Isabelle POV

Trening z Sebastianem jest strasznie męczący, bo chłopak nic nie potrafi. Nie jest stworzony do bycia wojownikiem i chyba coraz bardziej zaczyna zdawać sobie z tego sprawę. Wcale się nie dziwię - jego rodzice byli Erudytami, więc nie ma w sobie nawet odrobiny krwi żołnierza.

- Możemy zrobić przerwę? - Pyta Sebastian, którzy leży na ziemi, rozpłaszczony jak żaba na liściu, tuż po tym jak go powaliłam.

- Jeśli chcesz - pomagam mu wstać.

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że niedawno go spotkałam. Coś mi się w nim nie podoba, ale to raczej moje uprzedzenia względem nowych osób. Nie jestem zbyt ufna.

- Naprawdę dopiero niedawno zaczęłaś trening na Nocnego Łowcę? - Pyta, kiedy obydwoje siadamy pod ścianą. Podaję mu butelkę wody.

- Tak, ale wcześniej trenował mnie dziadek. Wiesz, zawsze byłam ciekawa jak wyglądał nowicjat w Nieustraszoności, więc zrobił mi pierwszy etap.

- Mnie tata wychowywał na Erudytę - wyznaje Sebastian. - Może dlatego tak słabo idzie mi trening z tobą.

- Musisz po prostu bardziej się postarać. W końcu zrobisz postępy - mówię, choć nie za bardzo w to wierzę.

- Alec mówił, że w Instytucie pracują też ci z rodzin Erudytów, więc to zawsze jakaś opcja.

- Twoi rodzice też przyjechali?

- Nie, zostali w Londynie.

- Dlaczego tak rzadko nas odwiedzacie? - Pytam, bo nie mogę zrozumieć dlaczego babcia tak mało widuje się ze swoim bratem. Ja nie mogłabym wytrzymać tyle czasu bez Aleca, czy Maxa.

- Mój tata w przeszłości zrobił kilka złych rzeczy cioci Tris i mimo, że wszystko już sobie wyjaśnili... No wiesz, najlepszymi przyjaciółmi nie zostaną. Cztery nie lubi mojego taty i nawet nie potrafi tego ukryć.

Nie wiem co na to odpowiedzieć. Nie mam pojęcia co takiego złego musiał zrobić Caleb, że nie utrzymuje kontaktu z rodziną.

- Mój tata się zmienił. Jest naprawdę spoko gościem i zamierzam to udowodnić - oświadcza pewnie Sebastian. - Słuchaj, słyszałaś o rekrutacji do nowego eksperymentu w Chicago?

Nie odpowiadam przez dłuższą chwilę, zastanawiając się, czy mogę podzielić się z nim informacjami. Ale przecież to rodzina...

- Tak, prawie wzięłam w nim udział. Na szczęście w ostatniej chwili uratowali mnie Alec z Jace'm.

- A wiesz kto za tym stoi?

- Nie. Alec miał jakieś podejrzenia, ale okazały się niesłuszne. Nowy założyciel eksperymentu bardzo dobrze się maskuje i niełatwo go zidentyfikować.

- Dziwne - komentuje Sebastian. - Więc zajmujecie się powstrzymywaniem dzieciaków przed wstąpieniem do eksperymentu?

- Między innymi. Chociaż ja jeszcze nie opuszczam instytutu na akcje, chociaż bardzo bym chciała. Raz ucierpiałam po walce z demonem i od tego czasu Alec jest niechętny, żeby wysyłać mnie na akcje.

- Zaatakował cię demon? Jak to jest? - Pyta zaciekawiony Sebastian.

- Było dziwnie. Najpierw pokonałam jednego, zbyt łatwo mi poszło. A potem ten drugi... to był jakoś chłopak, a przynajmniej tak wyglądał. Nie widziałam jego twarzy.

- Musiał mieć wtedy farta, bo na pewno byś go pokonała. Jesteś za dobra.

- Taa, też to sobie tak tłumaczę - wzdycham i patrzę na zegarek. - Koniec przerwy, wstawaj i do pracy!

>>>

Wieczorem natykam się na Jace'a, który trenuje w sali treningowej. Skradam się do niego tak, że nawet nie słyszy moich kroków. A może to zasługa runy.

Przejeżdżam ręką po jego umięśnionych plecach, a on się wzdryga.

- Izzy - wzdycha z ulgą. - Dziewczyno, nie strasz.

- Aż taka jestem brzydka? - Pytam, robiąc smutną minę.

- Nie, wyglądasz ślicznie, jak zawsze zresztą - uśmiecha się.

Przychodzi mi do głowy pewien pomysł... Muszę w jakiś sposób zapomnieć o kiełkującym uczuciu do Aleca. Nie zastanawiam się długo i popycham go na worek treningowy, przyciskając usta do jego ust. Nie odpycha mnie, tylko przyciąga do siebie i całuje jeszcze mocniej.

CDN.