κοντά και να είναι πάντα απασχολημένοι. Όταν, όμως, δεν βρίσκονταν μαζί τους, δεν είχε το μυαλό του σε αυτούς κι έτσι οι Δαίμονες άδραξαν την ευκαιρία της άγνοιας του.

Μέσα σε τέσσερις μήνες, οι δυο καθηγητές ήρθαν εξαιρετικά κοντά. Με αφορμή την παράσταση, επισκέφθηκαν όλα τα θέατρα και τους κινηματογράφους της Φινλανδίας, για να εμπνευστούν και να ανανεώσουν την καλλιτεχνική τους κατάρτιση. Μετά τη δόση της τέχνης, βεβαίως, επιβάλλονταν μια δόση φαγητού. Έτσι, έτρωγαν μαζί σε εστιατόρια, καντίνες κι όπου άλλου τύχαινε, αρκεί να έτρωγαν μαζί. Ο Ασμοδαίος δούλευε αργά και σταθερά, γιατί όσο μεγαλύτερη ήταν η προεργασία τόσο ισχυρότερη θα ήταν η αμαρτία. Περιστασιακά αγγίγματα, ματιές όλο νόημα, απίστευτα πλησιάσματα που φούντωναν την έλξη, γέμιζαν αυτά τα φαινομενικά αθώα γεύματα, που κανείς τους δεν τολμούσε να αποκαλέσει ραντεβού.

Πέρασαν οι τέσσερις μήνες βασανιστικά για όλους κι έφτασε η ημέρα της παράστασης. Ο Ουριήλ είχε πάει στα καμαρίνια κι ενθάρρυνε τα παιδιά με όλη του τη θέληση, σκορπίζοντας δύναμη και θετική ενέργεια στις αγχωμένες τους ψυχές. Κάπου μακριά, οι δυο καθηγητές μιλούσαν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, γιατί ο διάδρομος ήταν πολύ στενός. Κι εκείνη τη στιγμή, ενώ ήταν έτοιμοι να χωρίσουν για να πάει ο καθένας στο πόστο του, ο Ασμοδαίος πέρασε πίσω από τον Stefan και τον έσπρωξε ακριβώς όσο έπρεπε. Ο Φυσικός έπεσε στη Μαθηματικό και τα χείλη τους συγκρούστηκαν. Το φιλί τους εξελίχθηκε από απαλό σε άγριο και παθιασμένο και χωρίστηκαν μόνο όταν συνειδητοποίησαν τι έκαναν. Η Natasha έφυγε τρέχοντας για το πόστο της, αφήνοντας τον Stefan τυφλωμένο από λαγνεία και λαχτάρα για περισσότερα από ένα φιλί. Μόλις ο Ουριήλ αισθάνθηκε την αλλαγή ανάμεσα τους ήταν πια αργά.

"Παράτα τα," άκουσε τον Ασμοδαίο από πίσω του. "Οι αμαρτωλοί μου ανήκουν. Τελείωσε."

"Δεν έχει τελειώσει. Ένα φιλί μονάχα δεν τους καταδικάζει," επέμεινε ο Αρχάγγελος.

"Η αρχή έγινε. Τώρα τους ελέγχω και αυτό που θέλω δε θα αργήσει."

Ο Δαίμονας της Λαγνείας δεν είχε άδικο. Μετά το φιλί, ήταν πανεύκολο να σπείρει την αμαρτία μέσα τους. Όσο παρακολουθούσαν την παράσταση, δεν σκέφτονταν τίποτα άλλο παρά ο ένας τον άλλον και το πόσο επιθυμούσαν να προχωρήσουν αυτή την παράξενη έλξη τους και να εκτονώσουν το πάθος που ξεπηδούσε από το στήθος τους.

Μόλις τελείωσε η παράσταση, συνεχάρησαν τα παιδιά, οι Δαίμονες υπέγραψαν την επιταγή για τον Διευθυντή, η οικογένεια του Stefan αγκάλιασε τον ίδιο, τη Natasha και τον Ουριήλ, που τους ευλόγησε εγκάρδια. Σε ελάχιστη ώρα, το θέατρο άδειασε κι οι δυο καθηγητές έμειναν μόνοι τους στα παρασκήνια. Χωρίς δεύτερη σκέψη, θυσίασαν όλες τις αναστολές στον βωμό του πάθους κι ένωσαν ξανά τα χείλη τους, μη σκοπεύοντας να τα χωρίσουν σύντομα. Τα ρούχα τους χάθηκαν, οι ψυχές τους συναντήθηκαν και ολοκλήρωσαν τον απρόσμενο "έρωτα" τους πάνω στους πάγκους των καμαρινιών, μην αντέχοντας άλλο την ένταση που υπήρχε στην ατμόσφαιρα κάθε φορά που κοιτάζονταν ή μιλούσαν. Ο Ασμοδαίος κι ο Φαίρεν γιόρτασαν τη νίκη τους, παρακολουθώντας το άγριο σμίξιμό τους κι ο Ουριήλ πέταξε περίλυπος πίσω στον Ουρανό.

Μόλις ανέφερε το περιστατικό στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο ξανθός αρχηγός τον αγκάλιασε σαν μητέρα και τον καθησύχασε.

"Θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες να τους νικήσουμε. Τώρα πρέπει να προσευχηθούμε για τις ψυχές των αμαρτωλών. Ίσως μπορέσουμε να τους σώσουμε."

Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν υπήρχαν περιθώρια σωτηρίας. Ο γάμος του Stefan διαλύθηκε όπως κι ο αρραβώνας της Natasha. Κι ενώ πίστευαν ότι θα ζήσουν ευτυχισμένοι οι δυο καταδικασμένοι αμαρτωλοί, ο Stefan σκοτώθηκε σε τροχαίο με έναν μεθυσμένο. Ο Ασμοδαίος τον περίμενε στην Πύλη της Κόλασης κι αργότερα υποδέχθηκε ο Φαίρεν και τη Natasha.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό ήταν το διήγημα. Πώς σας φάνηκε;

Στο επόμενο, ο Αζαζέλ κι η Αλαζονεία του επιστρέφουν, μαζί με έναν ήρωα που πολύ σας είχε αρέσει 😌

Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά και να προσέχετε τους εαυτούς σας!