In de weken na haar afspraakje met Noah, volgde Melody het saaie, maar aangename ritme van de lesdagen. De lesstof kostte haar niet al te veel moeite en ook met gave beheersing kon ze de anderen steeds beter bij houden. Alles was in een korte tijd normaal geworden. Het verraste haar dan ook dat op een lange woensdagmiddag, iets bijzonders gebeurde. En net als bijna alle andere bijzondere dingen, werd het veroorzaakt door Dominique.

Dominique rende door de kantine heen, haar richting uit. 'Je moet deze week je gave test doen.'

'Wat?' Melody keek haar verrast aan. 'Hoezo? heeft de docent dat gezegd?'

'Nee, ik wordt straks twintig en we gaan iets heel leuks doen. Ik wil dat jij ook mee kan.'

Melody glimlachte hoofdschuddend. 'Dat wordt hem voorlopig nog niet. Misschien volgend jaar.'

'Niks ervan Summers,' zei Dominique streng. 'Jij gaat mee. Desnoods smokkelen we je eruit.'

'Laten we dat maar niet doen.' Melody keek ongemakkelijk om zich heen. Gelukkig leek niemand Dominique's suggestie gehoord te hebben.

'Dan regel ik dat je je gave test gaat doen. Je hebt zo toch training met de nivirials?'

'Eum ja.'

'Kom, ik vraag het wel voor je. Als je wilt tenminste.'

'Ik denk dat ik het wel wil proberen,' gaf Melody toe. Ze voelde zich hier niet comfortabel bij, maar als ze nee zou zeggen had ze er straks spijt van.

'Laten we gaan.' Dominique liep al richting de deur.

'Wacht, ik moet me eerst omkleden. Anders kijken ze ons raar aan.' Melody glimlachte, maar haar hart bonsde in haar keel. Dit was geen goed idee.

En toch deden ze het. Even later liepen ze het gebouw van de niveriums in. Ze keek Dominique nerveus aan. 'Ik weet niet of je hier wel zou moeten zijn. Ik kan het beter zelf vragen.'

'Als het niet mocht, hadden ze de deur op slot moeten doen.' Dominique stak haar kin wat omhoog en liep de deur door. 'Trouwens, jij hebt een uniform, dus het lijkt gewoon alsof jij me begeleid.'

'Oké.' Melody glimlachte ongemakkelijk. Dominique leek hier meer thuis te horen, dan zij. Al droeg Melody haar uniform, ze zou nooit zo zelfverzekerd als haar vriendin zijn. 'Maar ze laten me die test toch niet doen.

'Natuurlijk wel. We gaan je hier niet achterlaten, dus er is geen andere optie.' Ze was vastbesloten om haar mee te krijgen naar haar feestje. Melody wist niet of ze er wel klaar voor was, maar dat wilde Dominique niet horen.

Melody knikte en liep de gang van de trainingszaal in. 'Als je het zeker weet, hier is het.' Ze duwde de deur open.

'Lucas, Melody moet haar gave test doen.' Dominique liep de ruimte in, zonder de niverials een blik waardig te gunnen.

Lucas die midden in een gesprek met Jesper was keek verrast op. 'Dominique wat doe je hier?'

'Mevrouw Brugman zei dat jij het moest regelen.'

Lucas zuchtte en keek naar de deuropening, waar Melody stond, voor hij antwoordde. 'Het is niet de bedoeling dat jij hier komt, bovendien denk ik dat Melody dat beter zelf kan bespreken.'

'We hebben niet de tijd om te wachten tot ze het zelf eindelijk gaat vragen. We hebben volgende week woensdag een feestje.'

'Ik zal het er met haar over hebben, maar jij gaat nu terug naar je eigen gebouw en ik wil je hier niet meer zien. Je weet best dat leerlingen hier niet mogen komen.'

'Vooruit meneer Lucas.' Dominique rolde met haar ogen en liep terug Melody's richting uit en boog zich naar haar oor toe. 'Ik heb het geprobeerd, laat ze eens zien wat je kunt.'

'Ik ga het proberen,' beloofde Melody met een kleine glimlach. 'Ga maar snel terug naar je les. Anders krijg je nog meer corvee.'

'Dat was niet mijn schuld. Daar mag je me niet mee plagen!' Ze gaf haar een speelse duw. 'Zet hem op, hè?'

'Ik doe mijn best.' Melody wachtte tot ze wegliep, voor ze zelf naar binnen stapte en de deur achter zich dicht deed. Ze was er vrij zeker van dat haar wangen rood waren van schaamte. 'Sorry, ze stond er op.'

Er verscheen een glimlach op Lucas' gezicht. 'Dat dacht ik al. Nou hoe denk je er zelf over?'

'Ik denk dat ik het wel wil proberen,' antwoordde ze na een korte stilte. Dominique had gelijk, al haatte ze het om dat toe te geven. Als ze het zelf had moetten vragen, had ze nog twee maand gewacht.

'We hebben vandaag simulaties gepland, dus dat komt goed uit,' zei Jesper direct.

Lucas knikte instemmend. 'We kunnen het vast wel doen, als jij het wilt tenminste.' Hij keek haar streng aan.

'Jawel,' antwoordde Melody, al voelde ze zich er nog niet klaar voor. Als ze het nu niet deed, zou ze zich telkens als haar vrienden naar buiten gingen alleen voelen. Bovendien, ze had niks te verliezen toch? Je mocht deze stomme test zo vaak doen als je wilde.

Hij was even stil voordat hij langzaam knikte. 'Dan gaan we dat doen.'
Het was de manier waarop hij het zegde, die Melody liet twijfelen. Waarschuwde hij haar ergens voor? Ze was niet aan deze serieuze Lucas gewend. Maar het was te laat om nog terug te krabbelen, ze had al ja gezegd.

'We hebben een deel algemene beheersing, maar dat hebben we wel gezien, dus dat kan ik voor je afvinken,' legde Lucas uit. 'Dus als ik het goed heb onthouden, is het enige wat je moet doen een simulatie. Daarin moet je laten zien dat je je gave op stressvolle momenten onder controle kan houden. Durf je dat aan?'

'Ja.' Melody friemelde aan haar mouw. Ze probeerde zichzelf eraan te herinneren dat ze niks te verliezen had. Als dit niet goed ging, kon ze het later nog een keer doen. Er stond niks anders op het spel dan een stom feestje. Er was niks om bang voor te zijn. Ze kon dit.