Η ζωή της μικρής Y/n ήταν από πολλούς αξιοζήλευτη. Είχε τα πάντα. Ένα τεράστιο σπίτι, ένα δικό της ευρύχωρο δωμάτιο, μια 7χρονη αδερφή που την θεωρούσε περισσότερο σαν φίλη της, μια μητέρα που την αγαπούσε πολύ και της πρόσφερε οτιδήποτε ζητούσε όσο ακριβό κι αν ήταν και ένα πατριό που την φρόντιζε το ίδιο με την μητέρα της.

Δεν μπορούσε να φανταστεί στο μικρό μυαλό της μία καλύτερη οπτική της ζωής της. Δεν της έλειπε απολύτως τίποτα. Εκτός από την παρουσία του βιολογικού πατέρας της, ο οποίος είχε πεθάνει όταν ήταν τριών μηνών και δεν τον θυμόταν καθόλου. Η μητέρα της σπάνια της μιλούσε για εκείνον και η μικρή Y/n ποτέ δεν την ρωτούσε παραπάνω λεπτομέρειες θεωρώντας ότι ήταν ένα ευαίσθητο θέμα. Το γεγονός ότι δεν είχε δει ποτέ φωτογραφίες του πατέρα της την ενοχλούσε ορισμένες φορές αλλά όταν ρωτούσε την μαμά της να της δείξει εκείνη έλεγε ότι αυτές οι φωτογραφίες φθάρθηκαν και χάθηκαν με τα χρόνια.

Τότε όμως πάντα παραπονιόταν. Ήταν μόνο 9 χρόνων επομένως πατέρας της πέθανε πριν απο περίπου 9 χρόνια. Πόσο μπορούσε να φθαρεί μια φωτογραφία; Παρόλα αυτά δεν συνέχιζε να επιμένει. Ήξερε ότι δεν είχε ουσία και δεν ήθελε να εκνευρίσει την αγαπημένη της μαμά.

Το μόνο που ήξερε ήταν ο πατέρας της της είχε κληροδοτήσει πολλά χαρακτηριστικά του. Ένα από αυτά ήταν τα πράσινα μάτια της. Ένα χαρακτηριστικό αν όχι ανύπαρκτο, τουλάχιστον σπάνιο στην Κορέα που την έκανε να ξεχωρίζει και να αποδεικνύει την ρουμανικη καταγωγή της από την πλευρά του πατέρα της αν και πότε δεν κατάφερε να πάει στην Ρουμανία είτε να μάθει ρουμάνικα.

Ωστόσο την θέση του πατέρα της την είχε πάρει ο πατριός της,ο οποίος της έδινε την αγάπη που χρειάζεται ένα παιδί και κάποιες φορές έπαιζε μαζί της. Το μόνο παράπονο της ήταν ότι σχεδόν όλη τη μέρα κοιμόταν. Η μητέρα της της έλεγε ότι πάντα ήταν κουρασμένος από τη δουλειά. Μα εκείνη ουδέποτε τον είδε να δουλεύει ή να πηγαίνει στη δουλειά. Οπότε θεώρησε ότι το έκανε το βράδυ όταν εκείνη κοιμόταν. Ποτέ δεν ασχολήθηκε παραπάνω.

Επίσης, η μικρή Y/n ήταν πανέξυπνη για την ηλικία της. Όλοι οι δάσκαλοι της στο δημοτικό ήταν έκπληκτοι από την οξυδέρκεια της και την ευκολία της στο να μαθαίνει πράγματα. Της άρεσε πολύ να διαβάζει βιβλία τα οποία η μητέρα της με χαρά της αγόραζε καθώς καμάρωνε για εκείνη σε όλη την γειτονιά. Αυτό στην Y/n δεν άρεσε. Ήταν πάντα χαμηλών τόνων και ντρεπόταν όταν η προσοχή ήταν πάνω της. Ωστόσο, χαμηλώνε το κεφάλι και δεχόταν τις επευφημίες των καθηγητών της και των γονιών της για να μην τους προσβάλλει.

Μια μέρα η μαμά της μπήκε στο δωμάτιο της ενώ έπαιζε με την αδερφή της. Την σήκωσε στην αγκαλιά της και την κάθισε στο κρεβάτι της.

"Σήμερα θα πάμε σε ένα μέρος για κάποιες δουλειές της μαμάς και χρειάζομαι την βοήθεια σου."της είπε και της χαμογέλασε.

Ζήτησε από την μικρότερη της κόρη να φύγει από το δωμάτιο και εκείνη συμφώνησε να τις άφησει για λίγο μόνες. Η Y/n προβληματίστηκε. Η μαμά της ποτέ δεν είχε θέμα να κάθεται η Soomi μαζί τους. Ωστόσο το αγνόησε.

"Που θα πάμε;" κούνησε εκείνη με χαρά τα πόδια της θεωρώντας περισσότερο την δουλειά τους σαν βόλτα.

"Σε ένα μέρος λίγο μακριά από εδώ. Θα βοηθήσεις την μαμά με τις δουλειές της έτσι;" την ρώτησε κοιτώντας της με κουταβίσια μάτια ξέροντας ότι έτσι θα την ρίξει πιο εύκολα.

"Ναι μαμά! Αν μπορώ να σε βοηθήσω κάπως θα το κάνω!"είπε η μικρή και αγκαλιασε την μαμά της νιώθοντας ασφάλεια και αγάπη.

Εκείνη ανταπέδωσε πριν την απομακρύνει απαλά.

"Πρέπει όμως πρώτα να φορέσεις αυτά" της είπε και της έδωσε κάποια ρούχα,τα οποία η Y/n θεώρησε ότι ήταν αρκετά λεπτά για Μάρτιο μήνα.

Μα δεν το σχολίασε και δεν παραπονέθηκε. Η μαμά της ήξερε καλύτερα. Όταν όμως της φόρεσε τα ρούχα η μικρή παρατήρησε ότι ήταν αρκετά κοντά για εκείνη. Ένιωθε πολύ εκτεθειμένο το σώμα της καθώς ήταν πολύ αποκαλυπτικά στην κοιλιά,στο στήθος της και στα πόδια της καλύπτοντας μόνο τα απαραίτητα.

Παραπονέθηκε αμέσως τραβώντας την κοντή φούστα της πιο κάτω. Τα ρούχα που της έδωσε η μαμά της την έκαναν να νιώθει άβολα και γυμνή. Προσπαθούσε να κρύψει τον εαυτό της χωρίς να τα καταφέρνει.

Είχε δει την μητέρα της να φοράει συχνά αυτά τα ρούχα. Κι όταν την ρώτησε τι το ιδιαίτερο είχαν εκείνη της απαντησε ότι είναι τα κατάλληλα ρούχα για μια γυναίκα καθώς υποτίθεται ότι τα ωραία πράγματα πρέπει να προβάλλονται. Η Y/n διαφωνούσε. Δεν της αρεσε να νιώθει τόσο εκτεθειμένη. Ωστόσο, δεν ηθελε να απογοητεύσει την μαμά της και προχώρησε με γρήγορα βήματα μαζί της προς το αυτοκίνητο της ενώ ευχόταν να μην την δει κανείς.

Μπήκε γρήγορα μέσα και πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ έκατσε αναπαυτικά στα πίσω καθίσματα. Η μαμά της είχε φιμέ τζάμια και ενώ συνεχώς παραπονιόταν που δεν μπορούσε να βλέπει πεντακάθαρα τον δρόμο ενώ ταξίδευαν σήμερα ευγνωμονούσε που δεν μπορούσαν να την δουν οι πεζοί.

"Όταν θα πάμε η μαμά θα μιλήσει για λίγο με έναν κύριο και μετά θα μείνεις για λίγο μαζί του μέχρι να τελειώσω με μία δουλειά. Δεν θα αργήσω. Θα έρθω να σε πάρω." είπε η μαμά της και η Y/n σκέφτηκε ότι αυτό δεν είναι καλή ιδέα.

"Δεν μπορώ να έρθω μαζί σου;"ρώτησε παρακλητικά.

"Όχι αγάπη μου. Εκεί πανε μόνο οι μεγάλοι."

"Κι αν περιμένω στο αυτοκίνητο;"επέμεινε η μικρή.

"Όχι. Θα μείνεις με τον κύριο που θα σε αφήσω για να σε προσέχει. Δεν θέλω αν μείνεις μόνη στο αυτοκίνητο. Θα γυρίσω αμέσως." είπε απότομα η μητέρα της θέλοντας να τελειώσει η κουβέντα όμως εκείνη είχε αλλά σχέδια

"Τότε γιατί με πήρες μαζί σου; Δεν υπάρχει τίποτα για να σε βοηθήσω." αντιτάχθηκε.

"Η δουλειά σου είναι να κάνεις ότι σου πει ο κύριος στο μέρος που θα σε πάω και να είσαι καλό κορίτσι. Θα το κάνεις αυτό για την μαμά έτσι;" ζήτησε εκείνη πιο απαλά.

Η μικρή ξεφύσισε αλλά έγνεψε στην μαμα της που την κοιτούσε από τον καθρέφτη. Στην πραγματικότητα είχε κι άλλες ερωτήσεις. Γιατί έπρεπε να φοράει αυτά τα ρούχα; Γιατί έπρεπε να μείνει με ένα άτομο που δεν ήξερε καν; Γιατί δεν μπορούσε απλά να κάτσει σπίτι; Ωστόσο παρέμεινε σιωπηλή για όλη την υπόλοιπη διαδρομή. Η μαμά της ήθελε το καλό της.

Όταν έφτασαν κατέβηκε από το αυτοκίνητο για να καταλάβει ότι βρίσκονταν σε ένα σχετικά στενό σοκάκι. Τα λίγα σπίτια που υπήρχαν ήταν μικρά και σε άσχημη κατάσταση καθώς τα περισσότερα ήταν έτοιμα να πέσουν.

Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι σε εκείνη την περιοχή και όσοι κυκλοφορούσαν εκεί ήταν άτομα κατώτερης κοινωνικής βαθμίδας και επικρατούσε μια άσχημη οικονομική κατάσταση. Στην Y/n δεν άρεσε το μέρος. Της θύμιζε τα μέρη που περιγράφονταν στα βιβλία της ως επικίνδυνα και οι πρωταγωνιστές που παρεμβρίσκονταν εκεί βίωναν αρκετές δυσκολίες.

Η μαμά της την πήρε από το χέρι και την οδήγησε μπροστά από μια μονοκατοικία που έμοιαζε περισσότερο με αποθήκη. Χτύπησε με το χέρι της την σιδερένια,σκουριασμένη πόρτα και οι δύο τους περίμεναν απάντηση.

"Μαμά δεν μου αρέσει εδώ. Μπορούμε να φύγουμε;" ρώτησε η μικρή για να κερδίσει ένα απαξιωτικό βλέμμα από την μαμά της.

"Σου είπα Y/n. Η μαμά έχει δουλειά. Θα έρθω να σε πάρω όσο πιο γρήγορα μπορώ."είπε κοφτά κι απόλυτα και η μικρή σώπασε αν και για κάποιο λόγο η καρδιά της χτυπούσε δυνατά και την ένιωθε να αντηχεί σε όλα της τα άκρα.

Τους άνοιξε την πόρτα ένας άνδρας. Η Y/n υπέθεσε ότι ήταν γύρω στα 40, είχε λίγες άσπρες τρίχες στο κεφάλι του όπως και στα μερικών μερών γενιά του και ήταν ψηλός. Η εξωτερική του εμφάνιση την τρόμαζε. Το χαμόγελο του όταν την είδε αποτελούταν από τα κιτρινισμένα και απεριποίητα δόντια του και τα μάτια του ήταν κόκκινα. Το φούτερ και το τζιν του ήταν ταλαιπωρημένα και βρώμικα και τα νύχια του ήταν μαύρα ενώ τα χέρια του ήταν επίσης βρώμικα. Η μικρή αηδίασε ξέροντας ότι θα αναγκαστεί να περάσει χρόνο μαζί του αλλά δεν μίλησε και κατέβασε το βλέμμα της θέλοντας να μην φανεί αγενής.

Ωστόσο μία ερώτηση περιτριγύριζε το μυαλό της " Τι δουλειά έχει αυτός με την μαμά μου;"

"Γεια σου μικρή. Εσύ πρέπει να είσαι η Y/n." είπε εκείνος και της χαμογέλασε.

Η Y/n κούνησε καταφατικά το κεφάλι και πήγε πιο κοντά στην μαμά της νιώθοντας ξαφνικά ανασφάλεια.

"Ας μπούμε στο ψητό. Δεν έχω όλη την μέρα."είπε η μαμά της κοφτά και η Y/n την κοίταξε.

Πρώτη φορά την έβλεπε τόσο αυταρχική με κάποιον άλλο.

Εκείνος αφού κοίταξε δεξιά και αριστερά έξω από το σπίτι έκανε στην άκρη και τις άφησε να περάσουν μέσα.

Η Y/n παρατήρησε το σκοτεινό μέρος στο οποίο μπήκαν για να συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα μεμονωμένο δωμάτιο όπου είχε όλες τις ηλεκτρικές συσκευές της κουζίνας, έναν νεροχύτη και ένα κρεβάτι. Στην πιο μακρινή άκρη του δωματίου υπήρχε μια πόρτα και η μικρή υπέθεσε ότι ήταν το μπάνιο. Κοίταξε απελπισμένη το χώρο γύρω της για να δει σοβάδες από τους τοίχους να πέφτουν, τσιμεντένια πατώματα και κρύο περιβάλλον. Ήταν πολύ ακατάστατο μέρος και μπορούσε να διακρίνει μπουκάλια μπύρας ή αλκοολούχων ποτών σε διάφορα σημεία του δωματίου. Ήθελε απλά να φύγει. Έκατσε στην άκρη του κρεβατιού και αγκάλιασε τον εαυτό της νιώθοντας αβοήθητη.

"250€"άκουσε την μητέρα της να λέει και αμέσως γύρισε την προσοχή της πάνω της βγαίνοντας από την φούσκα των σκέψεων της.

"Τόσα πολλά;Πρέπει να είσαι τρελή!"διαμαρτυρήθηκε ο κύριος που τους καλωσόρισε.

"Καθόλου! Είναι αγνή,δεν έχει ξανακάνει τίποτα παρόμοιο και ας μην ξεχνάμε ότι χρωστάς ήδη μερικά χρήματα από το εμπόριο του άνδρα μου. Αυτά προστέθηκαν."

Ο άνδρας έμεινε να την κοιτάει και η μικρή Y/n αναρωτήθηκε για ποιο πράγμα μιλούσαν. Ποιος ήταν αγνός και τι δεν είχε ξανακάνει; Τι εμπόριο έκανε ο μπαμπάς της και δεν το ήξερε; Αυτή ήταν η δουλειά του; Άφησε αυτές τις ερωτήσεις στο πίσω μέρος του μυαλού της και βεβαιώθηκε ότι θα ρωτήσει αργότερα.

"Αν δεν θες μπορώ απλά να την πάρω και να φύγουμε. Εσύ ζήτησες κάτι καινούργιο αν δεν κάνω λάθος αλλά δεν πειράζει. Έλα Y/n!" την φώναξε η μαμά της και η Y/n σηκώθηκε αμέσως πρόθυμη αλλά η φωνή του άνδρα μπροστά της την σταμάτησε.

"Όχι εντάξει κατάλαβα. Ορίστε!" είπε και άνοιξε το φθηνιάρικο φθαρμένο πορτοφόλι του δίνοντας στην μητέρα της κάποια χρήματα.

"Σου δίνω δύο ώρες. Μετά θα έρθω να την πάρω." είπε εκείνη παίρνοντας τα λεφτά πριν γυρίσει στην κόρη της. "Να ακούς τον κύριο και να κάνεις την μαμά περήφανη."της χαμογέλασε και της φίλησε το κεφάλι. "Θα τα πούμε μετά." την αποχαιρέτησε και η Y/n ένιωσε ανασφαλής και ήθελε να κλάψει.

Έπειτα, αποχώρησε και η μικρή έμεινε μόνη με αυτόν τον περίεργο ανδρα που την κοιτούσε με το ανατριχιαστικό του χαμόγελο. Μαζεύτηκε στην άκρη του κρεβατιού και κοίταξε το πατωμα ενώ εκείνος την πλησίασε.

"Λοιπόν Y/n ξέρεις γιατί είσαι εδώ σήμερα;"της ειπε και εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

"Είσαι εδώ για να περάσουμε καλά. Θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Θες να συμμετέχεις;"είπε εκείνος ευθυμα και η μικρή τον κοίταξε στα μάτια.

"Ναι."είπε εκείνη μονολεκτικά σκεπτόμενη ότι υποσχέθηκε στη μαμά της να υπακούσει.

"Πολύ ωραία όμως για να παίξουμε αυτό το παιχνίδι υπάρχει μια προϋπόθεση."είπε εκείνος και σηκώθηκε όρθιος κοιτώντας την κάνοντας την Y/n να τον κοιτάξει περίεργη."Πρέπει να βγάλεις τα ρούχα σου."

Η Y/n γουρλωσε τα μάτια της. Αυτά δεν είναι από τα απαγορευμενα πράγματα που ζητάς σε ένα παιδί να κάνει; Όλο αυτό δεν θα κατέληγε σε κάτι καλό και ήταν σίγουρη. Οι προθέσεις του άνδρα μπροστά της της φαίνονταν αρκετά κακές. Είχε προφέρει πολύ άνετα το αίτημα του και χωρίς να χάσει χρόνο έβγαλε κι εκείνος την μπλούζα του αναδεικνύοντας το κοκαλιάρικο σώμα του ενώ η μικρή σοκαρισμένη κάλυψε τα μάτια της με τα χέρια της.

"Δεν θέλω!" είπε και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά πολλές φορές.

Η κατάσταση είχε ξεκινήσει να παίρνει μια πολύ περίεργη τροπή και εκείνη ένιωθε όλο και πιο ανασφαλής. Ήταν σίγουρη ότι η μητέρα της δεν το ήξερε όλο αυτό. Δεν θα το επέτρεπε να συμβεί αυτό. Είχε υποσχεθεί να υπακούσει τον κύριο. Αλλά της ζητούσε πράγματα που δεν ήθελε να κάνει και δεν θα τα έκανε.

"Η μαμά σου σε έφερε εδώ για να υπακούσεις σε μένα Y/n."είπε πιο αυστηρά ο άνδρας και έβγαλε τα χέρια της από το πρόσωπο της για να τον κοιτάξει.

"Η μαμά μου θέλει το καλό μου. Δεν θα δείξω το σώμα μου σε κανέναν που δεν ξέρω. Ξέρετε ότι αυτό θεωρείτε σεξουαλική παρενόχληση;"είπε εκείνη θιγμένη και τράβηξε τα χέρια της μακριά του ενώ απομάκρυνε τον εαυτό της μέχρι η πλάτη της να κολλήσει στο προσκέφαλο του κρεβατιού.

"Μα Y/n η μαμά σου ξέρει τι παιχνίδι θα παίξουμε! Πλήρωσα για αυτό. Δεν θυμάσαι;"είπε εκείνος ενώ πλησίασε σιγά-σιγά το μικρό σώμα της και ακούμπησε την παλάμη του στο εκτεθεμεινο πόδι της.

Εκείνη τρόμαξε. Το μυαλό της έκανε εκατομμύρια σκέψεις ανά δευτερόλεπτο. Δεν μπορεί η μαμά της να συμφώνησε. Δεν μπορεί να την έφερε όντως για αυτό. Αλλά η πληρωμή όντως έγινε. Αυτό τι ήταν;

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να φύγει από 'κει μέσα. Όλα τα άλλα ήταν περιττά.

"Τι παιχνίδι θα παίξουμε δηλαδή;"έκανε την ανήξερη για να κερδίσει χρόνο απομακρύνοντας το χέρι του απο πάνω της.

"Λέγεται σεξ."ειπε εκείνος χωρίς ίχνος ντροπής και η μικρή ξεκίνησε να φρικάρει ενώ βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. "Ξέρω ότι δεν είσαι μαθημένη σε αυτόν τον τομέα και είναι η πρώτη σου φορά. Αλλά δεν σου υπόσχομαι ότι θα είμαι υπομονετικός μαζί σου. Πλήρωσα για παρθένα. Σκοπεύω να εκμεταλλευτώ το ποσό που έδωσα καθαρά για προσωπική μου ευχαρίστηση." χαμογέλασε πονηρά και λαίμαργα πριν επιτεθεί στον λαιμό της.

Η Y/n ούρλιαξε για βοήθεια ήξερε ότι κανείς δεν επρόκειτο να την ακούσει. Και αν κάποιος την άκουγε δεν επρόκειτο να την βοηθήσει. Ξεκίνησε να κλαίει νιώθοντας τα χέρια του να την αγγίζουν παντού. Νόμιζε ότι θα έκανε εμετό μα δεν μπορούσε. Ένιωθε ότι πνιγόταν. Ή μάλλον όντως πνιγόταν από το χέρι του άνδρα γύρω από το λαιμό της. Το άλλο του χέρι κινήθηκε ανάμεσα στα πόδια της και τα δάχτυλα του άγγιξαν ένα σημείο στην ευαίσθητη περιοχή της που την έκανε να νιώθει περίεργα μα όχι ωραία. Ήθελε την μαμά της να την πάρει από δω. Να την αγκαλιάσει και να της ζητήσει συγγνώμη που την άφησε με ένα τόσο κακό άτομο. Και με αυτή την σκέψη απλά ξεκίνησε να κλαίει όλο και πιο πολύ, όλο και πιο έντονα.

Αντιστεκόταν όσο πιο πολύ μπορούσε μα το αδύναμο σώμα της δεν μπορούσε να συγκριθεί με αυτό του αγνωστού που είχε πέσει πάνω της. Το μυαλό της έπαιρνε γρήγορα στροφές. Τα χέρια της έτρεμαν. Έπρεπε κάτι να κάνει. Τα μάτια της πλανεύτηκαν στο χώρο γύρω της και παρ' όλη την απελπισία της προσπάθησε να σκεφτεί σοβαρά. Μέχρι που δίπλα στο κρεβάτι από την πλευρά που ήταν εκείνη είδε δύο άδεια μπουκάλια μπύρας.

Με μεγάλη προσπάθεια προσπάθησε να σύρει το κορμί της προς τα εκεί ενώ ο άνδρας από πάνω της συνέχισε να φιλάει το σώμα της έχοντας ήδη βγάλει την μπλούζα της και το μισό της σώμα ήταν εκτεθειμένο μπροστά του. Η μικρή συνέχισε να τραβάει το σώμα της προσεχτικά προς την άκρη του κρεβατιού και ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη που εκείνος δεν έδινε βάση στις κινήσεις της αν και προσπαθούσε να αποκρούσει κάθε κίνηση αντιστάσης.

Όταν έφτασε στην άκρη το χέρι της τεντωθηκε προς τα πίσω για να πιάσει το μπουκάλι και έπειτα με αποφασιστικότητα και ταχύτητα το έφερε στο κεφάλι του. Είχε διαβάσει σε βιβλία ότι τραυματισμοί στον αυχένα μπορούν να προκαλέσουν παράλυση και υπερβολική δύναμη μπορούσε να του δημιουργήσει αιμάτωμα. Οπότε ήξερε ότι έπρεπε να αποφεύγει την περιοχή του αυχένα και να ρυθμίσει την δύναμη της. Και έτσι είχε καταφέρει να χτυπήσει τον άνδρα σπάζοντας το μπουκάλι στο κεφάλι του αφήνοντας τον αναίσθητο πάνω στο σώμα της. Η μικρή πέταξε γρήγορα το μπουκάλι από τα χέρια της και γύρισε τον κακό τύπο μπροστά της ανάσκελα. Αφού σιγουρεύτηκε ότι αναπνέει σηκώθηκε γρήγορα ενώ ακόμα έκλαιγε και με τρεμάμενα χέρια πήρε γρήγορα την μπλούζα που είχε πετάξει ο άνδρας στο πάτωμα και την φόρεσε βιαστικά.Της έφτανε μέχρι το γόνατο και ήταν σαν φόρεμα. Τουλάχιστον αυτό κάλυπτε το σώμα της καλύτερα από πριν. Έπρεπε να φύγει γρήγορα από εκεί.Πριν συνέλθει.

Άνοιξε την πόρτα βιαστικά και βγήκε έξω. Διέσχισε τρέχοντας το σοκάκι και ρώτησε τους περαστικούς να της δώσουν πληροφορίες για το σπίτι της. Οι περισσότεροι την κοιτούσαν περίεργοι. Δεν ήταν συνηθισμένο να βλέπεις ένα μικρό κορίτσι με μόνο μια ανδρική μπλούζα να τρέχει στους δρόμους. Αλλά δεν την ένοιαζε. Ήθελε απλά να γυρίσει σπίτι και όταν γυρνούσε η μαμά της θα της έλεγε τι έγινε. Είχε υποσχεθεί να υπακούσει αλλά η μαμά θα καταλάβαινε. Η μαμά την αγαπούσε και ήθελε να ήταν καλά.

Ή έτσι πίστευε ότι ήταν τα πράγματα. Ένα όμως ήταν το μόνο σίγουρο. Από εκείνη την μέρα η ζωή της Y/n άλλαξε ολοκληρωτικά ή όπως εκείνη το ονόμασε αργότερα έγινε μια αδίστακτη κόλαση...

______________________________

Γεια σας για ακόμα μια φορά σε μια νέα ιστορία μετά από ένα χρόνο αναμονής!

Ελπίζω να είστε καλά. Για μένα τα μάθατε στην χθεσινή δημοσίευση στο προηγούμενο βιβλίο. Ακόμα πετάω από την χαρά μου!

Το καλοκαίρι τελειώνει σιγά-σιγά και η ζέστη (ευτυχώς) μειώνεται μέρα με τη μέρα. Δεν κρύβω ότι ανυπομονώ για τον χειμώνα. Αγαπημένη εποχή μα αν είμαστε πάλι σε καραντίνα δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.☹

Όπως και να έχει εγώ ξαναμπήκα στην παρέα του wattpad με καινούργιο στόρυ και νέα πλοκή. Αυτός ήταν ο πρόλογος μας λοιπόν. Ξέρω τεράστιος πρόλογος αλλά δεν γίνονταν να αφαιρέσω κάτι ούτε να τον κόψω. Οπότε τον αφήνω όπως έχει.

Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση από 'δω και πέρα στη ζωή της Y/n δεν θα είναι τόσο ρόδινη. Ανυπομονώ να δούμε μαζί τι θα γίνει στη συνέχεια. Εγώ πάντως την λυπάμαι ήδη πολύ. Κάτι βρωμάει πολύ στην υπόθεση.🧐

Οι χαρακτήρες θα μπαίνουν σταδιακά στην ιστορία. Αλλά μην μου περιμένετε τον Taehyung να κάνει μπαμ από το πρώτο κεφάλαιο. Το ξεκαθαρίζω αυτό. Πρέπει να γίνουν πρώτα κάτι αλλά πραγματάκια. Αλλά θα σας δικαιωσω όταν έρθει η ώρα. Stay tuned!

Αυτά είχα να πω! Χαίρομαι πολύ που ξαναξεκινάω να ειμαι ενεργή. Θα ανεβάζω κάθε εβδομάδα. Τα συνηθισμένα μας είναι αυτά άλλωστε. Τώρα όταν ξεκινήσω τη σχολή θα δούμε τι χρόνο θα έχω. Αν αλλάξει κάτι θα σας ειδοποιήσω.

Στέλνω πολλά φιλιά μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Θα τα πούμε!💕💕💕