hiya,Sorry voor de late upload, ik had het hoofdstuk geschreven en toen viel mijn internet uit. Ben hem daarna helemaal vergeten te uploaden._____________________________________________________De opdracht van het vorige hoofdstuk was een verhaal van minimaal 500 woorden en maximaal 2000 woorden schrijven. Het onderwerp was writing prompts en er waren meerdere keuzes waar we uit konden kiezen en hij moest duidelijk zijn in het verhaal. Mijn keus was:'I always wanted a pet.''You know you can't keep this right.''Why not? It's cute!''It's a dragon.'Het begon 29 December en de deadline was 2 januarie (3januari 00.00) (werd naderhand 10 januarie (11 januari 00.00), maar toen had ik het al ingeleverd). _____________________________________________________De prompt vond ik super leuk om te doen, ik had alleen niet veel tijd en wist niet goed hoe ik de tijd kon vinden om hem op tijd af te maken. Het eerste idee wat ik kreeg was een meisje die een baby draak vind en hem probeert te adopteren. Dit idee is in grote lijnen hetzelfde gebleven, maar begon iets anders dan ik had verwacht. De eerste 30 min tijd die ik had kunnen maken begon ik te schrijven over een enthousiast en avontuurlijk meisje dat zichzelf constant in de problemen en of gevaar bracht. Springen op natte stenen, buiten de lijnen van het dorp gaan waar ze niet mocht komen, in bomen klimmen en er niet meer uit durven. Het probleem was, als ze alleen zou zijn geweest, zeker hoe ze in mijn gedachten was had ze, haar nek al gebroken voor ze weg was bij de rivier (die btw uit zou zijn gekomen in een waterval in mijn fantasie) of opgegeten worden door de moeder draak. Dus bedacht ik me dat ze iemand nodig had die haar level zou houden of dat zou proberen. Dat was het moment dat Daniëlle zich voordeed. Hoe verder ik schreef over hun vriendschap hoe meer ik merkte dat ze voor mij meer als een stelletje voelde, twee kanten van een relatie die elkaar compleet maakte. Waar Titania te ver ging was Daniëlle om haar tot zinnen te bergen en waar Daniëlle zichzelf helemaal terug trok, haalde Tatania haar uit haar schulp. Voor ik het door had, was ik een romance stukje aan het schrijven tussen mijn twee karakters en er was geen draak te bekennen. Daar zat ik dan, 2 dagen te gaan en geen draak te bekennen in mijn verhaal. Tot maat over ramp zou ik ook geen tijd hebben om te schrijven de komende dagen. Ik begon te panikeren.Door de dag als ik even tijd had, was ik aan het bedenken hoe ik het beste de draak er in kon verwerken. Zou dat nog gaan lukken in mijn verhaal? Moest ik nu echt opnieuw gaan beginnen? En toen kwam ik op het idee van de grot en hoe ze daar een baby draakje tegen konden komen (hoe tem je een draak stond op waar ik was en poef idee). Die nacht heb ik een tijd geschreven tot het een beetje klopte, de draak zou daar komen en hun hele moment samen op zijn kop zetten.Probleem twee, zoals ik het eerst had geschreven dat ze daar samen zaten en de draak kwam ineens opdagen. In geen enkele situatie zou Tatania hebben overwegen dat het veilig was. De draak was bijna net zo groot als hun, spuugde vonken (vuur was ook mogelijk) en huilde dodelijk gif... nope. Met nog 24 uur te gaan, midden in de nacht zat ik achter mijn laptop een idee te bedenken dat mijn probleem kon fixen. Dat is waar, kijkend naar mijn hond die bij mijn voeten lag te slapen, ik me bedacht dat niets er gevaarlijk uit ziet als het licht te slapen en tegen je aan komt liggen voor warmte en bescherming. Tegen de tijd dat ik dat een beetje had uitgewerkt was ik zo moe dat ik omviel van de slaap. Het eerst volgende moment dat ik tijd had was pas 10 uur... ik had nog 119 minuten om het in te leveren. Mijn bed riep en na al een tijdje veel te weinig te hebben geslapen was het moeilijk om verder te komen. Het idee van de moeder die op kwam dagen had ik al. (Ik kon geen goede reden bedenken om ze het draakje mee naar huis te laten nemen). Ook had ik nog 600 woorden die ik kon gebruiken. Zo snel mogelijk schreef ik het stuk af. 300 woorden teveel... Snikkers... en nu.Het was even puzzelen, maar het lukte me om de scenes wat in te korten (zeker het laatste stuk, ik was veel te trots op het eerste). Toen was het tijd voor de spelling check. En ja hoor. Na dat ik grammatica en spelling controle over had gegooid (want dyslexie en dat is makkelijker dan er een woordenboek bij pakken) had ik 4 woorden te veel. Dus een zin verwijderen en herschreven was het dan eindelijk geluk. Zonder er echt naar te kijken heb ik het snel op wp gezet en ben gaan slapen. De dag er na besloot ik het terug te lezen. Het was niet het beste werk dat ik ooit heb geleverd, maar ik was er wel tevreden mee. Ik had gedaan wat ik kon en ondanks dat was het toch gelukt om alle elementen die ik er in wilde hebben er in te laten, het had zelfs een semi- einde in plaats van een open einde wat ik meestal heb bij deze dingen. Er zaten wat fouten en als ik het over zou doen zou ik zeker het stuk waar de draken in voor kwamen en het einde herschrijven om het iets beter te maken. Toch ben ik er wel blij mee, ook was ik heel trots de deadline te hebben gehaald ondanks alle hectiek in privé er om heen. De volgende keer probeer ik toch echt meer tijd vrij te maken.