Köşeyi dönünce karşına çıkıveren en yakınının yüzünde bıraktığı ize benziyor sesinden geriye kalan...

Alışkanlıkların bir yerden sonra kanıksandığı zamanlar vardır ya hani! Farkına varmadan başlarlar hani. Bir yudum içkiyi izleyen sonra ki yudum gibi

Durduk yere özlenilen ve aslında özlenmeye gerek olmayan şeyler vardır ya hani
Hah işte o misal bir tat bırakıyor insanın damağında. Ki oysa her gün zaten alıyorken o tadı senli zamanların içinde. Ama yine de özletiyor işte bilinçsizce.

Kuru kuru gitmeyen bir pilavın, yanına konmuş güzel bir dilim karpuzdaki çekiciliği taşıyor sesindeki tını, duydukça ruhu gevşetip, insanın iştahını kabartan.

Gün aşırı zamanların her birinde, tekrar tekrar seslenişlerin, karşıki uçurumlarda yaptığı akis gibi bir havası var sana yollanmış sevda yüklü cümlelerin, öyle ki; çok daha güzellerinin senden geri gelmesiyle.

Ve bir çok bilinmezin olduğu denklemlerin içinde çaresizliği yaşarken, bir anda zilin çaldığı dakikalara benziyor seni duymak, insanı sağır eden sessizlikten kurtarmasıyla.

Ve senden gelen yürek sancısı bir sitemle, kör bıçakla kesilmiş bir hikaye'nin ilk satırında takılı kalmış yazarın havasını bırakır, boğazına tıkanmış kelimeleri yutkunamayan yanıyla seni duyamayana.

Senin sesini anlatmaya kelimelerin yeteceğini sanmak, sessizliği bir ömür duymuş birinin, tanıştığı bir senfoninin ertesinde yeniden sessizlik karanlığına bürünmesi gibidir de, sen bilmezsin

Seni duyanların, ruhlarındaki güzellikten sana yansıyan satırlar olsa da aslında sensiz zamanların bıraktığı gerçek sessizliği sen de duysan sevemezsin

Seni duymak yorgun akşamlara benzer, kimi zaman hüzün içinde buğulu bakışların sahibine sarılma hevesiyle ve

Seni duymak şen şakrak şarkılar gibidir, yoklukların ardından servet sahibi olmuş çocukların gözlerindeki ışıltılar misali

Seni duymayı bırakacaksa kişi, bil ki sen sebep olursun

Duyduğunu özlemeyi tatmamış birini sağır etmeye, sebep sen olursun

Sen sebep olursun 

Ya da 

Sebep sen olursun