Van sommige dagen weet je dat ze niet goed zullen eindigen. Toen ik hem onder het afdakje van het fietsenhok zag staan wist ik dat vandaag zo'n dag was. Tussen zijn dikke lippen zit het stompje van een sigaret geklemd. Zijn ogen zijn blauw als de zee. Ik zal er zo in kunnen verdrinken.

Hij kijkt naar mij.

Een schok gaat door mij heen. Snel went ik mijn blik af. Ik ben niet meer dan een grijze muis. Jongens horen niet op die manier naar me te kijken. Dean al helemaal niet. Ik houd mijn hoofd naar de grond gericht terwijl ik hem passeer. Mijn voetstappen echoën over het plein. We zeggen geen woord. Dat is niet nodig. We weten beiden wat er staat te gebeuren. Zijn blik heeft me genoeg verteld.

Ik hou hem vanuit een ooghoek in de gaten terwijl ik mijn blauwe fiets van het slot haal. Er os niks wat ik kan doen. De andere leerlingen zijn al naar huis en de docenten bemoeien zich niet met wat in hun ogen onbelangrijke tienerproblemen zijn Ik keer hem de rug toe en neem een diepe ademteug. De koude lucht vult mijn longen. Een rilling gaat door mijn ranke lichaam. 'Je kan dit Nova' fluister ik tegen mezelf. Al kost het me moeite om het te geloven.

Dan loop ik met mijn fiets aan de hand zijn richting uit. Hij drukt zijn sigaret uit tegen een van de metalen palen. Vervolgens loopt hij naar zijn scooter Gehaast, alsof hij bang is dat hij me uit het oog verliest.

Dat zal niet gebeuren beste lezer. Laat ik maar eerlijk tegen je zijn. Waarschijnlijk weet je al lang dat een zin alles kan veranderen. Alles wat je ooit geloofd hebt kan in schreven uit elkaar vallen. Het is bijzonder hoe de kleinste dingen alles kunnen omdraaien. Dus luister goed als ik mijn mond open doe. Het zal alles veranderen.

'Morgen ben ik dood.'

Die had je niet verwacht hè? Je dacht dat ik een tiener was met een dramatisch liefdesleven en bergen huiswerk. Ik moet verliefd worden op een badboy die Dean heet en dan eindigt alles goed. Je dacht het, omdat je stiekem hoopte dat ik ben zoals jij.

Ergens heb je gelijk. Mijn leven verschilt niet veel van dat van jou. Ik ben een doodgewone student. Net als de meeste meiden heb ik wel eens gehoopt dat de knappe jongens me zagen en voor me vielen, maar dat is niet hoe het leven werkt. Als je iets wilt bereiken, dan moet je er voor vechten. Dus dat deed ik.

Dat is waarom ik nu het geluid van zijn scooter achter me hoor. Hij volgt me alsof hij een schaduw is. Ik probeer mijn adem rustig te houden als ik een steegje in sla. Ergens hoop ik dat het hem het lef ontbreekt om me te volgen. Even lijkt het stiller te worden. Het gebrom sterft weg en ik ben alleen tussen de muren, maar dan klinkt er luid geronk achter me. Ik ontkom hier niet aan.

Mijn mobiel brandt in mijn zak, me er aan herinnerend dat ik dit kan stoppen. Als ik de waarheid beken die al maanden op mijn hart heeft gedrukt, dan zal alles opnieuw worden omgedraaid. Ik kan mijn eigen einde kiezen. Al zal het welke keuze ik ook maak een ondergang zijn.
Ik laat mijn hand in mijn zak glijden terwijl ik het steegje uit fiets. Hoewel ik hem niet kan zien, weet ik dat hij elke beweging volgt. Mijn tengere vingers klemmen zich om mijn telefoon/ Ik trek hem omhoog en laat hem dan los. Het apparaat valt luid kletterend op het wegdek. Dean zal de boodschap begrijpen. Ik geef me over.

Ik fiets de stad uit, richting het kanaal. We passeren een jonge vrouw die met een doos langs het water liep. Wat ze daar nu weer mee moes? Het is niet mijn zaak, besluit ik. Wat er allemaal in deze wereld gebeurt doet er morgen niet meer toe.

Ik volg het kanaal tot de oude spoorbrug. Daar parkeer ik mijn tweewieler. Ik draai me om naar Dean. Alles wat er in zijn blauwe ogen is te vinden was kilte. Hij weet alles. Ik bijt hard op mijn lip terwijl ik probeer om rustig te lijken. Ik kan hem niet voor de gek houden.

'Je bent bang.' Dean vraagt het niet, maar stelt het vast. Er is geen sympathie in zijn stem te vinden. 'Was zij ook bang?'
'Nee, want zij had niks door,' antwoord ik zacht. Het is de waarheid. Zijn zusje was buiten bewustzijn geraakt toen ik de eerste klap had gegeven. De enige die haar had zien sterven was een jongen met blauwe ogen. Een blik waarin elk meisje kan verdrinken, maar waar ik voor zal verdrinken.

Ik haal diep adem. Morgen ben ik dood en dat is mijn verdiende loon.

GESCHREVEN DOOR LowaLowa1