Somebody's P.O.V

Ng dahil sa nakaraan ko ay hinde ko kayang pigilan ang mag-higanti kanila Marina...  Hinde ko alam bakit ko iyon na-gawa... PERO hinde ako nag-sisisi na pag-patay patayin sila!!  Mga walang hiya! Hinde nila alam ang pinag-daanan ko ng dahil sa kanila! Isa isa lang silang mga trayador, LAHAT SILA!!!

~Flashback~ 

Limang taong gulang pa lang ako...puro bully ang mga naging kaibigan ko, puro mga trayador. Ang sakit ng mga dinanas ko.......

"Oy, palaka! Nasaan na yung pinapa-bili kong mga soft drinks?!" sigaw sa akin ni Jennelyn, isang taon lang ang tanda nila sa akin..pero lagi na nila akong inuutusan, feeling nila alilah nila ako!!

"U-u-ummm, nakalimutan ko po....." halos maiyak iyak na ako kasi alam ko ang gagawin nila sa akin. Nagsasalita na ako ng 'po' sa kanila kasi pag hinde ako nag 'po' sa kanila ay mas malala gagawin nila sa akin

"What?! Uhaw na uhaw na ako eh!" sigaw ni Lillian halos maiyak iyak na siya sa uhaw

Hinde ko alam bakit ang arte niyan ni Lillian. -,- At hinde ko alam bakit nag-tatago si Marina sa likod ni Jennelyn, mahina kasi siya. Mas kaya ko siyang sabunutan eh..kaso bawal, mag susumbong sila kay mama.

"Nakakainis ka talaga!" sigaw ni Lillian na umiiyak pa, sinabunutan niya agad ako.

Lagi na lang ganito araw-araw, kapag hinde ko na-sunod utos nila inaaway ako! :'( 

"Frog! Bagay iyan sayo" sigaw ni Jennelyn at sinabunutan na din ako.

Bigla na lang dumating si mama, kaya bigla silang tumigil sa pag sabunot. Nakita na lang niya akong umiiyak.

"'Nak?! Anong nang-yari bakit ganyan itsura mo?!" gulat na gulat na sinabi sa akin ni mama

"Ka-ka-kasi... si-i-i..." hinde ko na-tuloy ang sinasabi ko ng biglang sumingit si Lillian.

"May nang-away po sa kanya! Tinulungan po namin siya, tita." sabi ni Lillian.

Huhu, ang bad nila :( Akala ko mga bff ko talaga sila, mga bad friends pala....

~5 years later~

Ngayong sampung taong gulang na ako, may depresyon na ako... nag-tanka na akong magpa-kamatay ng dahil na feeling ko wala na akong kwenta sa mundo. Pinipigilan ko lang sarili ko...

PERO ngayon iba na, mas malala na. Pinag-hahampas na kasi ako ng walis tingting, at sinasampal na ako. Hinde ko lang talaga alam bakit...

"Hoy, saan ka pupunta ha? May pinapa-gawa pa ako sa iyo ha!" sigaw ni Jennelyn

"Yu-yung... pinapa-bili niyo ulit? Na-bigay ko na po sa inyo..." sabi ko

"Hinde! Yung isa! Pinapag-linis ka ni Lillian ng bahay niya 'diba?! Nakaka-irita ka naman!! Gusto mo walis tambo pang-hampas ko diyan sa muhka mo?!" sigaw ni Jennelyn

Masasama ugali nila! Hayy... ngayon kasambahay naman ako?!

~1 year later~

"sorry, ha... hinde na kami mam-bubully... Patawarin mo na kami." sabi ni Jennelyn, Lillian, at Marina. 

"......" wala akong nasabi

~End of Flashback~

Mga walang hiya sila, ayan ang dahilan ng bakit ko sila gustong patayin! Sinasabunutan, sinasampal, hinahampas ng walis tingting o tambo, at kung ano-ano pa! MGA MASASAMA UGALI NILA!!

Hinde ko talaga kinaya ito, hinde ko naman magagawa ang lahat ng mga bagay na ito ng dahil sa kanila. Mga trayador, mga bully.

"Bakit ka ba talaga naging ganyan ha?"tanong sa akin ng nakaka-bata kong kapatid, si Ylona.

"Alam mo na ang dinanas ko ng mga nasa ganyang edad mo ako, Ylona..." sabi ko sa kanya at hinimas ang buhok niya

"ATE! NAGING MAMAMATAY TAO KA NA! 'Diba sabi mo sa akin noon na hinde ka papatay at mananatili lamang mabait?! Gusto mo 'bang mapunta sa DSWD?! Isa kang hangal!!" sigaw niya sa akin

Ha? Ngayon ako pa ang masama?! Ako na nga ang nasaktan, ang nagka-depresyon at lahat lahat, ako PA RIN ANG MASAMA?!

"Wow! Ako pa talaga ang masama?! Ako na ang nasaktan, nagka-depresyon at lahat, Ylona! Sa masamang mga tao ka pa talaga kakampi?!" sigaw ko sa kanya at sinampal siya

"Ate, hinde na ikaw iyan. Nababaliw ka na!Ang ate ko ay mabait! Hinde niya kayang pumatay at saktan ako! Ibang tao ka na eh!" sigaw pa niya sa akin na ikina-gulat ko

Nawawala na ba talaga ako sa sarili ko? Baliw na ba ako at iba nang tao?

Bigla akong kumalma, natulala ako sa gulat. Isa ba talaga akong hangal? 

....

Umiikot ang mundo sa paningin ko ngayon, at nahihilo...may kakaiba na talaga..

"Anak......" may narinig akong nag-salita

"Sino po iyon??"  tanong ko

"Anak, pigilan mo ang sarili mo! Kontrolin mo, tigilan mo ang iyong mga kamay na pumatay." bigla akong na-gising nang marinig iyon, what? Naka-tulog pala ako?

At..sino ba iyon? Bakit siya nagpakita sa aking panaginip? Tinatawag niya akong anak...kaya maaaring... SI MAMA KIARA IYON?!

Yes, si dating principal ng North Force School ay si Mama Kiara, siya si dating principal Ma'am Kiara... 

"Ate, bakit ka nahimatay?" tanong pa sa akin ni Ylona.

"AT, kung may nasabi pala ako sayo na hinde mo nagustuhan, pag-pasensyahan mo na ako." sabi pa niya

"Okay lang." sabi ko

~

A/N: Ito pong chapter na ito ay tungkol po sa flashback niya bakit siya nag-hihiganti.. enjoy reading lang po!