Genre: romantisch
Schrijfster: MandyMink

Ik loop door de gang van mijn huisje en ga richting het centrum. Naar Brandon toe. Ik loop langs een spiegel en kijk erin. Mijn lange, bruine haar hangt in krullen rond mijn gezicht en mijn groene ogen lijken nog lichter dan ze al zijn door mijn donkere wimpers.

Laat ik me even voorstellen. Ik ben Evelyn, ook wel Evy. Ik ben een tiener van 16 jaar. En nu komt het cliché.... Ik ben smoorverliefd op een jongen. Brandon. Hij is 18 en heeft me vandaag uitgenodigd bij hem thuis, om 16:00. En ik ben súper zenuwachtig.

Ik stap over de drempel en stap snel even naar binnen om een paraplu te pakken. Het regent enorm hard buiten. "Ik ga naar een vriendin!" Roep ik boven het geluid van de regen naar mijn ouders. "Isgoed!" Hoor ik mijn moeder zeggen. Dan pak ik mijn telefoon uit mijn zak. 15:15. Nog 45 minuten. Die heb ik hard nodig, want ik woon héél ver van de bewoonde wereld vandaan, 45 minuten lopen. En fietsen heeft geen zin door het bos. En voor je het vraagt, nee we hebben geen auto. Mijn ouders zijn paranoia. Ze denken dat iedereen hen probeert te bestelen en zijn daarom midden in het bos gaan wonen. Zelf vindt ik dat dieren een grotere bedreiging vormen, maar daar moeten ze niets van weten.

Ik zwaai nog even door het raam naar mijn ouders en loop richting het centrum. De regen valt op de al natte bodem van het bos en vormt plasjes water, waardoor ik erdoorheen moet zigzaggen. Het wordt al donker en ik begin sneller te lopen. In het donker wil je niet in het bos zijn. Te veel gevaarlijke dieren.
Ik loop steeds sneller, tot ik bijna struikel over een boomstronk. Shit, dat wordt langzamer lopen.

Als ik na iets wat als een eeuwigheid voelt eindelijk het bos uit ben slaak ik een zucht van verlichting. Eindelijk ben ik weg uit het bos, weg van de plassen met water en de gevaarlijke dieren die er op af komen. Met al dat noodweer tegenwoordig....

Ik ga een hoek om en zie Brandon's huis. Het is een groot wit huis dat er oud uitziet. Het is omringd door allemaal andere huizen die er net zoals dat huis duur uitzien; dit is een van de duurdere huizen in de stad. Ik ga weer rustiger lopen, hier zitten waarschijnlijk geen gangsters of andere rare types.

Voor Brandon's huis loopt een silhouet. Ik ren ernaartoe en zie dat het Brandon zelf is. "Brandon!" Hij kijkt op en glimlacht. "Hey Evy." Met een bezorgde blik kijkt hij weer omhoog naar de lucht. "Ik zou hier wel voor altijd willen blijven staan maaruhh, er komt zo te zien een storm aan. Zullen we naar binnen gaan?"
Ik glimlach automatisch terug en volg hem naar binnen. Stiekem kijk ik op mijn telefoon. 15:50, een record. Ach, ik had ook de juiste motivatie...

Na het eten zit ik samen met Brandon op zijn kamer. Ik zit op zijn bed en hij zit in een bureaustoel. "Zware stormen komen aan land en veroorzaken veel schade. Overal ter wereld veroorzaken orkanen en tornado's grote schades terwijl aardbevingen grote stukken land opslokken......." Klinkt de stem van de nieuwslezer op tv. Zijn vader had meteen na het eten al de tv aangezet en sindsdien zijn er alleen maar dit soort berichten.
Ik begin me serieus zorgen te maken.

Brandon staat op en doet de deur dicht zodat ik het geluid niet meer kan horen.
Als hij weer gaat zitten bestudeer ik zijn gezicht. Chocolade bruine ogen, die prachtig staan bij zijn zwarte haar. Een scherpe kin die perfect is.
"Evy, ik moet je wat vertellen." Hij kijkt me aan en ik smelt vanbinnen. "Ik... Ik vind je leuk, al een hele tijd.... En.... Zou je mijn vriendin willen zijn?" Ik hap naar adem. Natuurlijk wil ik dat! Het duurt even voor ik antwoord. "Oke. Nou, ik moet toegeven, ik vind jou ook leuk." Bij die woorden straalt hij helemaal. "En ja, ik wil je vriendin worden."

Nu, een dag later, ben ik bang en gelukkig. Ik zit nog steeds bij Brandon thuis. Het weer wordt steeds maar erger en erger en dus kon ik niet naar huis. Niet dat ik dat erg vindt.
Brandon is nu mijn vriendje en daar ben ik blij om. Maar... Er komt een orkaan richting de stad. Wegen staan geblokkeerd door auto's en niemand kan meer weg. Ondertussen schud de grond hevig; een teken dat er een aardbeving aankomt. De wereld is aan het vergaan. Niemand overleeft het. Maar gelukkig heb ik mijn laatste momenten met mijn ware liefde, Brandon.

Hoi MandyMink, super spannend verhaal. Het kippenvel staat op mijn armen en benen. Zo spannend vond ik het.

Tips:
• ...
I don't know. Mag heel eerlijk zijn dat ik geen tips heb🤷🏼‍♀️

Tops:
•Super spannend, je houd de spanning er in.
•Niet al te lange zinnen of te korte zinnen.
•Je hebt je goed aan de opdracht gehouden👍🏻

🌺Xxx Rosanne_0509_🌺