R A I N

Lumapit sa akin ang isa kong P.G. "Master, he's here now."

"Tell him to come inside." Agad itong umalis at sandali pa ay dumating ang isa sa S.G.

"Busy ba ang lines natin ngayon?" tanong niya at saka umupo. I looked into his face at siya talaga, nakangiti habang nakatingin sa amin. Tila maganda ang naging bungad nito.

"What's good?" tanong ko.

"I saw her a while ago," sagot niya. No idea kung sino ang kaniyang tinutukoy.

"Her?"

"Ashleigh Fortalejo."

"Suck," Lex said it in a low voice.

Nilingon ko sila. We are all busy not playing cards, but in doing reports and reviewing files. I turned my eyes back to the papers I've been holding.

"She tried to have a good job again," dagdag pa niya.

"That's great." I acted like it sounded good.

"At hindi siya natanggap." It makes me stopped. I raised my pen and someone came in a hurry.

"Master?"

"Tell Avi to prepare the Jacuzzi."
Muli kong nilingon ang nakangiting si Sky.

"Albert took her home. She's safe now."

Tumayo ako, "good."

"We need a break," sabi ni Ford at inayos ang mga papel sa mesa.

"I will be right back." Umalis ako agad ng hindi sila nililingon.

***
Avi presented expensive wine. Avi is someone, Rain's Personal Assistant. She's beautiful but unattractive.

"Need back up." Rain came back as fast as urgent.

Sky gave him a look at gano'n din ito sa iba at saka umupo.

"About your Lolo?" tanong ni Jack. Napang-abot naman ang kilay ni Rain.

"Bakit ba matigas ang ulo ng mga matatanda? Tsk."

"Who knows? Matagal ng stable ang life mo," Ford answered. "Ang gusto niyang mangyari ngayon, ang makita kang magkaroon ng sariling pamilya."

"As he stated before, gusto niya ng makakita ng anak mula sa'yo," Lex added. "Understand him Ulan, iyan lang ang hinihingi niya mula sa'yo."

"O baka naman gusto niyang magkabalikan kayo ulit?" Jack inserted, at alam ni Sky ang iniisip nito.

"Got it!" Ford snapped. "That Kim, Kimberly Gomez."

"Kimberly Gomez is more famous than anyone else," nakangiting wika ni Lex. "Try her, Rain."

"Hindi ako hilig sa Model," sagot ni Rain sa walang gana.

"Hindi nga ba talaga?" Ford was smirking. "Baka naman hindi lang talaga nagbago ang taste mo?"

Pasimpleng tumayo si Rain. "Aalis muna ako."

"Saan ka naman pupunta?" tanong ni Sky na mahinahong naghihintay ng sagot.

"I will be right back." Umalis na rin ito agad.

"Nakita n'yo naman, hindi ba? Weak pa rin siya," Jack began to sigh. "Halatang gusto niya pa rin si Ashleigh."

"Nasasaktan pa rin siya," giit naman ni Lex. "At ayaw niyang pag-usapan ang isang bagay kung saan patuloy siyang nasasaktan."

Binalingan ni Sky ang direksyon na dinaanan ng kaibigan.

**
A S H Y

I saw him with that look sa isang magazine and he's in vain. Hindi ko napansin ang matagal nilang pagtatapos ni Amber, his ex-wife.

I sat down and trying to reached Amber Garcia through SM (Social Media) and deep inside, I felt sorry. She passed away because of Post Partum Depression. She experienced that kind of situation.

I dialed Tyra's number but she's busy. Kaya minabuti kong umiwan ng kahit atleast short message and gladly, she gave an instant response for it.

"Don't call Maddy, nasa meeting ako ngayon. Want to follow? COSTA RICA garden place. See you soon."

Sa walang pag-alinlangan, I handed my back and carry it away.

Tyra has been married to her ex-boss, Adams Robin. She's busy a lot, both to her family and their businesses.

At sakay sa Taxi, I felt the deep pain. Ayoko sa ganitong feeling but then the repetition of memories began. That woman, Amber- siya ang dahilan kaya nawalan ako ng trabaho sa SGC. And about Rain, there's no such communication since I moved again.

"Ma'am, nandito na po tayo," sabi nang driver.

Ako na lutang, "sorry." Inabot ko sa kaniya ang bayad saka bumaba na rin.

Binigyan ko ng tingin ang isang magandang tanawin at lumakad patungo sa security station.

"Excuse me, I'm looking for Tyra Seva." He said nothing at tuloy lamang sa kaniyang ginagawa. Gusto kong isipin na isa siyang bingi or what, pero ayokong magmukhang praning sa harapan nila.

"I'm looking for Tyra Seva- Robin."

Tumayo ang nasabing guard and he checked something. His mate dialed someone.

"Wait for a moment, Madam. The guest will fetch you."

"Thank you."

At sa aking paghihintay, agad siyang lumabas dahilan para magkita kami.

"Madisson." Niyakap niya ako ng mahigpit. "I missed you."

"Hindi ba kita naabala?"

"We're done. And? I have something to tell you." Biglang sumeryoso ang kaniyang mukha.

I took a deep breath. "Ako rin."

"Coffee?" Tumango ako bilang tugon. Umalis kami gamit ang sasakyan ni Adams.

"Alam niyang ikaw ang pupuntahan ko sa labas kaya agad niyang ibinigay ang susi nitong anak namin."

Huminto kami sa harap ng isang kapehan. Café Bistro is such a good place to remember.

"Total ikaw ang kasama ko, dito tayo iinom ng kape."

Pumasok kami sa loob and this time, hindi masyadong crowded ang area. Pero atleast magkakaroon kaming dalawa ng privacy.

She ordered coffee Latté sa counter saka pumwesto kami sa bakanteng mesa malapit sa may sliding window sa dulong bahagi. The coffee warmed my inner part, and drinking coffee means special to me.

"And Maddy, aalis kami." Her mood changed.

Tumango at ngumiti ako, "aalis kayo." Napaisip ako sandali mula sa kaniyang sinabi at mariing tumingin sa kaniya. "Y-you mean, a-alis kayo?"

Nagsimula siyang magbuntong-hininga. "Magbabakasyon kami ni Adams. And that'll be next month."

"That's good." Tinanggal ko ang tingin sa kaniyang mga mata at nilingon ang labasan. She began to hold my hand, she makes me calmed.

"Just a vacation, but then babalik din kami agad."

"I missed you already." Kalungkutan ang nabuo sa aking boses.

"Ano ka ba?" Sinusubukan niya akong e-comfort. "Gusto mo bang magsaya o magluksa?"

I lowered my head. "Madisson."

Hindi ko siya binigyan ng tugon, at mula sa pagkakayuko, ramdam ko ang pag-init ng aking mga pisngi at ito ang gusto kong iwasan.

"Bakit ka ba ganyan? Napa'no ka ba?" She held my chin up. "Bakit ka ba umiiyak?"

"Do you know what happened?" My tears fell apart. "Amber was dead."

She nodded, "I know."

"Siya naman ang dahilan kaya ka nawalan ng trabaho tapos ngayon, iniiyakan mo pa siya?" She was trying to catched my feeling.

"Tell me, iyan lang ba ang dahilan mo kaya ka malungkot? O baka naman... Iniisip mo pa rin siya hanggang ngayon."

***
As Rain entered the place, he roamed around. He was thinking to see someone at tinungo ang front office sa pagbabaka-sakali.

"Excuse me, did Kimberly Gomez gone here?" tanong niya sa isang staff na noo'y nakapwesto sa harap ng computer.

"Not yet, Sir," sagot nito.

Sa walang pag-alinlangan ay umalis din siya agad pabalik sa Parke. Hinihintay nito ang oras habang nakasandal sa kotse.

"Rain." Nilingon niya ang isang papalapit na imahe.

"Hey!" He was brightened as he saw him. The man tapped his back.

"Kumusta? It's been a while since we talked."

"Masyadong busy."

"Magaling kang kausap tungkol sa business." He praised him with great pleasure. "Why don't we go outside and have some coffee? Atleast sometimes."

Rain easily agreed. "Sure."

"I will bring Tyra, too."

He nodded. "That'll be great."

"I really need to go now." He jolted and tapped his back a little. "Nice to see you, Rain."

He patted the same way. "See you around, Adams." And the man slowly walked away.

Sa pagkakataong iyon, ibinaling niya ang tingin sa kaniyang relo. His mood changed dahilan para mainis pa siya lalo.

"Bakit ba ang tagal niya?" reklamo niya. "Tsk!"

**
A S H Y

Since I moved out, sunod-sunod din ang mga nawala sa akin including my friends and money. At maging ang mga naipon ko ay unti-unti na ring nauubos.

Even Kim's achievements ay sumasagi sa isipan ko. I was thinking someone na tumulong sa kanya para umangat sa kasalukuyan. And Rain is the main reason kaya siya nakalabas ng Private Jail. Tunay nga ang pagbabago sa lahat ng aspeto- mapatao man o mapabagay.

Habang nakaupo at nag-iisip, saka naman umilaw ang phone ko habang nag-b-buzzed. My Queen was on the line.

"Napatawag ka, Tiara."

"Pwede ka ba bukas?"

"Ano bang meron?" pagtataka ko.

"Sakto," she was giggling. "Dito ka na lang sa bahay mag-dinner."

And even though kaibigan ko siya, nahihiya pa rin ako sa kaniya.

"Don't be shy." Maybe naiisip niya na ang ibig ng aking utak. "Aasahan ko ang pagdating mo bukas."

I held my breath. "S-sige."

"Good, and see ya tomorrow." She said it and hung the phone.