Verse of the Day.
"Blessed are they that mourn: for they shall be comforted."
‭‭Matthew‬ ‭5:4‬

Chapter 34
Further Knot
[ Ava Maureen ]

"Press the green and red button for the most better result," he read.

"What kind of language is that?"

"The Ancient Rivendellian languange," sagot niya. When he answered, we push the green and red button altogether that I think this is the most ridiculous thing I've done.

Why did we even let those words comes in our way? Bakit nga pa namin pinindot ang mga button kung alam namin na hindi naman maganda ang kinalalabasan nito? Incubator nga, 'di ba?

"Doomsday."

Nagkatinginan kami na para bang sinasabi sa isa't isa na sobrang tanga namin.

After we pushed the buttons, all I could see were black surroundings. Walang kahit na anong liwanag. Napakapit ako sa kaniya ng mahigpit, na sa sobrang higpit ay narinig ko siyang magreklamo.

I immediately hugged him due to my terror when the ground shaken, as if the imaginary giants created by my mind were moving. Some foreign force break us apart. Napahawak ako sa sahig dulot ng pagkahilo dahil sa nabangga kong salamin.

Ako nalang mag-isa hanggang sa mismong katawan ko na ang nanginig at pakiramdam ko ay parang may nagbago sa aking katawan. Several pain strikes me before my eyelids closed and lose my consciousness.

[ Andrea Villamor ]

FRENNY JENNY is with me when the ground suddenly shaken that shookt my being. I almost lost my sanity because of that earthquake! Ano ba'ng nangyayari? Nang mahinto ang lindol ay nagpatuloy na kami sa paglalakad na parang wala lang ito.

Thinking that this is a mission, so, definitely, some danger are waiting for us.

Sobrang tahimik na naman ni Jenelyn at pakiramdam ko ay mag-isa lang akong naglalakad sa pasilyo na ito. Nadadaanan namin ang mga Succubus na wala ng buhay habang mulat pa ang mga mata at parang naghahanap ng hangin sa katawan. Siguro si Pretty Maureen ang pumatay sa kanila.

May mga abo rin sa paligid na paniguradong mga Dark Entities na naagnas na agad pagkatapos mamatay. Pero nakakapagtaka na wala kaming Daemon na nakakasalubong. Siguro patay na pero wala rin naman kaming nakita na katawan nila.

Huminto ako pero nagpatuloy pa rin sa paglalakad si frenny Jenny. Napasimangot ako. "Frenny! Hinto muna! Ich-check ko lang 'tong dead na paniki," sigaw ko dito. Lumingon siya sa'kin at inirapan na sinuklian ko rin ng ngiti.

Ang sungit talaga! Huminto nga siya pero hindi naman lumapit! Hmp!

Yumuko ako at sinuri ang mga patay na babaeng paniking malandi kung paano ito namatay. Kaunting sugat lang kasi ang nakuha ng isang 'to at napansin kong may mamasa-masang kulay berde na parang isang vapor ito noon. Na parang hinihila siya nito pababa pero hindi naman nagtagumpay dahil sa mga pakpak na sobrang laking nakaharang.

Jenelyn finally come over and sniffed the green liquid. "A Psoxic Poisonous Plant?" rinig kong bulong niya sa sarili.

Nagtatakang napatingin ako sa kaniya. "Anong Sausik?" tanong ko. Hindi ko masyadong narinig ang sinabi niyang poison kaya 'yon nalang ang tinanong ko.

Inirapan na naman niya ako. "Psoxic Poisonous Plant, a rare plant that only a Plant Manipulator can produce. Kung masusugatan ka sa sandata kung saan nakadikit ang Psoxic, that plant will invade your soul and can disrupt your magic and ability. It can also kill you in an instant when a green vapor will come out below the ground. It will be the one who sucks the mana in our body. 'Yon din ang kukuha sa iyong katawan patungo sa kailaliman," mahabang paliwanag niya.

Napatango-tango ako. "May pakinabang naman pala ang magbasa ng libro magdamag, 'no?" natatawang biro ko. And as usual of her being clingy, she immediately rolled her eyes on me. So sweet talaga!

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa magawi kami sa isang salamin na parang. Mayroong itim sa kurtina sa loob nito. Pumasok si Jenny doon kaya sumunod na lamang rin ako. Mga kagamitan ang nandito kung saan ang isang manggagawa lang ng mga bagay ang masasayahan.

Sumunod na naman ako kay Jenny ng lumiko siya sa isang sulok at nakaawang pa ang mga labing nakatingin sa harapan. Natuwa ako sa nakita. This is one of the rarest time in my life! I saw the shock face of her! Pero nagtaka ako kung anong ikinagulat niya.

Nilingon ko ang kaniyang tinitingnan at tulad ko, napanganga rin ako. A two cute little children were trap inside a glass box! Madilim sa loob noon at nakakapagtakang natutulog sila. Para ring hindi pumupunta roon ang liwanang na nagmula rito sa tinatayuan namin.

Binuksan namin ang pintuan at nakarinig kami ng tinig ng isang babae. Another successful creation. A baby instead of a moster, that's the words we heard. Nagtaka na naman ako no'n. Baby? Monster?

Nevertheless, I carry one of the babies, it seems that she's just a four year old kid. Pero bakit parang may kamukha siya? Hindi ko lang mga pinpoint kung sino, eh. Binuhat rin ni Jenelyn ang batang lalaki habang titig na titig rito at mukhang may namumukhaan rin siya doon.

Nagkatinginan kami at sabay na nagkibit-balikat. Lumabas na kami sa kwartong iyon at nagpatuloy sa paghahanap ng mga Drak Entities. Natutulog pa rin sa bisig namin ang mga bata at super cute talaga nila! I wanted to pinch their cheeks but they might wake up at that move.

Huminto si Jenny at pinaupo ang bata sa gilid ng metal na pader. Nandito kami sa lugar na nadaanan na namin kanina. Purong metal ang haligi, pader at pati sahig nito kaya alam kong makokontrol ni Jenelyn ito kung mage-exert lang siya ng sapat na lakas.

The little boy seems so tired of something dahil tulog na tulog ito at hindi man lang nagising nang mauntog ang kaniyang ulo sa pader. Umigik lang ito at hindi pa nagbigay ma ibang reaksyon. What a cute little boy! Gusto ko ganito ang anak ko... kung si James myloves lang sana ang ama! Hmp!

Lumuhod si Jenelyn sa sahig at inilapat niya ang kaniyang palad rito. Nakapikit siya at parang may pinapakiramdaman sa paligid. Probably, she's connecting all the metal in the floor within its radar. She's trying to attract all the magnetic forces all over the dome. Muli siyang dumilat at tumingin sa'kin. Nagulat pa ako nang tumindi ang kulay ng abo sa kaniyang mga mata, an intense color of metallic gray eyes.

Mukhang napasobra yata siya sa paggamit ng kaniyang kapangyarihan. Her eyes would always change when she'll use her power to its extent. Mabuti nga at hindi pa siya nahihimatay sa lagay niyang 'yan...

Nanghihinang umupo siya sa tabi ng gwapong batang lalaki at napapikit. Pag dilat niyang muli ay bumalik na sa dati ang kulay ng kaniyang mata, light gray. "The Drak Entities and the others were nowhere to be found in this dome. Ang mga kasama natin ay nakalabas narin dahil wala na ang kanilang presensya sa buong lugar."

Tumango ako. "I think they're already waiting for us," I concluded which I know that it's true. Alangan namang iiwan nila kami? Hmp!

"Hmm," she hummed. Mukhang napagod talaga siya. Ang laki ba naman ng dome na 'to! "What about this kids?" tanong niya dahilan upang mabaling ang aking atensyon muli sa kaniya.

"You know, Frennny Jenny, I think they are somewhat familiar. But I can't tell who it was," saad ko habang pabalik-balik ang tingin sa dalawang cute, gwapo at magandang bata. They're really so adorable while sleeping and snoring silently.

"Yeah, I think so.."

"Napapansin ko rin na madalas ka ng magsalita." Napabungisngis ako. "Is that the effect of being tired? 'Di ba dapat opposite?"

"Shut up," asik nito na ikinatawa ko ng malakas. Ang cute talaga nitong magdeny, eh!

Napagpasyahan naming lumabas na sa lugar at ginamit na naman niya ang kaniyang kapangyarihan. She's really drained pero alam kong wala akong magagawa dahil hindi epektibo ang ice magic ko sa paghahanap ng daan patungo sa labas. This dome is big and we might go in the place we've already been.

Nakakapagod kaya 'yon!

Pagkalabas namin ay nasalo kaagad ni Sofia si Jenelyn na hinang-hina na talaga. Ang batang lalaki naman ay nasa likod at nakasampay ang dalawang malilit na braso sa'king leeg. Napasimangot ako. Mukha na tuloy akong baby sitter! Or worse, batang ina! Hmp!

Kinuha nila ang dalawang bata sa'kin. Hindi pa rin sila nagigising at sobrang himbing pa rin ng tulog. Pinagkukurot ng dalawa ang pisngi nila na ikinalaki ng mga mata ko sa gulat. Baka magising! But I none happened. Tey remain sleepinh.

"Where's the two?" tanong ni Zoe na ang tingin ay nasa malaking dome.

Nagtatakang napatingin ako sa kanila. Pati si Jenelyn na napagod ng husto ay nagawa pang makunot ang noo sa kanilang sinabi. "I've... I've felt nothing presence inside," nanghihinang pahayag ni Jenny.

Inilalayan ko siya sa pagayos ng upo. Tumango ako sa kanilang dalawa. Natahimik kaming lahat ng may napansin kaming kakaiba sa presensya namin. We felt... complete. Kompleto katulad noong pumasok kami sa loob ng dome.

Could it be...?

Sabay kaming napatingin sa isa't isa at nanlalaki ang parehong mga mata nang may napagtanto. "Oh my, Gods!" sabay na singhap at pasigaw na saad namin.

Dahil sa'ming reaksyon ay sabay na naalimpungatan ang dalawa. Para pa silang nawawala sa klase ng tingin at reaksyon na kanilang ibinigay ngunit hindi naman sila umiyak.

"My Gods! Where am I?" maarteng pagsasalita ng batang babae at inilagay niya ang kaniyang maliit na kamay sa kaniyang baywang. Habang nakakunot-noo namang inilibot ng batang lalaki ang kaniyang paningin sa paligid at hindi nagsalita.

Confirm! Sila nga ang kulang! Maureen ang Jack just morphed into a little kids! Ano ba kasi nangyari sa kanila roon sa loob?

@eggarru