Chapter 16

Marina's P.O.V


***1 day later***


Hinde ako papasok ngayon, pero hinde nama ibigsabihin non duwag akong mamatay!

 Hinde ko alam kung malaking kasalanan ba ang ginawa namin ni Jen (nickname for Jennelyn)at Lillian ay naka-apekto ng masama sa kanya... Wala naman talaga akong ginawa, si Jen at Lillian lang.... 


" 'Nak, malelate ka na. Bumangon ka na diyan sa higaan! Ang tanda tanda mo pa kailangan ka pang utusan para bumangon." sigaw ni mama


Hinde naman ako papasok eh, bakit kailangan ko pang bumangon ng maaga? Anong trip iyon ha?


"Hinde ako papasok." sabi ko 


"Hinde!" sigaw pa sakin.


Na-tulog na lang ako para ma 'NO' choice si mama :D 


***2 hours later***


" 'Diba sinabi ko bumangon ka na?" galit na sabi ni mama sa akin


Naku, patay.... :[] Torture na naman ito!


"Sinabi ko na, mama! ayaw kong pumasok." sabi ko at natulog pa ulit


~~~~


"Akala mo ba, Marina... Makakatakas ka?" Weirdong tanong ng isang babae, hinde ko siya makilala kasi nakamaskara siya.


"Si-sino ka?" tanong ko sa kanya


"Ako yung isa sa mga tinuturing mong kaibigan! Hinde lahat ng tinuturing mong kaibigan ay kaibigan din ang turing sa iyo. May mga kaibigan ka na tinatrayador ka lang... kung mag-tiwala ka kasi, bigla biglaan. Kasi,kung hinde mo lang siya kinaibigan. Edi sana! Sana, maayos ang buhay mong hayop ka!" sabi pa niya


"Sinong kaibigan?"


"Si....!" 

"Anong akala mo?! Sasabihin ko agad kung sino ako! Engot ka pala eh!" sabi pa niya


~~~


"AAAAAAAAAAAAAAAAAH!" sigaw ko


Panaginip lang pala.... Tinakot ako ng panaginip na iyon, isang kaibigan ko ang mamamatay tao? Imposible naman yata, pero... baka totoo :(


*at school*


Late na ako by 30 minutes sa school, pero so what? Eh yung teacher nga, hinde na nakakapasok sa eskwela :/ At minsan, 45 minutes late pa?! 


Pumasok na ako sa room pero wala pang teacher, tama nga ako, late na naman ang teacher. Ang engot ng school para mag-hire ng mga teacher na laging late! Alam lang ang mag hire, hinde marunong mag test ng teachers -_-


"Bakit lagi na lang late ang mga teachers?!" Naiinis kong sabi


Na-gulat ako nga may biglang pumasok... Matangkad,  at kayumangging lalaki ang pumasok.


"Gusto niyo bang malaman talaga ang katotohanan mga bata?" sabi ng weirdong lalake


"A-ano ang gusto mo sa amin?!" sigaw ni Hanna 


"Oo nga!" sigaw ni Iya 


"Gusto ko lang naman na sabihin sa inyo, na ang tunay niyong kalaban ay ang mga guro niyo.." sabi ng lalake


"Guro namin?" nagtatakang tanong ko sa kanya


"Oo! Ang eskwelahang ito, ay binuo para pumatay ng mga estudyante!" ang  sinabi ng lalake ay ang ikinagulat ng lahat ng mga estudyante


"Pero... bakit?" Tanong ko


"Ito ang istorya, dati... noong iba pa ang may ari ng paaralang ito. Merong tinago ang may ari sa isang sekretong kwarto dito sa paaralan. Ito ay ang gintong kwintas ng may ari ng paaralan ngayon, walang nakaka-alam kung saan ito naka-tago. May isang bata lang dito sa eskwela ang nakaka-alam kung saan. Kaya bago nila pataying yung estudyante, tatanungin muna nila kung alam nila kung nasaan ang kwintas. At kapag ang sinagot nito ay 'Hinde' ay pinapatay nila agad." pag kwento ng lalake


Ang mga guro pala ang mga pumapatay, hinde ang mga estudyante. Naiintindihan ko na ang panaginip ko, kaibigan ko lahat ng mga guro,lagi ko silang kausap sa social media... (A/N: Magkausap posila lagi sa social media, hinde lang po nabanggit :D )



"Kaya pala lagi silang late, mga hayop sila!" sigaw ni Farrah


"Ngayon na alam ko na.. mag hihigante ako sa kanila!" sigaw naming lahat


"Haha, sa tingin ba ninyo.. Ganun lang kadali labanan ang mga guro ninyo? Para malabanan sila, kailangan niyo munang mag panggap na alam niyo kung nasaan ang kwintas. Mag-ingat kayo at dapat hinde kayo matuklasan na peke lang pala ang sinasabi niyo! At malalabanan niyo sila, siguraduhin niyo na hinde niyo sasabihin ang mga sekretong sinabi ko sa inyo kung hinde....." sabi niya at umalis na


Mga kaibigan ko na namatay, mabibigyan hustisya na ang kamatayan niyo! Pero paano yung iba, bakit.... parang mali yata yung sinabi ng lalake? 


--------

To be continued....






Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top