Ο Κασιεν φόρτωσε το σάκο του στο αυτοκίνητο πριν ακόμα ξημερώσει ο ήλιος ενώ η Άννα καθοταν λυπημένη στο διπλανό κάθισμα.

"Βγάλε αυτή τη φάτσα, έχουμε δύο ώρες ταξίδι μπροστά μας!" Την επέπληξε σοβαρός.

"Δεν θέλω να φύγω!" Του γκρίνιαξε προκαλώντας του γέλιο.

"Δεν σε ρωτησε κανείς! Να ευχαριστείς το Θεό που μπήκα έγκαιρα μέσα και δε σε σκότωσε! Αν το έκανες σε μένα θα ήσουν ήδη στο χώμα !"

Η Άννα βουρκωσε και γύρισε προς το παράθυρο. Όλη της η ζωή ήταν βασισμένη σε ένα ψέμα...Ένα γαμημένο ψέμα. Πώς θα έλεγε όμως στο κόσμο πως ήταν μια πορνη και ο άντρας της μπράβος στους Κινγκς ; που ήταν και το πραγματικό τους επίθετο. Όλος ο υπόκοσμος τους ήξερε καλά σε ολόκληρη την Αμερική χρόνια τώρα. Ο μόνος άνθρωπος στη πόλη που γνώριζε για το παρελθόν της ήταν ο Τζωρτζ. Ο ιδιοκτήτης της τράπεζας αλλά κι εκείνος ήταν χωμένος στο κόλπο εξ αρχής ... Ίσως αν έπειθε τον Κάσιεν να πάρει την Σκαρ υπό την δική του επίβλεψη να κατάφερνε να πλησιάσει καλύτερα τον Ίαν. Ήταν φυσικά νεότερος από εκείνη μα πάντοτε θεωρούσε πως μεγαλώνοντας θα γινόταν ένας όμορφος άντρας όπως και έγινε. Από τη μέρα που δολοφόνησαν τον Άντριου και έμεινε μόνη, έκανε μόνο με το Τζωρτζ σεξ κι αυτό γιατί έτσι έπρεπε να κάνει.  Αυτές ήταν οι εντολές...Όταν όμως ο Ίαν την πήδηξε εκείνο το απόγευμα δεν το περίμενε. Από την αρχη ήταν κοφτος. Ξεκάθαρος. Δεν είχαν καμία σεξουαλική επαφή και τώρα έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, η Άννα ανέπτυξε συναισθήματα για εκείνον.

Άκουσε τον ήχο από το φερμουάρ να κατεβαίνει και βγήκε από τις σκέψεις της.

"Βγήκαμε στο κεντρικό... Σκύψε και κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά!" Της είπε ο Κασιεν κι εκείνη ξέροντας πως δεν έχει επιλογή, έσκυψε και ρούφηξε το μόριο του...

Πίσω στο σπίτι λίγες ώρες αργότερα...

Έφτιαξε ένα ζεστό καφέ αναλογιζόμενη πως παραλίγο να το κάνει με τον άντρα της μάνας της και άναψε ένα τσιγάρο... Πώς επέτρεψε στη σωματική έλξη για εκείνον να πάρει τα ηνια; μαλωσε τον εαυτό της και κοιτάζοντας την κενή οθόνη του κινητού της φύσηξε το καπνό. Ο Τρισταν ήταν άφαντος. Όχι πως μετά από τον τροπο που την χώρισε τον ήθελε πίσω αλλά όπως και να είχε  ήταν δύο χρόνια μαζί... Του δόθηκε. Τον αγάπησε σαν άνθρωπο... Ήταν όμορφος άντρας, την πρόσεχε και πάντοτε βρισκόταν δίπλα της μα η αλήθεια ήταν σκληρή στο μυαλό της. Άλλο η αγάπη, άλλο ο έρωτας... Και δυστυχώς η Σκάρλετ δεν ήταν ποτέ ερωτευμένη μαζί του με την έννοια του έρωτα που σε διαλύει. Εξού και η ομαλή της συμπεριφορά στο χωρισμό. Τον αγαπούσε όμως...Ήταν στήριγμα για εκείνη καιρό τώρα.

Έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι και πήγε προς το δωμάτιο.  Φοβόταν ακόμα να και να γδυθει για να κάνει μπάνιο μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Ο Ίαν έβρισκε τρόπο να μπαίνει σπίτι της και άρχισε να αισθάνεται άβολα. Όσο σκεφτόταν τα γεγονότα που πέρασαν το προηγούμενο βράδυ άλλο τόσο παιδευε το μυαλό της. Θα ορκιζοταν πως έδειχνε ακόμα πιο νέος... Το γκριζαρισμα στους κροταφους του δεν ήταν τόσο έντονο...
Ότι και να σκεφτόταν όμως κατέληγε στη σκέψη πως παραλογιζεται...

Κλείδωσε κάθε πόρτα και παράθυρο και νιώθοντας πιο ήρεμη έβγαλε τα ρούχα της, απελευθέρωσε τα μαζεμένα της μαλλιά και μπήκε στο μπάνιο. Το πρόβλημα της στην ουσία ήταν ένα. Και ήταν τεράστιο, είχε όνομα, είχε υπόσταση και μορφή...Ήταν εκείνος.

Βγαίνοντας όλα ήταν στη θέση τους. Ντύθηκε και κοίταξε την ώρα. Σε μια ώρα έπιανε την απογευματινή βάρδια.  Το στομάχι της ξεκίνησε να γουργουρίζει και σύρθηκε μέχρι τη κουζίνα. Έφτιαξε ένα τοστ αποφεύγοντας να ρίξει το βλέμμα της στο πάγκο έπειτα από τα χθεσινά και και αρπάζοντας τα κλειδιά από το αμάξι βγήκε από το σπίτι και τον είδε στο κήπο.

"Ώραια...παρά πολύ ωραία..." μουρμούρισε πλησιάζοντας το αμάξι της.

"Για που το έβαλες δεσποινίς ψεύτρα;" ρώτησε και τον στραβοκοιταξε

"Δουλεύω ξέρεις. Πες τη μητέρα μου πως θα κάνω και τη βραδινή βάρδια απόψε... Είσαι που είσαι από ότι βλέπω ο διαμεσολαβητής, κάνε και κάτι χρήσιμο!"  Απάντησε με υφάκι αλλά για πρώτη φορά ο Ίαν δεν γέλασε...Αυτή η μικρή του είχε βγάλει αρκετή γλώσσα τόσο καιρό και δεν ήταν συνηθισμένος στην ανέχεια της αναίδειας από μια γυναίκα. Ο Ίαν ήξερε μόνο ένα πράγμα...Την υποταγή. Πάραυτα κρατήθηκε πριν τη δολοφονήσει και πήγε κοντά στο αυτοκίνητο.

"Η μητέρα σου πήγε με τον Κάσιεν για το νυφικό. Δεν ήθελε να το δω..καταλαβαίνεις" αρκέστηκε να της πει μα εκείνη δείξε να αδιαφορεί.

"Καλά. Και τώρα πάρε τα χέρια σου από το  παράθυρο  πριν βάλω μπρος και βρεθείς κάτω από τις ρόδες!"

Ο Ίαν απομακρύνθηκε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπο του και κάθισε πλατύσκαλο. Ήθελε τόσο πολύ να δει την έκφραση της μόλις καταλάβαινε πως το αμάξι δεν θα έπαιρνε ποτέ μπροστά...

"Την κοινωνία μου μέσα!!!" Η Σκάρλετ έπειτα από αρκετές προσπάθειες βγήκε έξαλλη από το αυτοκίνητο.

"Έπαθες κατι;" τον άκουσε από πίσω της και χαρίζοντας του ένα άγριο βλέμμα τον αγνόησε. Μάζεψε μια ψηλή κοτσίδα τα μαλλιά της και άνοιξε το καπό του αυτοκινήτου .

Κοίταξε τη μηχανή...Ήταν εντάξει. Ένα καλο που της έκανε ο πατέρας της ήταν πως από παιδί της μάθαινε να σκαλίζει και να πειράζει τα αυτοκίνητα. Έβγαλε την αντλία λαδιών, κοίταξε τα καλώδια, έλεγξε το ψυγείο...Όλα έδειχναν φυσιολογικά. Επέστρεψε στο αμάξι και άρχισε να παίζει με τη μίζα. Αφουγκράστηκε τον ήχο που εκανε η μηχανή και προσπάθησε να καταλάβει απο ποιο σημείο άκουγε το τρίξιμο. Ξαναβρήκε και αφοσιώθηκε στα καλώδια γύρω από τη μηχανή.

Εκείνος την παρατηρούσε σαν αρπακτικό σίγουρος για το έργο του. Το κορμί της ήταν άψογο υπό το φως του ήλιου και δεν είχε ίχνος από ψεγάδι. Το κοντό της σορτς σε συνδυασμό με το φαρδύ μπλουζάκι τον προκαλούσαν.  Είχε υπομονή όμως...θα περίμενε ώσπου να τη δει να σπάει και έπειτα θα της προσέφερε την υποτιθέμενη βοήθεια του.

"ΑΝΑΘΕΜΑΣΕ ΓΙΑ ΚΑΛΏΔΙΟ!!!" Την άκουσε να φωνάζει με μια δόση ικανοποίησης και πετάχτηκε όρθιος. Δεν γίνεται να το βρήκε!! Σκέφτηκε και την είδε να κλείνει το καπό και να σκουπίζει το μέτωπο της.

Του χαμογέλασε και μπαίνοντας στο αμάξι έβαλε απευθείας μπρος.

"Απολαυσες το θέαμα;" ρώτησε ειρωνικά και κλείνοντας τη πόρτα και πάτησε τέρμα το γκάζι και έφυγε...

Σας φιλώ...