Misschien ben je dit wel eens tegengekomen, of weet je allang wat het is: de rode draad. Voor wie het niet weet: dit is de grote lijn van je verhaal. Dus, stel je voor, dit is een boek:

Ik loop naar de bakker, waar ik een taartje koop. Dat taartje is voor mijn tante, die is jarig dus vandaar dat ik ook nog snel naar de winkel loop voor kaarsjes. Dan stap ik snel op mijn fiets naar mijn tante. Binnen een paar minuten ben ik er. Ik loop naar binnen en zie dat mijn tante niet beneden is. Er is wel andere familie. 'Ze ligt boven en wil enkel met jou praten.' Snel ren ik naar boven, de taart ben ik vergeten, en ik loop naar haar kamer. Ze ligt op haar bed en glimlacht als ik binnenkom. 'Je bent een speciaal meisje, en je moet wat voor me doen. Als ik ooit sterf, wil ik dat jij mijn dagboek krijgt. Ik schrijf er niet meer in, dus hier is hij.'

Dit is natuurlijk geen heel boek en als het een heel boek zou zijn, zou het flut zijn, maar doe gewoon even alsof het een boek is. Dit zou dan de rode draad zijn:

Mijn tante is jarig dus ga ik naar haar toe. Ze wilt enkel met mij praten. Ze vertelt me dat als ze ooit sterft, ik haar dagboek moet hebben en ze geeft me het dagboek nu al.

Dus dat is het. Maar wat doe je ermee? Het is handig om, als je begint met schrijven, eerst de rode draad al in je hoofd (of op papier, dan vergeet je het niet) te hebben. Natuurlijk hoeft dit niet, ik doe ook heel vaak maar wat. Maar, zoals jullie wel weten, schrijf ik bijna nooit een boek af. Toch kom ik altijd verder met de boeken waarbij ik bij het begin al een heel idee heb. Dus zorg dat je vooraf al wat fantaseert, al gebeurt dat vast vanzelf!