"Γιατί δε μιλάς;" ρώτησε η Βερόνικα κι εκείνος ξεφυσησε.

"Γιατί δεν έχω όρεξη. Γι'αυτό!" Ο Ίαν καθόταν στο αεροπλανο περιμένοντας να προσγειωθεί έχοντας χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό του. Μόλις ανακοίνωσε στο Κασιεν πως θα πάει μόνος με τη Βερόνικα εκείνος πήδηξε από τη χαρά του μα λίγα λεπτά πριν την απογείωση αποφάσισε πως κάτι δεν του κολλούσε. Αποφάσισε να πάει μαζί τους την τελευταία στιγμή.  Ο Κασιεν ρώτησε πάνω από δέκα  φορές την αεροσυνοδό γιατί δεν έχει ίντερνετ ενώ γκρίνιαζε συνεχώς που δεν είχε ούτε σήμα κατά την πτήση.

Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε η μυρωδιά από τα καπνά που ήταν διάσπαρτα γύρω από το ιδιωτικό αεροδρόμιο έφτασε στα ρουθούνια του . Έβγαλε ένα τσιγάρο και κοίταξε τον Κασιεν.

"ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΡΗΜΆΔΙ!!" Είπε άγρια και πιάνοντας το κινητό του το πέταξε στα χωράφια.

"ΕΊΣΑΙ ΤΡΕΛΌΣ ΡΕ;;;"

"Τώρα το κατάλαβες αδερφέ;" αποκρίθηκε ψύχραιμος . Το μαύρο τζιπ άνοιξε τις πόρτες και ο Ίαν μαζί με τη Βερόνικα που ξέσπασε σε γέλια το πλησίασαν.

"ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ. ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΙ ΈΛΑ!"Φώναξε προς τον Κάσιεν ο οποίος έτρεχε να βρει το κινητό του στο χωράφι και εκνευρισμένος που δεν πρόλαβε να στείλει μήνυμα στην Άννα άρχισε να βρίζει. Έπρεπε πάση θυσία να αποφύγουν το μπουρδελο της. Αλλιώς η κατάληξη του θα ήταν μια...Στο χώμα...

Το τζιπακι πήρε το κεντρικό δρόμο. Ο Ίαν κοίταζε έξω από το παράθυρο την παρακμή ώσπου μπαίνοντας στη κεντρική  πόλη σαστισε.

"Ωραίος τόπος...είτε θα ζουν στη χλιδή είτε θα πεθαίνουν από τη πείνα..."σχόλιασε και γύρισε προς τη Βερόνικα που κοιτούσε κι εκείνη απογοητευμένη το θέαμα.

"Σε πέντε λεπτά φτάνουμε κύριοι!" Ανακοίνωσε ο οδηγός. Ο Ίαν κοίταξε για ακόμα μια φορά τις φακέλους στα χέρια του περιμένοντας ανυπόμονα να κλείσει τη συμφωνία και να εξαφανιστεί. Σκέφτηκε να πάει να μείνει σε ένα βουνό. Να μη βλέπει άνθρωπο και αυτό θα έκανε... Ο θάνατος της Σκάρλετ τον κλόνισε. Δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την εικόνα της λίγο πριν βγει από εκεινο το καταραμένο κελί και δεν έπαψε να κατηγορεί τον εαυτό του.

Το όχημα σταμάτησε έξω από μια μεγάλη έπαυλη. Πέντε άντρες τους οδήγησαν προς τα μέσα. Η Βερόνικα παρατηρούσε γύρω της τα λουλούδια κάνοντας συνεχώς σχόλια, ο Κασιεν έμοιαζε νευρικός και ο Ίαν το μόνο που είχε στο κεφάλι του ήταν να τελειώνει.

Μπαίνοντας πήγαν σε μια μεγάλη αίθουσα. Ένα τύπος γύρω στα 25 τους ανακοίνωσε για την άφιξη του Χουάν και σε λίγα λεπτά ένα μπάρμπας γύρω στα πενήντα μπήκε χαμογελαστός στην αίθουσα.

Αντάλλαξαν τις απαραίτητες χειραψίες και άνοιξαν τους φακέλους τους. Ύστερα από τρεις ολόκληρες ώρες, και με τον ήλιο να έχει πέσει έδωσαν τα χέρια και υπέγραψαν. 

"Λέω να το γιορτάσουμε!" Αποκρίθηκε ο Χουάν προς τον Ίαν.

"Εγώ λέω να κοιμηθούμε. Αφού τελειώσαμε γρήγορα ίσως είναι καλή ιδέα να φύγουμε αύριο!" Πετάχτηκε ο Κασιεν και η Βερόνικα για πρώτη φορά συμφώνησε μαζί του.

"Είμαι πτώμα είναι η αλήθεια για να βγω ..." Ο Κασιεν έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. 

"Όπως θέλετε. Η νύχτα είναι μεγάλη..." Ο Χουάν τους αποχαιρέτησε και μια καμαριερα τους οδήγησε στα δωμάτια τους.

Το δωμάτιο του Ίαν ήταν τεράστιο. Ξύλινο, με ουρανό και μια αιθέρια κουρτίνα που του θύμισε αμέσως το κρεβάτι στο σπιτάκι του κήπου. Με κομμένη την ανάσα άφησε κάτω το σάκο του και άνοιξε το παράθυρο. Δεν μπορούσα να αναπνεύσει.

"Θέλεις να έρθω να σε βρω μικρή μου; Πες μου που είναι η ψυχή σου και εγώ θα κάνω το ταξίδι..."

Ψέλλισε και κάθισε στο μπαλκόνι. Έβλεπε τον ήλιο να χάνεται και χανόταν και ο ίδιος...Λίγες ώρες μετα άκουσε την πόρτα του να ανοίγει.

"Όλοι έχουν αποσυρθεί" ανακοίνωσε ο Χουάν "Αλήθεια τώρα Ίαν, κλείσαμε συμφωνία εκατομμυρίων! Πρέπει να το γιορτάσουμε!"

"Ωραία όλα αυτά αλλά δεν έχω το σθένος για να βγω Χουάν.."

"Ωωω έλα τώρα. Θα σε πάω στα καλύτερα και αν γουστάρεις θα πάμε και μια βόλτα στην ανατολική πλευρά του νησιού...Έχει τις καλύτερες γυναίκες!"

Ο Ίαν αηδιασε ολόκληρος.

"Δεν θα πάρω!"

"Καλά. Άντε ντύσου να πάμε για ένα ποτό!"

"Ποτο ε; Σε αυτό δεν θα έλεγα όχι..."

Τα επόμενα λεπτά τον βρήκαν μαζί με τον Χουάν στο αυτοκίνητο με άγνωστο προορισμό για εκείνον. Ο σκοπός ήταν ένας. Να βγει, να πιεί,να ξεχάσει....

Τρεις ώρες αργότερα έπινε ήδη το έκτο του ποτό όταν ο Χουάν του ανακοίνωσε πως ήθελε να δει λίγο γυναικείο κορμί. Αν και δίστασε, μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν για ένα φημισμένο μπουρδελο της περιοχής. Ο Χουάν δεν έπαψε στιγμή να του μιλάει για τη μια και μοναδική πόρνη που είχε.  Συνήθιζε μια φορά την εβδομάδα να πηγαίνει και να ξεσπάει τις ορέξεις του πάνω της. Ειναι μια μα κανει για δεκα φιλε μου! Ο Ίαν τον άκουγε αδιάφορα .

"Τι είναι εδώ;" ρώτησε μόλις σταμάτησαν έξω από ένα μικρό παρακμιακό μπαρ.

"Εδώ είναι ο παράδεισος φίλε μου...μπορείς να πιεις αν θες όσο εγώ θα  κάνω τη δουλειά μου. Κάποτε είχαν ακόμα μια μα μόλις έφεραν ένα χρόνο πριν τη καινούρια όλα άλλαξαν
Έρχονται απο παντού γι αυτή. Χρυσή έγινε η ιδιοκτήτρια. Είναι λίγο ζόρικη η μικρή αλλά με δύο σφαλιάρες υπακούει. Το θέμα είναι πως έχεις το ελεύθερο να κάνεις ότι θες πάνω της αρκεί να ζήσει...το διανοείται το μυαλό σου;;"

Ο Ίαν έκλεισε τα μάτια , το αλκοόλ άρχισε να βράζει στο κορμί του μα πριν ξεσπάσει ο Χουάν βγήκε έξω

"ΕΛΑΑΑ!" Φώναξε και μπήκε μέσα. Ο Ίαν βγήκε και τον ακολούθησε. Δύο ακόμα ποτα θα έπινε και μετά ίσως έβρισκε τη δύναμη να κολλήσει το περίστροφο στο μέτωπο του και να πατήσει τη σκανδάλη.

Μόλις μπήκε είδε μια γυναίκα στο πίσω μέρος του μπαρ. Ήταν μεγάλη ηλικιακά αλλά φαινόταν καπατσα. Ένα άντρες ψηλός και γεροδεμενος στεκόταν στη σκάλα και τους κοιτουσε από πάνω μέχρι κάτω.

"Λουίς παλιοφιλε!! " ο Χουάν τον πλησίασε μα ο άντρας δεν φαινόταν καθόλου ευχαριστημένος με την παρουσία του.

"Ήρθα να γιορτάσω μια συμφωνία...που την έχεις; Ελπίζω να ενημερωθηκες!"

"Φυσικά. Καθίστε στο μπαρ και την κατεβάζω. Και οι δυο μαζι;" ρώτησε σοβαρός

"Όχι... Ο φίλος μου από δω ήρθε να πιεί..."

Ο άντρας παρέμεινε σοβαρός

"ΛΟΥΊΣ!! Περίμενε!! " φώναξε ο Χουάν πριν εκείνος πάει πάνω. "Θα πάρω κωλο απόψε. Θα πηδήξω μπροστά και θα χύσω πίσω ποτέ μην φέρεις προφυλακτικά. Τη βαλίτσα όμως τη θέλω!!"

Ο Ίαν ένιωσε την αηδία να γεμίζει τα σωθικά του ακούγοντας τον να μιλάει έτσι για εκείνη τη γυναίκα. Ναι, κάποτε ήταν και ο ίδιος ένας γεννημένος ΜΠΆΣΤΑΡΔΟΣ σαν όλους αυτούς μα όχι πια.

"Βαλίτσα;" ρώτησε άχρωμα μόλις είδε τον Χουάν να τρίβει τα χέρια.

"Έχει μέσα ότι θες !! Τα βάζεις στο κωλο της , έχουν δόνηση, ειναι μεγάλα μικρά! Βγάζεις γουστα! Αλλά σαν το χυσιμο μέσα φίλε δεν έχει άσε που..."

"ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΤΆΛΑΒΑ!"
Έβρισε τον εαυτό του που ρώτησε και ζήτησε ένα ποτό. Η γυναίκα του έδωσε και το ήπιε μονοκοπανια.

"Φέρε το μπουκάλι!!" Της ζήτησε ώσπου άκουσε βήματα στη σκάλα...

"Ήρθε ο παράδεισος!" Αναφώνησε ευτυχισμένος ο Χουαν και έπιασε το μόριο του κουνώντας το μέσα από το παντελόνι. Το πρωτο πράγμα που είδε ήταν μια γυναίκα γύρω στα 23. Κάτι έλεγε με τον άντρα που την κατέβαζε. Ήταν γυρισμένη με τη πλάτη, είχε μακριά, κατάμαυρα μαλλιά ως τα οπίσθιά και το κορμί της είχε πάνω του αχνά μαύρα σημάδια. Μερικά πιο φρέσκα άλλα πιο παλιά... Φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα και ήταν ξυπόλητη.

"ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΛΟΥΊΣ!!! ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΓΑΜΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΑΤΆΩ ΆΛΛΟ!!!"

Ο Ίαν άκουσε κάτι σαν κλάμα και ο μυώδης άντρας την έπιασε από το μπράτσο. Η αλήθεια ήταν πως η Σκάρλετ δεν ήθελε να βρεθεί μαζί του. Ο Χουάν ήταν ο πιο άρρωστος από κάθε άλλο πελάτη.

"ΦΈΡΕ ΕΔΏ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΩΛΟ!!" Η ένταση που δημιουργήθηκε στο μικρό μαγαζακι του τίναξε το νευρικό σύστημα στον αέρα.

"ΣΚΑΣΕ ΓΑΜΩ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΒΛΈΠΕΙΣ ΠΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΊ ΝΑ ΣΤΗ ΦΕΡΕΙ;;;" κραυγασε δυνατά κοπανωντας το ποτήρι στο μπαρ. Μόλις η φωνή του έφτασε στα αφτιά της, το αίμα στις φλέβες της πάγωσε.

Εκείνη γύρισε....

Και  ο κόσμος σταμάτησε...

Σας φιλώ... το απόγευμα πάλι μην μου γκρινιάζετε !!!