NANDITO AKO ngayon sa restaurant na pinag pa-part time job naming dalawa. Ilang minuto na rin ay tapos na ang shift namin kaya linaan ko na kang ang oras na iyon para tanungin si Thea sa bagay na dapat nyang sasabihin kanina.

"What do you mean by that?" tanong ko nag sinabi nya sakin na layuan ko daw si Cedric. Syempre hindi ko naman kaagad agad lalayuan sya kung walang syang sapat na rason para sundin ko ang sinabi nya hindi ba?

"H-hes my past" tumungo sya sa harapan ko para itago ang mga luha nyang nahuhulog na habang ako naman itong hindi maintindihan ang pinagsasabi nya.

"He...Hes my Ex" na na laki ang maya ko sa sinabi nya. Kaya naman pala ganoon na lang tingin ni Ryle kanina sa kanya at kung kaagano na lang sya mainis kay Cedric.

"Iyan ba ang dahila mo kung bakit gusto mo akong lumayo kay Cedrick? Why? Do you still love him?" tanong ko habang hinahabol ang hininga ko.

"Yes... I still love him..." matipid na sagot nya ba naging dahilan para kumirot ang dibdib ko sa sakit ng narinig ko. Hindi ko alam kung bakit pero nasasaktan ako sa sinabi nya. Sa parting mahal pa nya ang taong iyon— na si Cedric.

"...Hindi naman kasi lahat ng nang-iwan, nag-iiwan na basta basta. Minsan may maganda din silang dahilan." pag papatuloy nya na naging dahilan para pumasok sa isip ko na sya ang nakipaghiwalay kay Cedric.

"Bakit ka nakipaghiwalay?" kahit papaano gusto ko paring malaman ang nangyari kahit na masakit para sakin ang marinig lahat ng iyon.

Kung pagibig nga itong nararamdaman ko para kay Cedric, mas maganda sigurong wag ko na itong ipagpatuloy dahil maaring makasira pa ito ng pagkakaibigan pa namin lalo na't mahal nya ka nga ito.

"It was a long story. He's always saying that he's busy and tired of something so i decided to let go." nagiwan sya ng isang mabigat na hininga sa harapan ko.

"Pero nakakatawa lang isipin na hindi man lang nya ko pinigilan at ngayon na umaasta na kang syang parang walang kaming relasyon noon." naiiyak na sabi Thea sa harapan ko.

Bawat salita na binibigkas nya ay damang dama ang sakit noon mula sa puso nya na sumasaklolo sa sobrang sakit. Agad ko syang yinakap ng mahigpit at tinapik tapik ang likod nya.

"Wag kang mag alala, makakalimutan mo din ang nakaraan." sambit ko.

CEDRIC'S POV

"Hindi ba't ang sabi ko ay humiwalay ka sa kanila?" bungad ba taning sakin ng napakagaling kong ama. Kakadating ko lang dito sa bahay pagkatapos kong ihatid si Ryle sa campus at si Thea at Alliyah sa Mall na pinag papart time job nila.

"At diba't sabi ko ay wag kang mangingialam sa trabaho ko?" tanong ulit nito sa akin.

"Why? I'm just correcting those cases. Baka palpak nanaman, e."

Kasalan ko ba na taliwas ang nakikita ko sa mga konklusyon nya sa bawat kasong hinahawakan nya? He was a detictive— a chief detective for five years pero palaging may mali pag dating sa akin.

Oh, yes. Hes a chief detective pero sariling dahilan ng pagkamatay ng taong nagluwal sakin ay hindi nya masabi-sabi kung sino ay pumatay— kung sino ang may pakana. Hinayaan nya na lang na itapon ang kaso ng ganun ganun lang. All my life, i was mad at him! Hindi may lang nya pinaglaban ang nanay ko! He just let my mom die without justice!

"HOW THERE YOU TO DISRESPECT ME CEDRIC!" nagagalit na sigaw nya sa akin na kinaiinis ko dahil masakit sa tainga ito.

"AND HOW THERE YOU TO LET MY MOM DIE WITHOUT SUSPECTING SOMEONE?!" sigaw ko habang hinihingal sa mabigat na emosyon sa dibdib ko.

"WHAT KIND OF A FATHER ARE YOU? WHAT KIND OF A HUSBAND ARE YOU? HUH!" sigaw ko habang nangigil sa taong basa harapan ko.

Hindi ako makapaniwala na mismong kaso ng asawa nya babaliwilain na lamang nya? Kunsabagay, may karapatan naman ako na sabihin lahat ng ito at isigaw sa harapan nya dahil mismong taong nagluwal sakin ang ipinaglalaban ko. At isa pa, hindi nya naman pagmamayari ang lahat ng nandito sa paligid namin.

My mom owned everything here. My mom was rich, more define as wealth woman while this useless man in my front was just a farmer at kahit na anong oras ay kaya ko syang palayasin dito sa bahay na ito.

"I'm so sorry. I wish you could understand everything what i did." sambit nya sa harapan ko kasama ang mababang tono at bigla nya akong yinakap. Nataranta ako ng yakapin nya ako kaya tinulak ko sya ng malakas para humiwalay ang katawan nya sa akin.

"Sasabihin ko nanaman ba ulit? I'm not your son anymore!" tumalikod ako at dumaretso agad sa kwarto ko sa pangalawang palapag ng bahay. Napahiga na lang ako sa kami aat inilabas ang iilang luha ko na gustong lumabas kanina pa.

"I miss you, mom. I really did." sambit ko sa kawalan at pinaniwala ang isang mabigat kong hininga. For all these two years living without mom, my life being worthless and pathless. Naliligaw na ako. Hindi ko na alam kung tama pa ba nag mga desisyon ko at tama ang emosyon ko sa isang bagay. Depression for short.

Kinuha ko ang phone ko sa bag ko ng biglang pumasok sa isipan ko si Alliyah.  Kaagad itong binuksan at bumungad kaagad sakin ang text ni Alliyah.

1 UNREAD MESSAGE

ALLIYAH

HEY! SALAMAT NGA PALA SA PAG HATID SAMIN. I HOPE YOUR OK. BTW, CAN YOU TELL ME SOMETHING ABOUT YOU?

REPLAY

------------------------------------------------------------------------------------------- P.S. Sa limang masisipag na nagbabasa dyan uso pong magparamdam hahahaha comment lang kayo mga mahar✨