Μια εβδομάδα...Μια ολόκληρη εβδομάδα πέρασε με την κατάσταση να ξεφεύγει πέρα από κάθε έλεγχο... Ο Ίαν το σκάει από το σπίτι και έρχεται σε μένα σχεδόν κάθε βράδυ. Δεν καταλαβαίνω...Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν αντιστέκομαι όμως και ντρέπομαι γιαυτό.  Αυτός ο άντρας μου βγάζει κάτι απίστευτα τρομακτικό στο σεξ.

Δεν έχει σταματημό. Πότε δεν έχω ακούσει για κάποιον που να κάνει τόσο συχνά και συνεχόμενα σεξ. Κάτι μέσα μου με πονάει όμως...Κάθε φορά δυσκολεύομαι να τον διώξω και τολμώ να πω ότι και από την πλευρά του δεν βλέπω μεταμέλεια. Χθες για πρώτη φορά, κοιμήθηκε όλη νύχτα σε μένα και τα ξημερώματα έφυγε απέναντι. Ηταν τόσο άβολο μα εκείνος το έκανε να μοιάζει τόσο φυσικό... Ένας ύπνος είναι μωρό μου...Πάψε και ξάπλωσε,  μου είπε και κάπως έτσι χουχουλιασα και με πήρε ο ύπνος . Ομολογώ πως κάθε φορά γίνεται όλο και πιο σκληρός στο κρεβάτι μου αρέσει κατά κάποιο τρόπο όμως. Του ξεκαθάρισα πως δεν νιώθω τίποτα παραπάνω από σωματική έλξη και ειλικρινά ελπίζω να με πίστεψε...Ηλίθιο ετσι; κι όμως....

Κάποτε αναρωτιόμουν πως μοιάζει ο έρωτας.  Τώρα ξέρω...Μοιάζει μαζί του, έχει τα μάτια του. Τα χέρια του. Τα χείλη...

Πρέπει να εξαφανιστώ. Αυτό το πράγμα με σκοτώνει και ξέρω πως αν καταλάβει κάτι η μητέρα μου θα τρελαθεί. Αυτό θα κάνω...Ναι! Θα πάω τώρα κι όλας να της πω ότι φεύγω. Θα μπω στο αμαξάκι μου και όπου με βγάλει ο δρόμος...

Η Σκάρλετ βγήκε από το σπίτι, ήταν αργά αλλά πήρε μια απόφαση που έπρεπε να την βγάλει από μέσα της αμέσως. Είδε την εξωτερική πόρτα μισανοιχτη και σμιγοντας τα φρύδια της πλησίασε διστακτικά. Κοίταξε προς το σαλόνι μα δεν είδε κανένα. Μόλις όμως έκανε ένα ακόμα βήμα άκουσε από τη κουζίνα φωνές. Πλησίασε και είδε τη μάνα της, τον Ίαν και τον Κάσιεν να κάθονται στο τραπέζι.

"Ενημέρωσε τους μόλις φύγουμε πως η Σκαρ έφυγε για σπουδές. Αύριο είναι η τελευταία μέρα  . Αν κάνεις καμία μαλάκια θα σε σκοτώσω έγινα σαφής;"

Η καρδιά της έχασε ένα τύπο ακούγοντας τον Ίαν μα τα πόδια αρνήθηκαν να κινηθούν.

"Σε παρακαλώ, μην με αφήσεις πίσω..."

"Γάμησέ με ρε Άννα. Αν θες μπορώ να σε βάλω στο μπουρδελο.  Κάτι παραπάνω όχι..."

"Ίαν σε παρακαλώ γαμωτο !!"

"Σκάσε ρε μαλακισμενη!!"

Μόλις ο Κασιεν σηκώθηκε και έπιασε τη μάνα της από το μαλλί πισωπατησε. Το σανίδι ετριξε μα κανείς δεν φάνηκε να το καταλαβαίνει.

"Η κόρη σου πηδιέται καλά. Η συμφωνία είναι συμφωνία και από ότι μου λέει ο Ίαν, μια εβδομάδα τώρα που την πηδάει όλη μέρα είναι ένα ζωντανό θαύμα το μουνακι της..."

Η Σκάρλετ έκανε να βγάλει μια παίχτη κραυγή. Δεν έβλεπε τον Ίαν στη κουζίνα όσο μίλαγε ο Κασιεν ώσπου ένιωσε ξαφνικά ένα χέρι να τυλίγεται στο λαιμό της.

"Βρε βρε βρε...." τον άκουσε να λέει και χωρίς να την αφήσει τη γύρισε προς το μέρος του. Εκείνη τον έσπρωξε, τον χαστουκισε με όλη της τη δύναμη και τον κοίταξε βουρκωμένη

"Ποιος εισαι;" ρώτησε θλιμμένη,  η πόρτα της κουζίνας άνοιξε και η μάνα της μαζί με τον Κάσιεν στάθηκαν πίσω από τον Ίαν...

"Είναι ο ιδιοκτήτης σου Σκάρλετ..." πετάχτηκε η Άννα και εκείνη γέλασε.

"Τι είναι αυτο ; είστε τρελοί;;;"

"Καθόλου μαναράκι μου.. " της απάντησε ο Κασιεν και την άρπαξε από το μπράτσο. Την πέταξε στο πάτωμα και όρμησε σαν το θηρίο ,τις έσκισε τη μπλούζα ενώ εκείνη πάλευε από κάτω του και άγγιξε τα στήθη της

"ΦΤΆΝΕΙ!!' ο Ίαν έβγαλε μια κραυγή και ο Κασιεν χαμογελώντας σαν το διάολο έκανε ένα βήμα πίσω. Η Σκάρλετ σύρθηκε μέχρι την εξωτερική σκάλα και είδε τον Ίαν να βγαίνει.

"Δεν έχεις πουθενά να πας μωρό μου..." της είπε και έσκυψε μπροστά της.

"Πώς μπόρεσες;"ρώτησε δακρυσμένη αλλά εκείνος δεν απάντησε. "Γιατί δεν απαντάς ρε καθίκι;;; ΓΙΑΤΙ;; ΣΕ ΕΡΩΤΕΎΘΗΚΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΆ!!!' Ούρλιαξε κι εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω τρομοκρατημένος. Η Σκάρλετ βρήκε ευκαιρία και με γρήγορες κινήσεις έτρεξε προς το δάσος.

"Τι κάνεις ρε;;; ΦΕΎΓΕΙ!!!!" Φώναξε ο Κασιεν βγαίνοντας .

"Δωσε μου το όπλο σου..." αποκριθηκε ψύχραιμος ο Ίαν και πιάνοντας το έτρεξε ξοπίσω της....

Σε αυτό το σημείο πάμε λίγο στο πρώτο κεφάλαιο....Στην αρπαγή στο δάσος...

"Την επόμενη φορά που θα πάρεις πρωτοβουλία θα γαμηθουμε!" Είπε ο Ίαν προς τον Κάσιεν νευριασμένος. 

"Ποιο είναι το πρόβλημα σου ρε; που την έπιασα από τα μαλλιά;;Θαρρείς και θα καλοπερασει απο δω και πέρα!"

"Σου έδωσα εντολή να την ακουμπήσεις;;;"

Ο Κασιεν τον κοίταξε περίεργα... Δεν έβλεπε το λόγο της ηλιθιας συμπεριφοράς που είχε τα τελευταία δέκα λεπτά . Ο ίδιος ηταν παντοτε πιο βίαιος και το γεγονός πως ενοχλήθηκε που έπιασε από τα μαλλιά τη Σκαρ του δημιουργούσε σκεψεις που δεν ήθελε ούτε μια στο εκατομμύριο να σκέφτεται.

Η Άννα κάθονταν σιωπηλή στο πίσω κάθισμα ενώ από το πορτ-μπαγκάζ σταμάτησαν να ακούγονται τα χτυπήματα της. Ο Ίαν συνέχισε μέχρι να φτάσουν σπίτι σιωπηλός. Μόλις πάρκαρε έδωσε εντολή στο Κασιεν να πάρει την Αννα και στάθηκε μπροστά από το κλειστό πορτ-μπαγκάζ αναλογιζόμενος για πρώτη φορά στη ζωή του τα λόγια μιας γυναίκας...

Σκληρυνε. Δεν έμαθε να νιώθει και όσες ένιωθαν για εκείνον δεν άξιζαν μια... Θεωρούσε τη καθημερινή, σαρκική του ανάγκη για επαφή με τη Σκάρλετ ως αποτέλεσμα της αγαμίας του και έκλεισε τα μάτια σε κάθε είδους συναίσθημα... Δεν του έδειξε και ποτέ της πως για εκείνη ήταν κάτι παραπάνω από ένα πήδημα....Εκείνος διέταζε, εκείνη εκτελούσε. Τόσο απλά...

Ερωτευμένη όμως ; Λίγο πριν ανοίξει το πορτ-μπαγκάζ προσπάθησε να ανατρέξει στις στιγμές τους και να διαβάσει τις κινήσεις της..  τα απαλά αγγίγματα στη μύτη, στο στήθος του...Στα μαλλιά του... Κάθε ίχνος τρυφερότητας που έβγαζε πάνω του και που εκεινος δεν έδινε σημασία τώρα είχε εξήγηση..  

Έσφιξε τα δόντια και το άνοιξε.
Ήταν ξύπνια. Κουλουριασμενη και γεμάτη χώματα..  Δεν μιλούσε πάρα μόνο τον κοιτούσε. Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν πως δεν είδε φόβο στα μάτια της μα απογοήτευση.

Την έπιασε δυνατά από το μπράτσο και την έβγαλε έξω. Την πίεσε πολύ μα εκείνη επέμενε στη σιωπή. Δεν παραπονέθηκε ούτε στο ελάχιστο. Την οδήγησε στο μικρό σπιτάκι και μπαίνοντας μέσα κλείδωσε την πόρτα.

"Είμαι έμπορος λευκής σαρκός" της είπε χωρίς δισταγμό. "Η μάνα σου ήταν κάποτε πουτανα στα μπουρδελα μας και συμφώνησε να μας δώσει το πρώτο της παιδί. Ο Κασιεν έιναι αδερφός μου σε περίπτωση που αναρωτιέσαι κι εγώ γλυκειά μου ειμαι 32 ετών....Δεν μπορείς να ξεφύγεις"

Τίποτα. Δεν κούνησε ούτε καν το βλέφαρο της. Παρέμεινε όρθια, με σκισμένα ρούχα, ανέκφραστη να τον κοιτάζει... Ούτε οργή. Ούτε φωνή. Ούτε κραυγές...

"Δεν έχεις να πεις τίποτα;" την προκάλεσε και βλέποντας την άρνηση της, την πλησίασε.

"Θα γίνεις μια πουτανα Σκαρ...Ίσως αλλάξεις όνομα, μαλλιά, ρούχα...Δεν έχεις τίποτα να πεις;" συνέχισε απτόητος . Τα μάτια της είχαν στεγνώσει τώρα που τα κοιτούσε από κοντά και το μόνο που του έβγαζαν ήταν μια αηδία προς το πρόσωπο του ακόμα κι αν δεν του μίλησε.

Μόλις άπλωσε το χέρι προς το πρόσωπο της εκείνη το τίναξε και για πρωτη φορά την είδε να εκφράζεται.

"Σου εύχομαι να πεθάνεις από αγάπη κάποια μέρα όπως πέθανα σήμερα εγώ..." αρκέστηκε να του πει σοβαρή και παραμερίζοντας τον πήγε στο δωμάτιο ηττημένη....

Σας φιλώ...