A S H Y

"Excuse me. Pwede ko bang makita si Frank?"

"You can," sagot ng lalaki na medyo may maangas na dating. Pumasok ako agad.

"Hi, Frank." I placed the fresh fruits on his side table. I'm happy to see him again. "I brought you something."

"Thank you, Ashleigh," nakangiting sabi n'ya.

"Kumusta ka na?" Umupo ako sa kanyang tabi.

"I'm better now. E, ikaw?"

"Okay naman." Gumaan ang loob ko nang makita s'yang masaya.

"Sinabi nila sa akin ang tungkol sa pagpunta mo rito last time. Salamat sa pag-aalala, Ash."
Tumango lang ako at ganunpaman, nanatiling nakangiti sa kanya.

"Anyway, nagkita ba kayo ni Rain sa labas?"

"Hindi. Bakit?"

"Pumunta sya rito. Hindi mo lang s'ya naabutan."

"Did he told you about his game plan?"
He nodded. Tiningnan ko sya ng masama.

"Alam ko ang iniisip mo, Ash." Iniwasan ko sya ng tingin.

"Pumunta sya rito para sa game agreement. He closed it."

"G-ginawa nya 'yon?" Paglilinaw ko sa kanyang to sinabi.

"May dahilan kung bakit nya ginawa ang bagay na 'yon. At nasisiguro kong isa ka sa dahilan nya."
Trying to ignore his next words, I started to change the topic.

"Did you missed them?"

"I missed them." He raised his eyes on me. "Specifically, Caitlyn."

"I missed her, too." Our eyes met at sandali kaming nagkapalitan ng tingin saka ako umiwas.

"I read your article. It was posted online. You gaved everything, including the beautiful justice to Missy's death. Thank you, Ash."

"She deserves a good justice, Frank."
He held my hand.

"I saw Rain's biggest changes now. He deserved someone like you, to look over him. Stop him from making himself a superior beast. Alagaan mo ang kapatid ko, Ashleigh."

"K-Kapatid??" Natigilan ako sa sinabi nya. "K-Kapatid mo... Si... Rain??" Talaga bang magkapatid sila? I can't believe. I don't even want to.

"Rain is my youngest brother," sabi n'ya at ngumiti. "At the same time, my half brother."
What a small world?

"He needs you right now," he added.

"Does he?"

"Our Mom passed away. It happened two weeks ago. At kanina ko pa lang sinabi sa kanya."
I lowered my head. Talagang may mga bagay na hindi kapani-paniwala. Sadyang malaki ang mundo pero maliit lang ang inikutan nito.

"Please talk to him. He needs comfort and good thoughts right now." I stood, but still his hand was on me.

"Get well soon, Frank," sabi ko sa kanya at hinawakan ang isa pa n'yang kamay.

----
R A I N

From the darkest side of my condo, I'm still thinking about my mom. Namatay syang hindi kami magkasama, at hindi man lang nagkita. We don't have communications at all. Wala rin kaming closure together. Nakakainis naman talaga ang ginawa nya. Galit ako sa ginawa nya sa pamilya namin. It's better to lose her than to be her son.

I sat down. I used to drink alone and again. Sanay na ako sa dilim. Sa dilim kung saan walang kausap. Sa dilim kung saan sarili ko lang ang aking nakikita. Sarili ko lang ang aking naririnig. Sa buhay kung saan magulo at komplikado ang lahat ng pangyayari. Ang dilim kung saan AKO LANG ANG NAKAKAALAM.

I really missed my Dad. Kung buhay pa sana sya... Kaso, wala ng sya para sa akin.

I heard the sound of bell. Someone pressed it. Alam ko dahil narinig ko. Someone is here. Not them, but it was her. Babae.

Trying not to move, she tried to call me. Foremost, I rejected it. She really cares about the f*ck. Her message gave me a damn sh*t.

"Rain, I'm here. Please, open the door."

Ano bang ginagawa nya rito? Tsk! This Freak talaga.

Tumayo ako at tinungo ang pintuan. Marahan ko itong binuksan. I pressed the button and it'll make the lights turned on. Our eyes met. I saw her young and angelic face.

"Let's talk inside," sabi ko sa kanya. I let her closed the door.

"Can I sit?" tanong nya pagkadako sa living area.

"You can." She smiled as she was sitting down. I poured the wine in two glasses. I gaved it to her while I'm having the other one.

"Thank you." Umupo ako sa kanyang mismong tabi.

"So, how's your class?"

"Okay naman. Pero ikaw, hindi ka pumasok sa Dept. nyo."

"Alam mong hindi ako pumasok?"

"Dumaan ako sa classroom nyo kanina."

"Then?"

"I haven't saw you."

"I visited Franko," sagot ko at ininom ang wine.

"I know." Nilingon ko sya.

"How did you know? Did he told you?"

"Pinuntahan ko rin sya. He told me about your plan." Hindi ako nagsalita.

"Thank you, Rain."

"No need to thank me," giit ko. "Ayokong pinapasalamatan ng kahit sino."

"But still, thank you." She kept on smiling. Talagang maganda s'ya lalo na kapag nakangiti. She's my rose.

"I don't want to kill him. He's my brother."

"Yeah, I know."

"Sinabi n'ya rin ba 'to sa'yo?"

"Everything, including your Mom. And condolence for that, Rain."
Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Bigla akong sinamaan ng loob ng marinig ang tungkol sa aking Ina.

"She's dead. She deserved it."
Tinalikuran ko sya. Tinungo ko ang sliding glass window. I opened it just to catched some air to breathe in. I feel her presence next to me. We are even getting closer.

"She's your Mom." She had a cold voice and it makes me weaker.

"I know."

"Do you love her?"

"Never."

"Why?" Nilingon ko sya.

"I hated her for so long."

"You shouldn't."

"Wala kang alam sa mga nangyari, Ash."

"If I don't, there will be a chance now." Tiningnan nya ako. That looked really caught my interest.

"Impossible."

"She was still your Mom. No matter what, she's your Mom and you're a son of her."

"She's dead. She's useless. And she's not even my Mom." Ibinalik ko ang aking tingin sa labas. I saw the lights from the City. It really looked like fireflies.

"Lahat tayo nagkamali ng ilang beses. Pwede isang beses, o di kaya naman ay maraming beses. Chance in life is everywhere, and we need it most anytime. If there's a chance, there will be hope. And there's a changes for that."

"Sa buong buhay ko, walang Ina na nagmamahal sa akin. Walang sya na gumagabay. Walang sya na nagluluto ng mga pagkain ko. Walang sya na laging nariyan sa tabi ko. Walang sya sa lahat ng araw, linggo, buwan, at mga taon. Walang sya sa bawat segundo, minuto, at mga oras. Walang sya kasi wala syang kwenta."
Muli kong naramdaman ang sakit ng kahapon. Nabuhay lang naman ako para sa sarili ko. Dahil kinaya ko.

"Nang malaman ko ang tungkol sa pagkatao nyong dalawa ni Sky, nagalit din ako. Hindi lang sa inyo, kundi pati na rin sa sarili ko. But Psychology taught me a lesson about forgiveness instead of hatred, revenge, and war justice. Kahit ikaw Rain, you deserve it. Your mom deserved it, too. We are all deserved by forgiveness." She moved her hands and holds mine. I felt the heat from her palm.

"Pinatawad na kita, Rain," sabi pa nya habang at tumingin sa akin. "Therefore, gawin mo rin iyon sa iba."

Hindi ko sukat akalain na aabot sa ganitong punto ang pag-uusap namin. Hindi lang sya Freak. She's actually weird.

"Still, the numb is risky."

"It takes time, Rain. Ibigay mo 'yong pagkakataong magpatawad sa panahong hindi ka na nasasaktan. Kapag hindi ka na galit, at kung kaya mo ng kalimutan ang pagkakamali ng isang tao. The happiness and real joy will follow."

I smiled. I even realized how Freak she was, but she really rock my world. This Freak makes me fall in love. Talagang ayoko sa kanya. Pero gusto ko sya. Sya lang at wala ng iba pa.

"Sinabi ba sa'yo ni Franko na kailangan ko ang isang babaeng tulad mo?"

"Sinabi nya rin ba sa'yo na gusto kitang tulungan na magbago?"

"I really like you, Ashleigh." Isang kaba ang kumapit sa aking mga labi. She smiled.

"Nagsisisi ka ba ngayon na pinasok mo ang magulong mundo ng gang?"

"Sa magulong mundo meron ako, may isang ikaw na ibinigay para sa akin. Pa'no ako magsisisi?"
Hawak ang aking kamay, mas hinigpitan ko iyon.

"Ikaw at ang desisyon mo na lang ang hinihintay ko, Ashleigh." Mas lumapit pa sya sa akin. She run her fingers to my face.

"You deserve the love of forgiveness, Rain. And I'm giving you a 'Yes' for that."
Sobra akong nasiyahan sa sagot na ibinigay nya sa akin. Iyon ang dahilan para yakapin ko sya ng mahigpit.

"You are mine now, Ash," I said and began to kiss her head.

"Magiging masaya tayo, Rain," she answered as she was leaning on my chest.

"Hindi na tayo nakapaghintay ng matagal."

"Ayokong paghintayin ka ng matagal, Rain." Inangat nya ang kanyang mukha.

"Na-realized ko ang isang bagay sa buhay. 'Hindi pagbibigay ng sagot ang pinapatagal, kundi ito ay ang relasyon."
Niyakap ko sya. Ramdam ko ang bagong pag-asang naghihintay para sa akin. Saya at pagmamahal para sa kanya ang mas nangibabaw.

"Please don't kill again, Rain."

"I promise."

**
A S H Y

Time passed by. Days go by. Nakalabas na mula sa Ospital si Franko. Tuluyan na rin naka-recover si Sky mula sa nangyari sa kanya. Nasanay na rin ako sa pagpasok sa University na kasama si Rain, at ang buong Silver Gangster. Maging sa loob at labas, sila ang nakakasama ko. At talagang napabilang na rin ako sa society nila since boyfriend ko ang leader nila.

"Excuse us, pwede po ba namin kayong ma-interview?"

"S.G, anong masasabi ninyo sa pagbabago ng University?"

"Kukuha lang po kami ng iilang statements."

Habang naglalakad kami papasok sa Campus, nakasunod sa amin ang iilang reporters, students, writers and camera men. Staring at him, he's just cool habang hawak ang aking kamay.

"Stop starin' me like that, Hon," tugon n'ya sa mahinang boses.

"S.G, just one or two statements lang po," pangungulit ng isang reporter.

"Go inside, Hon," he said, kissing my lips.

"I will see you later." Talagang hinatid nila ako sa mismong classroom na pinapasukan ko. Umalis din sila matapos akong maihatid. Nakasunod sa kanila ang ibang reporters habang may nag-stay naman sa harap ko.

"Miss Fortalejo, how's the changes?"

"Anong masasabi mo sa bagong article na isinapubliko ng E.U?"

"Tuloy na ba ang love team nyo ni Rain La Costa?"

"Sa tingin mo ba tatagal ang relasyon ninyo?"

Napaisip ako sa tanong mula sa huling reporter. Sa halip na bigyan ko sila ng tugon, tahimik akong tumalikod at tinungo ang aking upuan. Napansin ko na lang din ang kanilang pag-alis.

"Grabe, Ash. Nag-level up ka na."

"You're so lucky naman, Ashleigh."

"La Costa and Fortalejo. Perfect!"

"Sana lahat may gangster na jowa."

"Grabe. Ayoko na sa mundong ibabaw, Ash."

Giving them a smile, hindi pa rin ako kampante sa naging tanong sa akin ng huling reporter. Anong klaseng tanong ba kasi 'yon?

"Ashleigh." Inabot sa akin ng isa kong kaklase ang latest campus paper.

WWHHHUUUUAAATTT??!!

Nanlaki ang aking mga mata sa aking nakita.

"What?!" Gusto kong magwala sa aking nabasa.

"Wait, ngayon mo lang ba nakita ang mga 'yan?" tanong ng isa kong kaklase habang nakalagay ang isang kamay sa kanyang dibdib.

"Who wrote this?" Obviously, walang specific name ang writer. Tsk!

"Gosh, Ashleigh. Hindi mo alam?" tanong nya habang nakapamaywang. I shook my head.

"Well, that hunk of Computer Science."

Agad namang pumasok sa isip ko si Red.
That color talaga! Gumawa na nga lang ng headlines, epic fail pa. Malalagot ka talaga sa akin, Pula. Humanda ka!

Ang dami kong iniisip. Pero alam kong may dadagdag pa sa iisipin ko. At talagang tumawag pa ang mokong.

"Nakakasilaw ba masyado ang flashed ng mga camera?" tanong n'ya mula sa kabilang linya.

"May kasalanan ka sa akin, Pula," gigil kong sabi.

"Hindi ka ba masaya?? Ayy, nakaka-sad naman. Gusto ko lang naman kayo e congratulate ni Rain," masaya n'yang wika. "Ayiee! Pumapag-ibig na si Ulan namin. Sana all, Ash." Talagang nakakaasar ang reaksyon nya. Nakakagigil. Ang sarap kurut-kurutin.

"Salamat. Pero malalagot ka pa rin sa akin kapag nagkita tayo," mariin kong sabi sa kanya.

"Huwag ka sanang magalit, Kamahalan. Huwag ka ng magtampo since maganda naman ang result nang sinulat ko," pang-aasar nya. "So very interesting. Naging successful ang lahat, hindi ba? Diba Ashleigh??"

Haist! Ewan ko sa taong ito. Kahit kailan talaga, makulit din ang isang ito.

"Ewan ko sa'yo. Bahala ka," sabi ko habang nagpipigil sa tawa.

"Aminin, kinikilig ka riyan. Ayiieee!"

Kinikilig naman talaga ako. Sino ba naman ang hindi kikiligin? Tsk! Nakakaasar talaga sya.

----
R A I N

Nakatayo ako sa may pintuan ng office n'ya. Since open ang door, nakikita ko s'ya. He's doing something with his papers and a lots of documents on the table.

"Busy ka ba ngayon?"

"Not so. Come inside." Pumasok ako agad at saka umupo sa couch malapit sa kanyang mesa.

"Do you want coffee?" tanong pa n'ya at akmang tatayo.

"No," I answered, giving him a sign to sit back. "I'm just here to see you."

He smiled.

"I want to tell you something."
Kinakabahan ako. Hindi ako sigurado sa magiging reaksyon n'ya.

"You look happy. What was that?" Pero nanatili akong relax at nakangiti.

"I finally received an answer from her."

"You mean, that woman na pinag-usapan natin before?"

"Yes."

"That's great." Plain lang ang mood n'ya.

"I want you to meet her." I really want him to meet and know her.

"Bring her at the mansion," nakangiting sabi nya.
I paused. Iniisip ko lang kung ano ang feeling n'ya sa ibinahagi ko.

"Masaya ka ba para sa akin?"

"Masaya ako para sa'yo. Para sa inyo. At sana hindi na magbabago ang desisyon mo."

"Do I really need to change my mind? Look, Dad. I finally found her. The woman I wanted to."

"I know how happy you are. Keep it up, Rain."

"Thanks, Dad."
Hindi ko alam kung bakit bigla akong bumait sa kanya ng gano'n. He's actually my grandfather. But I called him 'Dad'. I considered him as my father.

**
A S H Y

Talagang nakita ko si kulay. At dahil sa nakita ko s'ya, worth it ang craving ko sa inis.

"RED!" tawag ko sa kanya. Lumingon naman s'ya agad. Tuloy lang ako sa paglapit sa kanya.

"Long time no see, Ashy," he said, smiling. "How are you?" Talagang nginitian n'ya ako. Isang ngiti na halos hindi makabasag ng pinggan.

"Bakit mo ba ginawa ang bagay na iyon?"

"Ang alin? 'Yong sinulat ko ba?" tanong nya habang napakamot sa ulo. "Maganda naman, a. Saka, mas okay kung naka-public ang status n'yo together. Para walang magkamaling pumagitna. Ayaw mo ba sa ginawa ko? Kasi ako, gustong-gusto ko 'yong ginawa ko."

Inirapan ko sya.

"That's better either." I stopped and turned around. I saw Rain na papalapit sa amin.

"Ayoko na ring pumalag sa ginawa ni Red. Besides, nabasa ko rin 'yon. I appreciated it a lot," he said, tapping his shoulder. "Thanks, Bro."

"No need to thank me. I'm just happy," sagot nya.

Masaya naman s'ya. Pero talagang hinaluan n'ya lang ng kaunting asar. Gusto ko s'yang salpukin.

"No need to worry, Hon," he said, holding my hand. At habang nakatingin sa kanya, hindi ako makapaniwalang gano'n katindi si Ulan. Meanwhile, Red started to walk.

"Uuwi ka na ba?" tanong nya habang nakatingin sa kanya.

"Yes, Rain."

"Hindi mo ba na miss ang S.G?" Humarap sya sa kanya.

"Sobrang na missed."

"Then, let's go."