Κατέβηκα τη σκάλα την επόμενη μέρα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να φάω πρωινό. Θυμόμουν τη συζήτηση με τον πατέρα μου χθες και ένιωθα αμηχανία και ανακούφιση ταυτόχρονα. Ήταν ωραίο που με τον πατέρα μου πλέον ήμασταν μια χαρά μα ένιωθα τρομερά άβολα καθώς δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ. Τόσο καιρό ήμουν ψυχρή. Και τώρα πως έπρεπε να ήμουν;

Μπαίνοντας στην κουζίνα έδιωξα αυτές τις σκέψεις όταν είδα τον πατέρα μου στην συνηθισμένη του θέση στο τραπέζι να πίνει τον καφέ του ενώ κοιτούσε κάτι στο κινητό του. Όπως κάθε πρωί είχε ετοιμάσει φαγητό και για τους δύο μας και χάρηκα βλέποντας ότι σήμερα είχε φτιάξει τηγανητές. Δεν του το είχα πει μα ήταν το αγαπημένο μου.

"Καλημέρα."είπα κι εκείνος με κοίταξε και μου χαμογελασε.

"Καλημέρα Y/n. Κοιμήθηκες καλά;"με ρώτησε αφήνοντας το κινητό του στη άκρη και τράβηξε την καρέκλα δίπλα του για να κάτσω μαζί του.

"Περιέργως θα έλεγα καλύτερα από ποτέ."εκατσα δίπλα του.

Ξεκινήσαμε να τρώμε και όπως πάντα εκείνος μου έπιασε την κουβέντα μα αντίθετα από τις προηγούμενες φορές τώρα του απαντούσα με περισσότερη άνεση. Το άξιζε για όλα αυτά που πέρασε τόσο καιρό με την εγωιστική συμπεριφορά μου.

"Δεν μου έχεις πει. Πώς σου φαίνεται το καινούργιο σου σχολείο; Ο Taehyung μου έχει πει ότι είσαστε μαζί σε μια μεγάλη παρέα αλλα δεν ήμουν σίγουρος αν κι εσύ το βλέπεις έτσι."μου είπε εκείνος.

"Όλα είναι μια χαρά. Οι καθηγητές είναι αρκετά καλοί και το περιβάλλον είναι πολύ φιλικό."είπα τρώγοντας την τελευταία μου τηγανήτα μα στο άκουσμα του ονόματος του Taehyung ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται."Όσο για το θέμα της παρέας, όπως έχω πει δεν είναι φίλος μου και δεν έχω φίλους."είπα χωρίς να με ενδιαφέρει αλλά για κάποιο λόγο το 'δεν είναι φίλος μου' μου καθόταν κάπως βαρύ.

Μετά τα χθεσινά είχα κάπως ανάμεικτα συναισθήματα σχετικά με το κινούμενο φαινόμενο ονόματι Taehyung. Πίστευα ότι ο λόγος που ξεκίνησε να κάνει παρέα μαζί μου ήταν λόγω του πατέρα μου. Και αυτό με πλήγωνε αλλά δεν έχω ιδέα γιατί. Εγώ ήμουν αυτή που τον απωθούσε τόσο καιρό. Και τώρα που υπάρχει πιθανότητα να με αφήσει στην ησυχία μου δεν θέλω. Αντί να νιώθω ανακουφισμένη νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου. Μπορεί η κατάσταση με τον πατέρα μου να λύθηκε μα η κατάσταση με τον Taehyung παρέμενε ένα πρόβλημα.

Πρόβλημα για μένα. Όχι για εκείνον προφανώς.

"Δεν είναι φίλος σου; Είσαι σίγουρη; Φαίνεται ότι σε συμπαθεί πολύ."είπε ο πατέρας μου κι εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Δεν με συμπαθεί. Απλά έκανε παρέα μαζί μου γιατί ήθελε να με έχει από κοντά ώστε να καταφέρει να κάνει αυτό που του ζήτησες. Να με προσέχει δηλαδή."είπα χαϊδεύοντας το στόμιο του ποτηριού της πορτοκαλάδας μου.

Ένιωθα άβολα να κάνω τέτοιου είδους συζήτηση. Δεν ήθελα να ακουστεί σαν να του έριχνα ευθύνες. Δεν ήθελα να νιώθει άσχημα. Και από την άλλη συνήθως κρατούσα τα προβλήματα μου για μένα. Τώρα που τα μοιράζομαι με κάποιον άλλο είναι περίεργο.

"Και αυτό στο είπε ο ίδιος;"με κοίταξε σοβαρός ο πατέρας μου.

"Όχι. Αλλά φαίνεται. Δεν του έδινα σημασία από την αρχή. Γιατί να μου δώσει εκείνος;"

"Y/n ο Taehyung είναι πολύ κοινωνικό άτομο και από τα καλύτερα παιδιά που ξέρω. Μπορεί όντως να του ζήτησα να σε προσέχει αλλά το έκανα μόνο επειδή μου είπε ότι κάνετε παρέα και επειδή φαινόταν να είναι πολύ κοντά με σένα. Αν δεν ίσχυαν όλα αυτά δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Ήξερα ότι μπορώ να βασιστώ πάνω του. Ο Taehyung έκανε ήδη παρέα μαζί σου όταν του το ζήτησα. Δεν ξεκίνησε να κάνει τότε."μου είπε κι εγώ σκέφτηκα λίγο τα λόγια του.

Όσα έλεγε έβγαζαν κάπως λογική. Ο Taehyung ξεκίνησε να κολλάει πάνω μου από την αρχή της γνωριμίας μας. Δεν το έκανε ξαφνικά.

"Αλλά αν έχεις αμφιβολίες μπορείς να τον ρωτήσεις για να ξεκαθαρίσετε την κατάσταση μεταξύ σας."συνέχισε παρατηρώντας το σκεπτικό βλέμμα μου.

Τι ακριβώς να του έλεγα; 'Γεια σου Taehyung. Σκεφτόμουν τι έγινε χθες και ήθελα να σε ρωτήσω αν όντως με θεωρείς φίλη σου γιατί με απασχολεί πολύ αυτό το θέμα και το σκέφτομαι συνέχεια.'; Δεν υπήρχε περίπτωση.

Ήξερα ότι ο πατέρας μου μου έδινε συμβουλές για να μην συμπεριφέρομαι απερίσκεπτα. Μα ενώ θυμόμουν την σχέση του πατέρα μου με τον Taehyung υπερανέλυα την κατάσταση και η ζήλια μου στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έκανε καλό. Ένιωθα ότι ήθελε απλά να βγάλει τον Taehyung καλό κι εγώ ήμουν η λάθος που δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου.

"Ξέρεις κάτι; Είναι πολύ καλό για σένα που βλέπεις τον Tehyung σαν γιο σου ή οτιδήποτε και θες να τα έχει καλά με την κόρη σου αλλά μην προσπαθείς να τον δικαιολογήσεις. Αν όλα αυτά που λες ισχύουν μπορεί να τα πει μόνος του."του είπα αδιάφορα μα σύντομα το μετάνιωσα όταν είδα το σοκαρισμένο βλέμμα του.

Ο ζήλος μου για την σχέση του πατέρα μου με τον Taehyung ήταν ακόμη υπαρκτό κι ας ήμασταν εγώ με τον πατέρα μου πλέον καλά. Μα αυτό που είπα θα ήταν καλύτερο να το κρατήσω για τον εαυτό μου.

"Y/n τι λες;"με ρώτησε εκείνος και έγειρε πιο πολύ προς το τραπέζι για να έρθει πιο κοντά. "Πες μου ότι δεν πιστεύεις ότι βάζω τον Taehyung πάνω από σένα."

Κοίταξα το πιάτο μου αποφεύγοντας το βλέμμα του. Ξαφνικά ένιωθα αμήχανα.

"Δεν είπα κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον δεν το πιστεύω πλέον. Αλλά με ενοχλεί που είσαι τόσο κοντά μαζί του και όχι με μένα."είπα και τον κοίταξα διστακτικά για να αντικρίσω το στοργικό βλέμμα του.

Ήταν η πρώτη φορά που μίλησα σε άτομο για κάτι που με ενοχλεί. Συνήθως αδιαφορούσα για τα πάντα. Κανείς δεν έδινε δεκάρα για το τι με ενοχλούσε. Μα βλέποντας το κατανοητικό ύφος του πατέρα μου ένιωθα ανακούφιση. Είχε την πρόθεση να συζητήσει μαζί μου για ότι με απασχολούσε. Το έβλεπα στα μάτια του.

"Ναι αλλά μην ξεχνάς ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να σε προσεγγίσω όλον αυτό τον καιρό γιατί δεν με άφηνες."μου είπε απαλά κι ένιωσα άσχημα."Δεν βλέπω τον Taehyung σαν γιο μου Y/n. Ο Taehyung έχει γονείς να τον αγαπήσουν δεν χρειάζεται εμένα. Εμένα η κόρη μου είσαι εσύ και είσαι το μοναδικό άτομο με το οποίο μπορώ να νιώσω πατέρας. Ήμουν εκεί όταν γεννήθηκες, ήμουν ο πρώτος άνδρας που σε σήκωσε στην αγκαλιά του και ο άνδρας που ξαγρυπνούσε πάνω από την κούνια σου όταν ξυπνούσες το βράδυ. Μπορεί να μην κατάφερα να σε μεγαλώσω αλλά τα συναισθήματα της πατρότητας υπάρχουν και δεν έφυγαν ποτέ. Η σχέση της φιλίας και η σχέση ανάμεσα σε πατέρα και κόρη είναι διαφορετική. Νοιάζομαι για τον Taehyung μα η θέση που έχεις εσύ στην καρδιά μου είναι ασυναγώνιστη. Μου έλειπες τόσο καιρό και τώρα που επιτέλους σε βρήκα δεν σκοπεύω να αφήσω κανέναν να σε πληγώσει. Ο λόγος που θέλω να ξανασκεφτείς την σχέση σου με τον Taehyung είναι γιατί βλέπω, ακόμα κι αν προσπαθείς να το κρύψεις, ότι τον συμπαθείς. Και επειδή θέλω το καλύτερο για σένα και θέλω να είσαι ευτυχισμένη δεν θα αντέξω να σε δω να λυπάσαι που τον άφησες να φύγει. Γιατί αν συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι ξεροκεφαλα Y/n θα φύγει." μου είπε ήρεμα.

Ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν. Περίμενα τόσο καιρό να ακούσω αυτά τα λόγια από τον πατέρα μου. Οι ανασφάλειες μου είχαν εξαφανιστεί και ήμουν συγκινημένη από την στοργή στο βλέμμα και την φωνή του όταν μου εξήγησε την θέση του. Ήμουν συγκινημένη που δεν με ξέχασε τόσο καιρό κι ας τον είχα ξεχάσει εγώ.

Θελοντας να ξεφύγω από το αμήχανο κλίμα πριν με πάρουν τα ζουμιά, του χαμογέλασα αχνά διαβεβαιώνοντας τον ότι όλα είναι καλά και πήρα το ποτήρι με την πορτοκαλάδα μου πίνοντας την μονορούφι. Δεν ήθελα να αργήσω έτσι κι αλλιώς.

"Τέλος πάντων. Έτσι κι αλλιώς δεν με νοιάζει η σχέση μου με τον Taehyung."είπα ψέματα κάνοντας την αδιάφορη αγνοώντας το ότι με διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο.

"Αν δεν σε ένοιαζε δεν θα το συζητούσαμε τώρα. Μην είσαι τόσο σκληρή ούτε με εκείνον ούτε με τον εαυτό σου. Διότι έτσι θα τον χάσεις από φίλο σου ολοκληρωτικά. Και αυτό δεν το θες έτσι; Ακόμα κι αν προσπαθείς να με πείσεις ότι δεν τον συμπαθείς στην πραγματικότητα μου δείχνεις ότι λες ψέματα. Είμαι δικηγόρος. Καταλαβαίνω το ψέμα από χιλιόμετρα μακριά οπότε δεν με ξεγελάς. Μην κάνεις πράγματα που θα μετανιώσεις μετά."μου είπε εκείνος. "Αν τον θες στη ζωή σου τον κρατάς. Δεν του ανοίγεις την πόρτα για να φύγει. Και αν κρίνω από τη συμπεριφορά σου προς εμένα τον τελευταίο καιρό κάνεις το δεύτερο έτσι δεν είναι;"

Τα μάτια του έκαιγαν τα δικά μου. Ήθελα να του αντιταχθώ. Να του πω ότι λέει ασυναρτησίες και ότι είναι λάθος. Ότι δεν έχω ανάγκη από φίλους και ότι δεν με ενδιαφέρει να γίνω αποδεκτή από κανέναν. Μα όταν άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω αυτόματα το ξαναέκλεισα. Δεν είχε σημασία έτσι κι αλλιώς. Διότι είχε δίκιο.

"Θα αργήσω. Πρέπει να φύγω."έκανα ότι αγνόησα τα λόγια του και έφυγα από την κουζίνα πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μου για να πάρω την τσάντα μου.

Στην πραγματικότητα θα με πείραζε πολύ να χάσω τον Taehyung. Θα μου έλειπε το ψευδώνυμο 'λεμονάκι' και τα ανέμελα χαμόγελα του. Προσπαθούσα να τον αποφύγω αλλά κατέληξα να τον συμπαθώ πολύ χωρίς καν να το καταλάβω.

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά μαζί με την τσάντα μου πήρα τα κλειδιά του σπιτιού και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

"Φεύγω. Θα τα πούμε το μεσημέρι."φώναξα στον πατέρα μου ο οποίος ήταν στην κουζίνα.

"Να προσέχεις Y/n και σκέψου αυτά που σου είπα."τον άκουσα να λέει και έφυγα από το σπίτι παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

-----

Καθόμουν στο συνηθισμένο μου παγκάκι μα αυτή τη φορά δεν είχα κανένα βιβλίο στα χέρια μου. Είχα φέρει τα πόδια μου κοντά στο στήθος μου και τα μάτια μου ήταν προσηλωμένα στην εξώπορτα του σχολείου. Περίμενα να έρθει. Ήθελα να του μιλήσω αλλά δεν είχα ιδέα τι να του πω.

Ωστόσο αντί να δω εκείνον στην εξώπορτα είδα την Ryujin, η οποία με το που με είδε ήρθε χαμογελώντας προς το μέρος μου.

"Καλημέρα Y/n."είπε και έκατσε δίπλα μου βάζοντας την τσάντα της στα πόδια της.

"Καλημέρα."είπα χωρίς να την κοιτάω και συνέχισα να κοιτάζω την πόρτα.

Εκείνη κοίταξε προς την ίδια κατεύθυνση με μένα. Και έπειτα πάλι εμένα.

"Κοιτάμε κάτι συγκεκριμένο;"ρώτησε χαμηλόφωνα σαν να συζητούσαμε κάποιο μυστικό.

"Όχι. Απλά περιμένω κάποιον."της είπα μονότονα.

"Εσύ περιμένεις κάποιον;"με ρώτησε έκπληκτη υψώνοντας λίγο την φωνή της κάνοντας με να γυρίσω να την κοιτάξω."Περίεργο. Νομίζω ότι αρχίζω να ζηλεύω."συνέχισε αναφερόμενη στην ψυχρή συμπεριφορά μου απέναντι της.

Έπειτα κοίταξε πάλι προς την πόρτα χωρίς να ξέρει ποιος ήταν αυτός που περίμενα κι εγώ χαμογέλασα ελαφρά κοιτώντας την. Αν βρισκόμασταν στην αρχή της σχέσης μας σίγουρα το σχόλιο της θα με είχε ενοχλήσει μα αναγκασμένη να κάνω παρέα τόσο καιρό μαζί της είχα καταφέρει να την μάθω καλύτερα. Και ήξερα ότι οι προθέσεις της μόνο κακιές δεν ήταν. Ήταν πολύ γλυκιά ώρες ώρες. Μα δεν θα της το έλεγα ποτέ.

"Και ποιον περιμένουμε;"ρώτησε στη συνέχεια βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και γύρισα πάλι και κοίταξα την πόρτα.

Και τότε τον είδα να μπαίνει μέσα στο σχολείο μαζί με τον Hoseok. Γελούσε με κάτι που του είπε ο φίλος του και γυρνώντας το κεφάλι του προς το μέρος του φίλου του τα μάτια του έπεσαν σε μένα. Αμέσως το χαμόγελο του εξαφανίστηκε όταν με είδε κι εγώ σταμάτησα να τον κοιτάω.

"Α ήρθαν τα παιδιά!"είπε η Ryujin και χαμογέλασε κάνοντας τους νόημα να έρθουν προς τα εκεί.

Η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά και ένιωθα αγχωμένη. Κοιτούσα το πάτωμα χωρίς να θέλω να συναντήσω το βλέμμα του αν και ήξερα ότι έπρεπε να του μιλήσω. Μα δεν είχα ιδέα πως να το κάνω.

Είδα τα χαρακτηριστικά αθλητικά παπούτσια του να σταματούν ακριβώς μπροστά μου και οι δύο τους μας καλημέρισαν αν κι εγώ δεν τους απάντησα. Αυτό όμως δεν έμεινε απαρατήρητο από τον Taehyung.

"Είπαμε καλημέρα Y/n."είπε απαλά σαν να πρόσεχε τα λόγια του.

Y/n. Όχι λεμονάκι...

Ύψωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα. Με κοιτούσε λες και προσπαθούσε να με διαβάσει. Προσπαθούσε να καταλάβει αν ήμουν θυμωμένη ή όχι. Μα το βλέμμα μου ήταν κενό. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι συναίσθημα έπρεπε να του δείξω και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να με παρεξηγήσει.

Τα παιδιά δίπλα μας είχαν καταλάβει ότι κάτι πάει λάθος με εμάς τους δύο και μας κοιτούσαν περίεργοι.

"Συμβαίνει κάτι;"ρώτησε ο Hoseok μα κανένας μας δεν του έδωσε σημασία.

"Θέλω να σου μιλήσω."
"Θέλω να σου μιλήσω."είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα.

Μπορεί να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Taehyung τόσο σοβαρό. Και αυτό με τρόμαζε. Ένιωθα ότι τα χέρια μου ήταν ιδρωμένα.

"Παιδιά όλα καλά;"ρώτησε η Ryujin έχοντας καταλάβει ότι το κλίμα ήταν λίγο ηλεκτρισμένο.

Ο Taehyung έσπασε την οπτική επαφή και κοίταξε την Ryujin δείχνοντας της ένα μικρό καθησυχαστικό χαμόγελο.

"Ναι απλά εγώ με την Y/n θα φύγουμε για να μιλήσουμε λιγάκι."εβγαλε την τσάντα του και την ακούμπησε στο παγκάκι που καθόμουν.

Στη συνέχεια έτεινε το χέρι του προς το μέρος μου για να σηκωθώ αλλά εγώ τον αγνόησα μη θέλοντας να καταλάβει πόσο αμήχανα ένιωθα από τον ιδρώτα στις παλάμες μου. Έχοντας τα χέρια του σταυρωμένα κάτω από το στήθος μου σηκώθηκα μόνη μου και προχώρησα προς ένα σημείο που δεν υπήρχαν πολλά παιδιά. Τον άκουσα να ξεφυσάει μα ύστερα με ακολούθησε και όταν σταμάτησα να περπατάω στάθηκε απέναντι μου.

Η κατάσταση μεταξύ μας ήταν πολύ άβολη. Και η αμηχανία που νιώθαμε την έκανε ακόμα χειρότερη.

"Y/n εγώ..."
"Ήθελα να..."είπαμε πάλι και οι δύο ταυτόχρονα μα ακούγοντας ο ένας την φωνή του άλλου σταματήσαμε.

Ο Taehyung γέλασε ελαφρώς κι εγώ χαμογέλασα βρίσκοντας γελοία την κατάσταση.

"Ξεκινά εσύ."του είπα κι εκείνος έγνεψε πριν καθαρίσει τον λαιμό του.

"Εμμ σχετικά με χθες... Ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη."είπε πιο σοβαρός από ποτέ κι εγώ έσμιξα τα φρύδια μου κοιτώντας τον προβληματισμένη. "Y/n Δεν θέλω να νομίζεις ότι σε προσέγγισα εξαιτίας του αιτήματος του πατέρα σου. Στην πραγματικότητα σε συμπαθώ πάρα πολύ και σε θεωρώ φίλη μου ακόμα κι αν εσύ με αποφεύγεις ή το οτιδήποτε. Το ότι ο πατέρας σου μου ζήτησε μια χάρη δεν έχει καμία σχέση με την παρέα μας. Ίσως ήταν λάθος που συμφωνήσαμε κάποια πράγματα που σε αφορούν χωρίς να το ξέρεις αλλά δεν ήταν για κακό σκοπό. Συγγνώμη αν σε ενόχλησε πραγματικά και αν νιώθεις ότι προσβάλλω τον ιδιωτικό σου χώρο μα το κάνω επειδή πραγματικά το θέλω. Θα το έκανα ακόμα κι αν δεν το ζητούσε ο πατέρας σου γιατί είσαι φίλη μου Y/n. Η μάλλον έτσι σε θεωρώ εγώ. Μα αν δεν θες να συναστρέφεσαι μαζί μου και νιώθεις ότι σου κάνω την ζωή δύσκολη μπορώ να απομακρυνθω. Αν αυτό θες τότε..."συνέχισε να λέει μα πριν προλάβει να τελειώσει να τελειώσει τον διέκοψα.

"Δεν είναι αυτό."είπα γρήγορα.

Ένιωθα περίεργα που ο Taehyung μου ζητούσε συγγνώμη ενώ στην ουσία δεν είχε κάνει τίποτα κακό. Μετά την συζήτηση με τον πατέρα μου είχα καταλάβει ότι ο Taehyung ήθελε απλά να τον αποδεχτώ. Με συμπαθούσε και ήταν φανερό. Δεν καταπιεζόταν μαζί μου κι ας τον αγνοούσα συνεχώς. Ένιωθα άσχημα ξέροντας ότι η συμπεριφορά μου χθες τον είχε αναστατώσει. Δεν ήθελα να πιστεύει ότι θέλω να απομακρυνθεί. Δεν ήθελα αν απομακρυνθεί.

"Χθες απλά παρεξήγησα κάποια πράγματα. Και έβγαλα κάποια λανθασμένα συμπεράσματα επειδή ήμουν θυμωμένη. Δεν μου άρεσε η ιδέα ότι κάνεις παρέα μαζί μου επειδή νιώθεις αναγκασμένος να το κάνεις λόγω του πατέρα μου. Πλέον ξέρω ότι δεν το βλέπεις έτσι οπότε συγγνώμη για χθες. Με έφερες σπίτι ενώ έβρεχε κι εγώ σου μίλησα άσχημα."του είπα και πριν προλάβει να απαντήσει συνέχισα αυτό που ήθελα να πω εξαρχής."Δεν θέλω να σταματήσεις να με θεωρείς φίλη σου. Και μπορείς να συνεχίσεις να με ενοχλείς ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνομαι στα αστεία σου. Δεν θέλω να σταματήσουμε να κάνουμε παρέα λόγω μιας παρεξήγησης."είπα γρήγορα και κοίταξα τα μπλεγμένα δάχτυλα των χεριών μου νιώθοντας ξαφνικά άβολα να τον κοιτάω.

"Αυτός είναι ένας περίεργος τρόπος να μου πεις ότι απλά με θεωρείς φίλο σου."τον άκουσα να λέει και υψώνοντας το κεφάλι μου παρατήρησα ότι μου χαμογελούσε.

Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε και κοίταξα αλλού.

"Δεν είπα τίποτα τέτοιο."

"Α οπότε υπονοείς ότι δεν είμαστε φίλοι;"με ρώτησε.

"Όχι είμαστε..."είπα γρήγορα κοιτώντας τον, χωρίς να θέλω να παρεξηγήσει τα λόγια μου, για να δω το αυτάρεσκο του χαμόγελο.

"Σταμάτα να με κοιτάς έτσι!"παραπονέθηκα κι εκείνος γέλασε.

"Όταν κοκκινίζεις μοιάζεις περισσότερο με φραουλίτσα πάρα με λεμονάκι."ειπε εκείνος κι εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

"Όχι σε παρακαλώ. Όχι κι άλλο ψευδώνυμο δεν θα το αντέξω."είπα έντρομη προκαλώντας τον να γελάσει πιο πολύ.

Χωρίς να το περιμένω με αγκάλιασε. Είχα μείνει ακίνητη χωρίς να ξέρω πώς να αντιδράσω και κατά κάποιον τρόπο μου άρεσε να ακούω το τρανταχτό του γέλιο έχοντας το κεφάλι μου στον ώμο του δίπλα από το λαιμό του. Ο χρόνος είχε παγώσει και βρήκα τον εαυτό μου να προσπαθεί να μυρίσει το άρωμα του. Θύμιζε κάτι γλυκό σαν μαλλί της γριάς μα ήταν πολύ πιο έντονο. Μου άρεσε πολύ.

Ασυναίσθητα μα διστακτικά με το ένα μου χέρι κράτησα την ζακέτα της στολής του. Δεν είχα ενδώσει στην αγκαλιά ακριβώς μα για εκείνον ήταν σίγουρα μια μικρή νίκη. Τον είχα αφήσει ήδη να βρίσκεται πολύ κοντά μου.

"Είναι εντάξει λεμονάκι. Χαίρομαι που μου μίλησες."είπε και απομακρύνθηκε κοιτώντας με."Μα δεν ξέρω αν θα μπορούμε να είμαστε όπως πριν."είπε και αμέσως σοβάρεψε.

Η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο και ξεκίνησα να αγχώνομαι. Τι εννοεί; Αφού με αγκάλιασε. Ετσί δεν υποτίθεται οτι συμφιλιώνονται οι φυσιολογικοί άνθρωποι; Βέβαια ο Taehyung μοιάζει περισσότερο με εξωγήινος πάρα με άνθρωπος. Μα δεν είναι αυτό το θέμα μας.

"Τι εννοείς;"ρώτησα νιώθοντας αρκετά νευρική.

Δεν ήθελα να τον χάσω. Κι ας αρνούμαι να το παραδεχτώ.

"Παρόλα αυτά θα υποχωρήσω μόνο υπό έναν όρο."είπε κοιτώντας με έντονα.

"Τι όρο;"ρώτησα προβληματισμένη.

"Θα έρθεις στην εκδρομή μας αυτή την εβδομάδα."είπε χαμογελώντας μου κι εγώ άφησα μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα.

Πρώτη φορά ένιωθα τόσο ανακουφισμένη. Με είχε αγχώσει χωρίς λόγο.

"Είσαι ηλίθιος."του είπα και μούτρωσα.

"Οκευ τοτε μπορώ απλά να φύγω και να μην ξαναμιλ..."

"Θα έρθω."είπα γρήγορα πριν προλάβει να ολοκληρώσει και με κοίταξε έκπληκτος.

"Αλήθεια;"γουρλωσε τα μάτια του καθώς δεν περίμενε την απάντηση μου.

"Ναι. Δεν είναι ότι το θέλω απλά θα με ζαλίσει η Ryujin. Ξέρεις πως είναι."του είπα ψέματα μα το μικρό χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στα χείλη μου με πρόδωσε.

Ωστόσο εκείνος δεν το σχολίασε και απλά κάνοντας το χέρι του γροθιά το έφερε μπροστά μου χαμογελώντας. Πιάνοντας το νόημα έκανα κι εγώ το χέρι μου γροθιά και την ένωσα με την δική του. Ήταν ένα είδος χειραψιας που έκαναν πολλοί νέοι με τις παρέες τους μα νόμιζα ότι δεν θα είχα ποτέ την δυνατότητα να το κάνω κι εγώ.

"Ανυπομονώ να περάσουμε καλά λεμονάκι! Πλέον όχι μόνο εμείς αλλά κι εσύ."μου χαμογέλασε με ένα από τα πιο γοητευτικά του χαμόγελα κι εγώ ανταπέδωσα.

Ήταν ωραίο να νιώθεις αποδεκτή τελικά.

_________________________________

Γεια σαςςςςς!

Τι κάνετε αγαπημένες μου; Ελπίζω να είστε τέλεια! Εγώ θα μπορούσα και καλύτερα αλλά έχω κενό στο Πανεπιστήμιο από την Τετάρτη οπότε προσπαθώ να απολαύσω όσο μπορώ αυτές τις 5 μέρες.

Στην ιστορία μας τώρα...

Πιστεύω ότι όλα έχουν ξεκινήσει να μπαίνουν σε μια σωστή σειρά. Δεν μπορείτε να πείτε. Σας δικαίωσα.

Η Y/n ξεκιναει σιγά σιγά να ανοίγεται, τα βρήκε και με τον πατέρα της και με τον Taehyung, και με τον τελευταίο έρχεται και πιο κοντά. Έπονται πολλές εξελίξεις και υπόσχομαι πολλά.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη συνέχεια.

Στέλνω πολλά φιλιά μέχρι το επόμενο κεφάλαιο. See you soon!😘💜