@thatonewriternamedE zette een paar dagen geleden in de reacties van het eerste hoofdstuk dat ze graag feedback wilde op 'Voorbestemd'. Ik kende haar al van 'Him & I', een andere tienerfictie. Het is niet mijn favoriete genre, maar als ik er dan toch voor ga zitten, kan ik het op zich best wel waarderen. Dat was bij 'Him & I' al het geval, en nu bij 'Voorbestemd' weer. Het is een lief verhaal, waarvan we natuurlijk stiekem allemaal hopen dat het zo loopt in ons leven.

'Voorbestemd' is dus een tienerfictie. Het verhaal gaat over een jongen en een meisje, Thomas en Billie, die vanwege weersomstandigheden samen opgesloten komen te zitten in hetzelfde huis. Ze zullen het daarom met elkaar moeten doen, en hoewel ze allebei in het begin dat niet te graag willen laten blijken, vinden ze dat stiekem wel fijn. ;) 

Algemene indruk:
Voor een genre dat ik niet zo veel lees (ik zou het in ieder geval nooit in de winkel uit de kast trekken :P), vind ik dit een fijn verhaal. Ik denk dat we allemaal hopen wat we ooit een knap iemand tegenkomen die ook nog eens lief is en meteen interesse in ons toont, en dit verhaal omschrijft dat gevoel perfect. Het is als het ware.. alsof je het een halfuur lang even zelf meemaakt. :)

Ik ga eerst even een aantal complimenten geven, en daarna komen de tips!

Complimenten:
thatonewriternamedE wilde graag feedback op de opbouw van het verhaal en de spelling / grammatica, dus dat is waar ik vooral naar gekeken heb. Ik wil als eerste even iets zeggen over de opbouw.

Ik vind het goed hoe de perspectieven telkens in elkaar overlopen. Na de eerste paar hoofdstukken had ik een beetje het idee dat we elk stuk verhaal telkens dubbel zouden horen (precies dezelfde gebeurtenissen, vanuit Thomas' perspectief en daarna vanuit die van Billie), maar dat werd naar het einde toe steeds beter. Bepaalde dingen worden wel herhaald, maar op precies de juiste manier: kort en krachtig. Als er een hoofdstuk is geweest over Thomas, dan laat het volgende hoofdstuk in 1 / 2 alinea's zien wat Billie ervan vond, en daarna gaat het verhaal verder. Dat is fijn voor het tempo. Zo blijf je niet onnodig lang bij dezelfde gebeurtenissen hangen, maar zit er lekker schot in het verhaal. I like it.

Daarnaast wilde ik nog even specifiek benoemen dat ik Thomas een interessant personage vind. :) Zijn oude reputatie, in combinatie met de manier waarop hij zich nu gedraagt / lijkt te gedragen maken hem complex op dezelfde manier dat Sneep complex was vanwege zijn haat naar Harry aan de ene kant, en zijn liefde voor Lily aan de andere kant. 
Je maakt het vanuit Thomas goed duidelijk dat hij geen slechte bedoelingen heeft, maar toch twijfel je er als lezer nog een klein beetje aan... en dat is goed.

En er zitten mooie, beeldende beschrijvingen in het boek. Het is inderdaad, zoals veel mensen er ook al in de reacties bij zetten, makkelijk om je voor te stellen hoe de situaties eruit zien.

Tips:
Ik heb dus, zoals gevraagd, vooral gelet op verhaalopbouw en op spelling / grammatica. Ik ben van mening dat het voor mensen die graag schrijven belangrijker is om de verhaalopbouw goed te doen dan om de spelling / grammatica goed te doen--schrijven moet leuk zijn, en het gaat dus in eerste instantie om de mooie verhalen, die je logisch wilt vertellen. Spelling / grammatica kun je altijd achteraf nog verbeteren, dus die tips geef ik dadelijk ook pas als laatste. :) Ze zijn belangrijk om toe te passen, maar naar mijn mening op dit moment nog niet zo belangrijk als het goed opbouwen van een verhaal. Pas als je iets gaat insturen voor publicatie, wordt spelling / grammatica echt iets waar je ook 100% je aandacht op moet richten.

Anyway, eerst de opbouw dus.

Tempo:
De enige echte moeite die ik heb met dit verhaal, is het tempo waarop alles verloopt. Dat ligt naar mijn mening veel te hoog. Het is een lief verhaal, en wat er gebeurt, is absoluut iets dat ook in het echte leven zo gaat. Dat Thomas (en in mindere mate Billie) zich zo kwetsbaar opstelt, is awesome. En dat ze op die manier voor elkaar vallen, is ook zeker wat daar goed het gevolg kan zijn. Wat dat betreft vind ik het qua romantiek een mooi verhaal.
Maar het tempo waarop het gebeurt, is denk ik een beetje onrealistisch. In het echte leven duurt zoiets, afhankelijk van wat voor personen je hebt, toch op z'n minst enkele weken voor het zo los komt. Mensen stellen zich niet zó snel zó kwetsbaar naar elkaar op, zoiets heeft meestal wat meer tijd en meer vertrouwen nodig.
Nou kan het in een tienerfictie als dit natuurlijk best wat sneller gaan dan dat, maar ik denk dat een tijdsbestek van een dag toch.. net iets te snel is :p Je zou ervan kunnen maken dat alle emotionele momenten die nu over een dag verspreid zijn, binnen een week plaatsvinden.
Schrik niet, dat kost waarschijnlijk niet zo veel extra hoofdstukken als je zou verwachten. Sterker nog, het enige dat je eigenlijk hoeft te doen, is hier en daar een paar zinnen toevoegen om duidelijk te maken dat er al wat meer tijd voorbij is gegaan dan slechts een dag. Je kunt de scènes die je nu hebt precies behouden, maar dan hier en daar laten merken dat het al 'een dag later' is, of dat ze 'na drie dagen' eindelijk wat opener werden naar elkaar. Als je dat soort zinnen een beetje door je hoofdstukken verspreid en zorgt dat je de tijdlijn een beetje goed in je hoofd hebt, kun je met nog geen 50-100 woorden meer, dit verhaal een stuk realistischer (en nog steeds leuk / spannend / lief!) maken.

Perspectieven:
Omdat het verhaal twee perspectieven gebruikt, is het belangrijk dat je beide perspectieven duidelijk verschillend maakt, zodat je niet als lezer zo af en toe denkt 'vanuit wiens oogpunt is dit hoofdstuk ook alweer geschreven?' Het staat erboven bij de hoofdstukken, en dat is goed--maar het is natuurlijk fijner als het ook van het verhaal zelf al gewoon duidelijk wordt, en ik bij wijze van spreken kan weten wie er nu aan het vertellen is, zonder überhaupt een hoofdstuktitel nodig te hebben om dat te vertellen. :o

Nu praten Thomas en Billie voor mijn gevoel allebei op dezelfde manier, lijken ze op dezelfde manier te denken, en is het soms bij dialogen / gedachtes moeilijk te zien wie wat zegt of denkt. 

Als voorbeeld wil ik deze alinea gebruiken:

Ik moest op sommige momenten even teruglezen om te kijken wie het meest logisch zou zijn om iets te zeggen. Op zich valt het wel uit je verhaal te halen, als je goed de 'ik', 'hij' en 'zij' in de gaten houdt, maar het kost wel redelijk wat moeite en ik blijf als lezer veel liever doorlezen dan dat ik zo af en toe terug moet in het verhaal. Als ik gewoon door kan lezen, kom ik veel beter in de flow en in die trance die zo fijn is met lezen ^^

Ik denk dat je dit het beste op kunt lossen door wat meer gebruik te maken van dialogue tags, kleine zinnetjes voor / na / tussen een dialoog die laten zien wie wat zegt. Bijvoorbeeld bij 'Je mond staat trouwens een beetje open,' moest ik goed nadenken wie dat zei. Je zou dat relatief makkelijk kunnen oplossen door ervan te maken:
'Je mond staat trouwens een beetje open,' zei ze.
Kost jou weinig moeite, en ik hoef niet meer terug te lezen--allebei blij. :D
Hetzelfde geldt voor 'Pak lekker, er is ook nog slagroom en de koekjes heb ik zelf gemaakt. Ik hoop dat ze een beetje goed gelukt zijn.' Ook daar zou ik een dialogue tag aan toevoegen.

Moet je dan bij elke zin met aanhalingstekens zetten wie het gezegd heeft? Nee, dat hoeft niet. Vooral als je een dialoog beschrijft waarin beide personen meerdere dingen tegen elkaar zeggen zonder dat er echt iets tussendoor gebeurt, hoeft dat niet. Dus bij gesprekken die er zo uitzien:

'Hoi,' zei ik.
'Hey!' reageerde zij.
'Hoe gaat hij ermee?'
'Met mij gaat hij goed, en met jou?'

Hoef je na de eerste twee dialogue tags, niet meer door te gaan met noemen wie wat zegt. Ik zou als regel aanhouden: als er mogelijk twijfel is, kun je het beter erbij zetten. Als je denkt dat lezers het ook zonder teruglezen makkelijk kunnen bedenken, hoeft het niet.

'T SeXy KetCHuPFeest en de smurfen

Als laatste nog een klein stukje over werkwoordspelling. Normaal gesproken geef ik daar bij verhalen geen feedback op, deels omdat mensen het vaak stiekem niet fijn vinden om er feedback op te krijgen, en deels omdat ik dus van mening ben dat feedback op de verhaalopbouw veel nuttiger is dan het verbeteren van een paar spelfoutjes. Maar omdat thatonewriternamedE er nu specifiek om vroeg, wilde ik het nu wel even doen ^^

Er staan in het verhaal een aantal dt-foutjes bij werkwoorden en voltooid deelwoorden, die met twee (redelijk) makkelijke regels later voorkomen kunnen worden. De eerste regel is de regel van 't sexy ketchupfeest. Waarschijnlijk denk je nu: what the hell, Sil? Wat heeft ketchup nou weer met schrijven te maken?
Nou, dat zal ik je eens vertellen :D

Sommige werkwoorden eindigen met hun voltooid deelwoord op een -d (verbouwd, geverfd, verbrand), anderen op een -t (gewerkt, gepast, gefaxt). 't Sexy ketchupfeest vertelt je wat je bij welk voltooid deelwoord moet doen. 
Zoals je kunt zien, staan in het tussenkopje hierboven een aantal letters in 't sexy ketchupfeest als hoofdletter. Dat zijn de T, S, X, K, CH, P en F. Bij werkwoorden die eindigen op deze letters als je -en van het hele werkwoord afhaalt (werken --> werK), krijgt het voltooid deelwoord een -t. Bij werkwoorden die in de stam eindigen op andere letters, zoals verven --> verV, krijgt het voltooid deelwoord een -d.

Dus twijfel je over welke letter het voltooid deelwoord heeft? Vrees niet, vraag het aan 't sexy ketchupfeest!

En dan door naar de smurfen! Als je bij een persoonsvorm (hij houdt, ik lijd, zij voetbalt) twijfelt of het moet eindigen op een -d, een -t, of -dt, dan vervang je het werkwoord door 'smurfen'. 
Voorbeeld: als je zegt 'hij houdt,' moet er dan wel of niet een extra -t achter de -d die er al staat? Vervang het werkwoord door 'smurfen' en kijk wat beter klinkt. Is het 'hij smurft' of is het 'hij smurf'? Dat eerste klinkt beter, en eindigt op een -t. Dus moet er bij het werkwoord ook een -t achter, en krijg je 'hij houdt' in plaats van 'hij houd'.

Dat waren de complimenten en tips die ik bij dit verhaal graag wilde geven. :)

Ik vraag me wel af: is de uitleg over de grammatica zo duidelijk, of zijn er dingen die nog niet te volgen zijn? Ik leg ze graag nog uitgebreider uit!

Volgende boek op de lijst: 'De brief' van PippaSchippers.