Λουίς POV

Πέρασαν οι ώρες...
Η Σκάρλετ σταμάτησε να σπαράζει εδώ και μισή ώρα πράγμα που σημαίνει πως τη βαρέθηκαν η πως  λιποθύμησε...Και της το είπα της καριολας!! Πέντε είναι πολλοί ρε διάολε!! Εκείνη επέμενε...Κάθε φορά κάνει τα πράγματα και χειρότερα. Τι κάνω εγώ σε όλο αυτό; το μαλακα φυσικά...Τη βλέπω να καταστρέφεται και πεθαίνω...Ποτέ δεν περίμενα να την ερωτευτώ μα να που τώρα, γίνομαι ο μεγαλύτερος καριολης και την παραδίδω με τα ίδια μου τα χέρια σε αυτούς τους πουστηδες. Προσπαθώ ρε γαμωτο ...Προσπαθώ κάθε φορά να το κάνω όλο και πιο μαλακό. Προσπαθώ να της φερθω τρυφερά μα κάθε φορά, κάθε καταραμένη φορά , η μικρή έρχεται στο μυαλό μου και με καταστρέφει. Την κρατάει...Την κρατάει έτσι ώστε να είμαι εγώ το πρόσωπο μπροστά από το καθρέφτη κι εκείνη η πόρνη να κάνει τη δουλειά της στην αφάνεια. Αν δεν είχαν στα χέρια τους τη μικρή μου αδερφή θα τους τιναζα τα μυαλά στον αέρα. Την έχουν όμως. Κι αν δεν κάνω όσα κάνω θα καταλήξει σαν τη Σκάρλετ και χειρότερα...

Σήμερα τελείωσα μέσα της...Σπάνια το κάνω μα ξέρω πως δεν είναι ικανή να τεκνοποιήσει ακόμα κι αν τη ρωτάω αν έλαβε αντισύλληψη από το γιατρό. Προσπαθώ να μην τη πονάω ακόμα κι αν ξέρω πως αυτή είναι η δουλειά μου. Με αναγκάζουν να τη πονάω...Πόσο άρρωστο είναι αυτο ; Πόσο αηδιαστικό; Δεν το ξέρει, μα μέσα στο φαγητό πάντοτε της ρίχνω φάρμακα. Με όλους αυτούς τους βρωμιάρηδες που την αγγίζουν θέλω τουλάχιστον η υγεία της να είναι ανέγγιχτη.  Καθαρή. Τόσο όσο και η καρδιά της...Είμαι σίγουρος πως μόλις ανοίξω αυτή τη καταραμενη πόρτα,θα βγούνε και οι πέντε ικανοποιημένη. Το μικρό μου κοριτσάκι θα βρίσκεται στο πάτωμα τυλιγμένο στη βρωμια τους και εκεί, εκεί θα πρέπει να φανώ δυνατός. Να της μιλήσω απότομα. Να πετάξω πρόστυχα υπονοούμενα, να της φερθω σαν καθίκι.

Είμαι σίγουρος πως θα δει πάλι εφιάλτες το βράδυ. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτο ο Ίαν μα συνεχώς τον μελετάει στον ύπνο της. Την ακούω να σπαράζει και να κλαίει βουβά τις νύχτες. Η Σκάρλετ είναι μια κοπέλα τσακισμένη και ντρέπομαι που το λέω μα καλύτερα να μη ζούσε...Αν ποτέ της μάθει το πρόσωπο πίσω από το καθρέφτη θα πεθάνει άλλες τόσες φορές...

"Τι διάολο κοιτάζεις τη ρημάδα τη πόρτα; Τράβα πάρτη από εκεί μέσα. Ελπίζω να ζει γιατί αλλιώς θα με πληρώσουν σε χρυσό το βάρος της!!"

"Πως μπορείς;...." ψελλιζω και γελάει πονηρά.

"Δεν σε αφορά. Κι αυτά που ξέρεις πολλά είναι. Τράβα τώρα δες αν ζει, ευχαρίστησε τους πελάτες και ξέρεις έτσι;;;; Μόλις την πλύνεις βίασε την ξανά!"

"Εισαι σοβαρή ρε ;;;" λέω εκνευρισμένος και βγάζει τη φωτογραφία της αδερφής μου από τη τσέπη της. Παλιοπορνη!!!

"Τι είπαμε θα κάνεις ;;"

"Θα τη βιασω..."

"Μπράβο το αγόρι μου. Και τώρα χάσου από μπροστά μου ! Θα είμαι στο δικό μου σπίτι...Και μην ξεχνάς Λουίς πως έχω την αδερφή σου..."

"Το ξέρω Άννα. Δεν χρειάζεται υπενθύμιση"

Φεύγει και μένω αντιμέτωπος με τη φρίκη.

"Ο ένας έφυγε πριν μισή ώρα..." πετάγεται η Χουανα και την αγριοκοιταω . Αυτή δεν έχει ιδέα για όσα λέγονται ανάμεσα σε μένα και την Άννα.

"Ώραια. Πώς ήταν;" ρωτάω και γελάει...

"Αν φανταστείς πως χαμογελούσε και έπιανε το πουλί του τρίβοντας το για να ηρεμήσει από το πολύ γαμησι, νομίζω ήταν καλά..."

ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ!!! ΚΙ ΕΓΏ ΑΚΌΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΟ ΌΛΟΥΣ!!!

Ανοίγω τη πόρτα. Οι τέσσερις έχουν ήδη ντυθεί και φτιάχνουν τα πράγματα τους. Ενώ εκείνη... θεούλη μου ... Δεν έχω ξαναδει τόση κτηνωδία...

"Ηταν υπέροχη. Τα συγχαρητήρια μας. Καμία δεν μας άντεξε όλους μαζί στο παρελθόν. Θα ξαναβρεθούμε σίγουρα..." Ένας από αυτούς απλώνει το χέρι και θέλω να του το κάνω κομμάτια. Να τον διάλυσω το πουστη !! Πώς έμπλεξα εγώ σε αυτές τις μαλακιες γαμω ; Δίνω το χέρι και βγαίνουν ένας προς ένας έξω.

"Τι την κοιτάζεις έτσι καλέ;; Τράβα φέρε να την πλύνω! Και βγάλε αυτό το πράγμα από το κωλο της !!!" Λέει η Χουανα με μια κατεστραμμένη φυσικότητα στο πρόσωπο....

Δεν αντέχω ούτε να την βλέπω... Ούτε καν να την αγγίξω μπορώ...

"ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΛΟΥΊΣ! ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΑΚΌΜΑ ΣΦΙΧΤΉ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!!" Μου φωνάζει και την αγριοκοιταω "Τι με κοιτάς έτσι;; Κάποιος πρέπει να τη δει ..."

"Την πηδηξαν πέντε μαλακες και έχεις τέτοιες απορίες Χουανα ;;;"

"Αυτό πρέπει να δω. Γι αυτό με πληρωνει η δεσποινίς Άννα. Την άλλη φορά που έλειπες αναγκάστηκα να βάλω τα χέρια μου για να δω τα εκατοστά στη τρύπα της !! Αηδία! Και τώρα τράβα φέρε να την πλύνω!"

"ΦΎΓΕ! ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ ΜΌΝΟΣ ΑΠΌΨΕ"

Τι λέω ρε πουστη ;;;Δεν πρέπει να καταλάβει κανένας τίποτα κι αυτή γ μαλακισμενη με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

"Θελω να τη πηδήξω καθώς θα τη πλένω να δω πόσο γλιστράει το νερό στο κωλο της !! Θέλεις να κάτσεις να δεις μήπως;;;"

"Αηδία! Φεύγω και κάνε ότι θέλεις...Κανόνισε όμως αύριο να είναι έτοιμη!"

Φεύγει και μένω μόνος να τη βλέπω να παλεύει να σηκώσει το χέρι... Πλησιάζω στα βουβά, της βγάζω αυτή τη μαλακια από το κορμί και το εκτοξευω στο τοίχο.

Ξέρω πως αν μιλήσω θα καταλάβει και δεν πρέπει...Θα δει το πόνο μου. Κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου τη κάμερα. Πόσο άρρωστη παίζει να είναι για να παρακολουθεί να πηδάνε το ίδιο της το παιδί με δική της συγκαταθεση;; Τρομακτικό....Ευτυχώς Μόνο εδώ μέσα υπάρχει μια. Αν και με τη Χουανα δεν χρειάζεται άλλη κάμερα...

"ΣΉΚΩ!" Της φωνάζω βουρκωμένος και την πιάνω από το μπράτσο. Την πετάω όπως οαντα στον ώμο μου και την πάω στο δικό της δωμάτιο. Κάθε φορά που είμαι μέσα η πόρτα είναι μισανοιχτη μα τώρα δεν αντέχω να το κάνω... 

Την κλείνω απαλά με το πόδι και την ξαπλώνω κάτω. Τα χείλη της είναι ματωμένα. Γυρίζει στο πλάι και κουλουριαζεται.

"Πονάω..." θεε μου Σκαρ... Εγώ να δεις μάτια μου πόσο πονάω...

"Δεν με νοιάζει. Κάτσε ήρεμη να σε πλύνω " της λέω αυτο που πρεπει και αρπάζω τη λεκάνη.

"Ίαν..." ψελλίζει και ανατριχιάζω ολόκληρος... Κάθε γαμημένο βράδυ κοιμάται και ξυπνάει με αυτό το όνομα. Όταν ρώτησα την Άννα μου είπε ότι δεν ξέρει κανέναν Ίαν...Πώς ίσως ήταν κάποιος γαμιας της κόρης της στο παρελθόν. Πόσο αξιολυπητο είναι θεούλη μου...

"Λουίς..." λέει ξαφνικά το δικό μου όνομα και τεντώνει με δυσκολία το χέρι της. "Όχι ... Όχι απόψε.." Κοιτάζω τα ανακατεμένα της μαλλιά. Τα κατακόκκινα μάτια της , το ταλαιπωρημένο της κορμί και θέλω να κλάψω. Θέλω να φύγω .

"Το ξέρεις πως δεν γίνεται!" Της απαντάω σοβαρός κι εκείνη αρχίζει να κλαίει.

"ΑΚΌΜΑ ΤΗ ΠΛΕΝΕΙΣ;;;;" γυρίζω τρομαγμένος και βλέπω την Χουανα

"Τι διάολο κάνεις εδώ;;; Γιατί μπήκες μεσα;;;"

"Πήγα για ύπνο μα η ....Εμ .. Τέλος πάντων. Ήρθα να δω τι κάνεις!"

"Τελειώνω! Ήταν βρώμικη η πουτανα σήμερα ... Τράβα μέσα να της ρίξω ένα πήδημα και μην με ενοχλήσεις ξανά!!!" Εκείνη φεύγει και γυρίζοντας βλέπω την Σκάρλετ να με κοιτάει έντρομη.

Σηκώνομαι. Βγάζω τη ζώνη και το παντελόνι και τα πετάω κάτω.

"Λουίς...Σε εκλιπαρω. Δεν αντέχω λυπήσου με..."

Τι να της πω τωρα;;; Πώς αν δε το κάνω η αδερφή μου θα βρεθεί στην ίδια μοίρα;;;

"Άνοιξε τα πόδια σου Σκάρλετ..." της λέω χαμηλόφωνα και κλαίει.
"ΕΊΠΑ ΆΝΟΙΞΕ ΤΑ ΠΌΔΙΑ ΣΟΥ!!!" Φωνάζω δυνατά και η καημένη τα ανοίγει. Χώνομαι ανάμεσα τους. Πιάνω το κεφάλι της και το γυρίζω για να  κοιτάζει. Τοποθετώ το μόριο μου ανάμεσα από το άνοιγμα των οπισθίων της και σκύβω προς το μέρος της...

"Για σήμερα, θα άρκεστω στην αίσθηση...Μη φοβάσαι . Δεν θα μπω..." της λέω και βλέπω τα δάκρυα της να πυκνώνουν. Κάνω την χαρακτηριστική κίνηση μπρος πίσω χωρίς να βρίσκω καμία τρύπα της κι εκείνη πατάει τα κλάματα στα χέρια μου ....

Σας φιλώ....