Een luide donderslag lijkt net naast het oor van Parry te ontploffen. Hij schrikt wakker en hoort het luide gegil van iemand die hij maar al te goed kent... "Je zal hem nooit krijgen! Nooit zeg ik je!", hoorde hij een vrouwenstem hysterisch krijsen.  Een groene lichtstraal flitst voorbij en plotseling werd het muisstil. Je kon zelfs een speld horen vallen. Tot hij enkele seconden later zware voetstappen hoorde, die dichter en dichter naar hem toe kwamen gestapt. 

Ineens vliegt de deur open en hoort hij de stem van zij vader. "Lila!", hoort hij hem roepen. Maar nog voor Parry een kreet kon slaken, flitste er alweer dat groene licht doorheen de kamer en hoorde hij iets dof op de grond vallen. Tergend traag liep de onbekende man op hem af tot hij net naast de wieg van Parry stond. Parry begon te huilen terwijl de man een dun stokje op hem gericht hield. Hij sprak enkele onverstaanbare woorden en alles werd groen voor de ogen van Parry...

En toen schoot Parry, nat van het angstzweet, wakker...