"Kara śmierci – polegająca na pozbawieniu życia sprawcy stosowana od początków istnienia prawa, różnie w zależności od krajów, systemów prawnych i epok, najczęściej za czyny uniwersalnie pojmowane jako zbrodnie, takie jak morderstwo lub zdrada stanu, ale także za drobniejsze przestępstwa, w tym skierowane przeciw mieniu lub nawet występki obyczajowe, jak cudzołóstwo";

*źródło: Wikipedia*

Rodzaje kar śmierci:

Warto najpierw wspomnieć, że kary śmierci dzielą się na zwykłe i kwalifikowane. Zwykła zakłada, że jej jedynym celem jest śmierć skazanego. Przy kwalifikowanej ma cierpieć.

Komora gazowa:

Jest to kabina z oknami, które umożliwiają obserwowanie skazanych. Są oni ubierani w taki sposób, by było ich widać wśród trujących oparów - często w niebieskie spodnie i białą koszulkę. W komorach wykorzystuje się cyjanowodór, którego wdychanie powoduje śmierć. Jest to metoda kontrowersyjna, gdyż zdarzały się przypadki, w których nie zadziałała. Poza tym nie jest bezbolesna. Więźniowie męczą się przez co najmniej kilka minut. 

Po egzekucji gaz odprowadzany jest specjalnymi wentylatorami, a sama komora czyszczona spłuczkami. Ciało skazańca zostaje zabrane do mycia po kilku godzinach przez ekipę, która jest oczywiście zaopatrzona w maski gazowe. Odzież posypuje się amoniakiem, pakuje w worek i pali.

Metoda ta jest dopuszczalna w czterech stanach USA: Kalifornii, Arizonie, Maryland i Missouri.

Zastrzyk trucizny:

Najpopularniejsza metoda w USA, która w porównaniu do komory gazowej lub krzesła elektrycznego generuje bardzo małe koszty. Polega na przypięciu do łóżka i urządzeń monitorujących skazanego, a następnie podaniu mu trzech środków:

- barbituranu - który poprzez bycie środkiem usypiającym sam w sobie może być śmiertelny i prowadzić do zapaści układów oddechowego i krwionośnego;

- pankuroniumu - środka zwiotczającego mięśnie;

- chlorku potasu - który zatrzymuje akcję serca;

Śmierć następuje w ciągu kilku minut. Ta metoda jest stosowana w trzydziestu stanach (czyli wszystkich, które dopuszczają karę śmierci), a także Chinach, Wietnamie, Tajlandii i Gwatemali.

Wzbudza ona jednak kontrowersje. Bywa nieskuteczna, często ze względu na wcześniejsze uzależnienie od narkotyków skazanego. Poza tym może być bolesna.

Tą metodą stracono m.in. Aileen Wuornos i Johna Wayne'a Gacy'ego.

Krzesło elektryczne:

Skazaniec zostaje przypięty siedmioma pasami do krzesła, pod którym zazwyczaj znajduje się gumowy dywan na odchody, które w czasie egzekucji mimowolnie opuszczą jego ciało. Ma gładko ogoloną głowę, by elektrody dobrze przewodziły prąd. Płynie on w kilku cyklach, o różnej długości i napięciu. Pierwszy ma uśmiercić mózg skazanego, pozostałe resztę organów. Kask, który zostaje założony więźniowi przed egzekucją zasłania mu oczy, a jego wnętrze wyłożone jest gąbką nasączoną słonym roztworem. Zazwyczaj w wykonaniu wyroku uczestniczy kilku katów, dzięki czemu żaden nie wie, który z nich tak naprawdę wykonał karę śmierci.

Słynnymi seryjnymi mordercami straconymi w ten sposób byli m.in. Ted Bundy, Albert Fish oraz Charles Starkweather.

Powieszenie:

Jedna z najpopularniejszych i najoszczędniejszych metod egzekucji na całym świecie. Przed jej wykonaniem więzień jest ważony, by określić długość liny, mogącej zapewnić mu jak najszybszą śmierć. Dodatkowo jest ona pokrywana mydłem lub woskiem. Związanego skazańca z zakrytymi oczami prowadzi się na szubienice. Oprócz klasycznej zapadni możliwe jest też ustawienia go na podwyższeniu, które później zabiera kat.

Śmierć następuje poprzez przerwanie rdzenia kręgowego, nie uduszenie. To może mieć miejsce, gdy lina jest zbyt krótka. Jest to tzw. metoda krótkiego sznura. Zaś w przypadku, w którym jest on za długi, może nawet oderwać głowę skazanego.

W wyniku powieszenia 1/3 mężczyzn doznaje pośmiertnej erekcji. W przypadku kobiet może dochodzić do obrzęku warg sromowych i krwawienia z pochwy.

Powieszonymi seryjnymi mordercami byli m.in. Thomas Cream, Carl Panzram, H. H. Holmes, Karol Kot oraz masowa morderczyni Olga Hepnarova.

Zbrodniarze wojenni po procesie w Norymberdze zostali również powieszeni.

Metodę tę stosuje się w USA, Libii, Syrii, Sudanie, Botswanie, Iraku, Iranie, Pakistanie, Afganistanie, Bangladeszu, Korei Północnej, Malezji, Japonii i Singapurze.

W krajach muzułmańskich wyroki tą metodą wykonuje się za pomocą żurawia/dźwigu.

Uduszenie:

Skazaniec zostaje przypięty do krzesła. Wyrok wykonuje się najczęściej za pomocą garoty lub zwykłej liny, którą stopniowo zaciska się na jego szyi.

Garota, jeśli chodzi o narzędzie tortur, jest to pętla z wytrzymałego materiału, która w wyniku kręcenia korbą zaciska się na szyi skazanego. Czasami garota posiadała również w miejscu oparcia karku ostry pręt, który wbijał się w ciało ofiary.

Poza tym wyróżniamy jeszcze garotę klasyczną, miażdżącą oraz tnącą. Są to po prostu linki różnej grubości i ostrości, które, zależnie od rodzaju, mają ciąć, miażdżyć lub dusić. Używa się ich najczęściej do ataku od tyłu, by można je było swobodnie zarzucić na szyję.

Rozstrzelanie:

Uważa się, że jest to metoda bardziej honorowa niż powieszenie. Podobnie było ze ścięciem w przedrewolucyjnej Francji - "zaszczytu" skrócenia o głowę dostępowali tylko wybrani. 

Najczęściej jest dokonywane przez pluton egzekucyjny/strzał w głowę/strzał z karabinu maszynowego. Zdarzały się też przypadki, gdy dawniej ofiarę przywiązywano do armaty, z której oddawano strzał.

W USA skazaniec jest przywiązywany do krzesła. Na głowie ma kaptur, na piersi zaś tarczę. W egzekucji uczestniczy kilku strzelców. Koszty pokrywa rodzina, która otrzymuje również śmiertelny nabój.

Metoda ta wykorzystywana jest też w Chinach, Mongolii, Korei Północnej, Wietnamie, Indonezji, Bangladeszu, Afganistanie, Iranie, Bahrajnie, Iraku, Somalii, Jemenie, Syrii, Białorusi, Libii, Egipcie i Sudanie.

Ścięcie:

Najczęściej odbywa się przy użyciu topora, miecza lub gilotyny. 

O ile kat nie trafi w nieodpowiednie miejsce, jest to dosyć szybka i bezbolesna metoda śmierci. Po dekapitacji głowa prawdopodobnie zachowuje świadomość przez kilka sekund.

Straceni w ten sposób zostali m.in. Peter Kurten oraz Fritz Haarmann.

Obecnie metodę tę wykorzystuje m.in. Arabia Saudyjska.

Ukamienowanie:

Praktykowane głównie w krajach muzułmańskich. Prawo reguluje wielkość kamieni, by tłum nie zabił zbyt szybko ofiary, która zazwyczaj znajduje się w specjalnym dole. Przyczyną zgonu może być więc krwawienie wewnętrzne lub poważne obrażenia mózgu.

Za co otrzymuje się wyrok śmierci:

Zależy to od kraju i jego kultury. Jednak wyróżnić można:

- morderstwo;

- zdrada stanu (np. Korea Północna);

- dezercja (np. Botswana);

- zamach na głowę państwa (np. Bahrajn);

- porwanie (np. Syria);

- handel narkotykami (np. Egipt);

- cudzołóstwo (np. Somalia);

- homoseksualizm (np. Jemen);

- napad z bronią w ręku (np. Sudan);

- prostytucja (np. Korea Północna);

- przemyt (np. Afganistan);

- handel żywym towarem (np. Indonezja);

- spożywanie alkoholu (np. Iran);

- terroryzm (np. Mongolia);

- kłusownictwo (np. Chiny);

- bunt (np. Pakistan);

- posiadanie narkotyków (np. Singapur);

- gwałt (np. Arabia Saudyjska);

- pedofilia (np. Iran);

- szpiegostwo (np. USA);

- sabotaż (np. Białoruś);

- uprawianie magii (np. Arabia Saudyjska);

Kara śmierci a dzieci:

Do 2005 roku USA dopuszczało wykonywanie kary śmierci na osobach niepełnoletnich. Najmłodszymi skazanymi byli:

- Hannah Ocuish - Indianka, skazana za uduszenie sześcioletniej dziewczynki. Została powieszona w wieku dwunastu lat;

- James Arcene - Indianin, skazany za udział we włamaniu i morderstwie. Zawisnął w wieku dziesięciu lat;

- George Junius Stinney - czarnoskóry czternastolatek, którego skazano na krzesło za gwałt i zabójstwo dwóch białych dziewczynek. Jego wina była wątpliwa, gdyż był wątłej postury, a jedyny dowód stanowiły jego własne zeznania, wymuszone najprawdopodobniej torturami. W 2014 roku uznano, że został niesłusznie skazany;

- Virginia Christian - czarnoskóra siedemnastolatka skazana na krzesło za uduszenie swojego białego pracodawcy. Gubernator nazwał tę zbrodnię "najnikczemniejszym morderstwem w historii stanu". Była ostatnią niepełnoletnią kobietą straconą w USA;