A S H Y

Nakita ko na lang syang gano'n with blood, wounds and much of bruises. Meanwhile, Franko got two shots from Sky. Talagang sila ang papatay sa sarili nila.

I dialed Rain's cell.

"Yes Ash?" The voice wasn't him.

"I'm looking for Rain," sabi ko.

"We're here at the Medic Hospital."
Si Jack ang sumagot sa tawag ko.

"Thank you." Sunod kong tinawagan si Frank.

"Hello?"

"Yes, Miss." Alam kong hindi iyon ang kanyang boses.

"Where is Frank?" tanong ko.

"Where here at St. Luke's Medical Hospital."

"Pwede ba akong pumunta riyan?"

"If you want to."

"Okay, thank you."
Wanting to check his vital condition though it was already twelve in the midnight. I want to see him. And luckily, I found a taxi.

Pagkarating ko, bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. The ambiance was really different. Hindi ako sanay na pumasok sa mga Health places. Tinungo ko agad ang Information Section.

"Miss, I'm looking for Mr. Franko Cruz," sabi ko sa nurse na syang nakapwesto sa counter.

"Room 205 po, Ma'am."

"Okay, thank you." Mabilis kong tinungo ang kanyang silid. Agad akong kumatok at binuksan din naman ito agad.

"Come inside," sabi ng isang lalaki.
Pumasok na rin ako. I saw five men and maybe they're Frank's group of friends.

"Kumusta sya?" tanong ko habang nakatingin sa nakahigang si Frank. He was sleeping.

"Nagkaroon sya ng complications," sagot ng lalaki, "but he will be getting fine." Kampante naman akong makita sya.

"Kayo ba ang nagdala sa kanya rito?"

"Yes, we are," giit ng isa pa. "At ako rin ang sumagot sa tawag mo."

"Hindi pa ba sya nagigising?"

"Exactly. At mas okay na ring ganito para makapagpahinga sya ng maayos."

"Kapag nagising na sya, please tell him na pumunta ako rito."

"Sure, no problem."

"Please take good care of him," I said, looking to them.

"Dahil sinabi mo, we will do it."

"Kailangan ko nang umalis." I'm about to open the door when someone held the knob.

"Wait," sabi nya. Huminto naman ako at mariing tumingin sa kanya.

"Isa ka ba sa mga naging babae ng S.G?" Tanong ng isang medyo bad boy sa akin.

"I'm not," tugon ko.

"Then, what?"

"I'm Frank's friend. Same as the S.G."

"Sa totoo lang, ayaw namin sa babae pero salamat sa pag-aalala mo sa kaibigan namin," he simply said. At sa sinabi nya, na-realized kong mahalaga rin pala ang kaibigan.

"He's my trusted friend." Tiningnan ko ang kamay n'yang nakahawak sa pinto.

"I'm sorry." Agad n'yang binitawan ang busol.

Nakauwi na ako sa Unit, and I felt bad. Kailangan kong magpahinga pero inaalala ko pa rin ang tatlong mokong. Si Sky sa past, si Frank bilang kaibigan, at si Rain na talagang nagnakaw sa aking atensyon. Pati sa kanya ay nag-aalala na rin ako.

Humiga ako sa kama. And looking above the ceiling, iniisip ko lang naman kung bakit. Kung bakit kailangan kong dumating sa ganitong point. Ang makilala ang S.G, ang mawalan ng mga kaibigan, ng mga magulang at kung bakit mag-isa ako sa kasalukuyan.

Kagaya ng iba, nakaranas din ako ng matinding anxiety at depression. Actually, nararanasan ko ito halos araw-araw. At iyon ang hindi alam ng karamihan. Pero susubukan kong lumaban ulit.
I will do it. How hard the situation is, I will try.

**
I need to attend my class again. As usual, maaga akong pumasok. Maging sa aking paglalakad, masyado akong pointless. That's what I am in the days of adversities.

I'm not totally a punctual kind of a student, pero ayokong ma-late sa pagpasok kasi 'yung mga kaklase ko, hindi masyadong praning at story teller.

"Miss Fortalejo," tawag sa akin ng isa kong kaklase. Inabot nya sa akin ang student card ko.

"Congratulations Ashleigh, you made it," sabi ng kaklase kong tuwang-tuwa nang makita ang school grades ko. Kahit papa'no, wala akong bagsak. I'm so glad for it.

"Idol ka talaga ng Department natin," dagdag ng isa pa.

"Proud kami sa'yo, Ash. Iba talaga ang tatak-manunulat." Ngumiti s'ya sa akin.

"Talagang napakabolera nyo. Pero salamat sa positive vibes." Masaya akong makita ang school grades ko and same as their compliments.

"OMG! Ashleighhhh!" Sigaw ng kaklase ko. Nagulat sya nang makita akong pumasok sa classroom. Pati ako ay nagulat din.

"Anong meron?" Pagtataka ko.

"Your article was already published!!" She raised the paper.

"Really??" Para pa rin akong nabingi sa sigaw nya. Inabot nya iyon sa akin. It's newly printed. Nakaka-flattered masyado. My feelings was mixin' up. I giggled a little.

"See? You did it."

"Wow Ashleigh!"

"Congratulations, Ash."

They're happy for me at gano'n din ako. Parang kasama ko si Missy sa naging laban ko.

My eyes went down my phone as I  received Frank's message.

"I read your article about Missy's death. Thank you for giving her the justice. With your words; I really admire you, Ashleigh."

Napangiti ako sa nabasa ko.

"OMG! Si Franko nag-text kay Ashleigh!!" Biglang sigaw ng kaklase ko. Nabasa nya rin pala ang binasa ko. Epal talaga.

"Nasa'n?? Patingin naman Ash," pangungulit ng isa pa.

"Sana sa akin na lang sya nag-text," sabi nya at nag-pout.

Kinuha nila sa akin ang maganda kong phone. Tapos 'yon nga, kinikilig ang mga bruha.
Loka-loka rin ang mga ito. Kung kiligin, halos bumaba ang langit. Pero okay lang. They gave me a reason to smile naman. Sana all masaya at talagang masaya. So lucky.

----
R A I N

Hindi kami pinayagan nang Doctor ni Sky na sya'y ilabas, ngunit nakiusap ako kay Sebastian na sya na lang ang mag-check ng vital status ng kaibigan namin. Pumayag din naman sya. Kaya heto kami, buo na magkakasama sa tambayang lifetime. Ang S.G's rest house.

"Sa susunod, galingan mo na," mariin kong sabi sa kanya. "Dahil kapag natalo ka ulit, ako talaga ang tatapos sa'yo."

"Look at yourself, Sky. Para kang sinabugan ng atomic bomb," pabirong sabi ni Jack habang nakangiti.

"Hayaan nyo na, makakabawi pa rin tayo," panigurado ni Lex.

"Kapag nangyari 'yon, hindi na ulit magmumukhang Unidentified Human si Sky," pang-aasar ni Ford. "Right Sky?"
Tapos nagtawanan ang mga mokong. Naririnig ko silang nag-aasaran pero binalewala ko sila.

Something caught my attention from the phone I've been holding. I opened it. 'Twas from English University Campsite (Campus Site). I saw her name with her article being attached. Tumayo ako at agad na umalis.

I know it's been really awkward pero sinusubukan ko ng ayusin ang magulo kong buhay, ang magulo kong mundo.

Walking the Hospital's hallway, the feeling was still the same. In fact, I like wars. Game wars ang nasa isip ko.

Here I come, room 205 of St. Luke's Medical Hospital. Naka-private room pala ang ungas. Tsk!

"Sandali," sabay lapit sa akin ng isang lalaking may maangas na dating.

"What?" Tiningnan ko sya ng maayos.

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong nya.

"I want to see Franko Cruz."
Pumasok sya sa loob. Siguro kakausapin nya sya tungkol sa pagpunta ko. Saglit pa ay lumabas sya.

"Saglit ka lang ba rito?" Panigurado nya.

"Hindi ako naparito para manghamon o manggulo. Naparito ako para makita at makausap ang taong minsan ng sumira sa maganda kong buhay. Saglit lang ako rito."

"Ang dami mong sinabi, La Costa."

"Sinigurado ko lang naman na naiintindihan mo ang sadya ko rito. Therefore, BACK OFF! Dadaan ako." Tumabi rin naman sya agad. Tumuloy na rin ako sa loob.

"What makes you here?" Tanong nya.

"I want to kill you," pasimple kong sabi sa kanya.

"Do you want to kill me? Hindi mo naman kailangang magpaalam sa akin. You can do it anytime, anywhere, and even now." He was chilling while looking on me.

"Kung pwede sana, kaso wala kang laban," nakakunot noo kong sabi sa kanya. "Para kang 'santong demonyo' kung tingnan habang nakahiga sa patience bed. Alam mo ba 'yon?"

He laughed.

"May nakakatawa ba sa sinabi ko?"

"Natawa lang ako sa word na ginamit mo. 'Santong demonyo' kung tingnan habang nakahiga sa patience bed. Tinatawag na pala ako ni Lucifer at nandito pala sya sa harap ko ngayon, nakatayo habang nagpipigil pumatay."

"In fact, I really want to kill you as many times as I could," I sighed. "But I can't."

"Dahil ba sa pagitan nating dalawa? O dahil sa taong pumagitna sa ating dalawa."
I smirked. Naiisip nya ang naiisip ko.
Talagang ungas ang isang ito.

"Dahil ba kay Ashleigh?" Tanong nya.

"She's out of this f*cking conversation."

"Pero ang totoo, sya ang dahilan mo."
I said nothing.

"She didn't told you to change yourself," he smiled, "but she told you about being a better man."

"I officially closed the agreement between us," mabilis kong sagot. I saw his bad look.

"Hindi mo ba nagustuhan ang sinabi ko? I'm tired, Frank. And we need to end this thing."
Hindi sya na-impressed sa sinabi ko.
Talagang bwis*t!

"Magpagaling ka ASAP. Kapag nakalabas ka na rito, isasama kita sa mahabang bakasyon ng S.G."
I'm about to leave when...

"Our Mom." I suddenly stopped. Pero nanatili akong nakatalikod sa kanya. I don't want to see his face kasi naiirita ako.

"She passed away, two weeks ago."

Sa inner part ko, masaya ako sa narinig kong balita. I don't deserve to have a mother like her. She's not a mother to me, never a mom. I'm alive and still breathing though I'm alone.

"Condolence to your Mom, and see you again."

"Our Mom," pagpupuna n'ya. Agad na rin akong lumabas.

I was thinking about my Mom. Hindi ko kasalanan maging dumb beast, pero kasalanan ang ginawa nyang pagsira sa pamilya namin dahil lang sa 'pera ng ibang tao.'
And I hated her a lot.