Ο Τρισταν τραβήχτηκε απότομα βλέποντας τον Ίαν να βάζει το χέρι στη πλάτη. Με ένα και μόνο βλέμμα προς το Κασιεν κατάλαβε πως του είπε ψέματα ότι  ο Ίαν εδώσε συγκατάθεση. Ανέβασε το παντελόνι του και σήκωσε τα χέρια.

"Ίαν μα το Θεό νόμιζα ήξερες..." είπε φοβισμένος. Δεν είχε άδικο να φοβάται...εκείνος και ο Κασιεν ήταν μικρότεροι ηλικιακά και ο Ίαν ήταν ηγέτης. Ήταν πρότυπο. Ήταν όμως και ο τρόμος προσωποποιημενος...Το κορμί της Σκάρλετ μόλις έφυγε και ο Κασιεν από πάνω της, σωριάστηκε στο πάτωμα. Ο Ίαν έριξε ένα βλέμμα...έτρεμε ολόκληρη.

Έβγαλε το χέρι πίσω από τη πλάτη και όπλισε στοχεύοντας τον Τρισταν. Ναι, ήταν χρόνια στη δούλεψη του αλλά έπρεπε να τους μάθει ποιος ήταν το αφεντικό. Οι εντολές του ήταν ξεκάθαρες. Δεν θα μπει ούτε μύγα στο κελί της.

"Ίαν για το Θεό τι διαολο κάνεις;" φώναξε ο Κασιεν καθώς ντυνόταν μα ο κρότος που ακούστηκε τράνταξε ολόκληρο το δωμάτιο. Το άψυχο σώμα του Τρισταν έπεσε ακριβώς δίπλα από το εξίσου άψυχο πρόσωπο της Σκάρλετ η οποία με μάτια βουρκωμένα, κοίταξε τα ανοιχτά δικά του.

"ΕΊΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ;;; ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ;;;" Ο Κασιεν άρχισε να ωρύεται πανικόβλητος και έπεσε πάνω στο κολλητό του. Τον γύρισε και βλέποντας τη τρύπα στο κούτελο του σηκώθηκε σοβαρός

"Για μια πουτανα ...Για μια γαμημένη πόρνη σκότωσες έναν αδερφό!!!!"

"Όχι γαμω το σπίτι σου !!! Δεν σκότωσα ΚΑΝΕΝΑ αδερφό!! Εσύ είσαι ο αδερφός μου κι αν δεν θέλεις να έχεις την ίδια κατάληξη τσακισου και πήγαινε στο γραφείο μου τώρα...ΤΏΡΑ ΚΑΣΙΕΝ!!!!"

Ο Κασιεν βγήκε έξαλλος προς τα έξω σπρώχνοντας τους άντρες του Ίαν που είχαν μαζευτεί κοιτάζοντας με τρόμο το θέαμα.

"ΠΆΡΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΆΓΜΑ ΑΠΌ ΔΩ ΜΈΣΑ!!" Τους φώναξε  κι εκείνοι όρμησαν στο νεκρό  σώμα του Τρισταν και το έβγαλαν από το δωμάτιο. Μόλις οι φρουροί έφυγαν και έμεινε μόνος μαζί της κάτι έσπασε στα στήθη του. Ποτέ στη μέχρι τώρα ζωή του δεν πείραξε τρίχα από κάποιον δικό του. Η καρδιά ανέλαβε τα ηνία...Έβγαλε τη μπλούζα του και γονάτισε. Την γύρισε και βγάζοντας το πανί από τα χείλη της κράτησε το κεφάλι της στα χέρια του. Έμοιαζε με ζελέ....το κουνούσε κι εκείνο πήγαινε δεξιά και αριστερά σαν να κρατούσε ένα πτώμα. Δεν μίλησε. Δεν είχε τίποτα να πει. Ξελυσε τα χέρια της και της φόρεσε τη μπλούζα του. Την σήκωσε από κάτω και την ξάπλωσε στο κρεβάτι. Δεν έκλαιγε...Ούτε φώναξε... Ήταν απλά κενή για ακόμα μια φορά,μόνο που αυτή τη φορά δεν έβλεπε ούτε στο ελάχιστο ζωή μέσα της.

Την γύρισε στο πλάι...έσκυψε ελαφρά και κοίταξε τα μπούτια της. Ήταν κατακόκκινα, το ίδιο και ολόκληρη η ευαίσθητη περιοχή της. Απομακρύνθηκε και έκλεισε τη πόρτα με προορισμό το γραφείο του. Μπαίνοντας μέσα ο Κασιεν σηκώθηκε κάνοντας να μιλήσει μα δεν πρόλαβε. Ο Ίαν του έδωσε μια δυνατή γροθιά στο σαγόνι και τον ξάπλωσε κάτω.

"ΤΙ ΕΙΠΑ;;; ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΔΙΆΟΛΟ ΕΊΠΑ!!!!" Ούρλιαξε

"Να μην μπει ούτε μύγα..." απάντησε χαμηλόφωνα ο Κασιεν σκουπίζοντας το αίμα από τα χείλη του.

"ΚΙ ΕΣΎ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ;;; ΛΈΓΕ!!!ΠΗΓΈΣ ΜΕ ΤΟΝ ΆΛΛΟ ΤΟ ΜΠΆΣΤΑΡΔΟ ΚΑΙ ΑΘΕΤΗΣΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΜΟΥ!"

Ο Κασιεν σηκώθηκε από κάτω. Στάθηκε μπροστά  του και και άγγιξε τα χειλη του. Πήρε λίγο από το αίμα και το σκούπισε πάνω στο γυμνό στήθος του αδερφού του.

"Με χτύπησες για μια πόρνη...Αυτό Δεν θα το ξεχάσω αδερφέ. Πάντοτε είμασταν μια γροθιά..ΜΊΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΓΡΟΘΙΆ ΡΕ ΜΑΛΑΚΆ!!!! ΤΗΝ ΠΉΔΗΞΑ! Ε ΚΑΙ;; ΣΑΜΠΩΣ ΓΙΑ ΠΑΛΆΤΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΙΖΑΜΕ;; ΣΕ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΈΣΤΕΛΝΕΣ!!!"

Εκείνος τον κοίταξε ψύχραιμος. Είχε ξαναδεί ένα τέτοιο θέαμα και μάλιστα με τη συγκατάθεση του...αναλογιστηκε τους πραγματικούς λόγους που το μυαλό έχασε την ισορροπία του μα κατέληγε μόνο σε ένα πράγμα...Στα λόγια της λίγο πριν τη πιάσει... ερωτευμένη...Η λέξη τραιμοεπαιζε συνεχώς στο μυαλό του σαν μια κασέτα που κολλάει και λέει τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα.

"ΣΟΥ ΜΙΛΆΩ!!" Φώναξε ο Κασιεν και τον έσπρωξε ελαφρά .  Ο Ίαν τον κοίταξε ψύχραιμος.

"Ζήτησα κάτι απλό και το ίδιο μου το αίμα με αμφισβήτησε. Παρακουσε τις εντολές..." τον έκανε στην άκρη και πιάνοντας το μπουκάλι με το ουίσκι κάθισε στη καρέκλα. "Έχεις συναίσθηση της βιαιοτητας ; Ούτε καν θέλω να ξέρω τι κάνατε. Αυτό που πρόλαβα να δω αρκεί για να έχω μια εικόνα. Έτσι θα την παρέδιδα αύριο...;" σταμάτησε για λίγο. Άνοιξε το μπουκαλι και ήπιε για όσο άντεχε. "ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ !!! ΤΙ ΑΚΡΙΒΏΣ ΕΊΧΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΠΛΗΓΕΣ ΣΤΟ ΚΌΛΠΟ ΤΗΣ;;; ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ;;; ΑΜΦΙΒΆΛΛΩ!!!!"

Ο Ίαν εκτόξευσε το μπουκάλι στο τοίχο πίσω από τον Κάσιεν , και έσκυψε το κεφάλι πάνω στο γραφείο κλείνοντας το ανάμεσα στα χέρια του.

"Θέλαμε να δούμε αν ...αν χωράμε και οι δυο" είπε χωρίς φόβο την αλήθεια και ο Ίαν σήκωσε αργά αργά σαν το διάολο το κεφάλι .
"Μη με κοιτάζεις Έτσι!!! "

"Πόσο μαλακας παίζει να είσαι ρε....Ειλικρινά Δεν έχω λόγια..." του είπε μονάχα απογοητευμένος...

"Δεν είχες ποτέ τη περιέργεια μα μάθεις δηλαδή εσύ αν χωράνε δύο μέσα στο κόλπο μιας γυναίκας;"

"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ Η ΟΡΓΉ!!!" Ο Ίαν τράβηξε όπλο και έριξε στο ταβάνι ανεξέλεγκτα.

"Εισαι ωραίος ρε... Είμαι περίεργος να δω τι θα πει ο μπαμπάς γι αυτό...." Ο Κασιεν βγήκε έξω γεμάτος νεύρα και ο Ίαν πέταξε το όπλο στο πάτωμα και άρχισε να σπάει το γραφείο...

Σκαρ POV

Μόλις τον βλέπω να μπαίνει μέσα προσπαθώ να σηκωθώ. Να φύγω μακριά... Να μη τον βλέπω, να μη με βλέπει ούτε κι εκείνος...Λίγα δευτερόλεπτα πριν ήθελα να μπει και να δει το δημιούργημα του μα τώρα δεν θέλω τίποτα. Θέλω απλά να σβήσω...

Χωρίς να μιλάει κλείνει την πόρτα ελαφρά. Πόσο περίεργο είναι να μην ακούγεται τίποτα απ έξω...Τα ουρλιαχτά των υπολοίπων γυναικών έπαψαν...σωπασαν.

Σκύβει και με πιάνει με τα δύο χέρια

"Ξεροκεφαλη γυναίκα!" Γρυλιζει μέσα από τα δόντια και με ξαπλώνει πάλι σε εκείνο το σιχαμένο κρεβάτι. Αισθάνομαι το χέρι του στα μπούτια μου, καθώς με γυρίζει... τι διαολο κάνει; άφησε με!!! Πονάω!!! Φωνάζω μα φωνή δε βγαίνει... νιώθω ένα τσούξιμο και η μυρωδιά από το οινόπνευμα τρυπάει τα ρουθούνια μου... Με καθαρίζει; Μα τι έμεινε για να καθαρίσει σε ένα τόσο βρώμικο κορμί;

Ξάφνου το χέρι του έρχεται στο πρόσωπο μου. Σταμάτησε για λίγο και εκεί που θα ορκιζόμουν πως ήταν έτοιμος να με χαϊδέψει βλέπω ένα μικρό άσπρο χάπι...

"Θα σου κάνει καλό..." λέει μόνο και το τοποθετεί στη γλώσσα μου. Το καταπίνω. Δεν με νοιάζει τι είναι αν και από τη γεύση σαν παυσίπονο μοιάζει.

***

"Λυπάμαι...Εγώ..." για πρώτη φορά τον άκουσε να τραυλιζει , ένιωσε το χέρι του στα μαλλιά της και το παράπονο που φωλιαζε στα στήθη της βγήκε προς τα έξω. Το κλάμα της ήταν γοερο, γεμάτο μικρές ασταθής κραυγές...Κουλουριαστηκε και άρχισε να γδερνει το κορμί της με μανία....

Η Σκάρλετ ήταν τσακισμένη και ο Ίαν σταμάτησε να εθελοτυφλεί. Έβλεπε τα νύχια της να προσπαθούν να γδαρουν το κορμί και σκέφτηκε να βγάλει το όπλο και να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα...

Τι ήταν άραγε αυτό που τον πληγωνε τόσο;
Γιατί ένιωθε μαλακας;

Δεν έβγαζε άκρη...

"Ματωνεις...σταματα..."της είπε απαλά

"ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΛΥΘΩ!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ!" Φώναξε  άξαφνα και ξεσπωντας  σε λυγμούς τράβηξε τα μαλλιά της. "Σκότωσε με...σκότωσε με !!! ΣΚΌΤΩΣΕ ΜΕ!!!!!"

Ο Ίαν πήρε μαζεμένες τις σιωπές της και το σοκ ήταν τεράστιο...

Σηκώθηκε και πήρε απόσταση.

"Αύριο το πρωί...." ξεκίνησε να λέει μα η πόρτα άνοιξε και ένα φρουρός μπήκε.

"Κύριε ο πατέρας Σας!!! Είναι επείγον λέει!!"

Ο Ίαν φοβούμενος πως κάτι έπαθε ξέροντας πως έχει θέματα με τη καρδιά , της εριξε ενα εντονο βλεμμα και έτρεξε αμέσως προς το γραφείο....

Μισή ώρα αργότερα επέστρεψε στο κελί της μέσα στα νεύρα για τον ηλίθιο λόγο που τον καλεσε ο πατέρας του...Έτοιμος να σπασει τον κανόνα και της δώσει την ελευθερία, άνοιξε την πορτα μα πάγωσε.
Αντί για εκείνη,  αντίκρισε ένα άδειο δωμάτιο.....

Σας φιλώ....