R A I N

She's really freaking me out.

"You kept me waiting for so long." Looking at me, she stopped. Tiningnan ko ang office kung saan sya nagmula.

"Hindi mo ba dala ang phone mo?"

"Naka-off iyong phone ko," she said. "Anong ginagawa mo rito?"

"Someone told me about you." Lumapit s'ya sa akin.

"I had my interview with Mr. Suarez."

"I know pupunta ka rito. Alam ko rin ang kilos at ginagawa mo."

"Kaya ka ba narito para lang e confirm ang ginagawa ko?"

"Kailangan kitang makausap."

Ang mala-anghel nyang tingin ay napalitan ng masamang titig. Hinawakan ko ang kanyang kamay at agad syang hinila papasok ng sasakyan.
Isinama ko sya pabalik sa L.C Bar at nanatiling nakahawak ang aking kamay sa kanya. She had a cold feeling at ramdam ko iyon sa kanyang palad.

"Here," sabi ko at saka umupo. Ayaw n'ya pa sanang umupo but no choice, ako ang katabi n'ya.
She took a look at bahagyang umupo.

"Ano bang ginagawa ng mga 'yan dito?" pagtataka nya. She looked the thing while gripping down her fingers on her lap.

"Hindi ninyo dapat kinukuha ang mga bagay na... Hindi sa inyo... At mas lalong hindi sa kanya."

"I had a note of permission," sagot ni Sky at itinaas ang isang papel.

"You mean, iba ang may-ari ng mga ito?" tanong ni Jack.

"Caitlyn," she answered.

"Total you mentioned her, gusto kong malaman kung nasaan sya."

"S-she's here."

"'Yan ba ang sinabi ni Franko sa'yo?"
She said nothing.

"How about, Kim?"

"Hindi ako sigurado. Ayokong magkamali ng husga."

Inilapag ni Sky ang mga litrato sa itaas ng mesa.

"How about these old pictures?"

"Old pictures from Home fires."

"Bakit absent ka sa pictures? Ikaw ba ang kumuha sa kanila ng litrato?" tanong ni Jack.

"Kaya wala ako sa mga pictures na 'yan kasi hindi ko pa sila nakilala sa panahong sila ay buo pa."

"Do you want to see her?" tanong ko.

"Who?"

"Your darkest old friend."

She took a deep breath. Siguro iniisip pa nya kung ano ang pwedeng isagot sa akin. I felt the shaky thing. Her phone buzzed. Nilingon nya ako habang hawak ang phone nya. I gave her a nod to answer the call.

"Yes? Okay. I will be there, soon. Bye."
At saka nya ito ibinaba.

"Isang wrecked ang pumatay kay Missy. Alam naman talaga natin kung sino. At alam mo rin 'yon, Ash."

"I'm doing these for her sake. It should be pay by someone."

Nakita ko sa kanyang mukha ang labis na disappointment. Maybe she expected more good from her friends, but trust make her weak.

"Please excuse me." Sky began to stand.

"Sa'n ka pupunta?" Alam kong may binabalak ang mokong.

"May kailangan pa akong gawin," tugon nya.

"Importante ba?"

"Too much," he concluded. Hinayaan ko lang syang umalis. At habang sya'y papalayo, hindi ko inalis ang aking tingin sa kanya.

•••
S K Y

Ringing the doorbell, she suddenly opened the door.

"I'm about to leave, kaso nag-text ka."

"They knew what exactly happened."
Pumasok ako sa loob.

"Do I need to be afraid?" she asked, closing the door.

"I'm just reminding you. For your safety."

"Surely, malalaman nya ang tungkol sa 'yo."

"Kung ano man ang alam mo tungkol sa past life namin, keep it as a secret, Cait. Just place it on the ground."

"She's a clever woman, Sky," giit n'ya. "At malalaman nya pa rin ang tungkol sa pagkatao mo. Do I'm right, Tyler?"

"It makes no sense. Kailangan mong mag-ingat. Malapit ka ng ituro ni Kim."

"Labis na ang tulong na ibinigay mo sa akin. Huwag mo na ako masyadong isipin, Sky. Kaya ko ang sarili ko. Salamat."

"Kaibigan ka nya," I said, facing her. "Kaibigan ka ng babaeng Mahal ko."

Humarap s'ya sa akin. Our eyes met. She came closer, too close. Marahan nyang iginapang ang kanyang mga daliri sa aking bisig. Hinayaan ko lang sya sa kanyang ginagawa. Mas lalo pa nyang idiniin ang kanyang dibdib sa akin. Naramdaman ko ang init ng kanyang katawan. Looking at me, she smiled. She suddenly gave me a kiss, that kiss with a hell of comfort.

"This is enough," pagpipigil ko sa kanya.

"Don't think me badly because I kissed you. I'm just... I'm just thankful for everything you've done for me." I saw her wet eyes. Her hand moved down to my arm.

"Thank you, Sky."
Stroking her hair, I felt what she really felt for.

"Ayokong bumalik ka pa rito," dagdag nya. "Ayokong mapahamak ka ng dahil lang sa akin."

"Make yourself looked good. Mag-iingat ka palagi, Cait," paalala ko sa kanya.

She nodded.

I saw her tame and innocent eyes. Gusto ko syang yakapin pero iba ang nasa isip ko.
It is better to leave, than to stay with her.

**
A S H Y

I came as earlier, as he expected. Knocking the door, I felt the cold thin air.

"Good morning, Mr. Suarez," bati ko sa kanya nang makita ko sya.

"It is good to see you again, Ms. Fortalejo. Come in." Ngumiti ako at saka pumasok. I do not allowed someone to come with us kaya't isinara ko ang pinto. We need some privacy.

"Do you want coffee?"

"No, thanks."

"Maupo ka."
He sat on the swivel chair at gano'n din ako sa may harap ng kanyang mesa.

"Did you bring it?"

Inabot ko sa kanya ang isang long brown envelope. He opened it. It was a picture of my friend, including our articles.

"She's Caitlyn Silvan, twenty-two years old. A student from English University," sabi ko habang hawak nya ang litrato nito.

"Let me find her name."

May kinuha sya sa isang long folder mula sa shelves, something an old file. Something like that.

"Ilang taon na ba kayong magkaibigan?"

"More than two years."

Bumalik sya sa pagkakaupo, at nagsimulang mag-browse sa computer.

"Do you like her as your friend?"

"As usual," sabi ko at yumuko.

"I understand. Do you have any home address of her?"

"I don't have."

"Hindi mo ba alam kung saan sya nakatira ngayon?"

"No permanent address si Cait. Kahit kanino lang sya nakikituloy, as long as kaibigan nya."

"How about Cairo, Egypt?"

"Homeplace ng parents nya."

"Hindi ba sya umuuwi roon?"

"Umuuwi sya every vacation. Wala akong ideya kung umuwi ba sya sa kanila ngayon since matagal na rin kaming hindi nagkikita."

"Any idea about Greene Village?"

"Unfamiliar."

"Take a look." He turned the screen monitor.

"Watch and check, Ms. Fortalejo. For sure, you're pointing her."

I saw her face, "Yes."

"That was her current address." Then he turned back the screen.

"Kimberly Gomez," I paused. "She's a trusted friend of her."

"We already found her at Raees Condominium."

Deep inside, nag-aalala ako sa kanila. Gano'n din maging ang kaba na aking nararamdaman.

"About the articles, I will check it."

Pagkatapos ng meeting sched ko, bumalik ulit ako sa University. He told me everything and anytime, pwede nya akong tawagan for the result of investigation. I know how paramount my grades are. Pero mas importante ang katotohanan sa nangyari sa kanya.
I need to wait. It should be.

No matter what would be the result, I want them still to be a friend of mine. Naging parte na rin sila ng buhay ko.

"Ashleigh!"
Huminto ako at saka sya nilingon. Hinintay ko na sya mismo ang unang lalapit sa akin. At ginawa n'ya rin naman iyon.

"I-I'm sorry," she said, sighing. "Ako ang gumawa ng bagay na iyon sa kanya. S-she told me to do that." Her tears fell down.

"Sino ang nag-utos sa 'yo para gawin 'yon?"
Kailangan ko pa rin syang tanungin kahit alam ko naman ang sagot. Gusto kong sya mismo ang magsabi. Honesty is the best policy of an attitude.

"Caitlyn."

"Bakit mo ito sinasabi sa akin ngayon?"

"Dahil iyon ang totoo. Natatakot din ako sa banta sa akin ng S.G," she said, holding my hand.

"Listen, Ash. Ayoko pang mamatay," paliwanag n'ya. "H-He will gonna kill me kapag... Kapag wala akong aaminin sa'yo. V-very s-sorry."

"Where do I find her?"

"At Greene Village. It was supported by Sky."

"Sky?" My brows met. Hindi ko lubos maisip kung bakit nasangkot si Sky patungkol kay Cait.

Very impossible! Too impossible!

Walang alinlangan kong tinungo ang nasabing present address ni Cait.

"I'm looking for Caitlyn Silvan," sabi ko sa guard na ayaw akong papasukin sa main entrance ng Villa.

"Do you have any business transactions po ba, Ma'am?"

"I'm her V.I.F," tugon ko.

"Hindi po sya tumatanggap ng ibang bisita ngayon. Pasensya na po kayo, Ma'am."
Parang gusto ko na rin mainis.

"I'm her VERY IMPORTANT FRIEND. Get it?"
Jusko! Hindi pwedeng hindi ko sya makausap.

Hindi nagsalita ang nasabing guard.

"Tell her about me," I said, showing my University's I.D.

Tumawag ang isang guard sa telephone number ni Cait.

"Pwede na po kayong pumasok," sabi nya habang hawak pa ang telepono.

"Masyado nyo po akong pinaghintay sa ilalim ng tumitirik na araw," inis kong sabi.

"Pasensya na po, Ma'am. Hindi ka po namin agad nakilala," paliwanag nya. Ibinigay sa akin ng isang guard ang home number ni Cait.

"Salamat, Kuya," sabi ko at lumakad na rin.