Bu şiiri bir manzum hikaye gibi düşünün. İki karakterimiz var, Gözde ve anlatıcı. Başarılı, şöhret ve servet sahibi bir adamın Gözde adındaki bir kıza olan aşkını okuyacaksınız.

Sakin ve değişmez hayatın içinde
Yâd ettim eskileri sessizce
Gözlerimden yaş geldi ikice
Neredesin, neredesin Gözde?

Kalbini kırdım, yok saydım seni
Bırakmadın, yine de bırakmadın beni.
Çirkefliğimi giydim üstüme deri deri
Onurunla uzaklaştın, gittin Gözde.

Seni suçladığım şeyler verildi bana
Para, huzur (!) şamata, hepsi makara.
Kaybedince insan bir kez aşkı ama
Bedduan bir lanet gibi kalbimde Gözde.

Özlüyorum, her şeye inat özlüyorum.
Onca varlığın içinde yokluk olan, seni.
Şimdi en başarılısıyım dünyanın, zenginim.
Yemeğim var da, tuzum kalmadı Gözde.

Ünümü iki paralık etsem, banknotları dağıtsam
Kadehimi yere çalıp, kahpeleri kovsam
Yüzümü kezzapla cayır cayır yaksam
Adımı da varlığımı da silsem dimağlardan

Beni benden uzaklaştıran her şeyden uzak
Kapında "Seni seviyorum" desem sana
"Ah Gözde, sensiz, her şey değersiz...
Kendini eder misin bana hediye?"

Affetme, alma içeri, sevme... Koymaz bana.
Hiçtim, hiç olur, hiç giderim Gözde.
Cehennem nârından payıma bir parça
Ben sen'im, ben sen'im, ben sen'im Gözde.