Biraz olsun ısınınca suyum
Büyüyünce vücudum ve yetişince huyum
Sanki güneş battı, zehirlendi suyum
Bir karanlık peyda oldu bana.

En çok onun gerçek olmasından korktum
İttim derinlerime, it gibi, unuttum
Ölmeyeni, en büyük imtihanımı uyuttum
Dağlayarak sözde şifa verdim yarama

Kâh kelimeler olur ki ucunda bir orak taşır
Orağın keskin ucunda yakıcı zehir taşır
Vurur yumuşak karnıma da dağlanmış yarayı kaşır.

Ölmeyen, uyandı artık
İçim yine karanlık
Bir hesabım var bu orağın sahibinden
Niçin yazdın diyeceğim
Niçin böyle yazdın ta derinden?

Yanıyor şehrim, Roma
Suskun kaldı ağzım
Sorma artık: "Nasılsın?"
Darmadağınım cancağızım.