Κεφάλαιο 16

Το άλλο πρωί, δυστυχώς, ήταν εργάσιμη ήμερα και έπρεπε, παρ' όλο που ήμασταν ξενυχτισμένες να πάμε στο μάθημα. Όλα τα κορίτσια στους διαδρόμους μιλούσαν για τα πάρτι και πόσο καλά είχαν περάσει. Όπως έδειχνε και το πάρτι της May και το δικό μου είχαν επιτυχία. Για εμένα αυτό ήταν ιδιαίτερα σπουδαίο, αφού ποτέ πριν δεν είχα κάνει πιτζάμα πάρτι. Να είναι καλά η Ιωσηφίνα που τα οργάνωσε όλα! Ύστερα από τέτοια διασκέδαση αισθανόμουν ανανεωμένη και χαλαρή. «Καλημέρα, Fleur!» άκουσα ξαφνικά μια φωνή πίσω μου. Γύρισα και είδα τον Γρηγόρη.

«Καλημέρα, Γρηγόρη! Πώς πάει;»

«Προσεχώς καλύτερα. Οι δουλειές βέβαια δεν τελειώνουν ποτέ, μα τουλάχιστον ο πατέρας μου πάει καλύτερα με την υγεία του».

«Πολύ καλό αυτό! Οι καλεσμένοι του Προέδρου, ήρθαν;»

«Όχι ακόμα, αλλά θα είναι εδώ όπου να 'ναι» απάντησε αυτός και μετά μου έδωσε ένα μικρό άσπρο πουγκάκι. «Αυτό είναι για σένα».

«Για μένα;»

«Τα γενέθλιά σου δεν είναι σήμερα; Δέξου το σαν ένα μικρό ευχαριστήριο δώρο για τη βοήθεια που μου προσέφερες». Δεν ήξερα τι να πω, άνοιξα μόνο το πουγκάκι. Ήταν ένα κολιέ με πολύ λεπτή ασημένια αλυσίδα και μια διαφανή γαλάζια πεταλούδα. Μέσα στο πουγκάκι υπήρχε ακόμη μια καρτούλα από το μαγαζί του οικοτροφείου που πουλούσε τις στολές και διάφορα άλλα πράγματα.

«Είναι πολύ ωραίο, σε ευχαριστώ πολύ!» πρόφτασα να πω προτού δω ξαφνικά την επόπτρια να μπαίνει στο "Reception Hall" μαζί με τέσσερις άντρες. «Αυτούς περιμένει ο Λέων;» ρώτησα το Γρηγόρη καθώς κάναμε στην άκρη για να περάσουν.

«Ναι, είναι ο Υπουργός Παιδείας και τα τσιράκια του: ο Στέφανος Χρηστόπουλος, ο Γεώργιος Βρεττός και ο-»

«Αλέξανδρος Αντωνιάδης, αυτός που με έφερε εδώ» συμπλήρωσα καθώς τον αναγνώρισα. «Τι θέλουν εδώ;»

«Δεν γνωρίζω. Το φθινόπωρο που μας πέρασε έρχονταν αρκετά συχνά, όμως τώρα είχαν να μας τιμήσουν μήνες».

«Παράξενο» μονολόγησα και όταν χτύπησε το κουδούνι έτρεξα στην αίθουσα της Ιστορίας για τη δεύτερη ώρα, χωρίς να φεύγει από το μυαλό μου η επίσκεψη.

Την στιγμή που πέρασα από τον χώρο των ντουλαπιών, άκουσα άθελά μου μια συζήτηση. «Σας λέω δεν είναι εκεί! Έψαξα χίλιες φορές και δεν τη βρήκα! Χάθηκε!»

«Don't worry, Demi! Κάπου θα σου έπεσε. Θα τη βρούμε»

«Το ελπίζω, γιατί είναι μια πολύ δυσεύρετη απόχρωση του χρυσού! Έφαγα όλο το Λονδίνο γι' αυτή τη σκιά».

«Περίεργο πάντως. Κι εγώ δεν μπορώ να βρω το lipstick μου. Λες και άνοιξε η γη να το καταπιεί!»

«Το bronze εννοείς; Άκουσα ότι και η Georgia έχασε το glitter eye liner και τη shimmer powder της». Αυτά άκουσα, όμως τις αγνόησα και πήγα να καθίσω στο θρανίο μου. Σε λίγο μπήκε και ο καθηγητής, ένας πολύ βαρετός τύπος που δεν έβαζε γλώσσα μέσα.

«Good morning, boys and girls!» είπε με την ψιλή φωνή του και στη συνέχεια μας ανακοίνωσε πως θα γράφαμε απροειδοποίητο τεστ, όμως ακριβώς τη στιγμή που θα μας έδινε τα θέματα, ακούστηκε η φωνή της επόπτριας από το ηχείο:

«Καθηγητές και μαθητές, την προσοχή σας παρακαλώ. Ύστερα από απόφαση του Προέδρου, τα μαθήματα της ημέρας αναβάλλονται. Οι μαθητές παρακαλούνται να παραμείνουν μακριά από το πρώτο κτίριο μέχρι νεωτέρας. Επίσης, απόψε, στις οκτώ ακριβώς θα παραθέσουμε επίσημο δείπνο προς τιμήν των επισκεπτών μας. Να είστε όλοι εκεί!» Το μόνο που ακούστηκε μετά από αυτό, ήταν οι χαρούμενες κραυγές των συμμαθητών μου.

«Αχ, τι καλά! Έχουμε όλη την ημέρα ελεύθερη. Πάμε στο εργαστήριο πληροφορικής να μπούμε στο internet» μου πρότεινε η Ιωσηφίνα λίγο αργότερα. Εγώ είχα αλλού το νου μου και δεν την άκουσα. «Fleur, με άκουσες;»

«Ε; Τι είπες Ιωσηφίνα;»

«Γιατί είσαι τόσο σκεπτική; Τι σε απασχολεί;»

«Μου φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά».

«Σχετικά με τι;»

«Δεν ξέρω. Ξέχασέ το. Πάμε να μπούμε στο internet, στο site των My Scene!»

«Εντάξει, αν παίξουμε shopping spree, ποια θα πάρεις;»

«Tην αγαπημένη μου φυσικά, την Delancey!»

«Κι εμένα η Delancey μου αρέσει!»

«Τότε θα την επιλέγεις πότε εσύ και πότε εγώ» αποφάσισα τελικά και τραβήξαμε για το εργαστήρι πληροφορικής.

~sCOOLgirl~

Στην άλλη μεριά του διαδρόμου η May είχε μπει στον τηλεφωνικό θάλαμο και τηλεφώνησε στο δωμάτιό της για να ενημερώσει την Έρη. «Έλα, sis, c' est moi!»

«Μην ανησυχείς, άκουσα την ανακοίνωση και θα κατέβω τώρα να σε βρω».

«Wow, θα τρέχουμε και στα επίσημα δείπνα με τους καθηγητές! Λες και δεν είχα καλύτερο τρόπο να περάσω το απόγευμά μου!»

«Μην τα παίρνεις έτσι. Τα δείπνα αυτά είναι tres chic».

«Ναι, μα ήθελα να πάω στον Richie το απόγευμα».

«Ε, και; Πήγαινε πιο νωρίς, that's all! By the way, πήρε το μάτι σου τη χρυσή μου καρφίτσα; Έψαξα όλο το δωμάτιο και δεν τη βρήκα».

«Την καρφίτσα; Νο... δεν την πήρε το μάτι μου», απάντησε η May και είπε την αλήθεια. Δεν είχε πάρει την καρφίτσα το μάτι της, αλλά το χέρι της, χωρίς η ίδια να το αντιληφθεί. Θα καταλάβετε πιο μετά.

~sCOOLgirl~

Στην τραπεζαρία είχε ξεκινήσει η σύσκεψη για το επίμαχο ζήτημα. Οι καθηγητές που δεν με πολυσυμπαθούσαν εξέθεταν τις απόψεις τους για το πόσο κακό παιδάκι ήμουν και πόσο μεγάλα προβλήματα τους είχα προκαλέσει. «Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω με αυτό το ατίθασο πλάσμα» έλεγε η miss Reiss. «Ούτε το τέχνασμα με την τιμωρία του αποκριάτικου πάρτι δεν δούλεψε. Αντί να την κατηγορήσουν τα παιδιά, έκατσαν και την άκουγαν. Δεν το φανταζόμουν έτσι».

«Εγώ τι να πω;» διέκοψε η Dame Nancy. «Που μου έκαναν την τάξη πολιτιστικό σύλλογο 'Τα Πάτρια'. Πού ακούστηκε μαθητές κλασσικού βρετανικού κολλεγίου να χορεύουν Τσακώνικο και άλλους folklore χορούς; Εντελώς κιτς!»

«Δεν είναι αυτό το θέμα μας!» φώναξε ο κύριος Λέων νευριασμένος. «Το θέμα μας είναι πως αντί να βγάλει χαμηλούς βαθμούς αυτό το απροσάρμοστο, αναγκάστηκα να της ανεβάσω τον μέσο όρο και γενικώς από τότε που κάνει παρέα με την Jossy Xenos μας χορεύει όλους στο ταψί! Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Τζάμπα κόπος, τζάμπα και άλλες 30.000 ευρώ! Ελπίζω, φίλε μου, να μου καλύψεις τουλάχιστον αυτή την οικονομική ζημιουλίτσα, ε; Ε;»

Ο Υπουργός δεν έδειχνε καθόλου ευχαριστημένος από αυτά που άκουγε και, καθώς δεν ήταν και ο εξυπνότερος άνθρωπος που μπορείτε να φανταστείτε, είπε απλώς: «Άσε τις κλάψες, μπούλακα! Αν δεν πετύχει το σχέδιό μου, δεν θα πάρει κανείς ούτε δεκάρα! Δεν πρέπει να παραιτηθούμε τόσο εύκολα!» και έστρεψε το βλέμμα του στο εδώ και καιρό, δεξί του χέρι, τον Αντωνιάδη.

Αυτός σηκώθηκε όρθιος για να δώσει αφ' ενός επισημότητα στα λόγια του και να κάνει αφ' ετέρου τον Βρεττό και τον Χρηστόπουλο να αισθανθούν κατωτερότητα. «Αγαπητοί μου συνομιλητές, ας μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Η λύση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Πείτε μου, κύριε Πρόεδρε, ποια είναι αυτή η Jossy Xenos;»

«Είναι η πλουσιότερη μαθήτρια του σχολείου».

«Μπίνγκο! Επομένως θα είναι μια άπληστη κοπέλα που νομίζει ότι τα λεφτά είναι το παν. Αν λοιπόν της εξηγήσουμε πόσο μεγάλο όφελος θα έχει αν πραγματοποιηθεί επιτυχώς το σχέδιο, σίγουρα θα παρατήσει αμέσως τις φιλίες με την Ανθή και έτσι όλα θα γίνουν όπως είπαμε».

«Λαμπρή ιδέα!» αναφώνησε ο Υπουργός. «Τι λέτε κι εσείς φωστήρες μου;» ρώτησε τους άλλους δύο συνεργάτες του, χωρίς να τους αφήσει περιθώριο ν' απαντήσουν. «Φώναξε αυτό το κοριτσάκι στο γραφείο σου και θα της μιλήσουμε!» ξαναείπε στον Πρόεδρο νομίζοντας πως το πρόβλημα είχε κιόλας λυθεί.

~sCOOLgirl~

Εγώ και η Ιωσηφίνα καθόμασταν ακόμη στο εργαστήριο πληροφορικής, όταν ακούστηκε ανακοίνωση ότι μπορούσαμε να επιστρέψουμε στα δωμάτιά μας, στο πρώτο κτίριο. Προσωπικά, χάρηκα γιατί είχε πονέσει το κεφάλι μου από τον υπολογιστή και πήγα για ξεκούραση. Η Ιωσηφίνα ήθελε να κάνει το ίδιο, όταν την πλησίασε ο Paul, ένας από τους Rock 'n Rich Boys και της ζήτησε να τον ακολουθήσει στο εργαστήριο μουσικής. Γεμάτη περιέργεια αποφάσισε να πάει.

«Είσαι βέβαιος γι' αυτό που πας να κάνεις, bro;» ρώτησε τον Richie ένα άλλο μέλος του γκρουπ.

«Δεν ξέρω Dave. Ποτέ άλλοτε δεν έχω ξανασκεφτεί κάτι τέτοιο. Ελπίζω να μην καταλήξω κλαίγοντας».

«Εσύ; Όλες οι γκόμενες του σχολείου κόβουν φλέβα για πάρτη σου και θα κολλήσεις σε αυτή;»

«Το γνωρίζω, μα εμένα μου αρέσει στ' αλήθεια αυτή. Dave; What's up bro? Γιατί αφαιρέθηκες;»

«Σκέφτομαι τη γκομενάρα τη May».

«Τις θες τις σφαλιάρες σου loser!» είπε πειραγμένος ο Richie όταν μπήκε ο Paul με την Ιωσηφίνα. Μέσα σ' ένα λεπτό ο πρώτος ξανάφυγε με τον Dave για έναν περίπατο και η Ιωσηφίνα έμεινε μόνη με τον Richie. Ο αρχηγός των Rock 'n Rich Boys φαινόταν ανήσυχος. Τελευταία είχε ακουστεί πως τα οικονομικά της οικογένειάς του πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και το ύφος του διαβεβαίωνε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Με το που είδε την Ιωσηφίνα προσπάθησε να χαμογελάσει. Εκείνη ρώτησε τι την ήθελε. «Δεν σου είχα προτείνει να τραγουδήσουμε μαζί μια φορά; Νομίζω ότι δεν θα βρούμε καλύτερη ευκαιρία από τώρα».

«Τώρα; Εδώ μέσα;» αναρωτήθηκε η Ιωσηφίνα εμφανώς ξαφνιασμένη.

«Ναι. Κανένα άλλο μέρος δεν είναι πιο κατάλληλο από το εργαστήριο μουσικής όταν πρόκειται για... μουσική. Εκτός αν θα προτιμούσες να τραγουδήσουμε στο εργαστήριο χημείας με φόντο τον περιοδικό πίνακα» την πείραξε αυτός, κάνοντάς την να γελάσει.

«Εντάξει, αλλά ποιο τραγούδι θα πούμε;»

«Διάλεξε εσύ».

«Χμ.... τι λες για το 'Hate That I Love You'. Το ξέρεις;»

«Το ξέρω και είναι από τα αγαπημένα μου της Rihanna».

«Έλα στο μικρόφωνο» η Ιωσηφίνα δίστασε λιγάκι.«Μην πεις ότι ντρέπεσαι. Έλα, οι δυο μας είμαστε!»

Η αλήθεια είναι ότι δεν ντρεπόταν, απλώς ένιωθε πολύ παράξενα (ωραία, μεν, αλλά παράξενα). Έτσι τραγούδησαν μαζί α καπέλλα και ακούστηκαν πολύ όμορφα, αφού οι φωνές τους ταίριαζαν. Ο Richie είχε δοκιμάσει να κάνει ντουέτο και με άλλες κοπέλες, μα με καμία δεν τα είχε πάει τόσο καλά. Στο τέλος μάλιστα, της πρότεινε να κάνει μια guest εμφάνιση στο γκρουπ.

«Λυπάμαι, Richie, αλλά εγώ και η Fleur σκεπτόμαστε να κάνουμε μουσικό σχήμα κι έτσι δεν μας μένει χρόνος».

«Οκέι, δεν πειράζει. Άλλωστε για άλλο λόγο σε ήθελα. Για κάτι πιο προσωπικό...» ανακοίνωσε ο Richie και παίρνοντας βαθιά ανάσα, συνέχισε: «Άκου, Jossy, ξέρω πως τόσα χρόνια που είμαστε συμμαθητές, δεν είχαμε ποτέ κάποια ιδιαίτερη συναναστροφή. Όμως από εκείνη τη νύχτα που χορέψαμε στο πάρτι, δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Εδώ και καιρό σχεδίαζα να σου το πω: μου αρέσεις».

Η φίλη μου δεν μπορούσε να πιστέψει στ' αυτιά της. Είχε σοκαριστεί και αρχικά πίστεψε ότι της έκανε πλάκα. «Σου αρέσω; Εγώ;» αναρωτήθηκε κατακόκκινη από ντροπή. Σύντομα όμως άλλαξε έκφραση. «Δεν μπορεί να το εννοείς. Σου αρέσει η καθυστερημένη του σχολείου;» ρώτησε θυμωμένα.

«Ποτέ δεν είπα πως είσαι καθυστερημένη».

«Ξέρεις ότι είμαι 'παράξενη', έτσι;»

«Δεν σε θεωρώ παράξενη».

«Ότι μου αρέσει να παίζω μα κούκλες;»

«Το γνωρίζω».

«Ότι είμαι συναισθηματική;»

«Το γνωρίζω και αυτό»

«Πώς γίνεται να σου αρέσει ένα κορίτσι που ζει στον κόσμο του;»

«Γίνεται πανεύκολα, γιατί κι εγώ στον κόσμο μου ζω. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, το ότι είμαστε από διαφορετικούς κόσμους, σημασία έχει πως αυτοί οι κόσμοι μπορούν να συμπέσουν» απάντησε αποφασιστικά ο Richie και πήρε στα χέρια του μια κλασική κιθάρα. «Αυτό το έγραψα για σένα» είπε και ξεκίνησε να παίζει και να τραγουδάει ένα τραγούδι με τίτλο 'That Girl'. H Ιωσηφίνα χαμογέλασε ακούγοντας τους στίχους και την καρδιά της να χτυπά, για πρώτη φορά, τόσο δυνατά. Ο Richie ήταν όμορφος και καλός τύπος. Πάνω απ' όλα ακουγόταν ειλικρινής και είχε αρχίσει να της αρέσει.

~sCOOLgirl~

Όσο συνεχιζόταν το τραγούδι, έφτασε στ' αυτιά της May που πλησίαζε στο εργαστήριο κρατώντας ένα τετράδιο κι ένα στυλό. Μόλις το άκουσε αναγνώρισε τη φωνή του Richie και πλησίασε βιαστικά τη μισάνοιχτη πόρτα. Στην αρχή νόμισε πως ό,τι άκουγε είχε γραφτεί αποκλειστικά για εκείνη, όμως όταν τελείωσε η μουσική, διαπίστωσε την τραγική αλήθεια. Ο Richie πλησίασε την Ιωσηφίνα και ρώτησε: «Jossy, θα ήθελες να γίνεις το κορίτσι μου;» Η May αισθάνθηκε το αίμα να της ανεβαίνει στο κεφάλι, ενώ η Ιωσηφίνα πετούσε στα σύννεφα, καθώς απάντησε ότι θα ήθελε πολύ κι ο Richie πλησίασε για να τη φιλήσει. Η May έτρεξε στον χώρο των ντουλαπιών έτοιμη να βάλει τα κλάματα για το αγόρι και το στοίχημα που έχασε. Την τελευταία στιγμή όμως, αποφάσισε να συγκρατήσει τα δάκρυά της και να πολεμήσει, όπως έκανε πάντα.

Σε λίγα λεπτά είδε την Ιωσηφίνα να περνάει από εκείνο το σημείο και την πλησίασε. "Hi, Jossy, πώς πάει;» έκανε σα να μην συνέβαινε τίποτα.

«Γειά! Όλα καλά, εσύ;»

«Μια χαρά κι εγώ. Στάσου, πού πας; Καιρό έχουμε να τα πούμε εμείς οι δύο».

«Δεν θυμάμαι να τα λέγαμε ποτέ».

«That's right! Δεν ήσουν ποτέ στις παρέες των άλλων κοριτσιών, γιατί θεωρούσες και θεωρείς ότι είσαι καλύτερή μας».

«Ορίστε;»

«Επειδή έχεις περιουσία, δεν σημαίνει ότι είσαι η πρώτη κυρία».

«Δεν καταλαβαίνω, May. Τι προσπαθείς να μου πεις;»

«Προσπαθώ να σου πω ότι δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα με τα λεφτά σου! Όλοι ξέρουν πως ο Richie θα γινόταν το αγόρι μου. Εμένα ήθελε και τον ήθελα κι εγώ!»

«Αλήθεια; Γιατί οι κοπέλες που αποκαλείς 'φίλες σου' λένε πως κάθε εβδομάδα θέλεις άλλον και παίζεις μαζί τους, καθώς έχεις αγόρι στο Λονδίνο».

«Τι!;» φώναξε η May εξοργισμένη από αυτά που διέδιδαν οι κολλητές της.

«Όπως τ' ακούς! Σε κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη σου, από τότε στην πισίνα που κατηγόρησαν τη Fleur».

«Δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς έτσι για τις φίλες μου! Όσο για τον Richie είσαι γελασμένη αν πιστεύεις πως του αρέσεις. Ο μόνος λόγος που σου τα ζήτησε είναι γιατί σίγουρα μια πλούσια φιλενάδα θα στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ»

«Είσαι φαντασιόπληκτη και κομπλεξική! Αυτό θα γυρίσει εναντίον σου μια μέρα» φώναξε η Ιωσηφίνα και πήγε ν' απομακρυνθεί όταν σχεδόν τράκαρε με την επόπτρια, η οποία της ζήτησε να την ακολουθήσει στο γραφείο του Προέδρου.

~sCOOLgirl~

«Με ζητήσατε, κύριε Πρόεδρε;»

«Αγαπητή μου miss Xenos, περάστε και καθίστε. Σας ζήτησα γιατί έχουμε κάτι σπουδαίο να συζητήσουμε».

«Όπως θέλετε».

«Ευγενέστατη και υπάκουη, όπως πάντα! Επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Υπουργό Παιδείας κύριο #### και τους συνεργάτες του. Επισκέφτηκαν το οικοτροφείο μας στα πλαίσια ενός απόρρητου προγράμματος που αφορά τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Επιθυμούν να σας μιλήσουν».

«Σ' εμένα; Πώς μπορώ εγώ να βοηθήσω σε αυτό το πρόγραμμα που λέτε;»

«Πώς μπορείτε να βοηθήσετε;» έκανε ξαφνιασμένος ο Αντωνιάδης. «Μα, δεσποινίς μου, θα έλεγα πως η κατάληξη του προγράμματος εξαρτάται άμεσα από μια δική σας απόφαση. Μπορείτε να το σώσετε ή να το καταστρέψετε!» Η Ιωσηφίνα δεν καταλάβαινε τι ήθελαν από εκείνη. «Πρόκειται για μια συμμαθήτριά σας, την Ανθή Λαζοπούλου».

«Την γνωρίζετε;»

«Φυσικά τη γνωρίζω, δεσποινίς! Μαζί μου ήρθε εδώ!»

«Α, ναι! Στα πλαίσια ενός προγράμματος επιβράβευσης. Γι' αυτό θέλετε να μιλήσουμε;»

«Όχι ακριβώς. Όπως εξήγησε ο κύριος Λέων το πρόγραμμα στο οποίο εργαζόμαστε εδώ και 6,5 μήνες είναι απόρρητο. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε μια δικαιολογία ώστε να μπει στο οικοτροφείο η δεσποινίς Λαζοπούλου. Δεν πρόκειται για επιβράβευση, αλλά για καταδίκη», συνέχισε ο Αντωνιάδης και πατώντας ένα κουμπί σ' ένα τηλεχειριστήριο εμφανίστηκε ένα μεγάλο τετράγωνο πανί και ένας μίνι προτζέκτορας. Στο πανί φαινόταν ένας πίνακας με ποσοστά μαθητικών βαθμολογιών από διάφορες χώρες του κόσμου. «Σύμφωνα με πολλές παγκόσμιες έρευνες οι βαθμολογίες των ελλήνων μαθητών είναι από τις χαμηλότερες. Από την άλλη μεριά, βέβαια, η σύγκριση μαθητών από ιδιωτικά σχολεία και μαθητές από δημόσια δείχνει πως οι πρώτοι βγάζουν knock-out τους δεύτερους σε επίπεδο γνώσεων και αγωγής. Εδώ και χρόνια κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να κάνουμε καλύτερη τη δημόσια παιδεία, αλλά άδικος κόπος! Παραμένει ένα χάος που σπαταλά ένα τεράστιο μέρος του δημόσιου χρήματος. Πρέπει λοιπόν να τελειώσει. Μόνο αν κλείσει αυτή η σελίδα θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά, καταλαβαίνετε;»

«Όχι, δεν καταλαβαίνω. Τι πάτε να κάνετε;»

«Ο κύριος Αντωνιάδης θέλει να πει πως η μοναδική λύση που διαθέτουμε είναι η κατάργησις της δημόσιας παιδείας. Είναι κάπως ακραία, αλλά...»

«Καθόλου ακραία δεν είναι, Βρεττέ! Μην διακόπτεις! Το πρόβλημα, όμως δεσποινίς μου, είναι πως για να κάνουμε μια τέτοια κίνηση, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε αποδεικτικά στοιχεία. Έτσι αποφασίσαμε να στείλουμε εδώ ένα παιδί από δημόσιο Λύκειο, το οποίο παιδί θα τα πήγαινε άσχημα, αποδεικνύοντας πως έτσι έχει η κατάσταση. Μιλάω, φυσικά, για τη δεσποινίδα Λαζοπούλου, την οποία επέλεξα προσωπικώς. Απ' ό,τι αντιλαμβάνομαι εσείς κι αυτή έχετε γίνει φίλες».

«Ναι, είναι καλή μου φίλη κι επίσης καλή μαθήτρια. Πολύ καλή για να τα πάει άσχημα».

«Έστω. Οι κύριοι καθηγητές, όμως, γνωρίζουν τη δουλειά τους και θεωρώ πως δεν ήταν φρόνιμο να επέμβετε στο δουλειά τους».

«Μα, οι βαθμοί που έβαλαν στη φίλη μου ήταν υπερβολικά χαμηλοί και άδικοι».

«Προσπαθήστε να σκεφτείτε λογικά. Όσο πιο χαμηλοί οι βαθμοί, τόσο μεγαλύτερη η επιτυχία του προγράμματος. Αν η δημόσια παιδεία καταργηθεί, στη θέση της θα μπει ένα νέο και βελτιωμένο σύστημα. Μια νέα παιδεία ποιότητας και αξιοπιστίας. Το British Master College θα αποκτήσει περισσότερους τρόφιμους, θα ανοίξει παραρτήματα και σε άλλες πόλεις και αυτό σημαίνει λεφτά, πολλά λεφτά και για εσάς αγαπητή μου. Σας συμφέρει πολύ! Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να παρατήσετε αυτό το κορίτσι. Δείτε το κάπως αλλιώς: δεν θα χάσετε μια φίλη, θα κερδίσετε χιλιάδες ευρώ. Τι έχετε να πείτε;»

Η Ιωσηφίνα κοίταξε δεξιά-αριστερά σοκαρισμένη. «Έχω να πω...» ξεκίνησε να λέει με σιγανή φωνή, αλλά συνέχισε με πιο δυνατή και θυμωμένη «...ότι είστε διεστραμμένοι! Πώς τολμάτε να μου ζητάτε κάτι τέτοιο;»

«Miss Xenos, σας παρακαλώ!»

«Σταματήστε κύριε Πρόεδρε! Δεν ακούω τίποτα! Αποκλείεται να προδώσω την καλύτερή μου φίλη για μερικά παλιολεφτά!» φώναξε καθώς σηκωνόταν για να φύγει.

«Την καλύτερή σου φίλη, ε;» ρώτησε ειρωνικά ο Υπουργός κάνοντάς την να σταθεί ακίνητη. «Είσαι ακόμη μικρή και δεν ξέρεις πως ενεργεί ο κόσμος. Γι' αυτά τα 'παλιολεφτά' μπορούν να συμβούν τα πάντα, να διαλυθούν σχέσεις, φιλίες, να γίνουν προδοσίες και καταστροφές. Τώρα λες ότι αυτό το κορίτσι είναι η καλύτερή σου φίλη και το πιστεύεις. Αν αυτή όμως μπορεί να μην το βλέπει έτσι; Όσο κάνετε παρέα και έχει πρόσβαση στα λεφτά σου όλα θα είναι εντάξει. Όταν όμως χάσει αυτό το προνόμιο, θα αρχίσει να σκέφτεται αλλιώς και σιγά-σιγά θα απομακρυνθεί. Σε διαβεβαιώνω πως νοιάζεται μόνο για τα λεφτά σου και δεν πιστεύει καθόλου στη φιλία σας».

Κάνοντας πως δεν άκουσε η Ιωσηφίνα συνέχισε το δρόμο της και μόλις βγήκε από το γραφείο, αναρωτήθηκε. «Αμάν πια! Γιατί πρέπει όποιος με πλησιάζει να νοιάζεται για τα λεφτά μου». Προσπαθούσε να διακωμωδήσει την κατάσταση μόνο που μέσα της ήταν πάρα πολύ ταραγμένη, τόσο γι' αυτό που της είπαν ο Υπουργός και ο Αντωνιάδης όσο και για τον Richie. Δεν ήξερε τι να κάνει με τόσα που είχαν γίνει.

~sCOOLgirl~

«Σας το είπα ότι δεν έπρεπε να το κάνουμε αυτό! Το χαντακώσαμε το καημένο. Τι θα σκέφτεται τώρα;» αναρωτιόταν ο Χρηστόπουλος.

«Και δεν επείσθη κιόλας. Δεν είναι καθόλου φιλοχρήματη» συμπλήρωσε ο Βρεττός.

«Βουλώστε το μπουμπούνες!» ο αναίσθητος Υπουργός δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα από κανέναν. Ο Αντωνιάδης το ήξερε καλά και γι' αυτό δεν μιλούσε. Δεν είχε σκοπό να ακούσει κατσάδα. Ήταν υποχρεωμένος να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Προς το παρόν είχαν και οι τέσσερις το επίσημο δείπνο που ανακοίνωσε ο Λέων για ξεκάρφωμα.

Η Fleur και η Jossy σε wallpaper, όπως τις έφτιαξα τότε με το βιντεοπαιχνίδι 'The Sims 3':