Opdr. 2 @tiurikonijn
Genre: avontuur
Het meisje rende langs hem heen met achter haar een roedel wolven... De jongen zag dat hij hoog in een boom zat. "Nee! Niet weer dezelfde droom!" Riep de jongen. Een paar Wolven keerden zich om en sprongen tegen de boom aan waar hij is zat. De jongen had er geen erg in en zag opnieuw hoe het meisje werd verslonden. Allen deze keer stopte de droom niet zoals altijd, maar hij bleef horen en zien hoe het meisje uit elkaar gereten werd. Ineens was het meisje stil en de wolven stopten met grommen. In zijn oor hoorde hij een stem die zo kil was dat zijn nekharen overeind gingen staan.
"Soms zijn dromen mooi,
Soms zijn ze naar.
Alleen is dit geen echte droom
Zo vertel ik dit elke keer.
Alleen het vreselijke is,
Dat je je voor de dood van je zusje had kunnen behoeden."
"Nee!" Riep hij en nu draaiden bijna alle wolven zich om van het karkas van het meisje en sprongen tegen de boom op. De jongen kon niet meer verder leven en sprong uit de boom.
"Dat was mijn droom meneer." Zei ik tegen de psycholoog. De man keek me verschrikt aan. "Wat dat jij de jongen was of dat je het uit de verte zag en zijn gedachten kon lezen?" Vroeg de psycholoog. "Dat laatste" zei ik aarzelend. De man kijkt nog bezorgder en legt allemaal spuitjes op het kleine tafeltje in de hoek. "Wat vzijn dat?" Vroeg ik maar de man stak al een spuit in mijn arm en ik raakte meteen bewusteloos...
-----
Super leuk!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top