"Κι εσύ τι είπες;" Ο Τρίσταν ξάπλωνε στο κρεβάτι  πίνοντας  καφέ και την άκουγε να του εξιστορεί όλα όσα έγιναν στο δείπνο με ιδιαίτερη προσοχή.

"Τι να πω ρε μωρό μου ; Αρνήθηκα φυσικά ! Πως θα μείνω σε ένα σπίτι με δύο αγνώστους άντρες; Εκτός αυτού είναι και μακριά. Η μητέρα μου δεν έχει ανάγκη, θα συνηθίσει την απουσία μου..."

"Απορώ ειλικρινά με το σκεπτικό του. Είσαι ολόκληρη γυναίκα , αλήθεια πίστεψε πως θα το έκανες  τόσο απλά ; Εμένα έτσι όπως  περιέγραψες πατέρα και γιο , δεν μου αρέσουν καθόλου. Αν χρειαστεί όμως να πας θα σε έχω σε συνεχή επιτήρηση!" Η Σκαρ του γλυκογελασε και κάθισε πλάι του. Το ήξερε πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να τον απατήσει ποτέ μα κάθε φορά που ζήλευε γινόταν όλο και πιο γλυκός.

"Θα με κουμπώσεις;" ρώτησε προκλητικά ενώνοντας τις δύο άκρες από το σουτιέν στη πλάτη της. Ο Τρίσταν πήρε το κατάλληλο ερέθισμα και σφίγγοντας την από τη μέση τη ξάπλωσε στο κρεβάτι.

"Από πότε φοράς σουτιέν δεν κατάλαβα ...." Σχολίασε χαϊδεύοντας το στήθος της.

"Ωωω σε ξένο σπίτι πήγα ! Και ειδικά στο γκόμενο της μάνας μου Τρίσταν, τι περίμενες;"

"Έχεις δίκιο ... Απλά έχω συνηθίσει να σε αγγίζω χωρίς εμπόδια και εκνευρίζομαι..." η Σκάρλετ ανασηκώθηκε , πέρασε τα δάχτυλα της μέσα από τα ανακατα μαλλιά του και τον φίλησε πεταχτά.

"Γιατί δεν μένουμε μαζι επιτέλους μου λες ; Τώρα που η μάνα μου θα μετακομίσει , μπορούμε να κρατήσουμε το σπίτι για μας..." Η ερώτηση της τον έπιασε απροετοίμαστο και ο Τρίσταν ξεφυσησε. "Γιατί δεν έχω σταθερή δουλειά Σκαρ. Θέλω να μπορώ να σε φροντίζω ..." της απάντησε γέρνοντας προς τα πίσω το κορμί και έπιασε το κινητό του παίζοντας .

"Βλακείες τα θεωρώ όλα αυτά αλλά είσαι τυχερός πού..."

"Που;" Την ρώτησε πονηρά πετώντας στην άκρη το κινητό και την ξάπλωσε .
Το ρυθμικό κουδούνισμα από τον προσωπικό ήχο κλήσης της Άννας διασπάστηκε στο χώρο διακόπτοντας τον ειρμό της. "Μισό λεπτό ..." Του είπε και βγήκε στο μπαλκόνι.

"Σκαρ ; Κορίτσι μου ; Έλα γρήγορα σπίτι !" Η Άννα ακουγόταν ανήσυχη

"Ηρέμησε και πάρε βαθειές ανάσες εντάξει ; Δεν θέλω να πάθεις πάλι καμία κρίση και να μην είμαι εκεί " άκουσε τη μητέρα της να ηρεμεί και την προέτρεψε έπειτα να της πει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακούγοντας τα λόγια της πάγωσε.

"Πως μπόρεσες να μου κρύψεις κάτι τέτοιο ; Είσαι σοβαρή ;" Βγήκε εκτός εαυτού και με το δίκιο της. Δεν ήταν εύκολο να σου ανακοινώνει η μητέρα σου πως χάθηκε το σπίτι επειδή δεν πλήρωνε τις δόσεις. Το ερώτημα όμως ήταν ο λόγος που δεν πλήρωνε κι αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το διαχειριστεί αμέσως. Μπήκε στο δωμάτιο σαν το σίφουνα, εξήγησε στον Τρίσταν πως έπρεπε να φύγει άμεσα και εκείνος την γύρισε σπίτι κακήν κακώς.

"Μαμά;" Ρώτησε επιθετικά μπαίνοντας μέσα

"Στη κουζίνα ..." Ακόμα κι αν μιλούσε λυπημένη η Σκαρ δεν ένιωσε ίχνος λύπης. Μπουκαρε στη κουζίνα και την βρήκε να κάθεται

"Λέγε τώρα πως γίνεται να χάσαμε το σπίτι !"

Η Άννα αναστεναξε

"Το χάσαμε γιατί μάλωσα με τον προϊστάμενο σήμερα Σκαρ...Με έδιωξε από τη τράπεζα και επειδή είχα καθυστερήσει δύο δόσεις μου είπε να περιμένω το κατασχετηριο μέχρι τη Δευτέρα..."

"Μαλωσες; Κι επειδή μαλωσες σε έδιωξε ; Είμαστε σοβαροί ; Με ποιο δικαίωμα !"

Η Άννα έγινε κατακόκκινη δίνοντας στη κόρη της ένα αινιγματικό βλέμμα.

"Μαμά ; Θέλω να ξέρω τι συνέβη ..." ρώτησε πιο μαλακά και τραβώντας μια καρέκλα κάθισε απέναντι της. Εκείνη ξεφυσησε .

"Θυμάσαι που σου είχα πει ότι ο Τζωρτζ μου πρότεινε να βγούμε ; Αυτό έγινε ουκ ολίγες φορές ... Δεν ήθελα όμως. Ήμουν στο γραφείο με τον Ιαν σήμερα και ..."

"Και;;;" η Σκάρλετ άρχισε να εκνευρίζεται καθώς η ομίχλη γύρω από το  τοπίο ξεκαθάριζε. Αν και φοβόταν να ακούσει τη συνέχεια η Άννα δεν άργησε να ρίξει τη βόμβα.

"Ε και κάναμε τέλος πάντων ... καταλαβαίνεις ! Μεγάλη γυναίκα είσαι κόρη μου...Μας είδε. Νευριασε και με έδιωξε...και εμένα και τον Ιαν.."

Το σαγόνι της έπεσε στο πάτωμα και ένιωσε πως βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.

"Και τώρα ;" Ήταν το μόνο που αναρωτήθηκε φωναχτά και η Άννα ανασηκωσε τους ώμους.

"Δεν ξέρω...Ίσως αν μετακιμιζαμε με τον Ιαν ..."

"Να πας μάμα! Εγώ θα τα βγάλω πέρα μόνη μου ! Στην τελική θα τραβήξω λίγα χρήματα από τις σπουδές μου και θα μείνω προς το παρόν στον Τρίσταν ! Δεν έχω θέση εκεί μέσα... Άσε που τώρα που έμεινε κι εκείνος χωρίς δουλειά δεν έχω την όρεξη να γίνομαι βάρος σε κανένα !" Η Σκαρ αστραψε και βροντηξε. Η Άννα έσκυψε το κεφάλι λυπημένη και έτεινε προς το μέρος της ένα χαρτί.

"Τι διάολο είναι πάλι αυτό ;"

"Ήταν ... ήταν Σκαρ ... Ο Τζωρτζ τράβηξε τα χρήματα από τη στιγμή που ήμουν συνδικαιούχος για το σπίτι ...Δεν έχουμε ούτε μία δραχμή στην ακρη"

Το αποτελειωτικο χτύπημα την βρήκε απροετοίμαστη. Η Σκάρλετ σηκώθηκε με φόρα, η καρέκλα έπεσε προς τα πίσω και άρχισε να πηγαινοέρχεται νευρικά μέσα στη κουζίνα.

"Δεν είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο χωρίς άδεια από μένα!!"

"Κι όμως κόρη μου...έτσι γίνονται αυτά αν υπάρχει χρέος..." Μουρμούρισε η Άννα θλιμμένη "όσο για τη μετακόμιση μην ανησυχείς , ούτως ή άλλως ο Ίαν δούλευε από χόμπι. Δεν είναι πάμπλουτος έχει όμως και δεύτερη δουλειά. Μην ανησυχείς...θα είναι προσωρινό αγάπη μου..."

"Να μην ανησυχώ ; ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΩ;; ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ;"

"Μπορείς να μη φωνάζεις σε παρακαλώ; Νομίζεις εύκολο είναι για μένα ; Κάνε λίγο καιρό υπομονή να πιάσω άλλη δουλειά και βλέπουμε. Μόνο με τη δική σου δεν βγαίνουμε και το ξέρεις καλά πως ίσα ίσα φτάνει για τα δικά σου έξοδα !"

Δυστυχώς η Άννα είχε δίκιο. Η Σκάρλετ δεν έβγαζε πολλά από την καφετέρια που εργαζόταν. Αναρωτήθηκε πόσο γρήγορα μπορεί να βρει δουλειά για να μην χρειαστεί να μετακομίσει με τη μητέρα της αλλά όσο κι αν σκέφτηκε βρισκόταν σε αδιέξοδο. Χωρίς λεφτά στην άκρη ένιωθε βάρος τόσο για τον άντρα της μάνας της όσο και για τον Τρίσταν. Έμενε  μόνος , είχε τα δίδακτρα του και παράλληλα δούλευε και ο ίδιος.

"Γαμω !" Έβρισε και κοπανησε το χέρι της στο πάγκο της κουζίνας.

"Σκάρλετ ! "

"Άσε τα Σκάρλετ και τις παπαριές! Θα πουλήσω το αυτοκίνητο αν χρειαστεί ! Στην τελική θα μείνω σε καμία πανσιόν ! Κάτι θα σκεφτώ που να πάρει η οργή !!"

"Σκάρλετ !! " Τσιριξε πάλι η Άννα και την πλησίασε. "Έλα κόρη μου...όλα καλά θα πάνε θα το δεις. Μίλησα ήδη με τον Ιαν και δεν έχει πρόβλημα. Λίγο καιρό μόνο...εκτός αυτού η αλήθεια είναι πως και πάλι θα σε ήθελα πλάι μου Σκαρ...Είναι μεγάλη η αλλαγή για μένα. Ξέρεις πόσο πόνεσα και είμαι ευτυχισμένη τώρα... Άφησε με να το ζήσω μαζί σου αγάπη μου .."

Εκείνη κοίταξε έξω από το παράθυρο παραπονεμένη. Ήταν δύσκολο αυτό που της ζητούσε μα οι επιλογές μηδαμινές ...

"Εντάξει μαμά..." Ψέλλισε ύστερα από λίγο. "Θα έρθω μαζί σου μα φρόντισε μονάχα να μη το μετανιώσω ...."

Η Άννα της χαμογέλασε και την αγκάλιασε ...

"Πήγαινε να φτιαξεις τα πράγματα σου αγάπη μου. Αύριο το πρωί φεύγουμε ..."

Σας φιλώ ....