35
L I B E R T Y K I N G S
I sigh for the nth time. I don't know what has gotten into me. Hindi ko namang ugaling takbuhan ang mga problema lalo na no'ng nasa New York pa ko. Pero look at me now, having breakfast at my restaurant. Running away from confrontation from Tessa. This is one of the most terrifying things I've experienced. Takot akong mawala sa 'kin si Oliver. Takot na takot. Na aalala ko pa kung paano ako umalis sa mansion kanina.
Para akong magnanakaw na dahang-dahang naglalakad, iniiwasang gumawa ng ano mang-ingay. Nang may makita akong katulong ay hindi ko nilingon kung sino 'yon. Dali-dali lamang akong lumabas at nagpara ng taxi. Oo, para akong tanga. Masyado akong guilty sa relationship namin ni Oliver. Alam kong mali ang umpisa namin pero mahal ko siya. Mahal na mahal.
I'm a sucker for Oliver.
I want him all.
Even if this love can't be accepted by everyone easily, especially his daughter —my best friend—Olivia. I still want to take him all. Am I too selfish?
I once again sigh, lahat ng frustration ko ay ibinuhos ko na lang sa pagkain. Malalaking subo ng sinangang ang aking isinubo at ngumuya nang mabilis. Dumagdag pa sa frustration ko ang text ni Froy kaninang umaga. He's asking for a date. Wow, first date with my fiance! I don't want to go but I need to.
Bago ako makatulog kaninang madaling araw ay napagdesisyunan ko nang sabihin kay Froy na aatras ako sa engagement na ito. Wala namang talaga akong pinanghahawakan. Hindi ko naman kailangan ng yaman ni dad dahil may sarili akong negosyo. Oo, mas malaki nga ang perang mamanahin ko sa kaniya pero kaya kong buhayin mag-isa ang sarili ko.
I just don't know about my mom. She will probably nag me about it, saying that it's my right to get my inheritance. Well, she has a point but do I need to sacrifice Oliver for money? Do I need to exchange my love for money that I can have any time? Of course, not!
Ang takot na aking naramdaman noong nahuli kami ni Tessa ang nagpagising sa 'kin. Hindi rin naman siguro tanga si Felix para magpahuli kay dad sa mga affairs n'ya sa lalaki. He's a King after all. Kung gaano kagaling si dad na itago kami ni mom na para bang hindi kami nag exist sa buhay n'ya, kaya rin ni Felix 'yon.
Uminom ako ng orange juice, pagkababa ng baso sa lamesa ay kasabay ng pagdedesisyon kong tanggapin ang date na inaalok ni Froy. Doon sa date ko mamaya sasabihin na aayaw na ako sa engagement namin. Matatanggap naman n'ya siguro, we're just friends to begin with. Wala kaming ano mang malalim na relasyon.
I quickly fished out my cellphone from my bag. "Good Morning Froy, what time are you planning to go out?"
Sabi nila matino raw ang lalaki pag hindi sa bar ang unang n'yong date. Sa totoo lang, sa Pilipinas lang naman uso ang kasabihang 'yan. Noong nasa New York pa ko, normal lang naman 'yon. May makikita ka namang matinong lalaki sa bar pero syempre iba ang customs nila doon saka rito.
Wala pang isang minuto ay nag-reply na agad sa 'kin si Froy. "Hey Liberty, I'm planning on taking you out for lunch and watch the cinema. Is that fine with you?"
I didn't know a bachelor would want a cinema date honestly. Ang bilis yata nito mag-reply? Hindi ba siya busy? Well, I wouldn't ask him that, baka magmukha akong concerned fiance.
Bago ko pa man maitago ang aking cellphone ay tumunog muli ito. Agad na kumunot ang aking noo sa nakitang pangalan sa screen.
"Hey, daughter of mine! I'll be going back to the Philippines next week. I'm excited to meet your fiance." mas lalong kumunot ang noo ko sa nakitang kissing emoticon na sinend nito sa 'kin pagkatapos.
My mom is really young at heart. Masyadong trendy kung manamit pati sa paggamit ng social media ay mas active pa sa 'kin, para lang akong may kapatid.
I quickly texted her back saying, "No need mom. There's no wedding." Napakagat ako ng labi nang makitang hindi nag-send 'yon. Gosh, wala atang signal sa pwesto ko. Tatayo na sana ako para maghanap ng signal nang tawagin ako ng manager sa restaurant.
I've been busy for the past two hours at hindi ko na muling nahawakan ang aking cellphone. From paper works to physically helping in the restaurant made me hungry again. Sumandal ako sa swivel chair ko at dinampot ang cellphone kong nasa lamesa. Kakagat na sana ako ng hawak-hawak kong dynamite na kinuha ko sa kitchen nang manlaki ang aking mata mata sa nakitang messeges.
Omg! Ten messages from Oliver at may iilan pa itong missed call. Hindi ko na binuksan ang mga message n'ya at agad ko siyang tinawagan pabalik. Hindi ko na naisip kung nasa meeting ba siya o ano. Ang mahalaga ay matawag ko siya ngayon. Wala pang pangalawang ring ay agad ni Oliver sinagot ang tawag ko.
"Woman, where are you?" mahinahon ngunit may diing sabi nito sa 'kin.
Napakagat ako ng aking pisngi, "uh, at my office?"
"Then why are you not answering my Goddamn calls at messages?"
"I got busy with work. I didn't notice my phone, sorry daddy."
I heard noises in the background, I shifted on my seat uncomfortably. "Are you busy?"
"No."
"It doesn't seem like it. You're in a meeting?"
Panghuhuli ko rito, hindi naman siya agad nakasagot sa 'king tanong. Ang laki-laki na ni Oliver pero hindi siya ganoon kagaling magsinungaling. That makes him adorable. Who wouldn't love a man who loves his family dearly at honest? I forgot, our relationship is the biggest skeleton he has in his closet.
"I'm outside now."
"O God, come back inside the meeting room right now Oliver."
"Later, tell me first why did you leave early?" his voice is serious, I can imagine his gorgeous eyes looking straight at me while saying that.
I tapped my feet on the floor, "I have a lot of things to do?"
"Really, Ms. Liberty Kings?"
I chuckled at what he said, "really."
I heard Oliver groaned, "I'm not kidding!"
"Come on, Kitten. Tell me the real reason why did you sneak out like a criminal?"
"O, you saw me..." Napakamot ako ng aking pisngi sa narinig na sagot n'ya.
He saw me. Wala naman pala akong kawala sa kaniya. Kumagat muna ako sa dynamite na hawak ko, buying some time to think for an answer.
"I'm afraid that Tessa might judge me? Or the whole household already knows?"
I heard him sigh first, "didn't I told you that I can find a way to fix it?"
"I know... I'm just really scared. I don't want to end what we have Oliver."
"We will never end, Liberty. We will not."
I gasped hearing the words he said with his husky voice in a serious tone. I can feel my worries going away, my anxiety breaking down and my heart being at peace. A genuine smile creep in my lips. Mas lalo tuloy nagtibay ang desisyon kong sabihin kay Froy mamaya ang desisyon ko.
Our call ended with me convincing him to go back to his meeting and him easing my worries. Lumabas ako sa office na may ngiti sa labi, nginitian ko pa lahat ng employee na aking nakasasalubong. Masaya kong pinagmasda ang Filipino themed restaurant ko, imagining that it will grow in 5 years. Oliver standing beside me while welcoming customers. How I wish that we won't need to hide our relationship.
The chime of the restaurant door rang as the man with his perfectly messed hair, caramel-colored eyes, and sharp jaw, adding the mighty sun on his back makes him looked like Apollo The God of Sun. Froy walked directly towards me and kissed my cheeks surprising me. My mouth went a little 'o' when I felt his lips on my skin.
Froy chuckled when he inched away and saw my reaction.
"Morning Fiancée,"
I gulped first before answering him back, "M-Morning, ang aga mo yata?"
"I'm just a minute early Liberty."
"Yeah," I awkwardly said.
Froy scratched his nape and look at me boyishly, "Shall we go?"
"I'll just get my things."
After getting my bag in my office we instantly went to the mall at BGC. He reserved us a table in one of the famous luxurious restaurants inside the mall. Ipinagtulak n'ya ako ng upuan bago siya umupo sa 'king harapan. Tinitigan ko siyang mabuti habang nag-iisip. Should I say it now? Should I? I gulped before opening my mouth to say my decision to him when suddenly the waiter came to us and gave us the menu.
I got no choice but to order first. I don't want to be rude to Froy. He's a good man, wala naman siyang ginawang masama sa 'kin para maging rude ako sa kaniya. After ordering, he opened a topic that I got engage with especially it's about business. I totally forgot to tell him that I'm backing out on our engagement.
Hangang sa matapos kami sa 'ming lunch ay hindi ko pa rin nasabi sa kaniya at ngayon nga ay bumibili na siya ng ticket naming dalawa. Maybe I should say it inside the cinema, at least doon ay tahimik at madilim. Nasa likod at ngayon habang nakatingin kay Froy na nagbabayad sa counter.
Pamangkin nga talaga ni Oliver ito, likod pa lang alam mo ng isang Valez siya. His back creams power and for sure paghinarap ka nito ay baka talagang mahulog ang panga mo. Kitang-kita ko rito sa 'king pwesto kung paano siya titigan ng mga babaeng nakapalikid sa kaniya. Nang lumingon siya sa gawi ko at nginitian ako, agad na nagsibaksakan ang mga kinikilig na ngiti ng mga babae.
Natawa na lamang ako sa kanilang mga reaksyon. Ganyang-ganyan din kasi ako kay Oliver. I'm so down for that man. I smiled dreamingly as I keep on thinking of Oliver. Nagulat ako nang iwagayway ni Froy ang kaniyang mga kamay sa mukha ko. Masyado na pala akong nag da-daydream kay Oliver. Malawak ang ngiting isinalubong sa 'kin ni Froy habang hawak ang ticket naming dalawa.
Hinawakan ni Froy ang aking kamay habang papasok sa sinehan. Gusto ko sanang bawiin ang aking kamay kaso baka ma-offend naman sa 'kin si Froy. Inalalayan ako nito paupo at sa pag-akyat ng hagdan. Madilim at malamig ang loob ng sinehan. Nasa gitnang bahagi kami nakaupo at may couple sa baba at taas namin. Nang masimula na ang palabas ay nagsimula na ring maglampunga ang nasa i-baba namin.
I cough awkwardly when I saw them kissed. Hindi naman ako conservative na tao kaso kasama ko si Froy ang awkward lang sa pakiramdam. Saka hello? Kasisismula pa lamang ng palabas. Hindi makapagpigil? I looked at Froy who's busy and focused on the movie. Mahigpit din ang kapit nito sa 'king kamay kaya hindi ko maagaw pabalik.
"Froy..." I whispered.
He answered me without looking at me. "Hmmm?"
"I have something to say."
Now I got his attention. "What is it, Liberty?" He rubbed his thumb over my hands making me shiver.
"I—" I got interrupted by the couple above us. Biglang may sumipa sa likudan ng aking upuan kaya napatingin ako sa kanila.
Busy rin sila sa taas sa paglalampungan kaya kahit tignan ko sila nang masama ay parang wala lang ito. Hindi naman kasi nila ako tinapunan kahit isang tingin lang. Napabuntong hininga na lamang ako at ibinaling ang tingin sa harapan. Sinusubukang pakalmahin ang sarili. Mukha namang nakaramdam si Froy na nainis ako kaya hindi muna ito nagsalita.
Dahil sa pagka-bad trip ko sa dalawang pares na naglalampungan sa taas at baba namin ay nanahimik na lamang ako. Ang mga matang nanlilisik ay iinuon na lamang sa pinapanood hangang sa madala na rin ako sa 'ming pinapanood. We are watching a tragic movie. Ang anak ng babaeng bida ay isang star player at ito ay nagkasakit, nawalan ito ng kakayahang maglakad at na depress. Isinakripisyo ng nanay ang kanyang trabaho kahit mataas ang posisyon n'ya para lang alagaan ang anak.
Bigla ko na lamang naramdaman ang pagtulo ng aking luha sa 'king mga pisngi. Hindi ko rin napigilan ang paghikbi. Naka-iiyak kung gaano kalaki ang sakripisyong ginawa ng nanay n'ya para sa kaniya. How I wish that my parents acn do that for me too. Sadly, both of them are self-centered. I felt Froy's warm hands wiping away my tears.
"Thank you." He just nodded and gripped my hands tighter.
After the movie, Froy invited me to eat a snack at a café nearby. Okay, sasabihin ko na talaga ngayon kay Froy. Wala na itong urungan, I really need to tell it now. Hindi ko naman pwedeng sabihin ito over the phone. Masyadong bastos kung ganoon ang aking gagawin.
Nang umupo ito ito sa harapan ko na may dalang tray ay na distract ako sa amoy na aking na amoy. Napakabango nito at talagang natakam at naglaway ako. "Ano 'yan?" walang alinlangan kong tanong.
"White caramel frappe and hazelnut cake."
Pinasadahan ko ng dila ang ang pang-iibabang labi ko habang titig na titig sa hazelnut cake na nilapag n'ya sa harapan ko. Froy chuckled and said, "Go on,"
Agad ko itong nilantakan at nang makalahati ko ang cake saka ko lang naalalang kasama ko si Froy. Umayos ako ng upo at pinunasan ang labi saka tukhim. dahan-dahan ko siyang tinignan at sumalubong sa 'kin ang manghang mukha nito.
"The cake is delicious." sabi ko na parang hindi ako kumain in unethical manner sa harapan n'ya.
"Yeah, I can say."
Tumikhim muna ako bago sabihin ang gusto kong sabihin kanina pa. Hindi ko mapagkakailang masaya namang kasama si Froy. Hindi rin ito ganoon kamapagsamantala. Bukod sa paghawak sa 'king kamay ay wala naman itong kakaibang ginawa.
"Froy,"
"Liberty,"
"I just want to say that you are a good man and I enjoyed your company."
Ngumiti ito at ang mga mata ay nagningning, "I'm glad."
"Bu—" bago ko pa maituloy ang aking sasabihin ay nag singhapan nang malaks ang tatlong kabataang nasa katabing lamesa.
Nakuha tuloy nila ang aking atensyon. Napatingin rin sa kanila si Froy dahil sa pagbaling ko sa kanila. Nakikita kong nagsisisksikan ang tatlong babae habang may pinapanood sa cellphone ng babaeng nasa gitna. Napakunot ang noo ko nang mapansing naka-uniform ang mga ito ng katulad sa school ni Felix, probably his schoolmates.
Bumaling ulit ako kay Froy para ipagpatuloy ang aking sasabihin ngunit natigil muli ang aking sasabihin nang marinig ang sinabi ng isa sa mga schoolmaes ni Felix.
"Oh my goodness! Sayang itong si Kings. He's so hot but his type is our hot professor in English!" maarteng sabi nito habang nagtatakip pa ng bibig.
Sumabat naman ang nasa kaliwan nito at umirap pa, "gosh, sa faculty pa talaga nila you know."
Tumawa naman sa malisyosang paraang ang nasa kanan. "I told you! There's something going on with that Kings and our professor. You just didn't believe in me."
Para along natulos sa 'king kinauupuan at nabingi. walang ibang pumapasok sa 'king isipan kung hindi ang mga salitang sinabi ng tatlong istudyanteng ito. Felix and his professor has a scandal? Fuck! Ano ba naman ito? Kamusta kaya siya? Noong nakaraan nga lang na walang ganitong issue ay umiyak na siya sa 'kin. Paano pa kaya ngayong may video pa?
Nanginginig ang aking kamay na inabot ang aking cellphone para sana tawagan si Felix. Napanhinto ako sa pagpinto nang marinig ko muli ang sinabi ng tatalo.
"Ew, just look at how they tongue-fuck each other's mouth!"
"It's kind of hot though..."
Napasinghap ako sa sinabi ng mga ito at hindi lang doon sila tumigil.
"I think itong si Felix ang top sa kanilang dalawa." sabay-sabay pang nagtawanan ang mga ito sa sinabi mg isa sa kanila.
Nagulat ako nang hawakan ni Froy ang aking kamay. May pag-aalala sa kaniyang mga mata haang nakatingin sa 'kin.
"I need to go."
"I know, hatid na kita."
Habang nasa sasakyan ay paulit-ulit kong tinatawagan ang cellphone ni Felix. Hindi ito sumasagot. Napakagat ako ng aking labi sa kabang aking nararamdaman. Nanlalamig ang aking mga kamay at namamawis. Come on Felix answer my call! I'm so worried about him. Alam kong iiyak na naman siya at kinakabahan ako sa magiging reaksyon ng aming ama. Alam kong hindi n'ya ito matatanggap at mapapahiya siya sa kaniyang mga kasyoso. Iyon pa naman ang pianakaayaw no'n.
Shit, what is happening? Bakit ganito! Kung kailan ready na akong taggihan si Froy saka pa ito mangyayari. Bakit naman ganito?
I can't give up Oliver.
I just can't. But I can't also see my brother who loves me as a family suffer.
Fuck, I'm back to square one again. God, what should I do?
~TBC~
O M G! Ano ba naman itong si Felix! Bakit ngayon ka pa naglabas ng scandal mo? Stress na naman tuloy si mareng Liberty.
Sorry kung late update. Tinambakan kami ng professor nami ng gawain. Maagang pamasko yata sa 'min HAHAHAHA. Anyway, I'm not sure if I'll be updating next week. But don't worry pagka-Christmas break namin puro update na tayo. I'm actually planning on finishing SA#1 this December! Sana ay kayanin.
Thank you sa pagbabasa at pagbibigay ng inyong mga saloobin. Ako po ay talagang natutuwa!
Feel free to share your thoughts and keep safe everyone.
Love lots :>>
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top