Just like what we planned, we confronted our father and had a DNA test. It turns out that dad doesn't know about Gretchen's existence although it didn't bother her that much.

Kung saan-saan kami pumunta ng mga kapatid para makapag-bonding. Pumunta kami roon sa garden restaurant na kinainan namin ni Martell noong nakaraan at nag-picnic doon. Nagdala pa talaga si Gretchen ng fairy costumes para raw mag-match kami sa sa garden at magmistulang mga diwata kami na nagte-tea party.

"You're so extra and I love it," Gemini said with a smile while twirling around her long, chiffon dress.

Gretchen asked me to make flower tiaras and that's what we wore as an accessory to match our fairy-like outfits.

"You know that 'cottage-core' aesthetic? That's us right now!" Gemini continued to gush and Gretchen and I just let her.

Halatang sayang-saya ang kapatid at ganoon din naman kami. Mas expressive nga lang si Gemini kaysa sa amin ni Gretchen na pangiti-ngiti lang.

Wala kaming masyadong ginawa kundi panay kain, usap at kuha ng mga litrato lang. Pero kahit ganoon, mas nakilala ko ang mga kapatid at na-relax ng todo ang isipan ko.

Pagkabukas, si Martell naman ang kasama ko buong araw dahil busy kami buong linggo at tuwing agahan at lunch lang kami nagkikita at magkasama kaming kumakain. Hindi na rin kasi kami nagkikita sa gym dahil kada-dismissal ng klase ko ay naglalakwatsa kami ng mga kapatid.

"I'm so happy, Martell," I said in a singsong voice while skipping around his condo.

We just had breakfast and now we have nothing else to do. We watched Despicable Me and after that, we worked out together. And lucky me, I got another chance to ogle at his ripped abdomen which I think he's enjoying as well.

"Are those real?" Tanong ko, hindi makapaniwala sa nakikita dahil mukhang edited ang tiyan niya.

"Is that your ploy so you can touch my abs? You don't need to make excuses, Axyne," he replied smugly before sitting in front of me.

My eyes were still on his abdomen, trying to fathom the ability of muscles to bulge like that. "They look edited," sabi ko sabay kamot ng ulo at lapit ng hitsura sa kaniyang tiyan.

"What?" Gulat niyang sambit. "How can these be edited? Do I look like I'm in a magazine? I mean... what?"

I shrugged, confused on what I'm thinking as well. "Basta mukhang hindi kapani-paniwala."

Tumayo na ako at saka niligpit ang yoga mat. Sabay kaming naligo pero siyempre sa magkaibang banyo. Ginamit ko ang nasa kwarto niya at nagbabad ulit sa bathtub.

Katulad ng inaasahan, nagluluto siya nang makatapos ako. Niyakap ko siya sa likuran at mukhang nagulat pa.

"Let's go sailing next week," aniya, nakatalikod pa rin sa akin.

Bigla akong na-excite sa narinig at agad namang pumayag. Sasabihan ko muna ang mga kapatid dahil baka mag-aya pa sila pero alam ko namang wala silang problema sa ganoon. Matutuwa pa nga siguro si Gretchen dahil masosolo niya si Gemini— isang bagay na gusto niyang mangyari dahil naririndi na raw siya sa hitsura ko.

Nang matapos siya, kumain na kami habang nagkukuwentuhan hanggang sa biglang umiba ang expresyon niya at saka nagpaalam na may hahanapin muna.

"Have you seen my phone? I'm waiting for my cousin's text," he asked while checking the couch and the center table.

Wala akong alam dahil hindi ko naman iyon nakita. I told him that I'll call his phone instead so it would be easier for us to find it.

Hindi nagtagal, may nag-ring sa kusina at doon ko nakita ang kaniyang cellphone sa tabi ng microwave. Lumapit ako roon at kinuha iyon habang siya naman ay biglang kumaripas ng takbo papuntang kusina nang makitang hawak ko ang kaniyang cellphone.

I got curious on why he's acting as such so I took a look on his phone and understood why he's acting crazy. He snatched his phone from me while clutching his chest, out of breath because of running.

"You saw it, didn't you?" Aniya, hinihingal pa rin.

Tumango ako, pinipigilang tumawa at kinuha ang cellphone niya at tiningnan ulit ang caller ID.

"Seriously? Baby ghorl?" Pinalakihan ko siya ng mata pero nagngiting aso lang ang baliw.

My number is registered as "baby gorl" and that's not a surprise anymore because of his "infant woman" nickname for me. What surprised me is that my contact photo is an edited picture of mine.

He cropped my face from a selfie and placed it on the face and body of Gru from Despicable Me. The edit looks seamless and I'm pretty sure that he exerted a lot of effort on this one. Ang hindi ko lang talaga matanggap ay iyong selfie ko pa talaga na ilang oras akong nahirapan para makuha ang "perfect shot" ay iyong ginamit niya!

"It's cute," he said, half-explaining, half bragging confidently yet his eyes were calculating. It was as if he's hoping deep inside for a positive reaction from me.

I sighed dramatically. "Pasalamat ka talaga at malakas ka sa akin," sabi ko na lang at ipinalabas ang mga tawang kanina ko pa pinipigilan.

He sighed in relief and we both resumed eating. He then told me about the opening of a new hotel of Orion's family and even invited me but I declined. My sisters and I are having a sleepover at Gretchen's place and I don't plan to break my promise.

"Sorry, maybe next time?"

He waved his hand dismissively, then reaching for my head and messed with my hair, "No need to apologize. Though, my cousins and I might drink later and uh, is it okay?" Aniya sa nagtatantyang boses.

"Bakit naman hindi?" Tanong ko pabalik, medyo nagulat na tinanong niya ako pero agad din namang napangiti. "You don't have to ask permission from me but I appreciate if for some unknown reason," I admitted with a shrug.

"I just thought I should ask," he replied with a shrug as well. "So, it's okay with you?"

Tumango ako. "You want me to fetch you later?"

Malapit lang ang condo niya sa condo ng kapatid kaya hindi naman ako mahihirapan. At isa pa, alam kong mas mag-eenjoy siya kung alam niyang hindi niya na kailangang mag-drive pauwi.

Lumawak ang kaniyang ngiti at kung kuminang ang kaniyang mga mata ay parang nakakita siya ng diyamante.

Tumango siya at saka umalis sa kaniyang upuan at lumapit sa akin at saka ako hinalikan sa labi bago nagsimulang ligpitin ang mga pinagkainan namin.

Ako naman, naestatwa dahil sa kaniyang paghalik. Hindi ako sanay na may taong ganito ang pakikitungo sa akin. Nakakapanibago pero nakakasaya ng damdamin.

It's like things are changing fast but instead of feeling overwhelmed and lost, the pace seems to be fit for me. It's like even though my life's a blur, I still don't mind because my life right now is also the reality that I want.

"Para kang baliw," ani Gretchen at binato sa akin ang isang unan. "Ikaw ang nag-aya na ito ang panoorin tapos ikaw mismo ang hindi nanonood."

Sinamaan ko siya ng tingin at ibinato pabalik ang unan. "Kasalanan ko bang hindi maalis si Martell sa isipan ko? Gusto ko rin namang manood, ah!"

Inirapan ako ng dalawang kapatid at binalik na ang mga tingin sa TV. Paborito kong manood ng Disney movies lalo na iyong mga princess-themed. Hindi ko rin alam kung bakit hanggang ngayon gusto ko pa rin ang mga iyon.

We finished two movies before my phone alarmed, reminding me to fetch Martell. Nagpaalam ako sa mga kapatid at umalis na.

Hindi ako nahirapan na hanapin si Martell dahil katulad ng inaasahan, nasa may pinakasulok sila ng mga pinsan niya. Sa tingin ko, tapos na ang formal party kaya nagwawalwalan na ang mga tao rito.

"Gazella!" Tawag ni Marga at saka ako niyakap. Kasama niya si Oceanne na binati rin ako.

"I told you, magiging sila ni kuya," aniya pa sa pinsan na napailing na lang.

"Pakialamerang shipper ka talaga, Marga," sagot naman ni Oceanne.

Nagbangayan pa ang dalawa sa harap ko pero sinamahan din naman ako sa kanilang booth kalaunan. Kaunti lang ang naroon dahil hula ko, nagkaniya-kaniya na silang magpipinsan.

Just like the last time, Martell is once again asleep. Tumabi ako sa kaniya at pinahiran ang kaniyang mukha at mahinang hinaplos ang kaniyang buhok.

Napatingin ako sa mga kasama nang tumikhim sila. May pilyong mga ngiti na naglalaro sa kanilang mga labi at hindi ko mapigilang mahiya dahil sa ginawa. Nakalimutan kong hindi pala kami nag-iisa ni Martell at nandito ang kaniyang mga pinsan at kapatid.

"Don't worry, he'll wake up anytime soon with no trace of drunkenness," ani Marga at saka tumayo na sabay hatak paalis sa pinsan.

Napatingin ako kay Martell at nakitang kinukusot niya ang mga mata habang nakatingin sa kamay kong nakapatong sa kaniyang binti.

"Don't touch me," aniya sa napapaos na boses at tinampal ang kamay ko na ikinagulat ko naman.

Bago pa ako makapagsalita, naunahan niya ako. Hindi siya tumingin sa akin at ipinatong lang ang ulo sa may backrest ng inuupan at saka tumingala.

"I have a girlfriend, okay? So please stay away," aniya, hindi pa rin ako hinaharap.

"Really? Tell me about her," sabi ko.

A smile formed on his lips. "Well, her name's Gazella Axyne but I call her Axyne. She's amaaazing and it's weird cuz though she has some traits that I personally don't like in people, I still like her. I mean, how is that possible? Aren't unlikable traits supposed to be unlikable? "

Hindi ko mapigilang mapangiti dahil sa narinig. Para siyang bata na nagkukuwento. "But I guess it's not really 'unlikable'. It's just a preference or whatever," he continued. It was as if he's now speaking to himself.

"She's also really witty. She's cool and she's my happy pill," he continued. "We started becoming closer because we saw each other at a museum and daaammnn, I love that museum! She also sang nasa'yo na ang lahat—"

I covered his mouth when I realized what he's about to say. I can't believe that it actually happened! Akala ko panaginip lang iyon dahil wala naman siyang binanggit sa akin tungkol doon! Iyon pala, totoo talaga at pinahiya ko ang sarili sa harap niya!

Nasapo ko na lang ang mukha dahil sa hiya pero hindi rin mapigilang magpasalamat na hindi iyon sinabi sa akin ni Martell dahil baka lumayo ako sa kaniya noong nakaraan.

Binalik ko ang tingin sa kaniya at nakitang tulog na ulit siya. Ilang minuto ang lumipas at bigla siyang nagmulat. Just like what happened last time, he looked and acted as if he's sober.

"Oh, you're here," he greeted with a smile, then leaning and reached for my cheeks. The smell of his drink filled my nose and it's intoxicating. "Kanina ka pa?"

Umiling ako at saka tinulungan siyang tumayo. Nagpaalam kami sa kaniyang mga pinsan bago tumungo sa kaniyang condo. Hindi rin naman ako nagtagal doon at bumalik na sa unit ni Gretchen na nasa ilalim na palapag lang.

"So, are you excited for your trip?" Ani Gemini sabay yakap sa isang unan sabay bigay sa akin ng sariling teddy bear. Buti na lang talaga at dinala niya si Nana.

Tumango ako at humiga na rin ngunit pinabangon ako ni Gretchen at pinakuwento. Hindi ko alam kung ano ang gusto nilang marinig kaya binigyan ko lang sila ng nalilitong tingin.

"You're so boring," ani Gretchen sabay irap.

I scoffed. "Kasalanan ko bang wala akong pwedeng ikuwento? Maghintay ka next week dahil idedetalye ko ang lakad namin!"

My sisters looked at me with newfound interest and with playful grins. "Aasahan namin 'yan."

Napailing na lang ako at hinalikan na silang dalawa sa magkabilang pisngi at natulog na.

But yes, I am excited for our trip.

"Well, welcome aboard," ani Martell sabay bukas ng pintuan papasok sa parang sala ng yate at pinauna akong pumasok.

Mabilis lang ang paglipas ng mga araw at heto na kami sa weekend trip na pinlano namin. Naging busy kami sa mga nakaraang araw kaya kailangan din namin ang pagliwaliw na 'to.

Kahit nakapasok na ako rito kasama nina Sasha at Olivia, hindi ko pa rin mapigilang mamangha sa kagaraan ng yateng ito. Minsan, hindi ako makapaniwala sa kung gaano kayaman ang mga tao na ang mga imposible at sa imahinasyon ko lang nakikita ay naipasasabuhay nila.

I also want this kind of living but if the universe would conspire for me to reach this kind of life, I don't think I would be able to fathom such reality. If I would be given the chance to live this sublime of a life, I would think that I am living in my imagination.

"This is really nice, Martell," I complimented.

Mas na-appreciate ko ngayon ang interiors ng yate dahil noong nandito ako noong nakaraan, may galos ako sa mukha at ang ininda ko lang ay iyong sakit.

"It's a gift from Orion," he said nonchalantly.

As if naman may nagbago nang sinabi niyang galing sa pinsan niya 'to.

He took my duffel bag and went inside his room while I plopped myself on the couch. Sa sobrang kumportable niyon, mabilis akong nakatulog.

Nagising lang ako nang maramdaman ang mahinang pagyugyog sa balikat ko. Iminulat ko ang mga mata at si Martell kaagad ang una kong nakita na ikinangiti ko naman. Nakaupo siya sa sahig, sa tabi ng sofa, habang nakapatong ang siko sa tuhod.

"It's time for lunch," aniya habang ginugulo ang buhok ko at tinulungan akong makatayo.

Nag-barbecue kami sa may foredeck at nagkuwentuhan. Wala naman kaming ibang ginawa maliban doon pero sayang-saya ako. Nakakawala ng aalahanin at ang gaan-gaan ng damdamin ko kahit sa simpleng ginagawa namin.

After lunch, we just stayed on the deck and rested on the sun-loungers with only the sound of the waves and the chirping birds. The calm sea and horizon were sights to behold and it's even better because the sun wasn't in sight.

I guess... you can never go wrong with spending time with nature. Kahit ang simpleng ihip ng hangin na tumatama sa aking mukha ay nakakagaan na ng pakiramdam. May kung ano rin sa tanawin na hindi ko maipaliwanag pero parang napakaganda sa mga mata. Iyong tipo na kahit tinitingnan ko lang ay parang may kung anong epekto na ito sa akin.

Nang maghapunan naman, ipinagluto ko siya. Simpleng ulam lang naman iyon pero tuwang-tuwa siya. Pagkatapos nun, naglaro kami ng baraha at ang parusa tuwing matatalo ay ang pag-inom ng half bottle ng Soju.

May plano pa sana kaming mag-swimming pero sa estado naming dalawa ngayon, mukhang malabo iyong mangyari.

"We shouldn't drink too much," ani Martell at niligpit na ang mga bote ng inumin. "Let's have the loser drink a liter of water."

Patuloy kaming naglaro at kahit paulit-ulit iyon, hindi iyon nakakainip dahil nag-uusap at nagtutuksuhan kami. Hindi ko mapigilang mapaisap na baka nahawaan ko na yata si Martell sa pagiging malandi.

"Ngayon ko lang nagustuhan ang tubig," sabi ko sabay ubos ng isang litro ng mineral water dahil natalo ako. Sinadya kong magpatalo dahil unti-unting nababawasan ang pagkahilo ko.

"If you like water, then you already like seventy percent of me," he said with a smirk.

"I prefer yogurt drink, though," sagot ko, sinusubukang sumeryoso.

Sumalampak ang kaniyang balikat at saka ngumuso. Napailing na lang ako dahil sa kaniyang ginawa at umalis sa upuan at nilapitan na siya.

He encircled his arms on my waist and pulled me down to his lap, then burying his face on my neck. "Corny?" Nahihiya niyang tanong.

"I was just teasing you," I said with a chuckle. "Don't worry, I like one-hundred percent of you."

He tightened his hold and pulled me even closer. I could feel his lips on my skin forming into a smile.

"Sus, huwag mahiyang kiligin," sabi ko na lalong nagpahigpit ng pagkakayakap niya sa akin.

Dinala ko ang isang kamay sa kaniyang mukha at pinaharap siya sa akin. Hindi ko talaga mapigilang mapangiti dahil sa asta ni Martell. Minsan, siya iyong nanunukso at napakaswabe kung kumilos. Pero minsan, katulad ngayon, bigla siyang nagiging mahiyain at parang bata.

"How can you be so macho and adorable at the same time?"

Hindi siya sumagot at umiling-iling lang bago binalik ang mukha sa may leeg ko pero ngayon naman, hinahalik-halikan ako roon. Parang may kung anong kuryente na dumaloy mula roon pero sinubukan kong huwag magpaapekto. Uminit ang buong katawan ko at hindi ko na rin napigilang mapadaing. Nang hindi na nakayanan, nagpaalam ako at saka naligo.

Kailangan ko ito dahil una, para mabawasan ang init na idinulot niya sa akin, at pangalawa, para magising ako at hindi madala sa epekto ng ininom.

As usual, nagbabad ako sa bathtub at sandali pang nakatulog. Saka na lang ako naligo nang makuntento na sa bathtub. Wala akong dalang damit dahil sa pagmamadali kanina kaya lumabas akong naka-bathrobe. Sakto rin nang palabas ako ay ang pagpasok ni Martell na naka-bathrobe rin at nagkabungguan pa kami. Mukhang katulad ko, naligo rin siya at hindi nakadala ng damit.

"I, uh, kukuha ako ng damit," sabi ko, hindi mapakali sa hindi malamang dahilan.

Ngunit bago pa ako maka-isang hakbang, hinarangan ni Martell ang pintuan. Dumoble ang pintig ng puso ko at hindi ako makatingin sa kaniya.

Binaba ko ang tingin at nakitang dala-dala niya pala ang mga bags naman. Nang dinala ko ang mga mata sa kaniya, nakita kong napalunok siya at doon ko lang napagtanto na baka inakala niyang iba ang tinitigan ko.

"I was looking at our bags," I tried explaining but I'm sure I sounded defensive.

Martell chuckled, then handing me my bag before messing with my hair. I don't know what went to my mind but instead of taking the bag from him, I neared him instead and hugged him. I felt him flinch a bit but he was quick to relax himself and hug me back.

"Thank you," I whispered, then tiptoeing to reach his lips. I then took my bag from him and ran quickly to the other room.

Sapo-sapo ko ang dibdib habang nakasandal sa pintuan. Hindi iyon ang unang beses na nahalikan ko siya pero iba ang pakiramdam ko ngayon. Mas nakakahibang at parang baliw na ako sa kangingiti.

Pagkatapos magbihis, bumalik ako sa kabilang kwarto para makapag-goodnight kay Martell. Naabutan ko siyang nakahiga at parang may malalim na iniisip. Hindi niya napansin ang pagpasok ko kaya hinay-hinay akong naglakad-takbo papunta sa kama at patalon sa sumalampak sa tabi niya na ikinabangon niya dahil sa gulat.

Tawang-tawa ako sa kaniyang reaksiyon habang hindi naman maipinta ang kaniyang hitsura. Tumigil lang ako nang sumakit na ang panga dahil sa katatawa.

Martell was standing while leaning on the bedside table with his arms crossed. It seems to me that he wants me to think that he's not happy with what I did but he failed to do so because of the smile that is attempting to escape from his lips.

I got up from the bed and made my way towards him. His brow shot up and he's still trying to be serious even thought it's really obvious that he feels the opposite of what he wants me to think he's feeling.

I smiled cutely at him before encircling my arms on his waist. I rested my head on his chest and I waited for him to hug me back but he didn't budge.

"Whatever it is that you're planning, don't do it," aniya at hinawakan ako sa baywang at pinatayo ako ng tuwid.

Ngumiti akong kagat-kagat ang labi at niyakap siya muli at sandali kaming nanatili sa ganoong posisyon. I then bade him goodnight and even gave him a goodnight kiss. It was supposed to be a quick kiss but he didn't let me go and pulled me back to him instead.

"You can't just steal kisses from me anytime you want," he said in between kisses before aggressing back to my lips.

I couldn't help but moan especially when I felt his tongue slipping inside my mouth and moving slowly and teasingly. I mimicked his movement while moving even closer to him, pressing my body against him, making him groan.

His lips then slowly trailed from my lips down to my jaw until my neck. His breath on my neck alone is enough to make me lost. Ito na yata ang pinakanahihibang ko na estado at gustong-gusto ko pa talaga!

He then nibbled the skin on my neck, probably trying leave marks there but I couldn't care less anymore. What he's doing to me is making me weak and crazy and it's the good kind of crazy!

My hands slipped inside his shirt, running it down from his chest to his abdomen, electrified by the heat from my hand that was now spreading all throughout my body.

Nanghihina na ako dahil sa mapupusok niyang halik at kung hindi niya lang ako hinahawakan, malamang kanina pa ako nasa sahig. Next thing I knew, I was already taking his shirt off while he was lifting me up.

I felt the soft mattress on my back as our eyes met. Lust and desire shone in his eyes and he looked like a predator ready to pounce on his prey. Namumula na rin ang kaniyang leeg at dibdib at taas-baba iyon dahil sa mabilis niyang paghinga.

"Do you really want to do this?" He asked in a controlled voice. Gone was the vigorous and rough Martell.

Walang alinlangan akong tumango at saka hinubad ang pang-itaas. Napalunok siya at sandaling nanatili ang kaniyang tingin sa aking dibdib at nang nagkatinginan kami, bumalik na ang alab sa kaniyang mga mata.

I bit my lips, trying to stifle my excitement. I encircled my arms on his neck and pulled him down on me.

"Impress me, Martell," I whispered in a voice I didn't recognize as mine's.

The side of his lips rose and he looked so damn sexy! It was then and there that I knew that it's gonna be long and eventful night for us.