"Masaya ka ba ngayon, Rain?" Iniwasan nya ako ng tingin.

"I got everything I wanted, pero hindi ako masaya," he answered. At kahit anong gawin ko, hindi ko pa rin nararamdaman ang tunay na saya."

"Kapag hinayaan kitang pumasok sa buhay ko ng hindi masaya, hindi rin tayo magiging masaya."

"Pa'no ko iyon gagawin?"

"Kailangan mo na munang sumaya, Rain," sabi ko sa kanya habang nakahawak sa kanyang braso. "Love yourself. Love and embrace the real you. Kapag nagawa mo 'yon, magiging masaya ka. At Kapag naging masaya ka, magiging positibo ang takbo ng buhay mo. Do it for yourself, Rain."
Though I have my weakest part, kailangan ko pa rin maging positive. To motivate.

Ibinalik nya ang kanyang tingin sa akin. Binigyan nya rin ako ng isang malambot na yakap. That kinda hug with feeling of comfort and security. Naramdaman ko sa kanya ang pagiging espesyal ko na para bang mahalaga talaga ako sa mundong ibabaw.

"Gusto kong sumaya na kasama ka, Ashleigh Fortalejo," he kissed my head. "Do I have a chance for you?"

"Yes Rain," giit ko. "There's a chance." I rather gave him a chance hindi lang sa deserve nya iyon, kundi dahil sa mahal ko na rin s'ya.

"Hihintayin kita."

"Sa tamang panahon, Rain."

"Aasahan ko iyon." He kissed my forehead.

"Hihintayin kita sa tamang panahon, Rain."
That feeling na gusto ko sya minsan pero talagang mas ginusto ko sya sa kasalukuyan. Hindi ko maipaliwanag at hindi ko masabi. Siguro nga tama ang sinabi ni Sky sa akin. Maybe Rain is better for me. I remembered Red once told me; "That's Love! Unexplainable."

----
R A I N

Missing my exotic place kaya minabuti kong puntahan ito.

"Where are they?" nagtatakang tanong ko.

"Hindi po sila pumunta rito, Sir," sagot ng bartender.

F*ck! Nasa'n kaya ang mga mokong?

I sat down, waiting them to come. Nag-send na rin ako sa kanila ng group message pero wala akong natanggap na reply ni isa mula sa kanila.
Nakakapagtaka naman. Bigla silang nawawala at talagang sila pa lahat. T*kte!

Umiinom ako habang nakaupo. Hindi ko maiwasan ang ganitong habit day or night. Nasanay na rin kasi. One of my lifestyle.
I'm watching some girls who passed by. The hot babes. I admitted, they are beautiful but that Freak! Talagang she's too different from the women I saw every day. That freak talaga. She's simple but yet, adorable. She's good, yet a better woman.

"Rain La Costa." Looking at him, hindi ko alam kung maiinis ba ako o hahayaan na lang syang pumasok sa lugar ko. Ang ungas kong pinsan, si Red.

"What brings you here?" tanong ko sa kanya.

"Gusto kong bisitahin ang Bar na syang pagmamay-ari mo," sabi nya at umupo sa sofa na nasa harapan ko lang. He looked so good.

"Ikaw lang ba?" Usually, nakikita ko sya kasama ang mga kaibigan nya. Pero ngayon, mag-isa lang sya. Wala rin akong balak na tanungin sya kung 'bakit'.

"Wala akong kasama. Minsan, mas gusto rin natin ang mapag-isa para na rin makapag-isip ng mga magagandang bagay para sa hinaharap. Anyway, where are they?"

"State the obvious, Red."

"Hindi mo ba kasama si Ashleigh?"

"There's no reason para dalhin sya rito."

"Waiter!" tawag nya sa isang waiter na hindi kalayuan mula sa amin. Lumapit naman ito sa kanya.

"Yes, Sir?"

"Beer, please."

Kung itatanong, well- known costumer ng L.C Bar si Jared. At alam nang lahat kung anong klaseng beer ang iniinom ng mga Cabrienta at La Costa. Maging ang L.C Bar ay alam iyon.

"Kumusta sya?"

"She's fine."

"How about you?"

"Nothing changed. As usual." Hindi ko inalis ang aking tingin sa kanya.

"Here's your order, Sir," he placed it on the table.

"Thank you." Hinintay nya itong makaalis bago nagsalita.

"How about the both of you?"

"We are good."

"Niligawan mo ba sya ulit?" He drank his beer.

"Kailangan ko pa ba ikuwento sa'yo ang lahat between us?"

"Why not, Rain?"
I smirked. Bakit ba pati sya inaalam ang meron sa amin?

"At the right time," sabi ko.

"Wow! It means that there's a chance. That's great!" He raised his bottle. He toasted to someone with no drinks. Nakangiti sya habang umiinom.

"Kailangan kong hintayin ang pagkakataong iyon. And I'm afraid for that." Iniisip ko ang pwedeng mangyari. Lahat naman kasi ng pagkakataon ay nagbabago.

"Afraid of losing her?"

"Everything, including her."

"Iniisip mo pa rin ba ang nangyari ten years ago?"
Alam ni Red ang tungkol sa past life ko. Pinsan ko sya.

"Marami akong iniisip."

"I know, Rain. Kaya nga rin ako naparito." Tiningnan ko lang sya.

"Gusto mo bang sabihin sa kanya ang totoo? Tutulungan kita," he smiled.

"Pero kung gusto mong gumamit ng ibang tao para gawing suspect sa pagpatay, gagawin ko 'yon," tugon nya.

"Ako naman ang gumawa sa bagay na iyon. Bakit ko kakailanganing gumamit ng ibang tao?"

"I see. So, you're planning to tell her about the truth?"

"I'm totally guilty. Pero mas takot ako kapag sya ang nawala sa akin." I began to sigh.

"Totoo nga ang sinabi ni Lolo. That's Love! Unexplainable. But anyway, congratulations for that." I said nothing. Hindi ko alam kung bakit umabot sa ganito ang conversation namin. Ang alam ko lang, hindi maayos ang relasyon naming dalawa bilang magpinsan.

"Sana matutulungan ka nyang magbago," dagdag pa n'ya.

"Do I really need to change?"

Umiling sya. "Kung mahal mo ang isang tao, kusa kang magbabago at iiwan ang mga gawaing illegal."

I sighed. Na-realized kong tama sya.
It's complicated. Kakayanin ko ba ang gusto nyang mangyari?

"Kailangan ko ba itong gawin ngayon?"

"No need to rush. Be patient, Rain. Low your pride and humble yourself." Ayokong bumait kagaya nang dati. Pero sa ngayon, sya ang naiisip ko.

"Hindi ko alam nagbago ka na pala."

"Lahat pwedeng magbago. To be a better person, to gain the real worth as a human."
Bigla na lang akong napangiti sa sinabi nya. He's right. At kailangan ko na rin sanayin ang sarili ko para sa panibagong mundo na kasama sya.

**
A S H Y

I'm heading to Campus Journalism Office since ngayon ang submission ng articles. Kinakabahan ako. That feeling na baka e reject ang sinulat ko.

"Ms. Editor?" Inabot ko sa kanya ang envelope. "Natapos ko na." Tinanggap nya iyon saka mariing tiningnan.

"Pinaghirapan mo, hindi ba?" Nakatingin sya sa akin. "Kaya mo, at magaling kang writer."

"Thank you, Ms. Editor." I'm so glad na positive ang response ng article ko. Tungkol sa buhay nya at pagkakaibigan namin ang naging laman ng sinulat ko. I'm doing this for her justice.
Rest in peace, Missy.

"It will publish next week, Ms. Fortalejo," saad ni head writer habang masayang nakatingin sa akin. "Good job for that." Mga ngiti ay nakakurba sa aking labi.

Pabalik na ako sa classroom nang makita ko syang nakatayo malapit sa may pintuan. I suddenly stopped. He showed his death glare. Ano bang problema nya?

Pasimple syang naglakad palapit sa akin then he suddenly grabbed my arm so close, so tight.

"What's wrong with you?" Nakakunot-noo akong nakatingin sa kanya.

"She's dead," mariin n'yang sabi sa akin. He's pointing to someone he loved.

"Bakit hindi mo agad sinabi sa akin ang tungkol sa kanilang dalawa ni Sky?" Hindi ko alam kung ano ang kanyang pinagsasabi.

"What do you mean by that?"

"Nagkukunwari ka pa na walang alam," mariin n'yang sabi habang nakahawak sa braso ko. "C'mon Ash, huwag mo akong sagarin. Marami akong alam kay sa sa'yo."

"Wala akong alam sa sinasabi mo," I removed his hand. Nagsimula akong maglakad nang magsalita sya ulit.

"Paanong hindi mo alam na buntis sya?"
I froze. Nabigla ako sa tinuran nya dahilan para sya'y aking lingunin.

"What??" Napakaimposible ng kanyang sinabi.

"Nasisiguro kong si Sky ang ama sa batang dinadala nya." Mas lalo pang tumibok ng mabilis ang aking puso. Pa'no nangyari 'yon?

"This is a great joke, Franko." Iniisip ko na baka nagbibiro lang sya.

"Sa tingin mo ba nagbibiro ako? Believe me, Ash. There will be a next revelation that everyone and even you should know." I remained silent.

"Mag-ingat ka sa pag-uwi mo," sabi pa nya at tumingin sa akin ng masama. Agad akong umiwas sa kanya. Kalaunan ay umalis din sya.

Ano pa ba ang hindi ko alam?

----
R A I N

"Someone is here," sabi ni Jack habang nakatayo sa may pintuan. Tinatanaw nya ang labasan.  Nakaupo ako sa loob at nakatingin sa kanyang kinatatayuan. May taong paparating. Agad ko naman itong nakilala.

"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Lex at saka tumayo.

"Manghahamon ka ba ulit?" tanong ni Ford na halatang nainis nang makita sya.

"Wala kami sa mood ngayon," sabi ni Sky habang nakatingin sa hawak nyang game cards.

"Anong ginagawa mo rito?" Pag-uulit ko sa tanong ni Lex.

"Hindi ako pumunta rito para manggulo o ano man," sagot nya at tuloy lang sa pagpasok. Talagang makapal ang kanyang mukha.

"Have a seat." Blowing the flame mula sa vape, I gave them a 'calm' sign para sa kaalaman nila na kailangan ang maging kalmado. Bumalik sa pagkakaupo ang mga mokong. Umupo rin sya.

"Wala kang karapatan na pumunta sa lugar ng mga kalaban mo," sabi ko sa kanya.

"Correction," puna ni Sky. "Sa mga kinalaban nya."

"Caitlyn died."

"Hindi dapat kami ang kinakausap mo tungkol sa kanya. She had her investigator, right?" I smirked. "You should go and meet her forensic agent about that matter."

"Huwag mo akong inisin, Rain kung ayaw mong malaman nya ang totoo," panghahamon nya.
May alam sya sa sekreto ko. Sino ba naman kasi sya para hindi malaman ang tungkol sa buhay ko?

"Isa ba 'yan sa threat mo sa akin, Franko?" Giving him a sarcastic smile, hindi ako natatakot sa kanya.

"Hindi naman kita kailangang takutin, Rain. Alam ko naman na hindi ka natatakot sa banta ko."

"Stop talking rubbish, Frank."

"You will lose your entire legacy, your life and even your Fame. Matakot ka, Rain."

"Don't make me rude," giit ko sa kanya.

"Franko Cruz, gusto mo na bang mamatay ngayon?" tanong ni Jack habang himas pa ang hawak nyang pistol.

"If I will die here, it'll be fine. But if you want to kill me, BOOM! It will reveal," nakatawang sagot nya.

Inabot sa akin ni Jack ang baril. Sakto at sya ang katabi ko. Masyado syang advance kung mag-isip. At ito ang nagustuhan ko sa kanya. Aiming the gun to Frank's direction, pinutok ko iyon sa salamin na nasa likurang bahagi. Hindi man lang sya nabigla sa ginawa ko. Chill lang syang nakatingin sa akin.

Napasapol sa noo si Jack. Maybe, he was dismayed about he saw. Si Lex napainom ng alak. Sa bilis nang kanyang pag-inom, para lang itong tubig sa kanya. Habang si Sky, ibinagsak ang game cards sa lamesa.

"Game over," tugon ni Ford at saka tumayo.

Ang tinamaan kong glass wall, sobrang mahal no'n at mas mahal din nila. T*kte! Bakit hindi ko 'yon agad naisip? Pahamak!

Nilingon ni Frank ang bagay na tinamaan ko.

"Kung ako pala ang tinamaan mo, edi sana," turned his eyes on me. "Sana wala kang lilinisin ngayon."

"Mahal ang glass wall na 'yan. Pero mas may halaga ang buhay mo." Tumingin sa akin ang S.G. Ang tingin na iyon ay puno ng pagtataka.

"Kaya kong bilhin ang ahat na gusto at gugustuhin ko, Frank. At pati buhay mo ay kaya kong tapatan ng pera." Tiningnan ko sya ng masama. Ang sarap nyang upakan.

"Kaya umalis ka na habang hindi pa ako nag babagong-anyo."

"Caitlyn was pregnant when she died." Ngumiti sya saka tumayo. Tiningnan nya sila.

"At isa sa kanila ang may dahilan."
I said nothing. Sa halip, hinintay ko syang umalis.

"Have a nice day, Rain La Costa. Same with you S.G." Nakangiti syang umalis.
Damn! That man wants me to be a f*cking beast.

**
A S H Y

"According to her forensic record and based to her new dossier, she's pregnant."

"How long?"

"Two months."
Hindi naman sya nagkaroon ng boyfriend. That's too impossible!

"Most cases are with assault. Pero sa case nya, she had an affair to someone."

"She was attached to someone before. It happened six months ago."
Inabot nya sa akin ang isang maliit na envelope.

"Mahalaga ang isang 'yan. You should know it."
Peeping the small paper inside, it was a letter of her again.

"Kasama ang isang 'yan sa ibinigay ko sa'yo days ago." Naka-bold type ang caption sa labas ng envelope.

"Everyone should know, including Ashleigh."

Dahil sa curiosity ko, I opened the letter.
I started to read the text. I saw familiar names. Bruh! Ayoko ng ituloy.

"Why don't you finished to read that one?"

"I already have my clues." Pagkasabi ko, I suddenly fold the letter. Trying to catch my breath, Frank called me with no hesitation. I picked it.

"Where are you now?"

"At the Café."

"I need to see you." Looking to him, I hung up the phone. Tumayo na rin ako.

"I need to go, Mr. Suarez."

"Kung may binabalak kang gawin, huwag mo na lang subukan."

"Hindi ko gagawin ang mga iniisip mo. I have an evil part of me. Pero hindi ko 'yon gagawin." I began to step but I forgot something kaya't muli ko syang nilingon.

"Thank you sa letter at sa coffee, Mr. Suarez." He said nothing. But I saw a smile on his face.