Ik liep naar hem toe. Zijn witte trui stak af tegen het zwart van de schaduwen. Ik had hem gevonden! Nu zou ik eindelijk weten wat ik weten wilde!
Ik begon hem te besluipen. De lantarenpalen wierpen een vaal licht over de straten. Ze konden mij moeilijk verbergen voor wat er komen ging.

Hij draaide zich om, zag mij, en rende weg. In zette de achtervolging in. Ik sprintte langs de donkere ramen en vloog over het trottoir. Stukje bij beetje kwam ik dichterbij. Nog even volhouden.
Opeens sloeg hij een zijstraatje in en verdween in de nacht. Doordat ik zo snel rende werd ik gedwongen een stuk verder dan nodig was verder te gaan, maar het lukte me al snel om hem achterna te komen. Hij stond aan het eind van het steegje op mij te wachten.
En toen gebeurde het.
-----
Hij draaide zich langzaam om en keek mij recht aan. Ik stopte meteen, terwijl ik naar hem toe wilde lopen. Ik keek naar mijn voeten en zag dat een paar schaduwen mijn voeten vast hielden. Ik keek weer naar hem en weer terug naar mijn voeten. Hij kwam naar mij toe gelopen en ging achter mij staan. 'Jij hebt wel pot meisje.' Ik wilde hem nu zo graag iets doen. In plaats daarvan reageerde ik er niet op en bleef voor mij uitkijken. 'Weet je, ik doe dit soort dingen eigenlijk nooit. Ik laat de mensen meestal met rust, maar voor jou kreeg ik een prijs die ik niet kon weigeren.' Hij sloot zijn hand om mijn keel en ik hapte naar adem. Ik probeerde zijn hand nog weg te trekken, maar hij was velen malen sterker dan mij. In mijn ooghoek zag ik iets paars verschijnen en hij trok me mee. 'Ik krijg nu eindelijk een prijs waar ik mijn leven lang voor heb moeten vechten.' Hij trok me mee door de paarse wolk en we kwamen in een grootte kamer. Hij gooide mij tegen de grond en mijn hoofd kwam met een harde klap op de grond.
'Klootzak!' Ik werd aan mijn haren omhoog getrokken en er keken twee diep blauwe ogen mij aan. 'Sla niet zo'n toon tegen mij aan.'
'Laat haar maar los.' Hij liet mijn haar los en ik viel op mijn knieën. 'Ik wil betaald worden.'
'Alles ik al geregeld.' De jongen in de witte trui liep de paarse wolk weer in en de wolk verdween. Wat is dit voor zieke grap?! 'Sta op en volg mij.' Ik keek over mijn schouder en zag een man in een pak staan, vast een bodyguard. Ik bleef gewoon zitten waar ik zat, maar na een paar tellen pakte de man mij bij mijn arm vast en trok me mee. Wat is dat toch om mij mee te trekken. Ik heb zelf benen gekregen, maar ik ben alleen niet iemand die naar andere luistert. We gingen een aantal deuren door en stopte voor een gesloten deur. De man klopte op de deur en wachtte op een reactie. Toen er binnen werd geroepen deed hij de deur open, duwde mij naar binnen en sloot de deur weer achter mij. Ik staarde naar de gesloten deur en kreeg rillingen. Ik draaide me langzaam om en er stond een jongen, van ongeveer dezelfde leeftijd als mij. Hij had een zwarte broek en een witte V-hals T-shirt aan. Zijn zwarte haar zat warrig, maar het stond hem wel. Toen keek ik hem recht in zijn ogen. Zijn ogen waren paars-roze en ik verdronk er in.
Ik schudde mijn hoofd. Waar denk ik wel niet aan?! Hij heeft me laten ontvoeren! Ik stapte naar achter, weg van de jongen. 'Het heeft geen nut Maia. Je kunt niet vluchten.' Ik kwam met mijn rug tegen de deur en de jongen stond nu niet meer ver van mij vandaan. Hij liet zijn hand met een klap naast mijn hoofd komen, waardoor ik mijn ogen dicht kneep en mijn hoofd de andere kant op draaide. Hij begon te lachen. 'Kijk me aan.' Ik had mijn ogen nog steeds dicht en mijn hoofd nog niet terug gedraaid. Mijn kin werd vast gepakt en mijn hoofd terug gedraaid. Ik opende mijn ogen nog niet, maar opende toen ik een stekende pijn in mijn arm voelde. Ik keek naar mijn arm en kon niet geloven wat ik zag.
----
Een mooi gedetailleerd verhaal met een spannend einde. Ik weet zeker dat veel lezers zouden willen weten hoe het af zou lopen.