Bij deze opdracht moesten we een verhaal schrijven met deze woorden: blij, zomer, oranje, vijf, trui, bergen, banaan, magie, dood, honden, boek, grond, staart, pen, spiegel, jurk, bed, geluid, neus, blad.

Het was hartje zomer wanneer rechercheur Jansen een moord onderzoekt. De grond voelt warm onder haar knieën. Ze besloot dat als ze thuiskwam, ze haar werk broek meteen te gaan verwisselen met een zomerse jurk van kant. 'Hoe is de stand van zaken?' Een collega komt bij haar staan. 'Ze is volgens getuige rond 7 uur 's ochtends dood gevonden, hier in dit park. Ze hebben niks gezien of opgemerkt, dus ze zal hier al wel een tijdje liggen.' De collega pakt een notitieblok met een pen en schrijft op wat rechercheur Jansen allemaal vertelt. 'Het lijkt mij verstandig om hier professionals naar te laten kijken, die kunnen beter uitsluiten hoe lang ze hier ligt.' De collega knikt en loopt dan weg. Jansen besluit om te wachten op de uitslagen en neem plaats in het kantoortje dat is opgezet voor dit onderzoek. Ze haal een bruine banaan uit de tas. 'Gadver.' Weet ze uit te brengen. Ze kijkt rond of er nog iets anders eetbaars ligt, maar ze moet het helaas doen met de bruine banaan.

Rond vijf uur is Jansen vrij. Ze zegt haar collega's gedag en rijdt richting haar appartement, waar haar honden haar al zitten op te wachten. Ze kwispelen met hun staart en Jansen geeft ze een aai over de kop. Hierna loopt ze naar boven, waar ze snel haar werk uniform verwisselt voor de prachtige jurk die ze heeft gekocht. Tevreden loopt ze naar beneden met een boek in de hand, om buiten nog even te genieten van de laatste zonnestralen die in de lucht schijnen.

Rond 10 uur maakt ze een ezelsknikje in haar bladzijde en loopt ze richting haar slaapkamer. Het was een moeizame dag, Jansen verlangt naar het slapen in haar vertrouwde bed. Ze trekt haar laken ver over haar heen en niet veel later valt ze in een diepe slaap.

Rond zeven uur wordt Jansen wakker van het geluid van de vogels die fluitend de dag door brengen. Ze opent haar raam en steekt haar neus naar buiten om wat frisse lucht op te snuiven. Met een goed humeur maakt ze haar ontbijtje en naar dat opgegeten te hebben, rijdt ze naar haar werk. Daar staan haar collega's haar al op te wachten. 'Wat zie jij er blij uit Jansen, goede dag gehad gisteren?' Jansen glimlacht en vertelt dat ze heerlijk in de tuin heeft zitten lezen. 'Dat is fijn voor je Jansen. Maar nu even ter zake. We hebben gisteren naar enige moeite contact gekregen met het onderzoeksteam en deze hebben geen spoor van moord, vergiftiging of elk ander mogelijke doodsoorzaak kunnen vinden.'

Jansen kijkt om zich heen. We staan midden in de bergen, met veel bos om ons heen. Het bereik zal hier inderdaad erg slecht zijn. De collega vervolgt zijn verhaal. 'Wel hebben we een oranje trui in de bossen gevonden. Het onderzoeksteam is nu aan het onderzoeken of dit van het slachtoffer is of van de mogelijke daders. Meer hebben wij helaas nog niet te horen gekregen, dus vandaag is vooral de taak om verdachte spullen te gaan vinden in het bos.' Iedereen knikt en Jansen gaat samen met haar collega Smits het bos verkennen. Het is niet zo warm meer, dus Jansen kan zich veel beter concentreren. Zoekend over de grond lopen Jansen en haar collega in het bos. Ze willen de moed al opgeven, als Jansen opeens iets ziet glinsteren in de verte.

'Ik neem wel even een kijkje.' Zegt Smits. Jansen knikt en blijft op de plek staan waar ze haar laatste stap had gezet. Smits loopt richting het voorwerp dat glinstert in de verte. 'Jansen, je moet komen! Het is een stuk van een spiegel!' Dit kan best.....' opeens wordt Smits weggevaagd en blijft er niks meer over dan een hoopje stof. Met grote schrik kijkt Jansen in de verte. Ze gilt. Haar collega's komen snel aanrennen.

'Wat is er Jansen?' Mijn collega kijkt Jansen vragend aan.

'M..m...m...Magie' is het enigste wat Jansen kan uitbrengen. Haar collega's kijken haar raar aan.

'Waar is Smits, Jansen?

Jansen weet niks meer uit te brengen. Haar collega's besluiten haar weg te brengen naar haar huis, zodat ze even kan bijkomen. Nog met enige verwarring zit Jansen op de bank. Wat was dit net? Wat gebeurde er? Waarom veranderde Smits in stof? Piekerend staart ze voor zich uit. 'Magie.' Brengt Jansen uit. 'Dat kan niet anders.'

Mijn verhaal heeft 765 woorden.
Kristalschemer