Το εσωτερικό του σπιτιού ήταν το ίδιο περίεργο με τον ιδιοκτήτη του. Αν και από την εξωτερική πλευρά έδειχνε διόροφο, στην ουσία ήταν μια φλατ μονοκατοικία με μικρά εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούσαν στους υπόλοιπους χώρους. Τόσο το σαλόνι, όσο και η τραπεζαρία ενώνονταν σε ένα ενιαίο χώρο.Η Άννα έδειχνε να γνωρίζει τα κατατόπια. Περπάτησε μπροστά και βγάζοντας τη τσάντα της κάθισε στο καναπέ.

"Μη ντρέπεσαι Σκαρ. Μπορείς να καθίσεις" ο Ίαν την ώθησε στο σαλόνι ακουμπώντας το χέρι του στη μέση της κι εκείνη πήρε θέση δίπλα στη μητέρα της.

"Πολύ ιδιαίτερο το σπίτι. Μου αρέσει!" Σχολίασε γεμάτη ειλικρίνεια και εκείνος της χαμογέλασε.

"Το κράτησα ανέπαφο . Έχει πιο παλιό στυλ αλλά θεωρώ πως μου ταιριάζει ε αγάπη μου ;" Η Άννα του χάιδεψε το χέρι και τον φίλησε τρυφερά. Η εικόνα ξένισε τη Σκάρλετ. Ναι μεν ήθελε η μητέρα της να προχωρήσει αλλά αισθάνθηκε περίεργα βλέποντας ιδίοις όμμαση κάποιον άλλο άντρα εκτός από το πατέρα της να την φιλάει.

"Είσαι εντάξει γλυκειά μου ;" Η Άννα καταλαβαίνοντας πως η κόρη της κάτι σκεφτόταν , έδειξε την ανησυχία της άμεσα.

" Μια χαρά είμαι μαμά. Όλα υπέροχα για την ακρίβεια!"

"Χαίρομαι τότε, σε λιγάκι θα φτάσει και ο Κάσιεν. Θα τον λατρέψεις είμαι σίγουρη. Έχετε το ίδιο στυλακι!"

Η Σκάρλετ δεν θέλησε να απαντήσει στην ειρωνία που εισέπραξε από τη μητέρα της και βγάζοντας το κινητό της, ζήτησε συγνώμη και βγήκε έξω για να τηλεφωνήσει. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος φυσικά απλά αλλιώς τα περίμενε. Η μητέρα της έβγαζε μια γλυκύτητα που της την έδινε στα νευρα . Δεν ήταν καλός άνθρωπος αλλά πάντοτε καβγαδιζαν και μάλωναν μεταξύ τους ενώ η λέξη 'γλυκεια μου'  που χρησιμοποίησε δεν της άρεσε καθόλου. Αν ήθελε να εντυπωσιάσει τον Ιαν επέλεξε λάθος τρόπο.

Η Σκάρλετ κάθισε στο πλατύσκαλο , έβγαλε από την πισω τσέπη ένα ταλαιπωρημένο πακέτο τσιγάρα και ανάβοντας ένα αγνάντεψε το κήπο. Έχει αρκετή ησυχία ....σκέφτηκε ώσπου άκουσε ένα αυτοκίνητο να πλησιάζει με τέρμα τα γκάζια και έβρισε. Τα λάστιχα τσιριξαν στην απότομη επαφή με την άσφαλτο όταν εκείνος τράβηξε το χειρόφρενο. Γεμάτη περιέργεια , πέταξε το τσιγάρο και σηκώθηκε. Ένας τύπος που υπέθεσε αμέσως πως θα ήταν ο γιος του βγήκε από μέσα φορώντας μαύρα γυαλιά.

"Κλασικός μαλακας..." μουρμούρισε καθώς τον παρατήρησε . Μπορεί να φορούσε κι εκείνος σκισμενο τζιν, να είχε τατουάζ και σκουλαρίκια αλλά κάτι πάνω του, φώναζε πως αυτός ο τύπος δεν ήταν τόσο άγριος όσο έδειχνε. Αρκετοί συμφοιτητές της είχαν υιοθετήσει το στυλακι αυτό και το βαριοταν. Όχι πως ύψωνε το βλέμμα της σε άλλα αρσενικά αλλά δεν ήταν και τυφλή. Είχε μια χαρά ματάκια και έβλεπε...

Έβγαλε τα γυαλιά  και το βλέμμα του αστραψε κοιτώντας την. Κλείνοντας επιδέξια την πόρτα την πλησίασε και φορώντας το πιο ισχυρό του χαμόγελο  στάθηκε μπροστά της 

"Είχα ακούσει από τη μάνα σου πως είσαι διαφορετική αλλά αυτό δεν το περίμενα !..." Άπλωσε το χέρι του κι εκείνη το κοίταξε εξονυχιστικά "Κάσιεν...Κάσιεν Ρόμπινσον"

"Χάρηκα και με όλο το συμπαθειο αδιαφορώ για ότι άκουσες από τη μητέρα μου" η Σκάρλετ δεν μπορούσε να αρνηθεί πως κληρονόμησε τα χαρακτηριστικά του από τον πατέρα του. Ήταν το ίδιο σκοτεινός και γοητευτικός. Σε αντίθεση όμως με τον Ιαν , ο Κάσιεν έδειχνε πιο ανοιχτός άνθρωπος.

"Δεν άκουσα και κάτι τρομερό απλά θεωρούσα πως υπερέβαλε. Ειλικρινά όμως, τα σπας !"

"Ναι, η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να σπάω... Κεφάλια,πόδια ...ανάλογα την περίσταση!" Η Σκάρλετ γύρισε τη πλάτη για να φύγει κι εκείνος έτρεξε και μπήκε μπροστά της, της έκλεισε το δρόμο και είπε λυπημένος

"Δεν θέλω να κάνουμε άσχημη αρχή. Με συγχωρείς. Ίσως ήμουν λίγο απότομος αλλά είμαστε μεγάλοι άνθρωποι σωστά ;"

"Σωστά. Ουρλιάζεις ωριμότητα. Και τώρα με συγχωρείς αλλά έχουμε ένα γεύμα μπροστά μας..."

Πέρασε κάτω από τα χέρια του και μπαίνοντας στο σπίτι είδε τη μάνα της στα πόδια του Ίαν. Στριφογυρισε τα μάτια της και ξεροβηξε. Η Άννα πετάχτηκε σαν ελατήριο από πάνω του , στρώνοντας τα ρούχα της κατακόκκινη .

"Όλα εντάξει αγάπη μου;"

"Ναι μαμά. Θα με ρωτήσεις πολλές φορές ακόμα ; " Ο εκνευρισμός της δεν πέρασε απαρατήρητος και ο Ίαν βλέποντας τον Κάσιεν να μπαίνει χαμογέλασε.

"Σε νευρίασε ; Μην παίρνεις στα σοβαρά το γιο μου..." Αποκρίθηκε και σηκώθηκε.

"Κάθε άλλο θα έλεγα. Ήταν εξαιρετικά  διασκεδαστικός!"

Ο Κάσιεν έσμιξε τα φρύδια του και την στραβοκοιταξε.

"Λοιπόν είστε έτοιμοι ; " Πετάχτηκε η Άννα βγαίνοντας από τη κουζίνα με ένα πυρέξ στα χέρια και η Σκάρλετ γέλασε αυθόρμητα με την εικόνα της.

"Προς τι ο γελωτας;" Ρώτησε ανασηκώνοντας το φρύδι

"Έχεις πλάκα μαμά αυτό είναι όλο. Χαίρομαι όμως γιατί έχω καιρό να σε δω έτσι και νομίζω πως σήμερα , είναι όντως μια όμορφη μέρα!" Απάντησε η Σκάρλετ χαρούμενη

Δεν άργησαν να καθίσουν στη τραπεζαρία. Το φαγητό μοσχομυριζε , αν και ο Ίαν ισχυρίστηκε χαριτολογώντας πως το μαγείρεψε εκείνος η Σκάρλετ δεν το πίστεψε. Η ώρα περνούσε παραδόξως ευχάριστα για όλους με εκείνον να κάνει συνεχώς κομπλιμέντα στη μητέρα της και έπειτα απο αρκετα χρόνια η Σκαρ την είδε να χαμογελάει. Μίλησαν για τη δουλειά τους , για το κοινό μέλλον που ήθελαν να αποκτήσουν ενώ δεν έκρυψαν από τα παιδιά τους πως σύντομα ήθελαν να παντρευτούν. Όλα έδειχναν ιδανικά...

"Νομίζω πως ήρθε η ώρα για το γλυκό !" Ο Ίαν σηκώθηκε και φιλώντας απαλά την Άννα κοίταξε τη Σκάρλετ . "Θέλεις να με βοηθήσεις ;" Ρώτησε κι εκείνη χωρίς ενδοιασμούς τον ακολούθησε στη κουζίνα. Μπαίνοντας έκλεισε απαλά τη πόρτα και άνοιξε το ψυγείο.

"Ξέρεις Σκαρ , μου αρέσει πολύ η μητέρα σου" συνοφρυωθηκε ακούγοντας τον. Φυσικά και δεν ήταν σε μια ηλικία που ο πληθυντικός άρμοζε ανάμεσα τους αλλά όσες φορές κατά τη διάρκεια του γεύματος η μητέρα της , τη κατονόμασε ολόκληρο το όνομα της, εκείνος επέμενε να την φωνάζει Σκαρ. Λίγοι άνθρωποι στη ζωή της επιτρεπόταν να την αποκαλούν έτσι και σίγουρα ο Ίαν, δεν ήταν ακόμα ένας από αυτούς. Παραμέρισε τα συναισθήματα της χωρίς να θέλει να χαλάσει τη βραδιά και του γέλασε .

"Ήμουν σίγουρη πως το γλυκό δεν χρειαζόταν βοήθεια για να βγει από το ψυγείο Ίαν..." Αρκέστηκε να του πει.

"Είσαι έξυπνη, στο αναγνωρίζω..." της απάντησε βγάζοντας τέσσερα πιάτα από το ντουλάπι.

"Λοιπόν ; " τον ρώτησε κι εκείνος γύρισε σοβαρός. Η αίγλη από την ανεμελιά που είχε μέχρι στιγμής είχε χαθεί από τα μάτια του ενώ το σκοτάδι που είδε νωρίτερα στο βλέμμα του επέστρεψε.

"Ο γιος μου είναι ενήμερος " ξεκίνησε να λέει και έκανε ένα βήμα πιο κοντά της "ξέρω πως ίσως σου φανεί απότομο , αλλά θα επιθυμούσα να έρθετε να μείνετε εδώ..." Η Σκάρλετ γούρλωσε τα μάτια της. "Τι λες Σκαρ ;"

"Εδώ; Για πιο λόγο να έρθω κι εγώ ; Μπορείτε να μείνετε μια χαρά οι τρεις σας αν το επιθυμεί και η μητέρα μου" τα χαρακτηριστικά της σκληρυναν αμέσως και ο Ίαν αντί να κάνει ένα βήμα πίσω , πήγε ακόμα πιο κοντά.

"Δεν νομίζεις πως για αρχή θα σε ήθελε κοντά της; Μέχρι να συνηθίσει τουλάχιστον..." Είπε σχεδόν ψιθυριστά. Ηταν τόσο κοντά της που  μπορούσε κάλλιστα να μετατρέψει την μυρωδιά του κρασιού που έβγαινε από τα σωθικά του  σε γεύση στη γλώσσα της. "Μήπως σε φέρνω σε δύσκολη θέση; Έμαθα πως έχεις αγόρι...το σπίτι είναι λιγάκι μακριά αλλά θα έχεις το ελεύθερο να κάνεις ότι θέλεις. Μεγάλη γυναίκα είσαι ..." Της μιλούσε τόσο ψύχραιμα  μα εκείνη κάθε άλλο παρά φυσιολογικό το έβλεπε.  Η τόσο κοντινή επαφή δεν της άρεσε. Αποτραβηξε το βλέμμα της και  πισωπατησε παίρνοντας απόσταση.

"Επιμένω πως δεν έχω θέση εδώ. Θα το σκεφτώ όμως..." Γύρισε τη πλάτη της νιώθοντας την καρδιά της να καλπάζει χωρίς κάποιον εμφανή λόγο και βγήκε στη τραπεζαρία ...

Σας φιλώ ...