Chapter 36
Him, The Apostate
[ Kendreck Hoviery ]

Napunta kami sa isang maputik na bahagi ng lupa. Ang ibang kasamahan ko ay bumagsak pa at hilong-hilo, habang ako naman ay sanay na sanay na.

Sino ba namang hindi kung ito mismo ang abilidad mo? I sometimes hate this ability because even my own girlfriend hates this. Mahihilo raw siya at kahit anong oras ay pwede na siyang masuka. But having this in a situation that is really needed, I felt thankful for having this ability.

Sofia and Jenelyn was puking behind a tree while massaging their heads. Ella and the others was smelling a relaxing scent from a herbal that is transported into the small bottle.

I suddenly felt guilty for using teleportation for us. Pero nagmamadali na kami dahil sabi ni Sir Ed, ang mga Dark Entities ay nagsisimula nang sirain ang gubat ng Hero City. Gumalaw na sila at ito ang unang galaw nila na kailangan maagapan kaagad. Dahil kung hindi, ang mga diyos at diyosa ang haharap sa kanila sa pagsira sa dati nilang tahanan.

Then that means war. And war means destruction. A destruction that the enemy loves to do.

Lumapit ako sa kanila nang may pag-aalala sa mukha. "Hey... Pasensya na talaga," pagpapaumanhin ko.

"Ayos lang/It's okay!/This is important so better be not to feel guilt," halos sabay na wika nilang lahat. Nakahinga naman ako ng maluwag doon. I'm lucky that I have friends like this. At hindi ko kakayanin kung may isa sa'min ang magta-traydor.

Out of nowhere, Sir Ed appears in front of Jenelyn. Nakasuot ito ng balabal na kagaya ng sa'min. A gold cloak designed by the green logo of the academy. Mayroon ring mga guhit na baging at halaman sa kung saan-saan sa damit. It's the cloak only for missionaries.

"Sir Ed!" gulat at nanlalaki ang mga mata naming sabi. Sir Ed really likes surprises! Magugulat ka nalang at inatake ka na pala sa puso sa gulat. Hays... pahamak talaga ang kalbong 'to! Kung hindi lang siya tatay ni Andrea at guro namin, kanina ko pa ito nabigyan ng kidlat!

"Chill, Supremus'," natatawang sambit niya. "Tara na bago pa masira ang buong gubat dito sa syudad ng mga bayani." Nauna na siyang maglakad at sumabay naman sa kaniya si Oscar.

Sumunod kami sa kanila. Agad kong nilibot ang aking paningin sa paligid. Ordinaryong gubat lang naman ito pero mamasa-masa ang lupa, dahil siguro sa ulan na bumuhos kanina no'ng nagteleport kami.

Suddenly, the forest became dull and dark. Kusang dumilim ang paligid kasabay ng paghangin ng malakas. Ang marahas na simoy ng hangin ang siyang nagpalipad sa mga tuyong dahon na nasa lupa. Like someone was controlling the dead leaves, it surrounded us. Tuluyan na kaming napahinto sa paglalakad at pinakiramdaman ang paligid.

The dead leaves were still flying around us. Pati ang mga puno ay nagsasayawan sa agresibong paraan. Tanging tunog lang ng mga nagtatagong insekto ang nakikisabay sa tunog ng mga alaga ng kalikasan. This is not good... Mukhang naamoy ng kalaban na rerespunde kaagad kami sa panganib na dala nila.

"What-what is happening?" tila bulong lang 'yon pero rinig ko pa ring sambit ni Sofia na nandito sa gilid ko.

Tulad niya ay nagsimula na rin akong kabahan. It's hard to fight an enemy whom we didn't even see. Kahit anong pag-ikot ng katawan namin upang hanapin ang nagkokontrol ay hindi namin ito mahanap.

"Stay behind and don't put your guards down," paalala ni Sir Ed. Tinanguan namin siya.

Sa isang iglap, may nagsilabasang mga Dark Entities na ikinaatras namin sa gulat. Kailan ba kami masasanay sa pagkagulat? Their disgusting odor and face surrounds us. Naghanda kaming lumaban hanggang sa una na silang sumugod.

We fought the creatures nonstop. Napansin kong walang tigil sila sa pagsulpot kahit saan. Halos kalahating oras na rin kaming naglalaban at unti-unti na akong napapagod sa pagatake. I still haven't used my magic, only my teleportation. Kaya plano ko itong gamitin ngayon para maubos na talaga silang lahat.

"Stop!" sigaw ko. Napalingon silang lahat sa'kin. "Huwag niyo silang hayaang makalapit sa inyo at ako na ang bahala sa iba." Tumango silang lahat at kaniya-kaniyang layo sa mga kalaban.

Nagsimula na silang gumamit ng iba't ibang mahika para lang mapalayo ang kalaban sa sarili nila. I concentrated and put my hands on the ground. Nagsimula nang kumulog at kumidlat. Maya-maya pa ay bumuhos ang napakalakas na ulan kasabay ng pag liwanag ng kalangitan.

The massive lightning hits the part where the enemies are. Napatakip ako sa ilong ko nang nagsimula nang mangamoy ang paligid. Amoy nasusunog na laman at sinabayan pa ng mababaho nilang dugo.

"Nice one, Ken!" I heard Ella complimented.

"Proud na sayo niyan si Jane!" pahabol namang sigaw ni Sofia. Rinig ko ang tawanan nila sa gilid kaya pumunta ako sa kanila.

Agad akong napahinto nang may napagtanto. "Wait..." I roamed around my sight in each of everyone. Napakunot-noo ako. I noticed that... "Bakit parang kulang tayo?"

Nahinto sila sa pagtawa at nagtatakang napatigin sa'kin. Gaya ko ay inilibot rin nila ang kaniya-kaniyang paningin. Sabay-sabay rin silang napakunot ang noo. Jenelyn counted us using her fingers and snapped it afterward.

"Sir Ed and Oscar is missing," she announced.

"What?/Shit!/Paano na?!" we all shrieked hysterically.

I calmed my nerves down and started thinking a plan. Ako ang mas nakakatanda sa kanilang lahat kaya responsibilidad ko ang kaligtasan nila. Kahit pare-pareho kaming mga seniors na rito, ako pa rin ang pinakauna sa kanila. Oscar used to be my buddy because he's the second older. Pero isang araw, lumayo ang loob niya sa'kin o sa'min.

But still, I need to save him! Kung nakuha man siya, kasama na si Sir Ed. We can continue this mission even without an elder on us but we cannot just leave them behind. Paniguradong may kampo rin ang Dark Entities rito kaya sinabi ko na sa kanila ang plano.

"Okay, listen," I started. Their attentions is on me so I continue, "Maghiwa-hiwalay tayo dahil sa pagkakataong iyon, paniguradong mahahanap natin ang kampo na posible nilang pinagdalhan sa kanila."

Sumang-ayon silang lahat sa naging plano ko. "A big question runs in my mind, Ken," panimula ni Ella. "Bakit sila nahuli? They are strong enough, or more than that, to protect themselves from any harm. Paano? I mean —,"

"Siguro, mayroon silang ginawa o nilagay sa kanila para mapigilan ang mga magic nila." I shrugged. "Maybe they invented another object to prevent the magic or abilities in our vein to go out. Remember what they did to Jack and Maureen?"

They all nodded. "They are capable of making things because they have a scientist whom we didn't know. Kaya kailangan nating mag-ingat dahil baka mismo kayo ay madakip. And always remember to protect yourselves in a difficult situation."

Tumingin ako sa kanilang lahat. "Sarili niyo lang ang isipin niyo sa mga panahon na ito, naintindihan ninyo? At pabayaan ninyong ako ang po-protekta sa inyo ngayon. Ituring niyo akong mas nakakatanda at isang lider sa misyon na ito," dagdag ko pa.

ꔚꔚꔚ

I STILL didn't let the rain I've created to stop. Kahit na alam kong mahihirapan pa kami sa paraan kong ito. I have put the best technique I've learned in my father using this magic. The rain I created was used for me to know their situation. Kung may tubig pa ba ang katawan nila o kung buhay pa sila.

This is the best way I could only offer to stay intact of the group because the forest here in Hero City was dangerous. It is full of traps that was made to the intruders. The traps were just made for enemies since it can sense the intentions of being here. Kung masama ang intensyon mo sa kahit na ano, paniguradong mahuhuli ka sa bitag. At dahil nandito kami para sagipin ang lungsod, sigurado akong walang mapapahamak ni-isa sa amin.

This forest is dangerous for enemies. Pero kataka-takang sobra pa ring dami ng nakalaban namin kanina. Hindi kaya—

Natigil ako sa pag-iisip nang may narinig akong kaluskos ng mga tuyong dahon, na parang may nangyari sa lugar na iyon. Pinakiramdam ko ang ulan upang malaman kung mayroon bang nasa panganib sa mga mga kasamahan. Luckily, they are all stable. Maliban na lamang sa isa na malapit sa kinaroroonan ko. I can't tell whose who.

"Fuck!" I heard someone cursed. Pamilyar ang boses nito at mukhang siya ang m kasamahan ko na malapit sa'kin.

I turned right and there, I saw Oscar was hanging upside down while his glasses were on the ground...

Oscar is known for his intelligence because of his ability. He can memorize a book or an information, even if it is a million of words, in just one stare. Basta ba ay nasa iisang lalagyan o libro ito. And as he's power, he has this enhance senses.

Kaya paanong napunta siya diyan? Nevertheless, I still helped him get rid of the magical rope binding him. Pagkatapos ay dumistansya ako sa kaniya para makita siyang maayos. Ganoon pa rin naman ang ayos niya at parang walang kumuha sa kaniya— mayroon nga ba?

"Why did the trap caught you?" nagdududang tanong ko.

He chuckles. "Fuck! I really did forgot about the traps in this forest, huh? How stupid of you, Oscar!" He is talking to himself, and I'm sure of that.

"Oscar?" tawag-pansin ko sa kaniya.

Napalingon naman siya sa'kin at sinuri ako ng tingin. "Hey! Nakalimutan kong magpasalamat sa pagtanggal sa'kin dito, pero hindi mo na sana ginawa 'yon. I can still manage to do it." He smiled. "I know you already have calculations in your mind but to answer your questions, no, I don't have any bad intentions in this city."

Nagsalubong ang mga kilay ko sa naging reaksyon at sa sinabi niya. "Then how can you explain this?"

He sighed. "Wala akong masamang intensyon sa syudad na ito kung hindi sa isa sa mga kasama natin."

"What do you mean?" naguguluhang tanong ko.

"Sir Ed..." he trailed off.

"What about Sir Ed? He's missing since earlier! Baka may ginawa nang masama ang mga kalaban sa kan—," I cannot continue of what I am going to say because he interject.

"He is fine. Of course, he can escape those creepy shits. He's the leader, after all," saad niya na mas lalong nagpagulo sa isip ko.

"What are you trying to say?!" napasigaw na ako sa inis. Is he trying to say that Sir Ed is a traitor? But I can't accept that! He's been there in our first missions to each other. He's been there to guide us! Bakit ba niya sinasabi iyon? Can't he just appreciate Sir Ed's parental guidance?

"He is a fucking traitor!" he yelled. And for a moment, I saw a glint of emotions that I can't name in his eyes. "Huh!"

Nilampasan niya ako pagkatapos no'n. Nanghihinang napaupo ako sa basang lupa at pilit pinahinto ang ulan. I contacted my comrades using the telepathy that was link in each of our members.

The day happens so fast. The elders who leads their quarter here manage to escape. Pero napatay namin ang ibang mga nilalang na kasama nila.

Nalaman nalang rin namin na totoo ang sinasabi ni Oscar. Sir Ed, our second father, is the apostate. He finally let us go, including his daughter. I wonder what would be the reaction of Andrea when she'll know this? I'm worried of my friend...

Anim kaming sa lugar na ito, pero lima na lang kami nang makabalik.

@eggarru