Perspektywa Thomasa:

- Cholera- wymamrotałem znudzonym głosem

Od godziny przewracam kartki w poszukiwaniu jakiejś wskazówki by skontaktować się z immortales. Z łacińskiego immortales znaczy nieśmiertelny i też tacy są. Nie są oni wampirami, chętnie bym powiedział czym są, jednak nie chce narazić się na ból głowy. Powiem tylko tyle, że zazwyczaj w książkach są ubrani na biało, a na plecach mają skrzydła.

Chyba już rozumiecie o kogo chodzi

- I jak?- dopytał Liam siadając obok mnie na krześle

- Nic nie ma, a większość tekstów jest zapisana łaciną. Umiem trochę ten język, bo z ciekawości coś mnie do niego ciągnęło

- Naprawdę?- zapytał z lekkim zdziwieniem jak i podziwem, a ja kiwnąłem głową

- No ale nie jest to tak, że potrafię wszystko perfekcyjnie czytać. Bardziej takie pojedyńcze wyrazy- pospieszyłem lekko zakłopotany

- Coraz bardziej mnie zadziwiasz- powiedział Dylan który siedział po drugiej stronie stołu. Spojrzałem na niego, po czym posłałem mały uśmiech, chłopak odwzajemnił to, a ja na powrót poczułem to dziwne ciepło

- Chcecie kawy?- zaproponował Liam wstając z krzesła

- Ja poproszę, z tego wszystkiego zapomniałem- odparłem, a ten kiwnął głową

Blondyn ruszył do aneksu kuchennego, a ja nie chcąc tracić czasu wróciłem wzrokiem do księgi. Przewróciłem następną kartkę, po czym odetchnąłem z ulgą widząc, że to już połowa

- Może na tej stronie coś będzie...- westchnąłem po czym zabrałem się do czytania

Byłem już lekko zmęczony i mimo, że jest wczesna godzina to oczy i tak mi się zamykały. Całe szczęście tak było tylko do chwili.

- Mam!- krzyknąłem uradowany, a każdy od razu zerwał się w moją stronę

Dumny przesunąłem księgę na środek stołu, po czym z zaciekawieniem obserwowałem ich reakcje. Oczekiwałem teraz szczęścia lub zadowolenia, jednak jedyne co dostrzegłem to ich zdziwione miny

- Dobry żart kochanie, ale to naprawdę poważna sprawa- rzucił Dylan

Co?

- Może jest przemęczony?- zapytał Liam spoglądając na Bretta. Wyższy wzruszył ramionami, a Liam przeniósł swój wzrok na mnie- Chcesz się położyć?

- Co? O co wam chodzi?- zapytałem lekko wkurzony- przecież wiem, że to poważna sprawa, nie wymyślał bym sobie...poza tym jak byk jest napisane jak się z nimi skontaktować- dodałem wstając, po czym wskazałem palcem na fragment tekstu

Wszyscy spojrzeli po sobie, a ich zdziwione miny jeszcze bardziej mnie wkurzyły.

- Kochanie...- zaczął Dylan spoglądając głęboko w moje oczy- ...ale na tej stronie nic nie ma

Spojrzałem na niego z szokiem, po czym znów na księgę... przecież tutaj jest dokładna rozpiska jak się z nimi....moment

- Jesteście pewni, że tego nie widzicie?- zapytałem wskazując na księgę

- Kochanie idź się połóż

- Mówię poważnie!

- Tommy za dużo wrażeń jak na jeden dzień może serio..

- Czekaj- przerwał mu Liam- Thomas może mówić prawdę. Powiedz mi- spojrzał na mnie- jest tam może pentagram?

Zerknąłem w księgę, po czym kiwnąłem lekko głową. Blondyn momentalnie zaczął odsuwać stół i krzesła, by po chwili podejść do jednej z szaf. Blondyn zaczął w niej ryć, a już po chwili wyciągnął z niej opakowanie z czerwonym proszkiem. Całą trójką posłaliśmy sobie zdziwione spojrzenie i nim się spostrzegłem Liam wcisnął mi księgę

- A teraz dokładnie przerysuj go na podłodze- powiedział wyciągając w moją stronę plastikowe pudełko

Liam brzmiał tak poważnie, że nie miałem zamiaru protestować. Po prostu zabrałem pudełko od blondyna i zrobiłem to o co poprosił

*******

- Nie podoba mi się to- powiedział Dylan w momencie gdy kończyłem rysować pentagram

- Mnie dziwi, że on coś widzi na tej pustej stronie- dodał Brett przyciągając Liama do swojego boku

- Może jest to spowodowane faktem iż jestem synem pierwszego wampira- wyszeptałem wzruszając ramionami. Wstałem z kolan odkładając pudełko na stół, po czym chwyciłem za księgę- co to w ogóle za proszek?

- Piach z piekła- wyjaśnił szybko Liam, a ja zamarłem- jest niezbędny do tworzenia pentagramów

- Jak to piach z piekła? Jak to zdobyłeś?

- W 1870 roku pracowałem w barze. Gościu nie miał czym zapłacić za wódkę więc dał mi to w zamian- wzruszył ramionami, a ja wysunąłem głowę lekko w przód niedowierzający- ale już mniejsza o tym. Powiedz lepiej co tam jest napisane

Otrząsnąłem się, po czym nadal z lekkim szokiem spojrzałem w księgę

- Po łacinie jest....i muszę sam to przeczytać- odparłem i nie tracąc czasu stanąłem na środku pentagramu

- Nadal mi się to nie podoba... może poczekajmy z tym...twoja mama może zgodzi się na inicjację- powiedział Dylan przerażonym głosem

- Spokojnie, nic mi nie będzie- uspokoiłem mimo iż sam się bałem

Szatyn spojrzał na mnie z lekkim smutkiem, po czym podszedł do mnie. Chłopak złapał mnie za żuchwę i nim się zorientowałem co chce zrobić było już za późno. Nasze wargi otarły się o siebie, a ja z lekkim szokiem oddałem pocałunek

- Za niedługo chce kolejny- wyszeptał odrywając się ode mnie

- Dobrze- rzuciłem kiwając głową

Dylan wrócił na swoje miejsce, a mój wzrok niekontrolowanie spoczął na Liamie. Blondyn miał odwróconą głowę w bok, a gdy zobaczyłem jego czerwone policzka sam się zawstydziłem

- Przepraszamy- pospieszyłem

- Nic się nie stało...

Co za wstyd

- Dobra...zaczynajmy - wyszeptałem chcąc przerwać tą niezręczną chwilę

Usiadłem na środku po czym spojrzałem w księgę. Dokładnie zacząłem czytać tekst i nagle obraz przed oczami zaczął się rozmazywać. Nie mogę przestać. Skupiłem się i resztkami sił dociagnąłem do końca. Przynajmniej tak mi się wydaje, bo po chwili widziałem już tylko ciemności

- Co jest- wyszeptałem widząc światło w oddali

Nagle jasna poświata zaczęła się do mnie zbliżać, a ja od razu wstałem na proste nogi. Chciałem ruszyć się z miejsca, jednak światło było szybsze, zakryłem oczy aby nie oślepnąć, a po moim ciele rozeszły dreszcze.

po chwili światło jakby przygasło i mimo, że miałem zakryte oczy i tak mogłem to stwierdzić. Zabrałem dłonie z twarzy, po czym delikatnie uchyliłem powieki.

Zacząłem rozglądać się, a to co ujrzałem lekko mną wzdrygnęło. Znajdowałem się w dużym pomieszczeniu wzorowanym na średniowieczne zamki. Mnóstwo zdobień lub malowanych sufitów.

Chętnie pozachwycał bym się tym widokiem...tylko, że jest pewien problem

Dookoła mnie stoją zakapturzone postacie w długich do ziemi płaszczach...każdy z nich obrócony jest w moją stronę i nie ukrywam bardzo mnie to przeraziło.

- W końcu się spotykamy- powiedział głos za mną.

Automatyczne obróciłem się w tamtą stronę, a moim oczom ukazał się starszy mężczyzna, który jako jedyny nie miał kaptura. Jego twarz była pomarszczona, a włosy lekko posiwiałe.

- Czekaliśmy na ciebie- dodał posyłając mi mały uśmiech

- Na mnie? Skąd wiedzieliście, że przyjdę?

- Pan nam powiedział- uniósł dłonie ku górze-. Wiemy też po co tu przybyłeś, jednak muszę cię zmartwić...nie spełnimy twojej prośby, nie możesz przejść inicjacji- wyznał opanowanym głosem, a moje oczy momentalnie się rozszerzyły

Jak to nie mogę przejść inicjacji? Przecież nawet prawo nakazuję ją przechodzić...

- Ale przecież muszę ją przejść. Inicjacja jest jednym z czynników wchodzenia w dorosłość wampira- rzuciłem nadal będąc lekko zdezorientowany

- Tak masz rację. Jednak jest pewien problem. Podczas inicjacji wokół ciebie będą znajdować się demony....

- Zdaje sobie z tego sprawę- rzuciłem znudzonym głosem- Demony atakują tylko nieczyste duszę- dodałem i dopiero po chwili zrozumiałem o co chodzi- już rozumiem, nie mogę przejść inicjacji bo jestem synem demona....prawda?

Mężczyzna uśmiechnął się, po czym zaplatając dłonie pokręciło głową na nie

- One będą chciały cię zabić, jednak nie ze względu na to kim jest twoim ojcem. Nie możemy dopuścić do twojej śmierci- powiedział, a po moim ciele przeszły dreszcze

Jeszcze nigdy się tak nie bałem jak teraz

- Skoro nie chodzi o mojego ojce...to o kogo?

- O twoją rodzicielkę- rzucił spokojnie, a ja zmarszczyłem brwi. Jak to o moją mamę...

- Co moja mama ma z tym wspólnego?

- Ona ci nie powiedziała? - spojrzał na mnie mrużąc brwi

- Co miała mi powiedzieć? - zapytałem kompletnie zdezorientowany. Moje dłonie zaczęły się pocić, a po ciele co chwilę przechodziły dreszcze. Ta sprawa wydaje mi się naprawdę dziwna

- Nie powiedziała ci, że jesteś dzieckiem zrodzonym z anioła i demona?

⊰᯽⊱┈──╌❊ ❊ ❊╌──┈⊰᯽⊱

Chciałam zrobić z tego zwykły romans, a wyszło mi TO COŚ. Nie wiem jak to nazwać, bo coraz gorzej pisze. Nie żebym wcześniej umiała.

Po prostu nie jestem usatysfakcjonowana tym opowiadaniem

Sorry za błędy