41

HAPPY NEW YEAR!

-----------------------------------

I stared at him for a moment. Ilang beses pa akong kumurap para masigurong seryoso siya sa kanyang sinasabi. Tinitigan lang din naman niya ako bago siya napapikit na lamang. Humakbang siya at lumapit pa sa akin bago niya ako niyakap ng mahigpit.

"If you're doing this to hurt me Yang, then congratulations. Masaya ka na ba?" basag ang boses niyang sabi. Hindi agad ako nakagalaw sa aking kinatatayuan. Hinawakan ko ang braso niya para alisin ang pagkakayakap niya sa akin pero hinigpitan lang niya ang kanyang kapit.

"I'm sorry.."

Ginalaw ko ang ulo ko para matingnan siya. Hindi siya natinag sa kanyang kinatatayuan.

"Stan.."

"The day you left, I almost died Victoria. Paulit ulit kong naririnig ang boses ni Athan, that you are torn between me and him. That you are not sure about your feelings for me. That you don't want me enough for you to fight for me. Pero tangina Victoria, kung ayaw mo akong ipaglaban, then fine. Ako ang lalaban para sa atin. Ako na lang ang ibala mo sa Tatay ko, basta wag mo lang akong iwan. But.You.Still.Left." mapang-akusa niyang sabi. Nanatili lang akong nakatayo at pinapakinggan siya. Hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha sa aking mga mata sa narinig ko.

"You.Still.Left." binitiwan niya ako at tiningnan sa mata. Hinawakan niya ang pisngi ko at dahan dahan iyong pinunasan.

"Sabi ko sa sarili ko,kakalimutan kita. Madali lang naman yun. Buburahin kita sa buhay ko. I will act as if you did not exist at all. Apat na taon Toryang, nabuhay ako na wala ka dito and everything was fine. So, I thought I was successful. Wala ng Toryang na nakaukit sa pagkatao ko, but I was wrong. I was so damned wrong."

Huminga siya ng malalim at bumuka ang bibig niya na para bang may gusto siyang sabihin. Ginawa niya ulit iyon pero muli lang niyang tinikom ang bibig niya at hindi nagsalita. Tumaas baba ang dibdib niya na para bang nahihirapan na siyang huminga.

"One look at you and everything just went back.  Everything. Mula sa simula hanggang noong nagmakaawa ako sayo sa airport na wag akong iwanan, Yang, bumalik lahat. And when I saw you smile then, I started feeling anger for you. How can you smile like that? How can you do that? How can you even act like that habang ako, miserable noong wala ka? It was so fucking unfair Victoria. I spent four years trying to erase you, pero isang ngiti mo lang, bumalik lahat."

Yumuko ako at napailing na lamang. Naramdaman ko ang tuloy tuloy na pagtulo ng luha ko at halos hindi na ako makahinga sa luha ko. Huminga ako ng malalim at nanatili pa ring tahimik.

"Montreal ako Victoria. And no one has the right to hurt us without our permission. You left me, then you suffer the consequences of what you did. Pero hindi ko ipapakita sayo na galit ako. Ayokong malaman mo na apektado ako sa pag-alis mo. Hindi ko na ulit ibibigay sayo ang ganong pribilehiyo Victoria." Tumigil siya at muling hinaplos ang pisngi ko. Nanginginig na ang kanyang kamay habang hawak hawak ang aking pisngi.

"So I acted cold towards you. I wanted you to feel that you are nothing to me. Gustong gusto kong saktan ka. Na maramdaman mo kahit kalahati man lang ng naramdaman ko noon." Madiin niyang sabi. Kinagat ko ang labi ko at bahagyang lumayo sa kanya.

"Nasaktan mo na ako. Ilang beses kitang hinabol Stanley. Ginusto kong magpaliwanag pero hindi ka nakikinig." Akusa ko sa kanya. Tumango siya at natawa na lamang.

"Hindi ko kailangan ng paliwanag mo Victoria--"

"Kung ganon, anong kailangan mo?! I told you I am trying to forget about you! Stanley.. 27 years.. ngayong lang ako napagod mahalin ka. So please don't mess this up. I want to forget you..please.." pagmamakaawa ko. Agad siyang lumapit at hinawakan ang baba ko.

Sunod ko na lamang nalaman ay ang pagsakop ng labi niya sa aking labi. Nabasa na ng luha ko ang kanyang pisngi pero hindi pa rin siya tumitigil sa paghalik. Ang unang dampi lang ay mas lumalalim na. Madiin ang pag-angkin niya at nalalasahan ko na ang alat at bakal mula sa aking labi. Bahagya siyang lumayo at tiningnan ang aking bibig. Pinadaan niya ang hinlalaki niya roon at parang lasing na tumingin.

"I need you. Ikaw ang kailangan ko. No fucking explanations about the past Victoria." Aniya. Nanatili pa rin ang titig niya sa aking labi at napalunok siya.

"You're bleeding."

Hinawakan ko ang labi ko at naramdaman roon ang pamamasa. Tiningnan ko ang daliri ko at nakita roon ang dugo. Tiningnan ko si Stanley na nakatingin lang din sa bibig ko. Muli siyang lumapit sa akin at hinilang muli ang bibig ko.

"Let me." bulong niya sa pagitan ng aming halikan. Dahan dahan niyang sinipsip ang dugo sa aking labi para maampat iyon. Napaungol ako at kinuha ni Stan ang pagkakataon para mas mapalalim ang aming halikan.

Hindi ko na maintindihan ang tibok ng aking puso. Ramdam ko na ang mabilis na pagkalabog niyon sa aking dibdib. Parang may sariling isip ang aking mga braso at kusa na iyong pumulupot sa leeg ni Stanley.

Mahal ko siya. Mahal ko pa rin siya. Ilang beses na kaming nagkasakitan, pero nasa pareho pa rin akong posisyon. Hindi ko na yata talaga matatakasan ang pagmamahal ko kay Stanley Montreal.

"I don't want you to forget." Bulong niya habang itinutulak ako papunta sa kama. Hinimas niya ang dalawang braso ko. Napasinghap ako sa sensasyong naramdaman sa ginawa niya.

"I don't want to be hurt." Sagot ko. Bumagsak kaming dalawa sa kama. Nasa may ibabaw ko siya at tinitingnan lamang ako. Hinawakan niya ang pisngi ko bago hinalikan ang noo ko.

"I don't want you to leave me." nangislap ang mata niya at doon ko lang nakita ang takot roon. Takot na baka umalis ako at iwan siyang muli. Takot na mawala ako sa kanya. Natatakot siya. Pero sa likod ng takot na iyon ay isang damdamin na dapat matagal ko ng nakita.

I was so blinded by my anger. Nasaktan ko siya kaya nagbingi bingihan siya sa mga paliwanag ko noong umalis ako. Nasaktan niya ako kaya nagbulag bulagan ako noong pinapakita niya sa akin na mahal niya ako.

Hindi ko nakita. But he is hurting too.

"Stan--"

Yumuko siya at hinalikan ang aking leeg. Bumaba na rin ang kamay niya at pinadaan iyon sa hita ko. Marahan niya iyong pinisil kasabay ng pag-iinit ng aking pakiramdam. Bumilis na ang paghinga ko sa kanyang ginagawa at hindi ko na malaman kung saan ko ibabaling ang aking ulo sa nararamdaman.

Humiwalay siya ng kaunti bago niya ako tiningnan muli. "Please forgive me Sweetheart." Aniya. Napalunok ako habang ginagantihan ko ang kanyang tingin.

Dumaan ang kamay niya sa tungki ng ilong ko bago dumilim ang kanyang mukha.

"Why do you let that guy kiss you?" inis niyang tanong. Napanguso ako sa tanong niya bago umiling.

"Hindi ko naman alam na hahalikan niya ako--"

"You're too naïve for your own good Sweetheart. Kaya maraming nahuhulog sayo." Diniin niya ang katawan niya sa akin. Naramdaman ko siya sa gitna ng aking tiyan. He wants me. God, Stanley wants me.

Pinunasan niya ang ilong ko ng ilang beses bago niya iyon hinalikan.

"Akin ka lang Victoria Ocampo. Mula noong wala ka pang ngipin, hanggang ngayon, sa akin ka." Anas niya. Dumako ang halik niya sa ibaba ng aking tenga at marahan niyang kinagat ang puno niyon. Napaarko ang likod ko ng maramdaman iyon.

"Stan.."

"Who owns you Victoria?" his husky voice filled my ear. Itinaas niya ang blouse ko at pinasok roon ang kamay. Pinaglaruan ng daliri niya ang tiyan niya at nawawala na ako sa aking sarili.

"Answer me." madiin ang boses niyang sabi. Pinaghiwalay niya ang binti ko at mas lalo niyang ipinaramdam sa akin kung gaano na siya kahanda na angkinin ako. Marahan niyang pinisil ang dibdib ko bago niya marahas na pinunit ang aking damit.

"Stanley!" sigaw ko noong nagliparan ang mga butones sa paligid.

"Told you I'll rip your dress Sweetheart." Pilyo ang ngiting sabi niya bago bumaba ang tingin niya sa halos hubad ko ng katawan. Naramadaman ko kaagad ang pagpula ng aking pisngi kaya niyakap ko ang aking dibdib.

He chuckled before taking my hands. Tinanggal niya iyon at muli akong tinitigan.

"I want you to take a bath a while ago. Gusto kong burahin ang marka ng unggoy na yun sayo. I don't want anyone kissing my property. Kahit sa ilong lang iyon." Nakangisi niyang sabi. Hinaplos niyang muli ang pisngi ko bago napangiti na lamang.

"You want me to t-take a bath?" gulat kong tanong. Tuluyan na siyang natawa sa sinabi ko.

"Opo.  Sinabi ko na sayo, I can be a little possessive Toryang." Kumindat siya at muli na naman akong hinalikan sa labi. Napapikit na lamang ako at dinama ang ginagawa niya sa aking katawan. Umangat ang katawan niya at bumalik ang bibig niya sa aking tenga.

"I own you, right?" hinihingal niyang sabi. Ang kamay niya ay tuluyan ng ibinababa ang aking pantalon.

Kinagat ko ang labi ko at napapikit ng mariin. Kinalabit niya ang aking bra at tuluyan na iyong natanggal.

"Answer me." tanong niya. Bumaba ang halik niya mula sa aking leeg pababa sa pagitan ng aking dibdib. Nanginig ako ng paulanan niya ako ng halik pababa.

"You. All of me. You own me Stan." Hinihingal kong sabi. Ngumisi siya at pumwesto sa gitna ng aking binti. Sinubukan kong isara iyon ngunit hinawakan niya ako at pinigilan.

"And you own me too Victoria." Sabi niya bago niya tuluyang hinubad ang huli kong saplot. Hinalikan niya ako roon at wala na akong nagawa kung hindi ang mapapikit na lamang sa nararamdaman.

Stan has a wicked tongue. Hindi pa yata sapat ang pagiging badboy niya, he also has a very, very bad tongue.

Pinaikot ikot niya iyon sa gitna ko. He was playing at the depths of me at wala na akong nagawa kung hindi ang mapasabunot sa kanyang buhok. Tumulo ang luha ko noong maramdaman ko ang panginginig ng aking katawan sa kanyang ginagawa. Pakiramdam ko ay dinala ako sa langit at muling ibinagsak pababa.

Humiwalay siya sa akin kaya nagpilit akong dumilat. Dahan dahan niyang tinanggal ang shirt niya at muli ko na namang nakita ang biceps niyang naghuhumiyaw sa akin. His muscles were flexing with his every move at hindi ko maiwasang hindi mamangha.

Stanley Montreal. You are a freaking god.

Inabot niya sa akin ang kamay niya. Nagtataka man ay kinuha ko iyon. Nakaupo kami, magkaharap, sa gitna ng kama. Inipit niya ang aking buhok sa likod ng aking tenga bago niya ako hinalikan sa aking noo. Kinuha niya ang kamay ko at inilagay iyon sa may dibdib niya. Sinundan ko iyon ng tingin at doon ko lang napansin ang dumi malapit sa kanyang dibdib. Kumunot ang noo ko roon. Akala ko, namamalikmata lang ako noong makita ko iyon noong malasing ako.

"Yang." Masuyo niyang tawag sa akin. Tinaas ko ang tingin ko at nakita kong nakatitig siya sa aking mukha.

Napalunok ako sa intensidad ng kaniyang titig. Ngumiti siyang muli sa akin.

"I am sorry. For everything that I have done. Kung nasaktan man kita, I am sorry Victoria. I have the tendency to hurt the people that I love. I want you to get hurt because you left me then. Because you did not have the spine to fight for me, for us. Binitiwan mo ako sa ere at lumagapak ako Victoria. You seduced me and then dumped me. I told you I love you, and the next thing I knew, you're leaving me. I wanted to hurt you so much. So damn much." Napapaos niyang sabi. Umusog ako palapit sa kanya at niyakap siya.

"I am sorry for leaving Stanley. I wanted to be enough. Ayokong dumating ang araw na magsisisi ka dahil ang isang katulad ko lamang ang pinili mo. Ayokong mawala ang pagmamahal mo sa akin dahil hindi ako sapat sayo." Anas ko. Naramdaman ko ang pagtugon niya sa aking yakap. Marahan niya akong hiniwalay sa kanya bago niya hinawakan ang aking pisngi.

"A Montreal falls inlove only once Victoria. Isang beses lang. You stole my heart the day you stole my first kiss. At magmula noon, hindi ko na nabawi pa iyon.  It doesn't matter if everybody thinks you are not enough for me. I don't care about anyone. I only care about us. Whatever they will say, you will always be worth it. You are the only one who is worth it." masuyo niyang sabi. Isa isang tumulo ang luha ko at napatango na lamang. Pinunasan niya iyon at hinalikan ang tungki ng aking ilong.

"Will you be my girl Sweetheart?" nanginginig niyang sabi. Tumango ako at ngumiti kahit basang basa na ang aking pisngi ng luha.

Yes, it was long. The journey was long. It took us so much pain before we arrived here. Ilang beses akong nagduda, natakot, nasaktan. Stanley also experienced that. But no matter how long the journey is for the two of us, the moment came so fast. Realizations dawned on me.

We both love each other.

Dahan dahan siyang tumalikod sa akin. Napasinghap ako ng makita ang likuran niya. Tumigil ang luha ko pero muli lang iyong nalaglag.

"Oh my god, Tan." Nabasag ang boses ko bago ko hinaplos ang marka sa kanyang likuran. Ang akala kong dumi ay hindi pala dumi.

It is a tattoo.

"V-Victoria Montreal's."  naiiyak kong sabi habang binabasa ang pangalan kong nakaukit sa kanyang balikat. Ang mga letra ay halos sinakop ang ang espasyo ng kanyang upper back. Umabot pa ang disenyo hanggang sa puno ng kanyang dibdib.

Humarap siyang muli sa akin bago nagkibit balikat.

"I told you. You own me. Markado mo ako Victoria." Pilyo ang ngisi niya ng sinabi niya iyon. Tumawa na lang ako pero agad din iyong naputol noong hinapit niya ako at muling hinalikan ng mariin. Bumagsak kaming dalawa sa kama pero patuloy pa rin siya sa paghalik sa akin. Dahan dahan niyang ibinaba ang kanyang pantalon bago ang kanyang boxers. Pinanonood ko siya habang ginagawa niya iyon. Napanganga ako ng tuluyan na niyang mahubad ang kanyang damit.

"Oh my god Stan." Tangi ko na lamang nasabi noong makita ko ang pinagmamalaki niya. Ngumisi lamang siya at muli niya akong hinalikan.

"Trust me Sweetheart?" marahan niyang bulong habang pinaghihiwalay ang binti ko. Napalunok ako ng maramdaman ko siya sa aking gitna. Kinuha niya ang dalawa kong kamay at hinawakan iyon ng mahigpit. Hinintay niya ang aking permiso. Tumango ako at naramdaman ko ang dahan dahan niyang paggalaw. Napapikit ako sa unang pagragasa ng kirot.

Hinanap niya ang aking mata at tinitigan ako. "I am so inlove with you." Sabi niya habang gumagalaw. Butil butil na ang kanyang pawis at halatang maging siya man ay nahihirapan. Pinilit kong ngumiti sa kanya.

"Don't leave me again."

Tinaas ko ang kamay ko at pinunasan ang pawis niya sa noo.

"I won't." anas ko. Lumawak ang ngiti niya at muli akong hinalikan sabay ng kanyang paggalaw para tuluyan akong maangkin.

-------------------------------------

HAPPY NEW YEAR!

*pen<310