MandyMink
Genre: drama
Schrijfster: MandyMink
P.o.v Felicia
Ik loop naar buiten op mijn korte pootjes en kijk om me heen. Er komt een groot metalen.... Iets voor me langs rijden. Het rijdt over een grijs oppervlak met korte witte stippen in het midden. Al snel komen er meer metalen voertuigen. Ik kijk beter en zie dat er mensen in zitten. Gezinnen, stelletjes en mensen die naar hun werk gaan.
Ook op de straat lopen mensen. Veel mensen. Ik loop iets verder waardoor ik nu midden op de straat sta. Een kindje komt naar me toe en aait me. Een vrouw komt op een drafje aanlopen en pakt het kindje op. "Ja, een hondje. Maar we moeten echt gaan schat." Daarna loopt ze weg en haar stem sterft weg naarmate ze verder loopt. Ik loop nog iets verder, naar de metalen dingen die af en aan rijden. Nog dichterbijer..... Ik sta midden op de weg.
Een metalen ding toetert; een vreselijk hard geluid voor mijn gevoelige oortjes. Ik blaf van schrik en sprint terug naar de stoep, waar het veilig is. Nou ja.... Soort van veilig dan. Het metalen ding toetert nog een keer en ik spring omhoog van schrik.
"Kijk uit hond!" Roept een zware stem boven me. Ik kijk omhoog, voor zover dat kan met mijn lengte. Een grote vent met zwarte kleding en een zwarte zonnebril. Ik kef naar hem en ren dan weg, bang voor wat hij gaat doen. Ik vind een steegje en ga daar zitten. Wat heb ik gedaan?
Laat me mezelf even voorstellen. Ik ben Felicia, een klein poedeltje dat weggelopen is van huis omdat ik 'de buitenwereld' wilde ontdekken. Natuurlijk ben ik wel eens buiten geweest, of in het hondenpark op de hoek van de straat, maar echt buiten? Nee, en daarom ben ik weggelopen.
Ik ben een verwende hond. Dat geef ik toe. Ik woon in een groot appartement, waar altijd mijn favoriete eten is. Elke dag krijg ik snoepjes en lekkers. Op straat werd ik altijd getild, en mijn baasje Erica besteed veel geld aan me. Maar ik ben weggelopen van huis om de wereld te ontdekken. En ik heb er spijt van.
P.o.v Erica
Ik glimlach en zwaai naar mijn baas voor ik in mijn auto stap. Een gloednieuwe Mercedes. Mijn baas heeft me net een hogere functie gegeven, dus ik kan het makkelijk betalen. Ik pak mijn telefoon en zet muziek aan. Meteen krijg ik een melding. Felicia heeft vandaag een afspraak bij de hondentrimmer. Dat zal ze heerlijk vinden! Ik start de motor en rijdt weg.
Ik draai de sleutel om in het slot en stap naar binnen. "Felicia!" Ik frons. Meestal zit ze hier of blaft ze als antwoord. Ik loop door mijn huis. Ik kijk onder mijn tweepersoonsbed, waar ze meestal op of onder zit. Niets.
De woonkamer dan. Ik loop naar de gigantische bank waar 15 personen op kunnen zitten en kijk eronder. Niets. Ik kijk in alle andere kamers en vind nog steeds niets.
Ik begin te huilen. Felicia is weg! Er zit niets anders op dan de politie te bellen.
P.o.v Felicia
Ik bibber van de kou. Het is al bijna 10 uur in de avond en het is minstens -3°. Eten heb ik niet gevonden en dus ben ik zonder gaan slapen. Voor zover ik kan slapen in deze kou. Ik doe mijn ogen dicht en probeer alsnog wat te slapen.
"Hey meisje, wat is je naam?" Ik word opgetild en mijn ogen vliegen open. Een lange, slanke man met blond haar en blauwe ogen heeft me opgetild. "Ik ben Jack. En jij bent Felicia toch?" Ik blaf en hij glimlacht. "Je vraagt je vast af hoe ik dat weet he?" Hij pakt iets uit zijn zak en houdt het voor. "Hier. Deze poster heeft je baasje overal opgehangen." Ik bestudeer de poster.
Wie heeft deze hond gezien? Ze heet Felicia en is een tweejarige poedel. Niet zo groot, hooguit 50 centimeter, en heeft een witte vacht.
Als je haar gevonden heb, bel dit nummer.
Erica Andrews
**********
Daaronder stond een foto van mij. Jack doet zijn jack uit en wikkelt het om me heen. Lekker warm.
"Blijf hier Felic, ik ga even naar jouw huis om Erica te informeren." Ik ga zitten en kijk om me heen. Een kleine bank, een nog kleinere tv, een uitvouwbaar bed en een keuken. En dat alles in een ruimte. Ik begin medelijden te krijgen met Jack.
Ik blaf vrolijk als Jack 1 uur later weer binnenkomt, maar Jack zelf kijkt verdrietig. "Slecht nieuws meis, Erica heeft haar hoofd gestoten in een steegje toen ze je ging zoeken. Nu ligt ze in het ziekenhuis." Ik jank verdrietig als het tot me is doorgedrongen. Erica ligt in het ziekenhuis! We moeten ernaartoe! "Maar we gaan nu naar haar toe." Alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik blaf opgewonden en loop rondjes om zijn benen. "Kom Felic." Hij pakt een touw en zet het met een knoop vast aan mijn halsband. "Laten we gaan."
P.o.v Erica
Ik doe voorzichtig mijn ogen open, en meteen weer dicht. Veel te veel licht. Voorzichtig probeer ik mijn ogen weer open te doen. Dit keer lukt het. Ik lig in een witte kamer met allemaal apperatuur. Er komt een verpleegster binnen met een dienblad met eten. "Uw eten, Mevrouw Andrews." Ik wil haar bedanken maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik ga voorzichtig overeind zitten, en zak meteen weer naar beneden door het hevige gebons in mijn hoofd. Wat is er gebeurd? Oh ja, het steegje.
De deur gaat open en er staat een jongen in de deuropening met Felicia. "Felicia!" Roep ik, voor zover je het roepen kan noemen. Het is meer gefluister. Nadat ik wat water had gedronken ging het al beter, maar ik moet wel genoeg drinken anders wordt het meer gefluister. De jongen zet Felicia naast mij neer op het bed en stapt achteruit om ons wat ruimte te geven. Ik knuffel Felicia stevig en laat haar dan los. Ze gaat opgekruld op mijn buik liggen en ik aai haar. Het duurt dan ook niet lang voordat ze in slaap valt.
"De doktoren zeggen dat u overmorgen weer naar huis mag." Zegt de jongen. Ik knik. "Bedankt...... Uhm...." "Jack" zegt de jongen, die blijkbaar Jack heet. "Bedankt voor het terugbrengen van Felicia, Jack. Ik ben je heel erg dankbaar." Jack knikt alleen maar. "Iedereen zou hetzelfde doen."
Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug.
Hey MandyMink, super leuk verhaaltje. Het deed me wel even zeer, tijdens het lezen. Want laatst 6/7 weken geleden, was mijn zwarte poedel overleden. 2 jaar geleden was mijn witte poedel overleden. Ik zat bijna te huilen😅
Tips:
•heb ik eigenlijk niet😅
Tops:
•Super leuk verhaal
•Leuk en heel toevallig dat je een poedel hebt gebruikt.
• Ga zo door!
Punten: 9,3/10
🌺Xxx Rosanne_0509_🌺
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top