Si Rain kasama ang buong S.G ay pawang nakatayo habang tinatanaw ang buong paligid.

"Look Rain!" Turo ni Lex. "May kasama sya."

"It's Red Cabrienta," Ford added.

"I think, they are friends," sabi ni Sky.
Nakakunot-noo naman syang nakatingin sa kanila.

"Are you jealous?" tanong ni Jack habang nakasulyap.

"I'm not," giit n'ya. "I will not."

Sky saw his face same as his expression.
He knows when and how did Rain changed his mood. The way he act and the way he showed his feelings and emotions. Mas lumilitaw ang totoong sya kapag galit o di kaya ay pikon.
He was jealous. He knows it kasi magkaibigan sila.

"Stop starin' me like that, Sky," sabi ni Rain na tila naaasar sa kanya.

"Wala sa mood si Ulan," pang-aasar ni Lex. "Pa'no, umiksena kasi si Pula."

"But they're looked like natural," Sky stated.

"She's too friendly," wika naman ni Ford.

"They're cute together," Jack said, smiling. "Para silang candies, parehong inaamag."

Panay ang kanilang asaran at kulitan. Habang si Rain ay walang masabi sa kanyang nakita.

"Para kayong baliw," sabi pa n'ya sa kanila saka umalis. Sumunod din naman sila sa kanya.

**
A S H Y

Beeping his car, I smiled when I finally saw him.
He stopped. Hinintay ko syang lumabas. He goes out saka nya ako pinagbuksan ng pinto.
Pumasok agad ako, gano'n din sya sa kabilang side. And starting the engine, masaya kaming umalis.

Dinala nya ako sa isang famous Restaurant.

Pagpasok pa lang namin ay damang-dama ko na ang kakaibang ambiance. Pero hindi ko maiwasang hindi isipin si Rain. Lagi syang sumasagi sa isip ko lalo na at hindi kami okay.

Kaharap ko syang nakaupo. He'd been calling the waiter habang tinatanaw ko naman ang buong Restau.

"What do you want to eat, Ash?"

"Just steak and chicken salad," tugon ko.

"That's cool. Okay, then just add iced tea as our drinks," sabi n'ya sa waiter. "Don't ya forget my order, too. Thanks." The old man smiled at umalis agad.

Masyadong cool si Red. And unlike Rain, he's too different. Magpinsan nga sila pero malaki naman ang ipinagkaiba nila sa isa't-isa.

"Here's your order, Ma'am and Sir," he said, placing our order.

"Wow! You really make us very special, dude," he said, smiling.

"It's our job, Sir."

Panay ang ngitian nilang dalawa. Para silang totoong magkaibigan. Ako naman, hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa kanila. Talagang masaya syang kasama.

"Gracias," he said.

"Obrigado," he answered. "Enjoy eating."
Hindi nagtagal at umalis din ang waiter.

We began to eat. With knife and fork, I cut the steak into pieces. Just a taste, it was so good.

"Do you like it?"

"Yeah, really like it."
Nakailang subo pa lang ako nang mag-text sa akin si Rain.

"Nakauwi ka na ba? Don't forget to eat your food. And take a rest. Goodnight."

"May problema ba?"

"No." Agad kong ibinalik sa kanya ang atensyon ko while looking to his food.

"Ngayon ko lang napansin 'yong order mong pagkain. I thought hindi ka kumakain ng chicken salad."

"Ang kaso, out of order na 'yong gusto kong kainin," he said, smiling. "Sumenyas ako kanina sa waiter para gawing dalawa 'yong order mo."

"Diba allergic ka sa chicken? Baka hindi mo kayanin," pabiro kong sabi sa kanya.

"Malakas 'to," sabi nya habang nakatuon ang isang kamay sa kanyang dibdib.

"Baliw ka talaga, Red." Tumawa ako at ngumiti naman sya.

----
R A I N

Talagang nanibago ako sa kanya ng lubusan.
Nakalayo na sya noon nang sundan ko sya, but DAMN! Nakita ko na lang syang nakasakay sa isang kotse. Si Red pala ang kasama nya. Saan kaya sila pupunta?

Checking her GPS, I drove my car. Sinundan ko 'yung location.

They were at the Restau. Nasa loob lang ako ng kotse ko habang tinatanaw ko sya maging ang lalaking kasama nya. They're both happy.
As I checked my phone, there's no new any message. Hinintay ko syang mag-response, pero walang sya na nagbigay tugon. She's busy.

I started my engine at agad na umalis.

"Naka-uwi ka na ba?" Kahit na alam kong wala pa at may kasama syang ibang lalaki.

"Don't forget to eat your food." Alam kong kumakain sya kasama ang ibang lalaki.

"And take a rest." Ayokong matagalan ang pag-uwi nya dahil wala akong tiwala sa kasama nya.

"Goodnight." I act na matutulog na, but F*ck! Nakatingin ako sa kanila. Talagang hindi ako masayang makita silang magkasama.

SH*T!  I felt jealous when I saw them.

Looking myself in front of the glass walled mirror, nasasaktan ako.
P*TEK! Bakit gano'n? Tsk!

**
A S H Y

"Thank you sa dinner, Red. You made my appetite full."

"Welcome ka sa akin, Ash. And anytime, pwede tayong bumalik dito as long as you want."

I smiled.

"Kailangan na rin kitang ihatid. Baka kasi mag-alala pa sya sa iyo."

We rode all along the way.

Sa totoo lang, comfortable naman akong kasama si Red though si Rain ang nasa isip ko.

"Thank you sa paghatid, Red."

"No problem. Until next time."

"Ingat ka sa pag-uwi mo." Pagkalabas ko ng sasakyan, he beeped his car at ummalis. Tumuloy na rin ako sa loob.

----
R A I N

Naparami ang inom ko last night. Sanay naman akong uminom pero may point talaga na para bang hindi na rin natatablan nang alak.
At heto ako, hinihintay syang dumaan sa labas ng E.U. Timing naman kasi agad ko syang nakita.

"Ashleigh Fortalejo!" tawag ko sa kanya.

Huminto sya saka lumingon sa akin. Hinintay ko syang lumapit sa akin at hindi nga ako nagkamali.

"How are you?" tanong ko.

"I'm fine, and you?" I came closer. Hinawakan ko ang kanyang kamay.

"I missed you." Sobrang lamig ng kanyang palad.

"You looked tired. Parang wala kang tulog, Rain."

"Tumambay kami sa bahay ni Jack kahapon. Napainom ulit."

"Huwag mong pabayaan ang sarili mo, Rain."

"Nasanay na ako sa ganitong buhay. So f*ckin."

"May problema ka ba?" Our eyes met.

"I know you loved your friend, Cait. Sorry for that damn of mine."

"It's my fault. I do really trust her. Sobra akong nagtiwala sa kanya. I'm sorry for not believing you, Rain."

"It's okay, I understand."
I saw her subject professor entering the gate.

"She's here," sabi ko. Agad din naman syang lumingon.

"I need to go now, Rain."

"Wait," sabi ko at hinawakan ang kanyang isang kamay. With my other hand, I opened the car and get the paper bag.

"Have these," I said, extending it.

"Para saan 'to?"

"Kainin mo 'yan mamaya sa break time nyo."

"Thank you, Ulan." Tumango at saka rin s'ya umalis. The way she smile, mas lalo syang gumaganda.

Looking and wanting to see someone, I went on. DUMB! Ngayon ko lang sya ulit makikita after of what I've done.

"Busy?" Nakatingin ako sa kanya.

"How are you?"

"I'm fine."

"Come in." Pumasok ako sa office nya. He offered me to have a sit. Umupo ako sa sofa. Pumuwesto rin sya sa harap ko. We had our tea together.

"Alam kong marami kang sasabihin," tugon nya. "Well, I'm not busy." Tiningnan ko sya. And with his white hairs and overgrown beard, talagang matanda na sya.

"Something matter."

"About what?" Umiling lang ako.

"Okay. About who?"

"What do you mean?"

"Tell me Rain, babae ba?" Tungkol talaga sa babae ang sadya ko sa kanya.

"Right."

"It doesn't make me surprise. Expected ko ito mula sa'yo, Rain."

"I hate her."

"Hindi ka pumupunta rito sa akin kung walang kailangan. Hindi na ba ito tungkol sa mga estudyanteng ayaw mo?"

"Talaga ba?"

"May mahal ka na ba?"

"Tsk."

"So, meron nga." He smiled.

"Maybe." Talagang hindi ako sigurado kung pagmamahal ba ang tawag sa nararamdaman ko.

"Hindi ka sigurado?"

"I hate her a lot."

"Ang hate, iba sa love. Pero kapag ang hate at ang love nag-collide, special feelings 'yun. At alam ko ang nararamdaman mo ngayon, Rain."

"I'm shy."

"Alam ko," he said, standing.

"Just be true. Let the love make its way for the both of you. Do not be hurry," he said, walking back to his table. "Patience is very important. And Love takes time."

Hawak nya ang picture frame kung saan magkasama silang dalawa ni Lola sa litrato.

"Kung para sa'yo, para sa'yo. At ibibigay iyon para sa'yo," he said, looking at me.

"Madali lang magmahal, Rain. Alam mo ba kung saan ang mahirap? Ang magmahal ka ng isang taong napakaimposible maging iyo."

Hindi nag-cheat si Lola sa kanya. Sadyang umalis ito ng walang kahit na anong tugon dahilan para masaktan sya ng labis.

"Alagaan mo ang isang pag-ibig kung gusto mong ito ay umusbong. Dahil minsan lang ang pag-ibig na tapat at totoo."

Para akong sinunggaban ng isang matulis na kutsilyo. Naramdaman ko ang sakit mula sa kaibuturan ng aking puso.

**
A S H Y

After every subject, naka-ugalian ko na ang pumunta sa locker ko. Dito kasi nakalagay ang iilan sa mga notes ko.

May nagkakagulo. Anong meron?

"Excuse me, anong nangyayari rito?" tanong ko habang nakipagsiksikan sa kumpulan ng mga estudyante.

"Finally, you are here."

"Look! Pinag-trip-an ang locker mo," she said, pointing her finger. "That's a weird act of vandalism."

"What do you think? Mukhang may binangga ka, Ash. Gawin ba naman 'to sa'yo kung wala."

"Try to care 'bout this, Ash. Malalagot ka talaga sa head kapag nalaman nya ang tungkol dito."

Nakatayo ako habang nakatitig sa locker ko. I tried to remove the stains using my fingernails. Bruh! Ayaw matanggal.

Umalis ako pabalik sa classroom. At paakyat pa lamang ako ng second floor nang...

"Miss Fortalejo!" Sa lakas ba naman nang boses nya, talagang sya ang nakita ko. Kaasar naman!

"Follow me in the office. Right now."

I followed her. Halos lahat ng nakakasalubong ko ay tuwang-tuwa sa nangyari. 'Yung iba naman nagbubulungan. Wala silang magawa sa buhay nila kaya ako at ang locker ko 'yung ginugulo nila. Sino ba naman ang hindi maiinis? Talagang inaasar nila ako.

Pagkarating namin sa office, she suddenly gave me a piece of paper. Tinanggap ko iyon saka binigyan ng pansin. Actually, nabigla ako. May konting takot na rin.
Okay fine! Ako na ang tanga!

"May problema ka ba sa rules na ibinigay ko sa'yo, Ms. Fortalejo?"

"W-wala naman po."

"Okay. You may leave now."

"Thank you, Madam." At kahit papa'no, kailangan ko pa ring magpasalamat kahit gano'n ang nangyari.

"ASH!" Huminto ako saka lumingon. Red came.

"May nakapagsabi sa akin tungkol sa locker mo." Tinuro n'ya ang papel na hawak ko. "What's that?" Hinawakan ko iyon ng maayos pero nagawa nya pa rin itong makuha.
Naman kasi ehh!

He read the rules.

First, Before going home, you should clean your locker in desirable manner.
Second, Don't ask anyone for help.
Third, If task fail, being Janitor for one week must be done.
Fourth, Don't complain!

Hawak ang kamay ko, muli kaming bumalik sa office.

"What is this all about?" tanong nya at iniangat ang papel.

"The rules regarding the locker's vandalism," sagot ng matanda habang nakaupo. Lumapit sya sa kanya saka ibinagsak ang papel na kanyang hawak.

"Ang dapat gumawa nang punishment mo, e 'yung mga taong gumawa sa mismong vandalism," galit n'yang sabi habang nakatuon ang isang daliri sa kanya. "Hindi nya ito kasalanan. It's yours!"

"Kung hindi ka sana pabaya sa rules, dapat maayos ang school walls and even that f*ckin' locker areas. You gave me a piece of sh*t already!"

"I just only follow the rules," she answered.

"There's no any evidence and no proofs. Just cancel all of this hell of yours or else, you will be fire," banta nya.

Magsasalita na sana 'yung head nang magsalita sya ulit.

"You're just Elizabeth's Assistant. So, don't you dare to do something bad."

Seryoso ba sya? Kinakabahan ako sa mga pinagsasabi nya.

"O-Okay," she said. "I will."

"Good." Lumapit sya ulit sa akin at muling hinawakan aking kamay at saka kami lumabas ng opisina.

"Hindi mo 'yon dapat ginawa, Red."

"I know what I'm doing, and she deserved those words of mine."

"Thank you for saving me." Mga salitang gusto kong sabihin sa kanya. Kaso kinakabahan ako.