Όσο πλησίαζαν προς το εσωτερικό μέρος από τους βράχους άλλο τόσο οι σπαρακτικες απεγνωσμενες κραυγές δυναμωναν. Είδε μια σιδερένια πόρτα και κατάλαβε πως από εκεί θα διαβεί την πύλη για την κόλαση.
Ο Ίαν την ώθησε και ανοίγοντας την, η Σκάρλετ έκλεισε δυνατά  τα αφτιά της και κοκαλωσε.

"Θα συνηθίσεις..." της είπε χαμηλόφωνα κι εκείνη πιάνοντας τον απροετοίμαστο γύρισε και του αστραψε ένα χαστούκι.

"Με αηδιαζεις!" Του είπε γεμάτη μίσος στα μάτια και τον είδε να τρίζει τα δόντια ακουμπώντας το μάγουλο του.

"Αφού ο θάνατος δε σε τρομάζει, τότε θα σε βάλω σε ένα δωμάτιο που θα μπορείς να τις ακούς να ουρλιάζουν πιο πολύ..." της είπε και την έσπρωξε προς τα μέσα. Κατέβηκαν ενα υπόγειο τούνελ και η καρδιά της άρχισε να κουνιέται δυνατά. Τι μέρος ήταν αυτο;  σίγουρα κρατούσαν γυναίκες αλλά ήταν τρομακτικό. Φτάνοντας πιο κάτω οι φωνές μεγάλωναν τόσο πολύ που ήθελε να βάλει τα κλάματα...

"Αφεντικό; Έφτασες νωρίτερα!" Αποκρίθηκε ένα ψηλός ξανθός άντρας

"Δεν βρήκα κίνηση. Αναφορά έχουμε;"

"Φυσικά. Ο Κασιεν καταφτάνει σε μισή ώρα"

"Ώραια, δώσε μου τα κλειδιά της δυτικής πτέρυγας..."

Ο άντρας του παρέδωσε ένα σωρό κλειδιά, ο Ίαν ξεχώρισε ένα απο αυτά και πιάνοντας την από το χέρι την έσυρε σε ένα πιο μικρό διάδρομο, μπήκαν σε ένα ασανσέρ και κατέβηκαν ακόμα έναν όροφο.  Η Σκαρλετ εβγαλε ενα απιφωνημα τρομου βλέποντας τι υπήρχε τριγύρω της. Κελιά, σαν αυτά των φυλακών είχαν μέσα γυναίκες που έκλαιγαν. Μερικές άπλωναν τα χέρια προς το μέρος του ενώ άλλες πάλι παρακαλούσαν τα ελευθερία.
Χωρίς πολλά πολλά την οδήγησε μπροστά από μια σκουριασμένη πόρτα. Ήταν η μόνη που δεν είχε κάγκελα. Δεν έβλεπες τίποτα στο εσωτερικό. Την άνοιξε και μπήκε μαζί της μέσα.

"Αύριο φεύγεις" της ανακοίνωσε κι εκείνη τον αγνόησε. Το δωμάτιο μύριζε περίεργα, το σιδερένιο κρεβάτι είχε ένα στρώμα βρώμικο, ενώ γύρω υπήρχαν πέτρινοι τοίχοι.

"Πώς το βαστάει η ψυχή σου όλο αυτό;" ψέλλισε βουρκωμένη χωρίς να τον κοιτάξει

"Είναι απλό Σκάρλετ...Δεν έχω ψυχή" της απάντησε και έκλεισε την πόρτα...

Μια ώρα μετά...

Στεκόταν ακόμα όρθια. Σιχαίνοταν ακόμα και να καθίσει σε εκείνο το πράγμα που υποτίθεται ήταν κρεβάτι. Ξάφνου τα ουρλιαχτά που είχαν ημερεψει,  ζωηρεψαν. Οι γυναίκες φώναζαν και η καρδιά της σταμάτησε μόλις άκουσε το κλειδί να μπαίνει στη πόρτα της.

"ΣΚΑΣΤΕ!!" λίγο πριν εκείνη ανοίξει αναγνώρισε αμέσως τη φωνή του Κασιεν κι αυτό δεν ήταν καθόλου μα μόλις μπήκε μέσα και είδε τον άνθρωπο δίπλα του πάγωσε ολοκληρωτικά. Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω και κόλλησε το κορμί της στο τοίχο. Ο Τρισταν...Ο δικός της Τρισταν στεκόταν στη πόρτα και χαμογελούσε δίπλα στον Κασιεν.

"Δεν μπορεί..." ψέλλισε με δυσκολία

"Γεια σου Σκαρ..." και μόνο που τον άκουσε τα πόδια της λειτούργησαν από μόνα τους . Έτρεξε και όρμησε προς το μέρος του χτυπώντας τον αλύπητα στο στήθος.

"ΚΙ ΕΣΎ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ;;; ΚΙ ΕΣΥ;;;" του φώναξε κι εκείνος έπιασε τα χέρια της και την πέταξε κάτω.

"Βουλωσε το!!" Πετάχτηκε ο Κασιεν και μπήκαν μέσα. Έκλεισαν τη πόρτα κι εκείνη άρχισε να σέρνεται μα ήξερε καλά πως δεν έχει πουθενά να πάει.

"Δεν φαντάζεσαι τι εχανες τόσο καιρό αδερφέ και ειλικρινά μου έχει λείψει και μένα..." είπε ο Τρισταν πονηρά και σκύβοντας έπιασε τους αστραγάλους της και την έσυρε προς το μέρος τους.

"Πώς και πως το περίμενα να τη δοκιμάσω!!" Απάντησε τρίβοντας τις παλάμες του. Η Σκάρλετ άρχισε να ουρλιάζει επισκιαζοντας τις φωνές των υπολοίπων γυναικών και χτυπώντας τα πόδια της προσπάθησε να απελευθερωθεί. Εκείνοι από την άλλη φαινόταν πως το είχαν ξανακάνει.

"Μόνο το πρόσωπο πρόσεχε μαλακα!!" Αποκρίθηκε ο Κάσιεν

"Παιδιά είμαστε ρε ;;"

Με ένα έντονο πιάσιμο ο Τρισταν τη σήκωσε. Εκείνη τον έφτυσε μα την έριξε στο βρώμικο στρώμα χωρίς δυσκολία.

"ΜΗ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΆΣ!!!"

"Ωωωω μωρό μου... Όχι απλά θα σε ακουμπήσω, μα θα πάρω κι αυτό το κωλαρακι σου απόψε..." της είπε γεμάτος ειρωνεία. 

"Πιάσε τα πόδια της !!!" Πρόσταξε ο Κασιεν και ο Τρισταν υπάκουσε.

"ΌΧΙ!! ΆΦΗΣΕ ΜΕ!!!" Εκείνη φώναξε μα δεν υπήρχε σωτηρία...

Ο Κασιεν της έσκισε τη μπλούζα και τράβηξε με μανία το σορτσάκι μαζί με το εσώρουχο. Ο Τρισταν έδεσε με ένα σκοινί τα χέρια της , στερεωνοντας το στη σιδερένια προσοχή του κρεβατιού και εστίασε στα πόδια της. Τα κράτησε δυνατά από τα μπούτια και τα άνοιξε.

"Μαλακα ακόμα και στην όψη τα σπάει..." μουρμουρησε ο Κασιεν και άπλωσε τα δάχτυλα του πάνω της. Η Σκάρλετ τσιριξε και ο Τρισταν άρπαξε τη σκισμένη της μπλούζα και την έβαλε στο στόμα της. Ο Κασιεν ξεκίνησε να την επεξεργάζεται με τα δάχτυλα του αδιαφορώντας για τις πνιχτες κραυγές που έβγαζε. Εχωνε μέσα της τα δάχτυλα του,  πιέζοντας τα τοιχώματα της ενώ ο Τρισταν έπαιζε βίαια  με την κλειτορίδα της. Εκείνη άρχισε να κλαίει...

Μόλις άκουσε τον ήχο από το φερμουάρ του Κασιεν μουγκρισε δυνατά μα ο Τρισταν την άρπαξε από τα μαλλιά.

"Αφού θα σε πηδηξει γαμω τη κοινωνια μου ! ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ!!!"

Ο Κασιεν έφτυσε το χέρι του γεμίζοντας με σάλιο το μόριο του  γελώντας και επειτα έπιασε τα μπούτια της και την τράβηξε πιο κάτω.  Μόλις την είχε ακριβώς εκεί που ήθελε εισχωρησε απότομα το μόριο του μέσα της και έβγαλε μια κραυγή ηδονής.

"Τρομερή!!!" Σχολίασε προς το Τρισταν που γελούσε από πάνω της.

"Στο είπα!"

Η Σκάρλετ προσπαθούσε να κουνήσει χέρια και πόδια μα ο Τρισταν αγρίεψε.  Κατέβασε το παντελόνι και βγάζοντας τη μπλούζα από τα χείλη της την χτύπησε στο πρόσωπο με το μόριο του. "ΚΛΆΨΕ ΜΩΡΉ ΚΑΡΙΟΛΑ! ΌΛΕΣ ΚΛΑΊΝΕ!!!" Της φώναξε και βύθισε το μόριο του στο στόμα της ώσπου την είδε να αναγουλιαζει. Το τράβηξε και της έβαλε ξανά το ύφασμα στο στόμα.

"Σειρά μου !" Αποκρίθηκε και ο Κασιεν έκανε στην άκρη. Πήρε εκείνος θέση από πάνω της και ο Τρισταν έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

"Μου έλειψε το μουνάκι σου... Πάρτο σαν ένα αντίο..." της ψιθύρισε στο αφτί και την έφτυσε στο αιδοίο.

"Καλά έκανες...σφιχτή ,δεν λέω, αλλά ρε φίλε στεγνή η πουτανα !!"

"Αν δε θέλει ρε το βλέπεις...Νομίζεις δεν καταλάβαινα όταν δεν τελείωνε; Θα γεμίσει υγρά όμως θέλοντας και μη. Είναι σωματικό...απλά θέλει αρκετό πήδημα!!"

Όσο τους άκουγε κατέρρεε ακόμα πιο πολύ. Εκπλιπαροντας τον Θεό να πεθάνει, έσφιξε τα δόντια για να μη νιώθει... Ο Τρισταν τη βίαζε σκληρότερα από το Κασιεν. Σαν να έβγαζε κάποιο απωθημένο πάνω της.

"Γύρισε την !!! Θέλω κωλο !!!" Τον άκουσε να λέει και άρχισε να χτυπιέται πιο πολύ μα ότι και να έκανε, όσο και να προσπαθούσε, και οι δυο ήταν άριστα μαθημένοι σε αυτό το πράγμα...

"Περίμενε ρε ! Να μπω από μπροστά άλλη μια φορά!!" Πετάχτηκε ο Κασιεν και πήρε θέση. "Τράβα τις ρόγες της! Θελω να δω αν αντέχουν!" Ο Τρισταν έπιασε τα στήθη της και εστίασε στο ρόγες. Τις τσίμπησε. Τις δάγκωσε και τις τράβηξε δυνατά.  Τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της τους προκαλούσαν πιο πολύ ηδονή.

"Λες να ξεχυλωσει αν προσπαθήσουμε να μπούμε και οι δυο από μπροστά;" είπε ο Τρισταν και ο Κασιεν γέλασε.

"Τι είπες τώρα ρε φίλε!!!Κάτσε...Αφού είναι τόσο ανθεκτική και επιστρέφει στα αρχικά επίπεδα θα την ανοίξω με τα δάχτυλα και θα δοκιμάσουμε!!"

Οι λυγμοί της ήταν σπαρακτικοι... Ο Κασιεν έχοντας ακόμα το μόριο του μέσα της, πίεσε με δύναμη τα τοιχώματα της για να βάλει τα δάχτυλα του μέσα της. Χώρεσε μαζί με το όργανο του αλλά δύο.

"Θα τα καταφέρεις ρε;;;"

"Ναι ρε μαλακά. Κατέβασε την κάτω και θα τη στρώσω!"

Ο Κασιεν έπιασε το σκοινί και την πέταξε στο πάτωμα. Ο Τρισταν ξάπλωσε και πιάνοντας την από τη μέση την έβαλε να κάτσει πάνω του. Ανασηκωσε τη μέση του , έπιασε τα μαλλιά της που έπεφταν στο πρόσωπο του και έκλεισε τα μάτια

"Είναι θεϊκό ρε πουστη !!! Έλα, γονάτισε και μπες !!!" Ο Κασιεν έτριψε τα χέρια του. Τα έφτυσε και έπειτα έφτυσε και το σημείο που έβρισκε το μόριο του Τρισταν και το κόλπο της. Έχωσε ένα δάχτυλο μέσα και προσπάθησε να το ανοίξει.

"Δεν ανοίγει ρε !!!"

"Περίμενε..." Ο Τρισταν γύρισε ολόκληρος. Την κράτησε μπρούμυτα και πιάνοντας την από τη μέση την σήκωσε τόσο όσο ήθελε.

'Γάμησέ το ρε ...Δεν πας παίρνει και τους δύο..." μουρμουρησε ο Κασιεν

"Περιμενε ρε !! Ξέρω τι κάνω!"

Η Σκάρλετ πέθανε χίλια φορές.  Ένιωθε τα χέρια τους να προσπαθούν να στρώσουν το κορμί της μα όσο και να ούρλιαζε, η μπλούζα έκανε καλά τη δουλειά της...

"Αυτό Είναι!!" Φώναξε ο Τρισταν "όπως είναι έτσι στα τέσσερα, μπες μέσα της κι εγώ θα μπω όρθιος!"

Ο Κασιεν υπάκουσε εξτασιασμενος.  Ώθησε το μόριο του μέσα της και κάνοντας λίγες δυνατές ωθήσεις για να την ανοίξει, έβαλε και τα δάχτυλα του μέσα.

"Χωράω;;"

"Πιστεύω πως ναι..." απάντησε και την έφτυσαν και οι δυο.

Ο Τρισταν άνοιξε τα πόδια του και χαμήλωσε τα γόνατα. Πίεσε πάνω στη τρύπα και το δικο του μόριο προσπαθώντας να μπει.

"Πώς γεννάνε ρε οι πουτανες και δεν χωράει αυτό το πράγμα μέσα;' μουρμούρισε και κοίταξε το κωλο της.

"Σε πειράζει να πάρω πρώτος κωλο ; Αφού η πουτανα δεν ανοίγει!!"

"Ναι ρε! Εγώ τον Θέλω" απάντησε αμέσως ο Κασιεν.  "Έλα εσύ από μπροστά και εγώ θα μπω από πίσω. Τι κι αν δεν μπούμε στη ίδια τρύπα! Θα πηδήξουμε ταυτόχρονα τουλάχιστον!!!"

Ο Τρισταν γονάτισε ηττημένος και άρχισε να την χαστουκιζει στα οπίσθιά. "Θα σε πεθάνουν στο γαμησι εκεί που θα πας. Να μας ευχαριστείς που στο μάθαμε!!" Άρχισε να την πηδάει γρήγορα

"Κάτσε ρε φίλε να μπω στο κωλο και ξεκινάμε μαζί!!!" Φώναξε ο Κασιεν και ο Τρισταν χαμήλωσε το ρυθμό

"Μαλακα κάνε γρήγορα γιατί νιώθω πως θα τελειώσω!!"

"Όχι μέσα της!! Εκτός κι αν θες να βγεις...να την χύσω μια στο κωλο και έπειτα να μπεις να χύσεις κι εσύ!"

Ο Τρισταν ενθουσιάστηκε με την ιδέα... μα κανείς από τους δύο δεν τελείωσε...

Η σιδερένια πόρτα άνοιξε διάπλατα χτυπώντας με δύναμη στο τοίχο...

Ένας εξαγριωμένος Ίαν στεκόταν και τους κοίταζε με μάτια κατακόκκινα από οργή και θυμό...Με μάτια γεμάτα φονικά ένστικτα....

Λυπάμαι για τις περιγραφές.... Ένιωσα κάπως να τις γράφω. Δεν είναι του στυλ μου..

Σας φιλώ....