Opdr. 2 @Angel201wing
Genre: horror
Ik open langzaam mijn ogen en kijk in het donker. Ik kom langzaam van de grond en loop naar de muur. Als ik bij de muur aankom ga ik opzoek naar het lichtknopje en als ik die gevonden heb zet ik het licht aan. Ik knijp mijn ogen dicht en laat mijn ogen langzaam wennen aan het licht. Ik zie rode strepen op de muur, precies op de plek waar ik mijn handen langs de muur had gehaald. Ik keek gelijk naar mijn handen en zag dat ze onder het bloed zaten. Hoe?! Ik draaide me om en zag een paar dode lichamen op de grond liggen. Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en mijn benen konden mij niet meer dragen, waardoor ik op de grond viel. Ik bleef naar de lijken staren en haalde mijn handen voor mijn mond vandaan. Ik probeerde weer op te staan en liep naar één van de lijken. Ik ging door mijn knieën en probeerde te zien hoe hij dood was gegaan. 'Je hebt het geweldig gedaan.' Ik draaide me om en zag twee glinsterende zwarte ogen. Ik kroop achteruit en kon niet meer verder toen ik met mijn rug tegen de muur kwam. 'Jaren lang zoek ik al iemand zoals jij. Een echte moordmachine.' Ik kon mijn oren niet geloven. Heb ik al deze mensen vermoord. 'Ja zeker kind jij hebt ze allemaal één voor één omgebracht.' De man kwam nu naar mij toe gelopen en ik zou willen dat ik in de muur kon kruipen. Hij ging door zijn knieën en keek mij nu recht aan. Zijn ogen waren zo zwart als de nacht en ik kon mijzelf zien in zijn ogen. 'Kom kind dan kan je je omkleden.' Hij stak een hand uit en wachtte tot ik mijn hand in de zijne legde, wat ik dus niet deed. Hij gromde, greep mij bij mijn pols en trok me mee de kamer uit. We gingen een andere kamer in en hij sloot vervolgens de deur achter mij. Ik was in een kamer met een bed, kledingkast, een paar andere meubels en een aansluitende badkamer. Ik liep naar het bureau en ging op de stoel zitten. Uit de la haalde ik een logboek en sloeg het open op een lege pagina. Ik pakte een pen en bleef enige tijd hangen boven het papier.
Ooit was ik 10,
Vol in het leven en vol van zorgen,
Maar in één klap war het voorbij,
Een man nam mijn zorgen weg,
Maar ik was nooit vrij,
Altijd gezocht,
Ik zal nooit vrij zijn zolang ik wordt gezocht.
Ik sloot het boekje en deed hem weer terug in de la. Ik liep de badkamer in en zette de douche aan. Ik kleedde me langzaam uit en stapte onder de douche. Het warme water voelde heerlijk, maar ondanks dat bleef ik we niet lang onder staan. Ik moest hier vandaan zien te komen. Ik weet niet wat ik gisterenavond met dienenden heb gedaan, maar het kan echt niet. Ik stapte onder de douche vandaan en begon me af te drogen. Toen ik klaar was sloeg in de handdoek om me heen en liep naar de kledingkast. Ik pakte een zwarte broek en een donkergroen T-shirt. Ik liep weer terug de badkamer in, kleedde me om en deed vervolgens mijn haar nog even. Ik liep terug de kamer in en liet me op bed vallen. Ik sloot mijn ogen even, maar opende ze ook gelijk weer. Op het plafond stonden allemaal namen geschreven en op de een of andere manier herken ik elke naam. De deur ging open en de man stond in de deuropening. 'Hier heb je weer een nieuw lijstje.' Ik kwam langzaam van het bed, liep naar hem toen, pakte het lijstje uit zijn handen en liep naar het bureau. Ik pakte het koolpotloodje, liep weer terug naar het bed en ging er op staan, ik bekeek de lijst met namen zorgvuldig en schreef ze op willekeurige volgorde op het plafond. Waar ben ik mee bezig! Ik moet hier mee stoppen, maar ik heb geen controle over mijn eigen lichaam! Toen alles namen waren opgeschreven liep ik weer naar de man toe en gaf hem het lijstje terug. 'Kom, ik moet je iets laten zien.' De man draaide zich om ik ik liep in stilte achter hem aan. We liepen langs een aantal deuren en gingen pas de laatste van de gang in. Het was een kamer met een grootte ruit. Aan de andere kant van de kamer gaat het licht aan en ik loop iets dichter naar de ruit toe om te zien wat er aan de andere kant is. Er verschijnt een grootte glimlach op mijn gezicht. Nee haal die glimlach van je gezicht! Ik zie dat er een paar lijken liggen in de kamer. Mijn hele familie ligt daar. Eindelijk ben ik verlost van ze. Niemand zal nog naar mij zoeken. Ik kan nu mijn gang gaan en met gemak elke opdracht doen die mij opgedragen wordt.
Ik ben eindelijk vrij.
----
SPANNEND!!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top