Somniatormagicus

'Vlug, vlug!' In alle chaos probeert Gabriëlla haar ouders te vinden. Overal om haar heen vliegen andere elfjes weg. Ze zijn allemaal veel sneller dan zijzelf. 'Wegwezen. Hij komt eraan!'

Het doffe geluid van enorme voetstappen doet Gabriëlla wensen dat ze even snel kan vliegen als de andere elfjes. Bij elke voetstap van het grote wezen raakt Gabriëlla steeds meer achterin de groep. Nog even en ze vliegt alleen, terwijl de rest al weg is! Wanhopig zoekt het jonge elfje naar het felrode hoedje dat haar vader altijd op zijn hoofd draagt, maar geen enkel elfje in de buurt draagt er zo een. Ook haar moeder met haar opvallende, bruine haar met gouden lokken is nergens te bekennen. Alle elfjes die ze nog ziet vliegen kent ze niet. Niemand lom haar heen lijkt zich om haar te bekommeren. Allemaal kiezen ze voor zichzelf door zo snel mogelijk weg te vliegen en niet meer achterom te kijken.

Hoger, denkt Gabriëlla. Ik moet hoger vliegen! Maar de wind is daar, ter hoogte van de boombladeren, zo sterk dat ze weg zal waaien als ze zou proberen om hoger te vliegen. Haar kleine vleugeltjes beginnen moe te worden en haar rugje doet pijn. Een golf van paniek overspoelt haar en laat haar kopje onder gaan in alle vreselijke gedachtes die nu in haar hoofd ronddolen als zandkorrels in een wervelwind. Het is ook zo oneerlijk. Overal om haar heen ziet Gabriëlla elfjes hand in hand wegvliegen, elkaar helpend, meetrekkend. Zij heeft niemand. Zij is haar ouders, vriendjes en vriendinnetjes en kennissen kwijt geraakt in de plotselinge chaos die een paar minuten geleden is ontstaan. Ze is ook nog zo klein. Bij elke vleugelslag komt ze maar half zo ver als alle andere elfjes en zij moet zoveel meer moeite doen om de afstand af te leggen die het vreemde wezen aflegt met één stap.

Gabriëlla kan niet meer en besluit om zich te verschuilen in het hoge gras. Ze hoopt vurig dat het grote, enge wezen haar niet ziet. Vlak voor haar blijft het reusachtige wezen staan. Hij zwaait met een netje naar de andere elfjes toe. Met tientallen tegelijk worden ze gevangen genomen. De geschrokken Gabriëlla ziet het gebeuren. Vol afschuw kijkt ze naar het tafereel dat zich voor haar neus afspeelt. Als ze niet de keuze had gemaakt om in het gras uit te rusten, had dat wezen haar nu ook te pakken gekregen!

Het kleine elfje kijkt naar de reus die voor haar staat. Zijn beige laarzen zijn enorm! De twee grote handen zijn zelfs zo groot dat Gabriëlla kleiner is dan zijn kleinste vinger. De enorme hoorns op zijn hoofd zouden tientallen elfjes onderdak kunnen bieden als het een woontoren was geweest en zijn rode hoekige vleugels zijn net zo groot als de waterplas van de elfjes. Het wezen blijft maar met zijn netje heen en weer zwaaien. Steeds meer elfjes raken verstrikt in het net. Sommigen roepen om hulp, andere beginnen te huilen. Zo nu en dan stopt het wezen even om een paar elfjes tegelijk in een glazen pot te schuiven. Dan schroeft hij snel een deksel op de pot om die vervolgens in zijn enorme rugzak te stoppen. De rugzak wordt hem duidelijk te zwaar; hijgend laat hij de rugzak in het gras vallen. Gabriëlla slaakt een gilletje als de rugzak haar bijna verplettert. Gelukkig kan ze nog net op tijd een ander plekje in het gras opzoeken, zonder dat het reuzenmonster haar ziet. De ogen van het elfje vallen op een glazen pot die in de rugzak uitsteekt. Haar hart begint sneller te kloppen, haar keel wordt dichtgeknepen en de tranen die in haar ogen springen maken haar zicht waziger. Ze heeft het rode hoedje van haar vader herkent. Hij zit daar, daar opgesloten in die pot, samen met haar moeder. Voor een seconde maken ze oogcontact. Haar ouders seinen dat Gabriëlla weg moet vliegen dus dat doet ze. Zo snel als ze kan. Haar kleine vleugeltje klapperen zo snel op en neer als een helikopterblaadje. Gabriëlla vliegt met pijn in haar buik weg van het wezen, weg van de rugzak, weg van haar ouders. Plotseling voelt ze een windvlaag die haar aan de kant zwiept en dan zit ze opeens vast. Gevangen in het net van dat reusachtige monster. Het gaat zo snel dat Gabriëlla nauwelijks beseft wat er gebeurt.

Het kleine elfje wordt duizelig van het gezwaai van het net waar ze in vast zit. Ze wordt van de ene naar de andere kant geslingerd. Gabriëlla begint te gillen. Ze schreeuwt dat ze eruit wil. Het gezwiep gaat echter alleen maar sneller en sneller. En dan stopt het. De hele wereld draait voor Gabriëlla ogen.

Ze wordt in een glazen pot geschoven, samen met de overige elfjes die nog in het netje zitten. Zij zijn de laatste vangst voor vandaag. Het wezen zet de pot waar Gabriëlla in gevangen zit naast de glazen pot van haar ouders. Hij doet de rugzak dicht, waardoor alle elfjes door de duisternis worden opgeslokt. Gabriëlla moeder zorgt voor wat licht met haar bijzondere gouden lokken. Daardoor kunnen Gabriëlla en haar moeder elkaar aankijken. Snikkend legt Gabriëlla haar handjes tegen het glas. Haar moeder doet hetzelfde. Een enkele traan loopt over haar moeders wang naar beneden.

Na enige tijd worden alle gevangen elfjes opnieuw door elkaar heen geschud. De glazen potten rinkelen tegen elkaar aan en Gabriëlla hoopt dat het glas zal breken door de botsingen, maar helaas. Alle potten blijven heel. Ze zijn nog steeds gevangen. De rugzak wordt open geritst. Gabriëlla knijpt haar oogjes samen tegen het felle licht. Het monster pakt alle potten uit en zet ze op een plank van een kast. Tussen de glazen pot waar Gabriëlla in opgesloten zit en de glazen pot waar haar ouders inzitten, staat nog één pot. Gabriëlla kan haar ouders zien die treurig naar haar staren. Verdrietig kijkt het jonge elfje voor zich uit. Ze ziet een raam en door dat raam ziet ze het bos, het bos waar ze net nog zat, het bos waar ze vrij en gelukkig was, het bos waar ze nooit meer doorheen zal vliegen.

Beoordeling BoekenVos:
Wat een leuk verhaaltje, maar wat treurig aan het eind. De elfjes en het wezen zijn goed omschreven. Ik zag wel een schrijf fout: lom, wat om moest zijn. Ook was er een d/t fout te vinden: wil, wat wilt moest zijn.

Een paar tips die ik je verder nog zal willen mee geven zijn:
Gebruik een s of 's achter de naam. Bijvoorbeeld: De hele wereld draait voor Gabriëlla's ogen. Hier stond geen 's achter de naam.

Ik kreeg bij het woord, netje vraagtekens boven mijn hoofd. Zo kreeg ik de vraag: zijn het grote gaten of kleine gaten? Probeer de volgende keer meer details te gebruiken.

Spanning: 8.5/10

Emotie: 7.5/10

Grammatica en taal: 7/10

Opbouw: 8/10

Creativiteit: 9/10

Ik doe niet aan bonuspunten.

Totaal: 8/10