Aklımın yokluklar denizinden gelen
Titreyen yüreğin sığınağı değilsin
Hiç bir şey oluşumun fısıltısı kulağımdayken
Korkulardan kaçak olmadın
Çaresizliğimin kanıtı ve
Hiç kimsenin bilmediği ıssızlığımdın amma
En kötü halimle bile varlığımın yansıması oldun da
O ıssızlıklarda hiç yanlız bırakmadın

Sözün özü lafın başıdır ya çoklukla
Sen de aşkın başı oldun gönlümde aslında
Öğrendiğim ilk heceydin ve dahasında
Yaşamın anlamını bildiğim geceydin

Yarım yamalak kalışlarım vardı hep
Bir halta yaramayan bakışlarım gibi yerini bulmayan
Koca bir ömür içinde kalbini aşka satmayan
Ve bir kelimesine bile yalanı katmayan bendim
Sen o bende beni her şeyimle ben edendin

Kimseden izin almadığım anlardaydık
Kimselere sormadan yaşadığımız zamanlarda aşık olduk
Ve dahi hiç kimseye sormadan yolun öbür tarafında kalırken
Ne bir tek gün dünden pişman olduk
Ne de her anında tatlı bir heves olanı dün sayıp unuttuk

Şimdi alabildiğine hala burada oluşumun bir sebebi var
Şimdi her şeyimle ayakta oluşuma bir gerekçem
Ve bilmedikleri içimde her geçen gün büyüyen özlemken
Sen orda unutuldum mu sanırsın
Daha evvel de söyledim ya unutuldum sanma aldanırsın

Hadi!
Şimdi boş ver hayata bir kere daha
Yolun neresindeyiz diye düşünme daha çok var sabaha
Islandığım her yağmurda saklıydı içimden akan yaşlar
Sensiz günlerim aslında beni unuttuğun günde başlar...